ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

 

(เช้าวันถัดมา)

 

“สกู๊ปของเดือนนี้ไปถึงไหนแล้วคะ!!”

    นาตาชาถามฉันขึ้นขณะที่ฉันกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ที่โต๊ะทำงานของฉัน ให้ตายสิฉันแทบจะไม่มีเวลาสัมภาษณ์เค้าเลยเพราะมัวแต่เล่นเกมบ้าๆของแจ็คกับชาร์ลอยู่เนี่ย ที่ทำได้ตอนนี้ก็มีแค่ข้อมูลธรรมดาของชาร์ลเท่านั้นเอง!!

 

“ใจเย็นสินาตาชา!! ฉันกำลังทำอยู่!!”

 

“คะๆ ไม่เร่งก็ได้คะ ที่เร่งนี่ก็เพราะคุณแคลร์สั่งมาให้ฉันจี้คุณเพราะเห็นว่าพักนี้คุณชอบแอบอู้งาน แล้วพักนี้ทำไมคุณไม่ดื่มกาแฟเลยละ เห็นคุณดื่มแต่ชาร้อนอยู่นั่นแหละ!”

 

“ให้ฉันได้พักจากกาแฟบ้างเถอะนาตาชา กินทุกวันฉันก็เบื่อเหมือนกันนะ”

 

“ดิฉันเข้าใจว่าคุณอาจจะเบื่อบ้างแต่ก็ไม่ใช่แบบนี้นี่คะ ปกติฉันเห็นคุณกินมาตั้งแต่มาทำงานที่นี่พอคุณเล่นเปลี่ยนมาอย่างนี้ฉันก็แปลกใจสิ นึกถึงตอนที่ฉันลุ้นว่าจะท้องรึเปล่าฉันก็งดกาแฟแบบคุณนี่แหละ”

 

“อื้ม...งั้นหรอ” ฉันตอบคำถามของนาตาชาไปแบบงั้นๆ พรางยกแก้วชาร้อนขึ้นมาจิบสักเล็กน้อยให้รู้สึกร้อนคอ

 

“ว่าแต่ถามจริง คุณทำแบบนี้บ่อยๆไม่มีหลุดท้องบ้างเลยหรอ” คำพูดของนาตาชาเมื่อครู่ทำให้ฉันถึงกับสำลักน้ำชาออกมาจากปาก!!!!

 

“โอ๊ย!! นาตาชาพูดอะไรออกมาเนี่ย!!”

 

“ก็พูดเรื่องจริงนี่!! หรือว่าคุณ......ไม่สิบอกฉันมาเดี๋ยวนี้คุณเจสซิก้า!!!!!!!” นาตาชาทุบโต๊ะฉันอย่างเต็มแรง!! พร้อมกับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต ถามจริง!!!! นี่หล่อนเป็นแม่ฉันตอนไหน!!!!!

 

“ไม่!!! ไม่มีอะไรทั้งนั้นนาตาชา!!!!”

 

“ไม่ต้องมาโกหกเลยคะ คุณเจสซิก้าดิฉันทำงานกับคุณมานานคุณจะโกหกอะไรดิฉันก็จับได้หมดแหละ!!!”

 

“นาตาชา......”

 

“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้คุณเจสซิก้า!!!!” นาตาชาตะโกนดุอัดหน้าฉันพร้อมกับทุบโต๊ะของฉันให้แรงกว่าเดิมจนถึงกับสดุ้งตกใจ!!!! นาตาชาโหมดคุณแม่น่ากลัวอ่ะ ใช่สิ เธอกำลังท้องอยู่นี่นา!!!!

 

“ว้าย!!!!!!!!! บอกก็ได้คะ!!!!!”

 

“เกิดอะไรขึ้นคะ!!!”

 

“คือวันนั้นฉันกับแดเนียล เราดื่มเบียร์ที่ห้องของฉันจนเมาและเราก็เลยมีเซ็กซ์กัน....แบบว่าตอนนั้นฉันเมาไม่รู้เรื่องเลยนะ!!!!!”

