รักนี้ต้องมีความเจ็บปวด

หลังจากที่ได้สมัครสอบที่มหาลัยk ฉันก็หาข้อมูลเนื้อหาข้อสอบว่าสอบเรื่องอะไรบ้างและจัดเวลาอ่านหนังสือติวหนังสสือในเรื่องที่ไม่เข้าใจเหมือนวันนี้ฉันให้รินชวยติวคณิตให้ในบ้างเรื่องทที่ไม่เข้าใจ ฉันก็พอได้นะคณิตแต่ในบ้างเรื่องก็ไม่รู้เรื่องเลย วันนี้เป็นวันเสาร์พวกเราก็เลยนัดกันมาติวหนังสือที่บ้านริน เพราะวันนี้พ่อแม่รินไม่อยู่รินต้องเฝ้าบ้านฉันก็เลยมาบ้านของริน

ติ้ง ต่อง

"มาแล้วค่ะ"

"อ่าวยูิมาแล้วเหรอ เข้ามาก่อน พี่เรนพึงออกไปนะ"

"ฉันมาหาเธอไม่ใช่พี่เรนนะบอกทำไม"

"ก็บอกให้รู้ไงเผื่อถามหา"

"จ้ะรู้ดี"

"555"

"เดียวเรานั่งติวกันข้างล่างนี้นะอากาสเย็นดี"

"จ้า"

ฉันเดินเข้ามาในบ้านและเดินไปนั่งงรอที่ห้องนั่งเล่นไม่นานรินก็เดินมา พร้อมกับคุกกี้และน้ำชา

"มาเรามาติวก็เลยดีกว่านะ"

"จ้า"

พวกเราติวหนังสือกันไปคุยกันนอกเรื่องบ้างไม่นานก็บ่ายกว่าแล้ว

"เราไปหาอะไรทานดีกว่านะยูกิ"

"ok"

กริ้ง กริ้ง

"ใครโทรมา"

'สวัสดีค่ะ อ่าวพี่เรนทำไมไม่โทรเข้ามือถือ'

'ขี้เกียจนะ ทานข้าวยังเดียวพี่จะเข้าบ้านแล้วจะเอาอะไรไหม'

'เอาบะหมี่ต้นยำ ยูกิจะเอาอะไรจะได้ฝากพี่เรนซื้อให้'

"เราเอาเล็กต้นยำ"

"ok"

'พี่เรนยูกิเอาเล็กต้มยำนะ'

'ยูกิอยู่ด้วยเหรอ'

'ใช่มาติวหนังสือนะ'

'ขยันเรียนจังเลยนะ'

'ค่ะ รีบๆๆมานะหิวแล้ว'

'ได้เลย'

รินวางหูจากพี่เรนแล้วก้เดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นแล้วเดินไปเปิดทีวี

"เราดูทีวีรอพี่เรนดีกว่านะ พักก่อนทานข้าวเสร็จแล้วค่อยติวต่อ"

"จ้า"

ฉันขึ้นไปนั่งบนโซฟาดูทีวีกับริน 

"นี่รินเก่งอังกฤษไหม"

"ก็พอได้นะแต่ไม่เก่งเท่าไหร่"

"ทำไมเหรอ"

"เราอยากติวอังกฤษอ่ะ"

"ให้พี่เรนติวให้สิพี่เข้าเก่งนะ"

"จริงเหรอ"

"ใช่ เดี่ยวเราขอให้"

"พี่เขาจะว่างเหรอ"

"ว่างสิสำหรับยูกินะ"

"ก็ได้"

"ok"

พวกเราคุยกันไปดูทีวีไปไม่นานพี่เรนก็มา

"กลับมาแล้ว รินมาถึงของหน่อย"

"ค่ะ"

ฉันเดินออกไปกับรินแล้วพี่เรนก็ทักฉันขึ้นมา

"สวัสดีครัยน้องยูกิ"

