รักนี้ต้องมีความเจ็บปวด

"ยูกิ ยูกิตื่นหรือยังลูก"
"ตื่นแล้วค่ะ"
"ถ้าตื่นแล้วก้ลงมาทานข้าวเช้าไปโรงเรียนนะลูก"
"ค่ะ"
ฉันเดินลงบันไดมาที่ห้องครัวเพื่อทานข้าวเช้าไปโรงเรียน
"เป็นไงบ้างลูกติวหนังสือกับรินเมื่อวาน"
"ก็ดีค่ะแม่"
ติ้ง ต่อง
"ใครมาแต่เช้าเลย"
"เดียวหนูไปเปิดเองค่ะ"
ตึก ตึก ฉันวิ่งออกไปเปิดประตูบ้าน
"อ่าว รินมาแต่เช้าเลย"
"พอดีพี่เรนอาสาจะไปส่งที่โรงเรียนนะก็เลยมาชวนยูกิไปด้วยกันไหม"
"ไปรอแปบนะ เข้ามาก่อนสิ"
"จ้า"
ฉันเดินเข้าบ้านและรินกับพี่เรนก็เดินตามเข้ามาในบ้านด้วย ฉันได้ยินเสียงแม่ตะโกนออกมาจากในครัว
"ใครมาเหรอยุกิ"
"รินกับพี่เรนค่ะแม่ พวกเขามารีบไปโรงเรียน"
"อ่อ ชวนเขามาทานข้าวสิจ่ะ"
"ค่ะ"
"รินพี่เรนมาข้าวเช้าค่ะ"
"ทานเลยพวกเราทานแล้ว"
"งั้นรอแปบนะเดี่ยวเราไปเก็บของก่อนนะ"
"จ้า"
"ไม่ต้องรีบนะ"
"จ้า"
ฉันเดินขึ้นบันไดเพื่อไปปเก็บของที่อยู่ในห้องไม่นานแล้วก้เดินลงมาที่ห้องครัว
"เสร็จแล้วทำอะไรกันอยู่"
"ก็คุยนั้นคุยนี่กันนะ"
"อ่อเคไปกันเถอะ"
"อ่าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอยูกิ"
"ไม่ล่ะเดียวสาย"
"ทานก่อนก็ได้นะครับน้องยูกิเดียวจะไม่สบายนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"งั้นถ้ายูกิไม่ทานเดียวแม่จะเอาข้าวกล่องให้นะ"
"ค่ะ"
ฉันรับข้าวกล่องจากแม่แล้วเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถพี่เรนเพื่อไปโรงเรียน
"อ่าวรินไม่นั่งหน้าเหรอ"
"ไม่อ่ะยูกินั้งกับพี่เรนเลย"
"โอเคก็ได้"
"มันเดินไปนั่งหน้ารถแล้วพี่เรนก็ออกรถไปโรงเรียน โรงเรียนของเราอยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไหร่และเป็นโรงเรียนชื่อดังของจังหวัดบรรยายกสในรถเงียบมาเพราะต่างคนต่างไม่คุยกันเลย แล้วพี่เรนก็เริ่นบทสนทนาขึ้น
"วันนี่ตอนเรนน้องยูกิว่างไหมครับ"
"วันนี้เหรอค่ะ"
"ก็ว่างนะค่ะ"
"งั้นดีเลย เดียวตอนเย็นพี่ไปรับนะ"
"ค่ะ"
"พี่เรนเปิดเพลงหน่อยมันเงียบเกินไปอ่ะ"
"ได้"
พี่เรนเอื่อมมือไปเปิดเพลงให้รินเพลง ฉันก็คิดเหมือนกันว่าบรรยายมันเงียบมากๆๆเลยจนทำใหเรู้สึกอึดอัด 
"แล้ววันนี่พี่เรนไมีมีเรียนเหรอค่ะ"
"มีสิ"
"อ่อค่ะ"
ไม่นานพวกเราก็มาโรงเรียนฉันกับรินเตรียนตัวลงจากรถ
"พี่เรนตอนเย็นจะมารักใช่ไหม"
"ใช่ ทำไม"
"รินไม่กลับนะ"
"ทำไม อาจารย์นัดประชุมกรรมการนักเรียนนะ ให้ยูกิกับกับพี่นะ"
"อ่าวรินถ้ารินไม่กลับเดียวเรากลับเองก็ได้เสียเวลาพี่เขา"
"ไม่เป็นไรครับน้องยูกิเดี่ยวพี่มารับเองกลับเองมันอันตราย"
"นั้นสิยูกิ"
"ก็ได้ค่ะ"
พอคุยกันเสร็จพวกเราก็ลงจากรถเข้าโรงเรียน พวกเราแยกย้ายกันไปห้องใครห้องมัน ฉันกับรินเราอยู่คนล่ะห้องกันรินเรียนเก่งอยู่ห้อง 1-6 ส่วนฉันอยู่ห้อง 5-6 แต่เวลาพักกลางวันพวกเรามั้งจะมากินข้าวกลางวันด้วยกันตลอด เหมือนกันทุกวัน 
กริ๊ง กริ๊ง 