 

“ฉันละสงสารลูกคุณจริงๆเลย” นาตาชาถึงกุมขมับพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่

 

“โธ่ นาตาชา.....ฉัน 27 แล้วนะถ้าฉันท้องตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก”

 

“แต่อย่างน้อยก็ทำให้ถูกต้องหน่อยก็ได้นี่คะ”

 

“เฮ้อ....นาตาชาก็รู้นี่ว่าฉันเจอกับอะไรมาบ้างกว่าจะมาถึงวันนี้ได้”

 

“แต่ฉันว่าถ้าเกิดว่าคุณท้องจริงๆขึ้นมา ฉันว่าก็ถึงเวลาที่คุณต้องพักกับเรื่องแบบนี้ได้แล้วนะคะ”

 

“ฉันก็อยากจะพักเรื่องแบบนี้เหมือนกันนาตาชา....แต่ว่าดูสิ...แต่ละคนรักฉันแค่เปลือกนอกแค่นั้น แต่ว่าก็คงต้องดูกันต่อไปเพราะฉันเองก็ยังสรุปอะไรไม่ได้ ตอนนี้ก็ทำอะไรได้ก็ทำไป”

 

“ดีแล้วคะ คุณเจสซิก้าว่าแต่.....”

 

“เจสซี่!!!!!!” แจ็คเดินพรวดพราดเข้ามาในห้องเป็นตัดบทสนทนาของฉันกับนาตาชา เยี่ยมเลย!!! มาทำไมตอนนี้เนี่ย!!!

 

“เอาเป็นว่าดิฉันขอกลับไปทำงานก่อนละกัน” นาตาชารีบจัดเอกสารบนโต๊ะทำงานของฉันก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องทำงานของฉัน

 

“โอเค......วันนี้ถึงคิวของคุณสินะ”

 

“ใช่ แต่ว่าผมอยากมาชวนคุณไปเที่ยวด้วยกันสักหน่อยจะได้มั้ย”

 

“ฉันทำงานอยู่นะ แจ็ค......”

 

“ไม่ๆ ไม่ใช่ตอนนี้ สักประมาณเที่ยงถึงบ่ายกว่าๆก็พอผมอยากไปเดินเล่นกับคุณสักหน่อย”

 

“เอาแบบนั้นก็ได้”

 

“แล้วเอากาแฟสักแก้วมั้ยเจสซี่”

 

“ไม่!”

 

“ห๊ะ!!!!!! คุณเนี่ยนะไม่กินกาแฟ!!!” แจ็คเดินตรงมาที่เก้าอี้ที่ฉันนั่งอยู่

 

“ทำไมละ ฉันก็แค่งดกาแฟนิดหน่อยเอง!!!!! จะตกใจทำไมละ!” ฉันกอดอกและจ้องไปที่แจ็ค ที่กำลังโน้มตัวลงมาใกล้ฉัน

 

“อื้ม....เพราะเรื่องนั้นเองสินะที่ทำให้คุณงดกาแฟได้”

 

“นี่คุณ!!!!! แอบฟังงั้นหรอ!!!!”

 

“เปล่าหรอกผมก็แค่เดา ผมนี่เลือกว่าที่ภรรยาไม่ผิดคนจริงๆ” แจ็คส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางฉัน โธ่ ให้ตายสิ!! นี่เค้าจะป่วนประสาทฉันไปถึงไหนกัน!!

 

“ใครว่าที่ภรรยาของคุณมิทราบ!!”

 

“ก็คุณนี่ไง!”

 

“เฮ้อ ไปเคลียร์กับว่าเจ้าสาวของคุณก่อนเถอะแจ็ค และถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมาจริงๆคิดหรอว่าเรื่องมันจะจบคิดสิแจ็ค!!”

 

“ผมถึงได้ขอเวลากับคุณไง เจสซี่ขอเวลาให้ผมได้อยู่กับคุณ...อย่างน้อยแค่ช่วงเวลา 2 เดือนนี้แค่นั้นก็พอ”

     แจ็คคุกเข่าลงที่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับดึงมือของฉันออกมากุมเอาไว้ ในช่วงเวลาที่เค้าคุกเข่าและส่งสายตาอ้อนวอนมาทางฉัน มันทำให้นึกถึงช่วงเวลาที่เค้าขอฉันเป็นแฟนครั้งแรก

