รักนี้ต้องมีความเจ็บปวด

"อะแอ่ม ทำอะไรอยู่ยูกิ"
"ป่าว แค่เห็นพี่เขาหลับการเลยเอาผ้ามาห่มให้"
"เหรอ เห็นยิ้นสักกว้างเลยนะ"
"ป่าวใครยิ้ม"
"จ้า"
"แล้วนี้ลงมาทำไมเหรอ"
"ก็เห็นลงมานานก็เลยลงมาดูและก็เห็น..."
"เห็นอะไร"
"ป่าว"
"ไปติวหนังสือกันต่อเถอะปล่อยเขาไปนั้นล่ะ"
"อื้ม"
ฉันตกใจเมื่อได้ยินเสียงของริน รินมาตามฉันไปติวหนังสือต่อเพราะฉันออกมานานแล้วฉันเดินตามรินไปในห้องแล้วก็ติวหนังสือฉันต่อพวกเราติวหนังสือกันจนเย็น
ครอก ครอก
"แม่ให้มาตามไปทานข้าว"
"ค่ะ"
"โห่ถ้าจะติวกันหนักขนาดนี่พักบ้างนะเดียวจะสับสน"
"ค่ะ"
"ไปทานข้าวกัน ยูกิก็ทานข้าวเย็นก่อนนะแล้วค่อยกลับ"
"ค่ะ"
ฉันกับรินตัวหนังสือกันจำเย็นแล้วพี่เรนก็ขึ้นมาตามพวกเราไปทานข้าวเย็นกันแล้วฉันก็เก็บของเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ฉันเดินตามพี่เรนลงไปที่ห้องครัวเพื่อทานข้าวเย็นกับพวกเขา 
"สวัสดีค่ะแม่"
"สวัสดีจ้า เป็นยังไงบ้างติวหนังสือ"
"สนุกมากเลยยค่ะ"
"แล้วยูกิจะเรียนต่อที่ไหนจ่ะ"
"หนูว่าจะเรียนต่อที่มหาลัยKค่ะ"
"ที่เดียวกับพี่เรนนี่"
"จริงเหรอค่ะ"
"ใช่จ้า"
ฉันหันไปมองพี่เรนที่กำลังตักข้าววเข้าปากฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าพี่เขาเข้ามหาลัยนี่เพราะมหาลัยนี่เป็นมหาลัยชื่อดังของประเทศและมีค่าเทอมที่แพงพอสบควรแต่ฉันก็อยากจะเรียนที่นี่ฉันต้องเข้าเรียนที่นี่ให้ได้เพืื่อจะได้เจอพี่เขา
"ยูกิ ยูกิ"
"หา"
"ไม่ทานเหรอ"
"ทานสิ พอดีคิดอะไรเพลินอ่ะ"
"จ้า รีบกินเถอะจะได้กลับเดียวจะมืดเสียก่อน"
"จ้า"
"เรนเดียวเดินไปส่งน้องกลับบ้านนะ"
"อุ้ย ไม่เป็นไรค่ะคุณป้าเดียวหนูเดินกลับเองค่ะบ้านอยู่ใกล้แค่นี่เอง"
"ไม่ได้จ้ามันมืดแล้วอันตรายให้พี่เขาไปส่งดีกว่านะ"
"นั้นสิครับน้องยูกิให้พี่ไปส่งดีกว่านะ"
"ก็ได้ค่ะ"
พอทานข้าวเสร็จฉันเดินไปเก็บของที่ห้องรินแล้วเดินลงมาสวัสดีคุณป้าและคุณลุงแล้วก้เดินออกไปหน้าบ้าน 
"ยูกิบ๊าย บาย "
"อ่าวรินไม่ได้ส่งเราที่บ้านกับพี่เรนเหรอ"
"ไม่ดีกว่าไม่อยากไปรบกวนพวกเธอนะ"
"รบกวนอะไรริน" <\\\\>
"ป๊าว ไปเถอะ พี่เรนฝากดูยูกิด้วยนะ"
"ได้เลย"
ฉันเดินกลับบ้านกับพี่เรน พี่ของพวกเราอยู่ห่างกันคนละซอยฉันเดินมาาเล่นที่นี่บ่อยมาก ตอนนี่ฉันเดินกลับบ้านกับพี่เรนสองคน หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยเพราะไม่มีใครพูดอะไรเงียบมาตลอดทางเรียน
"น้องยูกิอยากเข้ามหาลัยพี่เหรอครับ"
"คะ ค่ะ"
"ดีจะเลยนะครับ พี่อะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะครับ"
"ค่ะ"
"แล้วน้องยูกิจะเข้าสาขาอะไรครับ"
"สารสนเทศค่ะ"
"สาขาเดียวกับพี่เลย"
"จริงเหรอค่ะ เรียนยากไหมค่ะ"
"ก็ยากอยู่นะ แต่ถ้าน้องชอบก็ไม่มีอะไรยากเหรอ"
"ค่ะ"
พวกเราเดินไปคุยไปจนถึงหน้าบ้านฉัน
"ถึงแล้ว"
"ขอบคุณนะค่ะที่มาส่งหนูถึงบ้าน"
"ครับไม่เป็นไร "
"งั้นหนูเข้าบ้านก่อนนะค่ะ"
"ครับ พี่กลับก่อนนะบ๊าย บาย"
"กลับบ้านดีๆๆค่ะ"
"ครับ"
ฉันเดินเข้ามาก็เห็นแม่น้องดูทีวีอยู่ 
"กลับมาแล้วค่ะ"
"กลับมาแล้วเหรอใครมาส่งนะ หล่อเชี่ย"
"พี่เรนค่ะ"
"อ่าวเรนเหรอทำไมไม่ชวนเขาเข้าบ้านก่อนละ"
"ก้เห็นมันมืดแล้วก็เลยไม่ได้ชวน"
"ที่หลังชวนพี่เขาเข้ามาด้วยนะแม่อยากเห็น"
"ค่ะ"
ฉันเดินขึ้นไปในห้องวางของแล้วเดินไปเปิดคอมเล่นสักพักก็ไปอาบน้ำนอน