กริ๊งเข้าเรียนเริ่มขึ้นฉันรอเรียนวิชาแรกในห้องเราไม่นานอาจารย์ก็เดินเข้ามาละเรียนเรียนกันไปเรื่อยจนพักกลางวัน ฉันเดินหยิบกล่องข้าวออกไปข้างนอกเดินไปที่เดิมของพวกเรา ฉันมีเพื่อนในห้องนะมีไม่กี่คนแต่ฉันก็ชวนพวกเขามาทานข้าวด้วยพวกเขาก็มาฉันเดินมาที่ต้นไม้ต้นใหญ่ใกล้ๆสนามฟุตบอล ตอนนี้ในสนามเต็มไม่ด้วยพวกเด็กที่เล่นฟุตบอลกัน ฉันเดินมานั่งรอรินไม่นาริวก้เดินมานั่งข้างๆ 
"ยูกิ เป็นไงบ้าง"
"ก้ดีนะเรียนวันนี้"
"วันนี้วันสมัครของมหาลัยK ไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ ใช่ลืมไปเลย"
"เดียวเราทานข้าวเสร็จไปห้องสมุดกันไหม"
"ได้"
พวกเราทานข้าวกล่องกันและพูดคุยเรื่องการสมัครเข้ามหาลัยเพราะตอนนี้พวกเราเรียนอยู่ชั้นมธัยมศึกษาปี่ที่6 แล้วรอเตรียนเอนเข้ามหาลัย ฉันคิดเอาไว้ว่าจะเข้าคณะบริหารที่มหาลัยK เป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงมากๆและพี่เรนก็เรียนที่นั้นด้วยส่วนรินก็จะเข้าเหรอกันแต่รินจะเข้าคณะสถาปัตยกรรม รินเป็นคนวาดรูปสวยมากเลยส่วนฉันพอวาดได้แต่ไม่สวยเท่าริน พวกเรากินข้าวเสร็จก็ยังพอมีเวลาก่อนจะเข้าเรียนก็เลยไปห้องสมุดกันเพื่อไปใช้คอมสมัครสอบ ในห้องสมุดจะมีอยู่สองโชน คือโชนให้นั้งอ่านหนังสือสืบค้นจะอยู๋ด้านใน ส่วนโชนที่ให้เล่นคอมพิวอยู๋จะอยู่ด้านนอกฉันเดินไปดชนด้านนอนกเพื่อใช้คอมพิวเตอร์เราใช้นั้งข้างกันและสืบค้นการสมัครสอบฉันคลิกสมัครสอบและดูกำหนดการต่างๆที่จะต้องทำและเนื้อหาในการสอบ ไม่นานกริ่งเข้าเรียนก็ออกพวกเราปิดคอมและแยกย้ายกันไปเรียนในช่วงบ่ายต่อ
"ยูกิเราไม่ได้กลับนะ เดียวพี่เรนจะมากลับที่หน้าโรงเรียน 4 โมงนะ"
"อ่อ โอเคจ้า"
"จ้าไปก่อนนะ"
"จ้า"
ฉันเดินเข้าห้องไม่นานอาจารยืก้เข้ามาสอน เราเรียนไปเรื่อยๆจนเลิกเรียน ฉันเก็บของใส่กระเป๋าและเดินไปรอพี่เรนที่หน้าโรงเรียนไม่นานพี่เรนก็ขับรถมาเทียบฟุตบาท และลดกระจกลง
"สวัสดีครับ น้องยูกิ"
"สวัสดีค่ะพี่เรน"
ฉันเดินไปเปิดประตูและเข้าไปนั่งแล้วพี่เรนออกรถไป
"น้องยูกิรีบกลับบ้านไหมครับ"
"ไม่ค่ะทำไมเหรอค่ะ"
"พอดีพี่จะแวะซื้อของก็เลยจะพาน้องยูกิไปด้วยได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ"
ฉันตื่นเต้นมาที่ได้มานั้งงบนรถกับพี่เรนสองต่อสอง ฉันก็ไม่มีอะไรจะคุยกันพี่เขามีแต่พี่เขาที่ถามฉันมาฉันก็ตอบไปแบบกล้าๆกลัวๆ ไม่นานพี่เรนก็ขับรถเข้ามาที่ห้างแห่งหนึ่ง หาที่จอดรถไม่นานก็ลงจากรถ ฉันเดินตามพี่เรนไปแบบเงียบๆ
"น้องยูกิหิวไหมครับทานอะไรก่อนไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะยังไม่หิวพี่เรนไปซื้อของก่อนก็ได้ค่ะ"
"ok  ครับถ้าอยากได้อะไรบอกพี่นะ"
"ค่ะ"
พวกเราเดินไปเรื่อยๆจนไปถึงร้านขายของขวัญพี่เรนพาฉันไปเลือกอยู่ของขวัญ
"น้องยูกิช่วยพี่เลือกหน่อยได้ไหมครับว่าจะซื้ออะไรให้เพื่อนพี่ดี"
"เพื่อนพี่ผู้หญิงหรือผู้ชายค่ะ"
"ผู้หญิงครับ"
"ผู้หญิงก็คงจะเป็นตุ๊กตาหรือไหมก้พวกของประดับนะค่ะ"
"ฉันพี่ว่าของของประดับดีกว่า"
พี่เรนเดินไปเลือกสร้อยแขนฉันก็ช่วยเลือกด้วย ฉันเห็นสร้อยที่มีจี้รูปผีเสื้อสวยมากเลยฉันอยากได้นะแต่ไม่เอาดีกว่า