    ดวงตาสีเขียวอ่อนคู่นั้น คู่เดิมที่เคยทำให้หัวใจของฉันเต้นรัว ณ วันนี้มันกลับมาทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวอีกครั้ง ภาพอดีต ความทรงจำที่เคยมีร่วมกัน ความรักในวันนั้นเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่ในความรู้สึกดีดีนั้นก็ยังมีความเจ็บฝังอยู่ลึกๆข้างใน

   มันยังคงตะโกนบอกฉันไม่ให้กลับไปรักแจ็คอีกครั้ง จนในหัวของฉันในตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมด และต้องคิดเดี๋ยวนี้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป จะปล่อยให้นานไปแล้วตามหัวใจไป....หรือว่าจะหยุดอยู่แค่นี้และตัดสินใจให้เด็ดขาด ว่าฉันควรเลือกอะไร

 

“แต่แจ็ค.....คือฉัน.....”

 

“ผมรักคุณนะเจสซี่....”

 

“ฉันรู้แจ็ค....แต่ฉันละ...ฉันรักคุณรึเปล่า” ฉันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อจะหลบสายตาของแจ็ค

 

“คุณอย่าปฏิเสธตัวเองเลยเจสซี่....ยิ่งคุณปฏิเสธมันมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น”

 

“อย่าทำเป็นรู้จักฉันดีเลยแจ็ค...”

 

“เพราะผมรู้จักคุณดียังไงละเจสซี่....ผมรู้ว่าคุณพยายามเปลี่ยน เปลี่ยนตัวคุณเองแต่สุดท้ายมันก็ยังเป็นคุณคนเดิมเจสซี่ คนเดิมที่ผมรักเมื่อ 10 ปีก่อน...”

 

   คำพูดของแจ็คที่พูดออกมามันดังก้องไปทั่วทั้งใจของฉัน คำพูดที่แสนจะบางเบา แต่กลับดูมีน้ำหนักมากในหัวใจของฉัน ถ้าเป็นคนอื่นละก็คงจะร้องไห้ไปกันแล้ว แต่นี่คือฉันผู้หญิงที่เคยเจ็บปวดและเชื่อมาตลอดว่ารักนั้นสวยงาม จนกระทั่งวันที่เค้าบอกเลิกฉันทุกอย่างพังทลาย

   และหนำซ้ำฉันยังต้องเจอกับผู้ชายที่ทำให้ชีวิตของฉันพังไปยิ่งกว่าเดิม สาบานได้ถ้าฉันท้องจริงๆ ฉันอาจจะขอเลี้ยงลูกเองคนเดียวดีกว่า เพราะในส่วนลึกของฉันก็ยังเคยคิดนะ ถ้าเกิดในวันนั้นไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เค้าจะมาอยู่ที่ตรงนี้มั้ย ตรงหน้าของฉันในเวลานี้..

 

“แจ็ค.....ถ้าเกิดฉันไม่ได้ท้องละ คุณจะยังบอกรักฉันแบบนี้อยู่มั้ย”

 

“แน่นอนถึงจะไม่มีเหตุการณ์ในวันนั้น ผมก็ยังยืนยันคำเดิม คำเดียวสั้นๆว่าผมรักคุณเจสซิก้า......”

   แจ็คค่อยๆโน้มตัวลงและจูบที่หลังมือของฉันอย่างแผ่วเบา ราวกับว่ามือของฉันเป็นดอกไม้กลีบบางๆที่ง่ายต่อการบอบช้ำ แต่ว่ากลับเป็นหัวใจของฉันมากกว่าที่เป็นเหมือนกับกลีบดอกไม้ ช้ำได้ง่ายเสียยิ่งกว่ามือของฉันเสียอีก แต่ความอบอุ่นจากมือของแจ็คก็สามารถทำให้ใจของฉันรู้สึกอบอุ่นมาก......

 

“แจ็คถามจริงถ้าฉันเลือกคุณ คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ละ”

 

“ผมก็จะพาคุณไปพบกับแม่ของผมและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้และ....ถ้ามันไม่ได้ผล ผมอยากจะให้คุณไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นกับผม แค่สองคนและจะมีแค่ผมกับคุณแล้วก็ลูกของเราเท่านั้นเจสซี่.....นั่นคือสิ่งที่ผมได้คิดเอาไว้”

 

“แล้วคุณไม่ห่วงแม่กับน้องสาวของคุณหน่อยหรอแจ็ค พวกเค้ายังคงต้องการคุณนะ....”