"สวัสดีค่ะพี่เรน"

"วันนี้มาติวหนังสืออีกแล้วเหรอครับ ขยันอย่างนี่น่าจะสอบได้นะ"

"ค่ะ"

"เราไปทานข้าวกันเถอะ"

"ค่ะ"

ฉันเดินตามรินเข้าไปในครัวเดินไปหยิกชามแลละช้อนมาทานก๋วยเตี๋ยวที่ฝากพี่เรนซื้อ

"พี่เรนช่วงวันไหนบ้าง"

"ก็ว่างวันหยุดเสาร์อาทิตย์นะ ทำไม"

"พอดียูกิอยากให้ช่วยสอนภาษาอังกฤษนะ สอนได้ไหม"

"ได้สิ น้องยูกิจะให้พี่สอนเหรอครับ"

"คะ ค่ะ"

"งั้นวันพรุ่งนี้ไหมพี่ว่างทั้งวันเลย"

"ได้ค่ะ"

"okนะครับ"

"ค่ะ"

พวกเรานั่งทานข้าวกลางวันและคุยกันสักพักเก็บของทำความสะอาดแล้วเดินไปนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นพักผ่อนก่อนจะเริ่มติวหนังสือกันต่อ 

"ยูกิจะติววิชาอะไรต่อดี"

"เอาชีวะได้ไหมริน"

"โห่ชีวะเลยเหรอมันเยอะนะ"

"ใช่ชีวะนั้นล่ะเราไม่เข้าใจเรื่องสสารนะ"

"okได้เดียวเราไปเอาชีทก่อนนะ"

"จ้า"รินเดินไปเอาชีทด้านบนและตอนนี้ก็เหลือแต่ฉันกับพี่เรนสองคนที่นั่งอยู่ในห้องฉันทำตัวไม่ถูกก็เลยหยิบหนังสือมาอ่านแก้เขิน

"น้องยูกิสอบเมื่อไหร่ครับ"

"สอบเดือนหน้าค่ะ"

"อ่อ วันสอบให้พี่ไปรับไหมเพราะยังไงพี่ก็ได้ไปส่งยัยรินอยู่ดี"

"ได้ค่ะ"

ไม่นานรินก็เดินเข้าห้องมาและเอาชีทมาวางตรงหน้าฉัน

"เอ้านี่ชีทชีวะทั้งหมดเนื้อหามันเยอะมาลองอ่านดูนะ"

"ขอบใจมากนะริน"

"จ้า"

ฉันหยิบชีทตรงหน้าขึ้นมาอ่านแต่ล่ะเรื่องจนเย็นพวกเราก็หยุด

"รินเย็นแล้วเรากลับบ้านก่อนนะ"

"อ่าวจะกลับแล้วเหรอทางข้าวเย็นกันก่อนสิ"

"นั้นสิครับน้องยูกิทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะ เดียวพี่เดินไปส่งที่บ้าน"

"ก็ได้ค่ะ"

"รินพ่แม่จะกลับบ้านดึกใช่ไหม"

"ใช่แล้ว"

"งั้นเดียวเย็นนี้เราสั่งพิซซ่ามาทานไหม"

"ดีเลย เย้ๆๆ"

"ok เดียวพี่ไปสั่งก่อนนะ"

"ค่ะ"

พี่เรนเดินออกไปสั่งพิซซ่าฉันกับเรนก็เก็บของและนั่งดูทีวีกัน

"เรามาเล่นบล๊อกไม้กันไหม"

"เล่นๆเล่นๆ"

"งั้นรินไปเอามาเธอมันมีที่ห้องเธอ"

"อ่าวพี่ชวนแต่ใช่น้องนะ"

"ก็มันมีห้องเธอจะให้พี่เข้าไปไหมล่ะ"

"ไม่ต้องไปเอาเองก็ได้"

"ดี"