"น่ายูกิอยากได้เหรอครับเดียวพี่ซื้อให้"
"ไม่เป็นไรค่ะเห็นว่ามันน่ารักดีนะค่ะ"
"ไม่อยากได้เหรอ"
"ไม่ละค่ะ"
"ครับ"
"น้องยูกิว่าอันนี้สวยไหมครับจีรูปพระจันทร์"
"สวยค่ะ"
"งั้นพี่เอาอันนี้ดีกว่า"
"เอาอันนี้ครับ"
"ค่ะ"
"น้องยูกิเดินดูของก่อนนะครับเดี่ยวพี่ไปจ่ายเงินก่อนนะ"
"ค่ะ"
ฉันเดินไปดูของรอบร้านไม่นานพี่เรนก้เรียกให้ไปหาและพวกเรากเเดินออกจากร้าน
"หิวหรือยังคับ"
"นิดหน่อยค่ะ"
"งั้นเราไปหาอะไรทานกัน"
"น้องยูกิอยากทานอะไรครับ"
"อาหารญี่ปุ่นค่ะ"
"ok ครับ"
พวกเราเดินมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นพี่เรนเลือกที่นั่งไม่นานพนักงานก็เดินมารับออเดอร์
"น้องยูกิทานอะไรครับ"
"เอาราเมนเนื้อ และเอาน้ำแตงโมปั่นนะค่ะ"
"ok ค่ะ"
"ส่วนผมเอาข้าวหน้าเนื้อพิเศษนะครับ น้ำชาเย็นนะครับ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
"ยูกิชอบทานอาหารญี่ปุ่นเหรอครับ"
"ค่ะชอบมากเลย พี่เรนไม่ซื้อไปฝากรินเหรอค่ะ"
"ไม่ล่ะครับ เดี่ยวให้ทานอาหารกับแม่ดีกว่า"
"อ่อ ค่ะ"
วันนี้วันสมัครสอบนี้ครับสมัครเหรอยังครับ"
"สมัครแล้วค่ะ"
"ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจมาปรึกาาพี่ได้นะ"
"ค่ะ"
ระหว่างรออาหารมาเสริฟพวกเราก้คุยนั้นคุยนี้กันจนพนักงานมาเสริฟอาหารพวกเราก็นั่งทานอาหารจานเสร็จแล้วก็จ่ายเงินแล้วก็เดินออกจากร้านมา
"อิ่มไหมครับ"
"อิ่มค่ะขอบคุณนะค่ะที่พามาเลี้ยงอาหาร"
"ครับ"
พวกเราเดินมาที่ลาดจอดรถและเดินไปขึ้นรถแล้วพี่เรนก็ออกรถพวกเราก้คุยกันนิดหน่อย ฉันเริ่นรู้สึกง่วงๆแล้วก้หลับไป
"น้องยูกิถงบ้านแล้วครับ
"ถึงแล้วเหรอค่ะ"
"ครับ"
"ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง"
"ครับ แล้วเจอกันนะครับ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ"
ฉันเปิดประตูลงจากรถละพี่เรนก็ออกรถไปฉันยืนจนรถพี่เรนลับหายไปแล้วก็เดินเข้าบ้าน
"กลับมาแล้วค่ะ"
"ไม่ไหนมาจ้า แล้วใครมาส่ง"
"ไปส่งพี่เรนซื้อของที่ห้างมาค่ะ พี่เรนมาส่ง"
"จ้า เรนนี้โตขึ้นก็หล่อจังนะคงจะมาคนที่จีบเยอะแน่เลยนะ"
"คงเยอะอยู่มั้งหล่อขนาดนั้น"
"ทานข้าวมายังจ่ะ"
"ทานมาแล้วค่ะ หนูขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"
"จ้า"
ฉันเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องแล้วล่มตัวลงนอนที่เตียงคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาวันนี้โครตเขินเลยได้ไปช็อปปี้กับพี่เรนนั่งทานข้าวด้วยกันเขินมาเลยแต่ก็มีความสุขมากเลย ฉันนอนเล่นกลิ้งไปมาซักแปบแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำแปรงฟัน ออกจากห้องน้ำมาก็เปิดมือถือเล่นแปยหนึ่งก็เห็นข้อความของรินส่งมาเข้าไปอ่าน
<เป็นไรจะนั่งรถกลับกับพี่เรน><เขินสิย่ะ><ได้ยินว่าไปเดินซื้อของมาด้วยไม่ใช่ไหม><ใช่><สนุกไหม><สนุกสิ><จ้า><ไปล่ะไม่คุยด้วยแล้ว>
<เขินล่ะสิ>
<จ่ะ ฝันดี>
<จ้าฝันดีนะๆๆๆๆ>