 

“ผมเข้าใจ...เอาเป็นว่าวันนี้คุณอยากลองไปเที่ยวที่บ้านของผมดูมั้ยละ เผื่อแม่ของผมอาจจะชอบคุณนะ”

 

“อื้ม.......เอาจริงหรอ”

 

“เอาจริงสิ คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้ผมกล้าออกปากชวน”

 

“เฮ้อ.....แล้วฉันจะไปในฐานะอะไรละ”

 

“ผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด...”

 

    แววตาของแจ็คสะกดให้หัวใจของฉันเต้นรัวมากยิ่งขึ้น และไม่คิดที่จะปฏิเสธหรือเบื้อนหน้าหนีเค้าแบบที่ฉันเคยทำเลยสักนิด ฉันรู้สึกได้ถึงความจริงใจที่ฉันตามหามานาน

   และดูเหมือนว่ามันจะมาอยู่เค้าคนนี้ คนที่อยู่ตรงหน้าของฉันและเค้าสามารถทำให้ฉันหลุดยิ้มออกได้ ไม่ใช่ยิ้มเพราะความสนุกแต่มันยิ้มออกมาจากใจ ใจที่กำลังผลิบานอย่างมีความสุข

 

“แต่แจ็ค....คือฉัน......ไม่รู้สิฉันไม่แน่ใจและฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกคุณขอแต่งงานยังไงอย่างนั้นเลย”

 

“เปล่าขอแต่งงานสักหน่อย ดูคุณสิคุณยิ้มให้ผมแล้ว”

 

“แหม...ก็คุณเล่นพูดแบบนี้นี่ ขอโทษละกันที่ฉันยิ้ม”

 

“ไม่ คุณยิ้มแบบนั้นดีแล้ว ผมชอบเวลาที่คุณยิ้มมากเลยรู้มั้ยเพราะมันทำให้คุณดูน่ารักมากเลย ไม่จำเป็นจะต้องแต่งหน้าสวยๆ หรือแต่งตัวเซ็กซี่ เพราะแค่นี้คุณก็ดูสวยที่สุดในสายตาของผมอยู่แล้วเจสซี่....”

 

“แจ็ค....ฉัน....”

 

“ให้ฉันเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!” เสียงตะโกนของหญิงสาวคนหนึ่งตะโกนดังออกมาจากข้างนอกห้องทำงานของฉัน ทำให้บรรยากาศของฉันกับแจ็คหายไปทันที!!! เปลี่ยนเป็นความเงียบและสีหน้าของแจ็คที่ดูเคร่งเครียดมาก

 

“ผมว่าแบบนี้ไม่ดีแน่...” แจ็ครีบปล่อยมือออกจากมือของฉันก่อนที่จะลุกขึ้นยืนส่วนฉันก็หันกลับมาทางโต๊ะทำงานของฉัน

 

“ฉันก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน...”

 

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!” ผู้หญิงผมสีแดงคนหนึ่งกระแทกประตูเข้ามายังห้องทำงานของฉันพร้อมกับยัยตุ๊ดมอร์แกนที่กำลังรั้งตัวของเธอเอาไว้!!!

 

“ไม่ได้นะคะ คุณมาเรียน่า!!!!!!!!!” ยัยมอร์แกนตะโกนขึ้นพร้อมกับรั้งผู้หญิงคนนี้เอาไว้ด้วยแรงของนาง

 

“ปล่อย!!!!!!! ฉันจะมาตามแดเนียลของฉัน!!!!!!”

 

“ปล่อยเค้าเถอะ มอร์แกนเดี๋ยวฉันจัดการเอง” ฉันพูดขึ้นเพื่อให้มอร์แกนปล่อยมาเรียน่าและออกไปจากของฉัน ซึ่งทำให้บรรยากาศในห้องแห่งนี้ดูมืดมนต์ยิ่งกว่าเดิม แถมยังมีแม่มดร้ายจ้องจะเอาชีวิตของฉันอีกด้วย พูดแล้วก็ขนลุก!!!