รินเดินออกไปเอาบล๊อกไม้ที่ห้องและตอนนี้ก็เหลือฉันกับพี่เรนสองคน ฉันทำเป็นไม่สนใจพี่เรนด้วยการนั่งดูทีวีนิ่ง และพี่เรนก็ขยับมานั่งใกล้ๆฉัน ฉันขยับออกห่างจากพี่เรน แล้วพี่เขาก็ขยับมาใกล้ จนฉันขยับไปไหนไม่ได้ฉันหันหน้าไปหาเขา เขาก็หันหน้ามาหาฉันหน้าของพวกเราอยู่ใกล้กนจนแทบจะจูบกันอยู่แล้ว หัวใจฉันเต้นแรงมากจนแทบจะออกมาจากอกอยู่แล้วไม่นานพี่เรนก้ขยับหน้าออกจากฉันก่อน 

"มาแล้วบล๊อกไม้"

ฉันรีบขยับตัวออกจากพี่เรนอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่ารินจะเห็นว่าเราอยู่ใกล้กัน 

"เอะ ยูกิเป็นอะไรนะหน้าแดงเชี่ยว"

"ไม ไม่มีอะไรแค่อากาศมันร้อนนะ"

"อ่าวทำไมไม่เปิดพัดลมละ"

"อ่อนั้นสินะ เดี่ยวฉันไปเปิดพัดลมก่อนนะ"

ฉันหันไปดูพี่เรนก็ทำหน้านิ่งไม่มีอาการอะไร ส่วนฉันนั้นหัวใจเต้นแรงยังไม่หยุดเลย 

"มาเล่นเกมส์กันดีกว่านะ"

"จ้า"

"เดี่ยว มีกฏอยู่ว่าถ้าใครเป็นคนทำล่มต้องทำตามคำสั่งของคนที่แพ้ตลอด 1 วันนะ"

"ok"

พวกเราเล่นบล๊อกไม้รอพิซซ่ามาสั่งไปสักพักจนสุดท้ายพิซซ่ามาสั่งพี่เรนออกไปรับพิซซาแล้วก็เดินเข้ามา

"ยูกิอีกนิดเดียว ระวัง"

คร๊อม 

"อ่าวยูกิทำล่มยูกิแพ้แล้ว"

"เฮ้ย มือสั่นไปหมดเลย"

"555 ยูกิแพ้ต้องทำตามคำสั่งคนชนะนะ"

"อ่าวแล้วใครชนะละมีสองคน"

"เดียวเรามาเล่นตัดสินกันนะพี่เรน"

"อื้ม แต่ตอนนี้มากินก่อนเดียวจะเย็นแล้วไม่อร่อย"

"ค่ะ"

พวกเราเก็บของที่โต๊ะแล้วมานั่งทานพิซซากันคุยกันไปด้วย จนทานเสร็จทำความสะอาดและมาเล่นเกมส์ตัดสินกับพี่เรนต่อ

"พี่เรนเรามาตัดสินที่เกมส์จอยดีกว่า"

"แน่ใจเหรอพี่ไม่เคยแพ้ใครนะเกมส์นี่นะ"

"หนูว่าพี่ต้องแพ้หนูแน่เพราะพี่ไม่ถนัดเกมส์นี่"

"เกมอะไร"

"เต้นดวนไง"

"แน่ใจ"

"แน่"

"งั้นก็มา"

ฉันนั่งดูสองพี่น้องเต้นแข่งกันจนมืดและสุดท้ายพี่เรนก็ชนะสองต่อหนึ่ง

"พี่บอกแล้วไม่เชื่อว่าไม่เคยพี่"

"ฝากไว้ก่อนเถอะพี่เรน"

"ยูกิแพ้ต้องทำตามคำสั่งพี่เรนนะ"

"อ่าวแล้วรินล่ะ"

"ก้เหมทือนกันนะละทำตามคำสั่งพี่เรน"

"พี่เรนจะให้ทำอะไรบอกมา"

