E-Ped Story สวัสดีความรัก

            ก็งงเหมือนกันนะ ทำไมบทนำเรื่องนี้มันยาวจัง นี่ก็ปาไป Part 4 ละ -_-
            บทนำจะจบตอนไหนอะ บอกที?
 
            จะจบเมื่อ เป็ด จบม.3
 
 
            หลังจากที่ขนขาฉันหายเกลี้ยงไปหมดแล้ว มายด์ก็มามุกเดิมอีก หล่อนถามฉันว่าอยากมีจอนผมเหมือนหล่อนไหม มีไว้จะได้สวย ๆ
            ด้วยความที่หล่อนมีผู้ชายชอบเยอะ มีคนรุมล้อม มีคนรู้จัก แต่หล่อนไม่ได้สวย หล่อนตาโต หัวเถิก ปากซีด แต่ชอบเติมอุทัยทิพย์ ฉันว่าที่หล่อนมีคนรู้จักเยอะเพราะหล่อนแรดมากกว่า ทำตัว Bad จนเขาพูดถึงไปทั่ว ทำให้หล่อนเป็นที่รู้จักของใครหลาย ๆ คน
            ใช่ คนเรายิ่งดูแย่ มันยิ่งดังง่าย  
            และฉันก็อยากมีคนรู้จักเหมือนกับนางบ้าง ถ้าฉันจะไว้ใจหล่อน ให้หล่อนช่วยทำให้ฉันแรดดูสักนิด มันคงไม่เป็นไร บางที มันอาจทำให้ความดังของฉัน +1 ขึ้นมาก็ได้
 
            แต่...
            มันเลวร้ายกว่าเดิม
            “จอนอะไรของมึงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” หล่อนเล่นดึงผมข้างหูออกมาเป็นกระจุก แล้วใช้กรรไกรตัดทีเดียวดัง ฉับ !!
            อกอีเป็ดจะแตก!!
            จอนสวย ๆ มันต้องแหลม ๆ สิวะ ! แต่นี้อะไร ตรงทื่อ! แถมปลายผมยังบานเป็นกางเกงขาม้าอีก
            What the fuck!
            “เอาน่ามึง เดี๋ยวก็ชิน”
            “กูไม่น่าไว้ใจให้มึงทำเลยว่ะ -_-”
            “กูขอโทษ กูไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ T^T”
            “เออ ช่างมันเหอะ” หล่อนไม่ใช่ช่างทำผมสักหน่อย ฉันโง่ไปไว้ใจเองแหละ
 
 
            กลับบ้านมาแม่โกรธมาก ด่ากันไปยาว ๆ จนหูแฉะ แถมจะเอาเรื่องมายด์ที่ตัดผมฉันเล่นอีก โอ๊ย แม่อีเป็ดจะโหดไปไหน หนูกลัวแล้วค่า T^T
            สุดท้าย แม่ก็หาวิธีเก็บผมให้ฉันไปเรียนจนได้
 
            แล้วความเหลิงมันก็เกิดขึ้น...
            แม่เปียเก็บจอนได้ งั้นก็ต้องเก็บผมหน้าได้สิ
            หึหึ
 
            ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์
            ฉันแอบเอากรรไกรมาตัดผมหน้า และแอบซื้อมีดสไลด์ผมมาตัดแต่งให้ดูสวยงาม อ้อ แก้จอนให้ตัวเองด้วย ถึงฉันจะไม่ใช่ช่างทำผม แต่ถ้าค่อย ๆ ทำไปมันก็ได้อยู่นะ -_-
            ผลมันก็ออกมาโอเค รับรู้ได้ถึงพลังแห่งความแรด!
            เวลานี้แม่ด่าก็ไม่สนใจแล้วโว้ยยยยย
 
            หลังจากที่ฉันมีความมั่นใจในหนังหน้าเพิ่มขึ้น ก็เริ่มเช็คเรตติ้งโดยการไปนั่งร้านเกม แน่นอน แถวนั้นผู้ชายเยอะ ก็จะสังเกตว่ามีใครมองเราไหม?
            ใช่ มันมีคนมอง แถมยังขอเบอร์อีก
            ว้าย นี่ฉันสวยขึ้นขนาดมีคนขอเบอร์เลยเหรอ >_<
            แต่ไม่ให้หรอก ขี้เกียจคุย -_-
 