 

“คุณมาทำอะไรที่นี่มาเรียน่า!” แจ็คพูดขึ้น

 

“ก็มาตามว่าที่สามีตัวแสบที่มานั่งคลุกอยู่กับนังผู้หญิงชั้นต่ำแบบนี้ไง!!!!!!!!”

 

“มาเรียน่า!!!!!” แจ็คตะโกนขึ้น ส่วนฉันก็กำลังจะปรี้ดแตกเพราะเมื่อกี้หล่อนพูดได้หยาบคายมาก!!!!!

 

“เดี๋ยวๆๆ ผู้หญิงชั้นต่ำงั้นหรอ! โปรดระวังคำพูดของเธอสักนิดก็ดีนะคะ”

 

“ให้ระวังอะไร!!!!!! ฉันพูดเรื่องจริง!!!!! ผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนอย่างเธอ!!!!! ก็พูดได้แค่นั้นแหละ!!!!!”

 

“เฮ้อ! เอางี้นะคะคุณมาเรียน่าผู้ชายพวกนั้นเค้าก็หลงดิฉันกันทั้งนั้นแหละคะ ยังไม่ทันจะทำอะไรพวกเค้าก็พากันถวายหัวมาให้ฉันและพร้อมจะให้ฉันเป็นเจ้าของได้ทุกเมื่อ ไม่เหมือนกับคุณไม่มีปัญญาหาสามีเองถึงขั้นต้องขอร้องให้พ่อช่วยหาสามีให้น่าสงสารนะคะ!!!”

 

   ฉันเดินออกไปประจันหน้ากับมาเรียน่าที่กำลังจะสติแตกด้วยอารมณ์โมโหแบบสุดๆ เอาสิ!!!!!! กล้ามาด่าฉันถึงที่นี่!!!! ก็ต้องโดนสวนกลับไปแบบเจ็บๆแบบนี้แหละ!!!!!!!!

 

“หึ!!!!!! แล้วจะทำไม!!!! ในเมื่อฉันมีเงิน ฉันมีอำนาจฉันจะทำอะไรก็ได้!!! แม้แต่ทำให้หล่อนตกงานก็ยังได้!!!!!! เพราะแคลร์ก็เป็นน้าของฉัน!!!!!!! หล่อนตกงานแน่นังเจสซิก้า!!!!!!!!!”

 

“เออ!!!!!! ตกก็ตกไปฉันไม่แคร์!!!!!!! เพราะฉันเองก็ไม่อยากจะทำงานแบบนี้อยู่แล้ว!!!!! และก็อีกอย่างถ้าหวงแดเนียลนักก็เชิญเอาไปเลย!!!!!!”

 

เพี๊ยะ!!!!!!!!!!

 

มาเรียน่าตบมาที่ใบหน้าของฉันอย่างเต็มแรง สายตาที่โกรธเกรี้ยวเปลี่ยนมาเป็นสายตาที่เย้ยหยันฉัน ได้!!!! จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย!!! ในเมื่อคุยไม่รู้เรื่องขอใช้กำลังหน่อยละกัน ตบมาตบกลับไม่โกงคะ!!!!!!!!

 

เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!

 

ฉันตบกลับมาเรียน่าจน เธอต้องล้มลงไปกับพื้น!!! บอกเลยคนที่สู้กับแรงกระเทยควายอย่างยัยมอร์แกนบ่อยๆอย่างฉันไม่มีทางแพ้แรงตบของผู้หญิงหรอก!!!!

 

“กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!”

    มาเรียน่าส่งเสียงกรีดร้องไปทั่วทั้งห้องพร้อมกับทำท่าแบบดิ้นชักยอไปมาราวกับเด็กที่กำลังถูกแย่งของเล่น ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาและกดส่งข้อความไปหาชาร์ลเพื่อให้เค้ามารับฉันเดี๋ยวนี้ เพราะถ้าขืนฉันเลือกแจ็คฉันว่ามันคงจะไม่จบง่ายๆแน่!!

 

“โถๆๆ น่าสงสารเนอะโดนตบแค่นี้ถึงร้องเอาเป็นเอาตาย เอาเป็นว่าแดเนียลเธอเอาไปเถอะ เพราะฉันจะไปแต่งงานกับคนที่ต้องการฉัน!!!!!!!!”