"อืม เก็บไว้ก่อนนะ"

"อ่าว"

"ตอนนี่ก็มือมากละพี่ไปส่งยูกิก่อนดีกว่านะ รินเฝ้าบ้านไปและทำความสะอาดที่เหลือด้วยนะ"

"ค่ะ"

ฉันเก็บของเตรียมตัวกลับบ้านฉันเดินออกมาหน้าบ้านและพี่เรนก้เดินตามมาส่งฉันพวกเราเดินไปเรื่อยจนถึงที่สวนสาธารณะของหมู่บ้าน

"น้องยูกิแวะที่นี่สักพักไปได้ไหมมครับ"

"ได้ค่ะ"

พี่เรนเดินนำฉันไปนั่งที่เก้าอี้ในสวนตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกดินท้องฟ้าเริ่มมืดลงตอนนี้ในสวนมีผู้คนเดินไปเดินมาแต่ส่วนใหญ่เดินเป็นคู่บรรยากาศแบบนี้มันเหมือนกัยคู่รักมาเดทกันเลยฉันนั่งลงข้างพี่เรนหัวใจสั่นไม่หยุดเลยฉันกลัวว่าพี่เรนจะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจก้เลยขยับออกห่างนิดหนึ่งแต่พี่เขาก็ขยับมาใกล้อีกแล้ว

"น้องยูกิมีแฟนหรือยังครับ"

"ยะ ยัง ค่ะ"

"แม้คนสวยขนาดนี้ยังไม่มีใครมาจีบเลยเหรอ"

"หนูยังไม่ได้คิดเรื่องนี่ค่ะหนูว่าจะโฟกัสเรื่องเรียนก่อนดีกว่า"

"ดีจังเลยนะครับ"

"แล้วพี่เรนล่ะค่ะยังไม่มีแฟนเหรอ"

"ถามพี่แบบนี่จะจีบพี่เหรอ"

"ป่าวค่ะ ทีพี่ยังถามหนูเลย"

"ก็พี่จะจีบน้องไง"

"หา !!!"

"ล้อเล่นครับ"

"โห่อย่างทำให่ตกใจสิค่ะ"

"555 แล้วมีคนที่ชอบหรือยัง"

"มะ มีค่ะ"

"ใครนะอยากรู้จังบอกได้ไหม"

"ไม่ได้ค่ะ"

"โห่ ไม่บอกพี่จิงอ่ะ"

"ไม่ค่ะ"

"ok ไม่ถามแล้วก็ได้"

"งั้นเรากลับบ้านกัน"

"ค่ะ"

พี่เรนยืนขึ้นและยื่นมือมาให้ฉัน

"ทำไมค่ะ"

"ก็จับมือไง"

"จับมือ จับทำไมค่ะ"

"ก็พี่อยากจับมือยูกิไง ให้พี่จับนะ"

"ก็ได้ค่ะ"

ฉันยื่นมือให้พี่เรนจับแล้วก็เดินออกจากสวนสาธารณะด้วยกัน

"พี่เรน ค่ะฉันให้หนูทำอะไรค่ะพรุ่งนี้"

"ทำอะไรดีนะ"

"พี่เรน"

"งั้นพี่ขอไลน์หน่อยด้วยบอกให้ในไลน์นะ"

"ก็ได้ค่ะ"

"อะ" พี่เรนยืนมือถือมาให้ฉัน ฉันใส่IDตัวเองเข้าไปแล้วก็สั่งคืนให้พี่เรน

"ขอบคุณครับ"

"ค่ะ"

"ถึงแล้วนะ"

"พี่ก็ปล่อยมือหนูสิค่ะ"

"อุ้ยลืม มือนุ่นจังเลยนะครับ"

<////>  

"ไปก่อนนะค่ะเดินทางกลับบ้านดีๆนะค่ะ"

"ครับ"

"บ๊าย บายค่ะ"

"บายครับ"