          เช็คเรตติ้งโดยการเดินขึ้นห้าง แล้วใช้แผนเดิม ทำเป็นเดินสวย ๆ แล้วแอบสังเกตว่ามีใครมองเราไหม ก็เหมือนเดิม มีคนมอง แถมมองกันเป็นกลุ่มด้วย พวกเด็กช่างกันทั้งนั้น
            ว้าย ฉันนี่ก็สวยเหมือนกันนี่นา >_<
 
            แต่...
            พอกลับไปที่โรงเรียน ฉันก็ยังเป็นเด็กติ๋มเหมือนเดิม ฉันยังแต่งตัวเรียบร้อย กระโปรงยาวถึงน่อง ผมก็เปียเก็บเรียบร้อย เผยให้เห็นเหม่งใส ๆ สะท้อนแสงอาทิตย์
            ...
            จะเปลี่ยนแปลงยังไง แต่ถ้าไม่มีคนสนใจ มันก็ยากอยู่ดี
            และฉันก็เป็นเด็กดีเกินไป ไม่กล้าแหกกฎ ถึงแม้จะอยากแหกมากก็ตาม
 
            วันหนึ่ง
            ม.3 ห้อง 8
            “เป็ด มึงถ่ายรูปยังไงให้สวยวะ”
            “ฮะ?” ฉันขมวดคิ้วแล้วหันหน้าไปหาผู้ถามทันที และคนถามก็เป้นใครไม่ได้นอกจาก มายด์
            “ก็ใน Hi5 อะ รูปมึงสวยดี สวยจนผู้ชายอยากรู้จักมึง เขาฝากกูมาขอเบอร์มึงเนี่ย จะให้ไหม?” ผู้ชายที่มายด์รู้จักงั้นเหรอ?...
            “ไม่อ่ะ ไม่ให้ได้ปะวะ” มายด์มันแรงนะ แล้วผู้ชายที่มายด์รู้จักก็น่าจะร้ายพอ ๆ กับมายด์ จะให้คนไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างฉันไปคุยด้วยเหรอ? ไม่ดีกว่าอะ น่ากลัวจะตาย
            “แต่ผู้ชายคนนี้นิสัยดีนะมึง หน้าตาดีด้วย ไม่สนใจจริงดิ?”
            ถ้ามันดีขนาดนั้น ทำไมมึงไม่เอาเองล่ะ -_-
            “ไม่อ่ะ ไม่สนใจ”
            “แต่ในรูปมึงสวยจริงนะ ผมก็ทำสวย ทำเองหรือร้านทำวะ?”
            กูใช้มุมกล้องครับ ผมยังทำไม่เยอะเท่ามึงเลยมั้งมายด์ -_-
            “เออใช่ รูปโปรไฟล์ของเป็ดสวยมาก” เสียงปริศนาดังขึ้นที่โต๊ะข้าง ๆ ทำให้ฉันกับมายด์ต้องหันไปมองทันที
            “ตอนแรกเห็นยังตกใจเลยว่า อ้าว! ใช่เป็ดเหรอวะ?” ‘หมิง’ รองหัวหน้าห้องเดินผ่านโต๊ะฉันแล้วบังเอิญได้ยินเรื่องรูปใน Hi5 พอดี ก็เลยแวะฝอยด้วย
            แต่พูดมานั่นเหมือนจะชมว่าฉันสวยนะ แต่ก็เหมือนโดนด่าว่าสวยแค่ในรูป -_-
         
            หลังจากที่ความแรดเริ่มครอบงำจิตใจ ฉันก็เริ่มเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปหน้าตัวเอง หลังจากที่ใช้รูปเกมมาเป็นเวลานาน...
 
            ไม่นานความรักก็บังเกิด
            ‘พบรักบน Hi5’