รักนี้ต้องมีความเจ็บปวด

เช้าวันต่อมา พวกเรานัดจะไปซื้อหนังสือมาอ่านเตรียมสอบแล้วก็ไปที่บ้านรินเพื่อนอ่านหนังสือกัน เรานดกันที่สถานที่รถไฟเพื่อไปห้างซื้อหนังสือ ฉันมารอรินที่หน้าสถานนีไม่นานรินก็มา

"ยูกิรอนานไหม"

"ไม่นานนะพึงมาถึงนะ"

"อ่อไปกันเถอะ"

"จ้า"

พวกเราเดินขึ้นรถไฟไปลงที่สถานที่โอฮามาเป็นสถานนีที่อยู่ติดกับห้างที่พวกเรากำลังจะไปพวกเราเดินลงจากรถไฟขึ้นบันไดไปไมานานก็ถึงห้างและเดินเลือกซื้อของสักพักก็ไปหาอะไรทานรองท้อง

"ยูกิจะทานอะไรดี"

"อื่ม  ราเม็งก็ได้นะ"

"อื้มดีเลยอยากกินเหมือนกัน"

รินเป้นคนที่ร่าเริงมาเธอมันจะยิ้มได้ง่ายเสมอ รินจับมือฉันลากไปที่ร้านราเม็งแแล้วหาที่นั่ง ที่ร้านคนไม่มากนักพวกเราก็เลยหาที่นั่งได้ง่าย พวกเราสั่งอาหารไปไม่นานก็ได้และนั่งทานกัน

"นี่รินทานเสร็จแล้วจะไปไหนต่อ"

"กลับบ้านไปอ่านหนังสือไง"

"ยูกิจะไปที่บ้านใช่ไหม"

"ใช่"

"ดีเลยพี่เรนอยู่บ้านจะได้ให้ช่วยสอน"

"พี่เรนอยู่เหรอ"

"อื้มทำไมเหรอ"

"ปะ ป่าว"

"หืม นี่อย่าบอกนะว่าชอบพี่เรานะ"

"ชะ ชะ ชอบอะไรไม่ได้ชอบ"

"แน่ใจ"

"อื้ม"

"้จ้าจะเชื่อนะ"

"อื้ม"

พี่เรนก้คือพี่ชายของรินเป็นคนที่หล่อและเก่ง เรียนอยู่ที่มหาลัยชื่อดังฉันแอบชอบพี่เขามานานตั้งแต่เด็กแล้วแต่ไม่กล้าบอกเพราะกล้า เรพาะพี่เขาเป้นคนที่ป๊อบปุล่ามากเลยฉันจึงค่อนข้างจะกล้าเล็กหน่อย พวกเราทางเสร็จก้กลับที่สถานีเหมือนเดิมพอถึงสถานีพวกเราก็ต่อรถไปที่บ้านของรินต่อ

"กลับมาแล้วค่ะ"

"กลับมาแล้วเหรอ"

"อ่าวยูกิ"

"สวัสดีค่ะพี่เรน"

"สวัสดีคับ มาได้ไงเนี่ย"

"อ่อมาติวหนังสือกับรินนะค่ะ"

"หา ยัยรินเนี่ยนะอ่านหนังสือ"

"โห่พี่เรนดูถูกกันมากรินสอบได้เยอะนะ"

"จ้า จ้า มาเข้ามาก่อนน้องยูกิ"

"ค่ะ"

ฉันเดินเข้าบ้านรินก็ได้พบกับพี่เรนเขาทักฉันแบบสุภาพมากเลย ฉันยังจำเขาได้เพราะตอนเด็กๆฉันมาเล่นที่บ้านรินบ่อยจนสนิทกับพี่ชายของเรนพวกเราเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนกระทั่งตอนที่ี่เขาขึ้นมอปลายพวกเราก็ไม่ได้มาเล่นด้วยกันเลย 

"รกหน่อยนะยูกิ พอดีไม่ค่อยได้ทำความสะอาดมากนักอ่ะ"

"จ้าไม่เป็นไร"

ครอก ครอก

"ค่ะ"

รินเดินไปเปิดประตูห้อง 

"แม่บอกให้พี่เอาขนมมาให้"

"ขอบคุณค่ะ"

"ทำอะไรกันอยู๋ครับ"

"อ่อว่าจะอ่านหนังสือเตรียมสอบค่ะ"

"น้องยูกิจะเอาคณะอะไรครับ"

"หนูว่าจะเอาคณะบริหารค่ะ และพี่เรนเรียนคณะอะไรค่ะ"

"บริหารนั้นหละ"

"ดีจังเลยค่ะ เรียนยากไหมค่ะ"

"ไม่ยากนะ แต่ตัวเลขมันจะเยอะนิดหน่อยนะเก่งเลขไหม"

"ไม่เก่งค่ะแต่ก็พอทำได้อยุ่"

"อ่อนั้นก็ดีแล้ว มีอะไรให้พี่ช่วยติวบอกได้เลยนะ"

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

"จ้างั้นพี่ไปก่อนนะ"

"ค่ะ"

ปรั้ง

"แม้ลืมเพื่อนเลยนะ"

"ไม่ได้ลืมก้พี่เขาถามเราก็ต้องตอนสิ"

"จ้า มาเรามาอ่านหนังสือกัน วินี้เอาวิชาอะไรดี"

"เอาวิชาที่เราพอทำได้ก่อนแล้วค่อยไปวิชาที่เราทำไม่ได้กัน"

"ได้"

รินเป็นคนทีชอบอ่านหนังสือมาและเรียนเก่งด้วยเมื่อเทียบกับเราแล้วไม่เข้าก็เลย แต่ก็พยายามช่วยเราได้นะเราติวกันได้บ้างนอนเล่นบ้างเพื่อพักสมอง 

"ฉันไปเข้าหน้องน้ำแปบนะ"

"เคได้เดียวเราเล่นเกมส์รอนะ"

"อิ้ม"

ฉันเดินออกจากห้องก็เจอกับพี่เรนกำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกเขาดูชิวมากๆๆ ฉันชอบเขาเวลายิ้มมันน่ารักดี พอฉันทำธุระเสร็จก็เดินออกมาแล้วเห็นมาพี่เขาหลับก็เลยเดินไปดูและเอาผ้าห่มให้ เขาดูน่ารักมาเลยเวลานอน