    ฉันจิกหัวของมาเรียน่าขึ้นมาตบอีกสักหนึ่งที!!! ก่อนที่จะเดินเฉิดฉายออกมาจากห้องและไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าออกมาด้วย!

 

“เดี๋ยวสิเจสซี่!!!!!”

 

   แจ็ควิ่งเข้ามารั้งแขนของฉันเอาไว้ ซึ่งนั่นมันทำให้ฉันต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่เป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ของฉัน ฉันรู้สึกผิดหวังกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันรู้ว่าฉันควรจะพาเค้าออกมาจากผู้หญิงคนนี้

   แต่ฉันกลับรู้สึกยังไม่พร้อมและกลัวสิ่งที่จะตามมาดังนั้นขอให้ฉันลองเลือกทางที่ผิดสักหน่อย เผื่อว่าทางที่ฉันคิดว่าผิดนั้นอาจจะดีก็ได้ แม้ว่ามันจะสวนทางกับหัวใจของฉัน.......

 

“อยู่กับว่าที่เจ้าสาวของคุณไปเถอะแจ็ค....ชีวิตฉันวุ่นวายพอแล้ว”

 

“แต่เจสซี่......”

 

“ความรู้สึกของฉันพังอีกครั้งก็เพราะคนของคุณ....”

   

   ฉันทิ้งคำพูดเอาไว้พร้อมกับแกะมือของแจ็คออกและเดินออกไปจากห้องทำงาน ท่ามกลางสายตาของคนในแผนกของฉัน และนาตาชาที่เดินมาโอบกอดฉันเอาไว้ ฉันรู้ว่าพวกเค้าได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนั้นหมดแล้ว

 

“ฉันจะคิดถึงคุณ คุณเจสซิก้า คุณเป็นหัวหน้าที่ดีที่สุดของฉันเลยนะ”

 

“เธอเองก็เป็นเลขาที่ดีที่สุดของฉันเหมือนกันนาตาชา และทุกคนที่อยู่ในแผนกของฉันก็เป็นเพื่อนและพนักงานที่ดีสุดเหมือนกัน.....ฉันรักทุกคนนะ....”

 

“พวกเราก็รักคุณเหมือนกันเจสซิก้า”

 

“ขอบคุณ”

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน!!!!!!!!!!!” เสียงของแคลร์ตะโกนดังขึ้นมาจากหน้าประตูลิฟต์ ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเธอกันเป็นตาเดียว ส่วนมาเรียน่าที่ได้ยินเสียงแคลร์ก็รีบวิ่งตรงไปหาแคลร์ทันที!!! ก็แคลร์เป็นน้าของเธอนี่!!!

 

“น้าแคลร์...ฮือ..น้าแคลร์ยัยนี่มันทำร้ายหนู!!!!”

 

“ใจเย็นๆ หยุดร้องให้ก่อนนะมาเรียน่าของน้า..เดี๋ยวน้าจะจัดการให้”

 

    เมื่อฉันกับนาตาชาเห็นการกระทำของน้าหลาน พวกเราก็พากันกรอกตาขึ้นบน แบบว่าไม่มีคำบรรยายให้คู่น้าหลานคู่นี้เลย ฉันจึงเดินออกมาจากอ้อมกอดของนาตาชาและเดินตรงไปยังคู่น้าหลานจอมดราม่าที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์

 

“คะ คุณแคลร์มีอะไรจะพูดก็ว่ามา”

 

“นี่เธอกล้าทำร้ายหลานของฉันได้ยังไง!!! มาเรียน่าเป็นผู้หญิงตัวบางๆเธอสู้ใครไม่ได้เธอก็ยังไปทำร้าย....”

 

“ดิฉันไม่ได้ทำร้ายเธอ!!!!!! เธอเดินเข้ามาอาละวาดฉันถึงในห้องทำงาน!!!! พูดจาหยาบคายทำให้ฉันเสียหายไม่พอ!!! แถมยังเป็นคนเริ่มตบหน้าฉันก่อน ฉันก็เลยต้องสู้!!!!”

 

“โกหก!!!!!!” มาเรียน่าตะโกนออกมา

 

“หรอ!!!!!!!!!! ยัยขี้ดราม่า!!!! อ่อนแอก็แพ้ไปสิ!!!!!!!! สู้คนอื่นไม่ได้ก็มาทำเรียกน้ำตา!!! คนอื่นเค้าเห็นเหตุการณ์กันทั้งนั้น!!!!!!!”

 

“อย่ามาเถียง!!!!!! ฉันไล่เธอออก!!!!”

 

“ไม่ต้องมาไล่ฉันออกหรอก!!!!!! ฉันออกเองได้!!!!!!!!”

 

“จะไปไหนก็ไปเลย!!!!!!! ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกเด็ดขาด!!!!!!”

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกฉันจะไม่กลับมาเหยียบอีกแน่!!! แต่ก่อนไปขอสักหน่อยเถอะ!!!!”

 

เพี๊ยะ!!!!!!!!!! เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!

 

    ฉันจัดการตบสองน้าหลานไปอีกรอบ!!! ก่อนที่จะผลักทั้งคู่ให้ออกห่างจากลิฟต์เพื่อฉันจะได้ลงลิฟต์และออกไปจากที่นี่อย่างสะดวกเสียที!!!! เฮ้อ....จบสักที!!! พอแล้ว!!!

   สังคมดราม่าฟังแต่หลานตัวเอง แทนที่จะฟังคนที่ทำงานมาหลายปีแบบฉัน!!!!! โมโหโว๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันลงลิฟต์มาเรื่อยจนมาถึงฉันล่างและเดินออกมาจนถึงหน้าบริษัทตรงนั้นมีชาร์ลที่ยืนคอยฉันอยู่ ด้วยท่าทางขี้เก๊ก แหม....คงดีใจละสิท่า!!!

 

“ในที่สุดคุณก็เลือกผมสินะ”

 

“ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะชาร์ล!”

 

“แต่ท่าทางคุณมันฟ้องนี่!”

 

“เจสซี่!!!!!!!” เสียงตะโกนของแจ็คดังไล่หลังของฉันมาแต่ยังไม่ทันจะได้หันกลับไปมองชาร์ลก็รีบดึงตัวของฉันเข้าไปจูบกับเค้าอย่างแนบแน่น จนฉันต้องรีบผลักเค้าออกเพราะไม่อย่างนั้นฉันขอเดาว่าชาร์ลคงได้โดนแจ็คต่อยอัดหน้าแน่

 

“รีบไปกันเถอะชาร์ล”

 

“นั่นสินะ! เชิญขึ้นรถเลยครับที่รัก”

 

“เจสซี่รอผมก่อน!!!!!!!”

   

     แจ็คตะโกนพร้อมกับวิ่งมาทางฉันที่กำลังก้าวขาขึ้นรถของชาร์ล แต่ก็ยังไม่ทันจะได้ถึงตัวชาร์ลก็รีบหันไปซัดหมัดใส่แจ็คจนต้องถอยห่างก่อนที่จะวิ่งอ้อมมาขึ้นรถและขับออกไปจากที่ตรงนั้น ทิ้งให้แจ็คยืนมองฉันอยู่แบบนั้น...บอกตามตรงฉันรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วมากเสียจนแทบจะตั้งรับไม่ทัน ฉันเห็นแก่ตัวมากที่หนีออกมาแบบนี้ แต่ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว.....

 

“เจสซี่...ขอบคุณนะที่เลือกผม” ชาร์ลเอื้อมมาข้างหนึ่งมากุมมือของฉันเอาไว้ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งก็กุมพวงมาลัยเอาไว้

 

“ไม่หรอกชาร์ล ฉันแค่ต้องการหาทางที่ฉันว่าฉันทำแล้วสบายใจที่สุด”

 

“ผมรู้.....เอาเป็นว่าถ้าผมขอคุณแต่งงานตรงนี้คุณจะยอมแต่งกับผมมั้ย”

 

“แต่งก็แต่งสิ”

 

“จริงๆนะ!!!!”

 

“อื้ม....แต่ว่าฉันขอกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ของฉันสัก 3 วันก่อนได้มั้ยเสร็จแล้วหลังจากนั้นเราค่อยมาจัดการเรื่องงานแต่งกัน”

 

“ได้เลย ตกลงครับที่รัก”