E-Ped Story สวัสดีความรัก

            ก็งงเหมือนกันนะ ทำไมบทนำเรื่องนี้มันยาวจัง นี่ก็ปาไป Part 4 ละ -_-

            บทนำจะจบตอนไหนอะ บอกที?

            จะจบเมื่อ เป็ด จบม.3

            หลังจากที่ขนขาฉันหายเกลี้ยงไปหมดแล้ว มายด์ก็มามุกเดิมอีก หล่อนถามฉันว่าอยากมีจอนผมเหมือนหล่อนไหม มีไว้จะได้สวย ๆ

            ด้วยความที่หล่อนมีผู้ชายชอบเยอะ มีคนรุมล้อม มีคนรู้จัก แต่หล่อนไม่ได้สวย หล่อนตาโต หัวเถิก ปากซีด แต่ชอบเติมอุทัยทิพย์ ฉันว่าที่หล่อนมีคนรู้จักเยอะเพราะหล่อนแรดมากกว่า ทำตัว Bad จนเขาพูดถึงไปทั่ว ทำให้หล่อนเป็นที่รู้จักของใครหลาย ๆ คน

            ใช่ คนเรายิ่งดูแย่ มันยิ่งดังง่าย  

            และฉันก็อยากมีคนรู้จักเหมือนกับนางบ้าง ถ้าฉันจะไว้ใจหล่อน ให้หล่อนช่วยทำให้ฉันแรดดูสักนิด มันคงไม่เป็นไร บางที มันอาจทำให้ความดังของฉัน +1 ขึ้นมาก็ได้

            แต่...

            มันเลวร้ายกว่าเดิม

            “จอนอะไรของมึงเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” หล่อนเล่นดึงผมข้างหูออกมาเป็นกระจุก แล้วใช้กรรไกรตัดทีเดียวดัง ฉับ !!

            อกอีเป็ดจะแตก!!

            จอนสวย ๆ มันต้องแหลม ๆ สิวะ ! แต่นี้อะไร ตรงทื่อ! แถมปลายผมยังบานเป็นกางเกงขาม้าอีก

            What the fuck!

            “เอาน่ามึง เดี๋ยวก็ชิน”

            “กูไม่น่าไว้ใจให้มึงทำเลยว่ะ -_-”

            “กูขอโทษ กูไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ T^T”

            “เออ ช่างมันเหอะ” หล่อนไม่ใช่ช่างทำผมสักหน่อย ฉันโง่ไปไว้ใจเองแหละ

            กลับบ้านมาแม่โกรธมาก ด่ากันไปยาว ๆ จนหูแฉะ แถมจะเอาเรื่องมายด์ที่ตัดผมฉันเล่นอีก โอ๊ย แม่อีเป็ดจะโหดไปไหน หนูกลัวแล้วค่า T^T

            สุดท้าย แม่ก็หาวิธีเก็บผมให้ฉันไปเรียนจนได้

            แล้วความเหลิงมันก็เกิดขึ้น...

            แม่เปียเก็บจอนได้ งั้นก็ต้องเก็บผมหน้าได้สิ

            หึหึ

            ช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์

            ฉันแอบเอากรรไกรมาตัดผมหน้า และแอบซื้อมีดสไลด์ผมมาตัดแต่งให้ดูสวยงาม อ้อ แก้จอนให้ตัวเองด้วย ถึงฉันจะไม่ใช่ช่างทำผม แต่ถ้าค่อย ๆ ทำไปมันก็ได้อยู่นะ -_-

            ผลมันก็ออกมาโอเค รับรู้ได้ถึงพลังแห่งความแรด!

            เวลานี้แม่ด่าก็ไม่สนใจแล้วโว้ยยยยย

            หลังจากที่ฉันมีความมั่นใจในหนังหน้าเพิ่มขึ้น ก็เริ่มเช็คเรตติ้งโดยการไปนั่งร้านเกม แน่นอน แถวนั้นผู้ชายเยอะ ก็จะสังเกตว่ามีใครมองเราไหม?

            ใช่ มันมีคนมอง แถมยังขอเบอร์อีก

            ว้าย นี่ฉันสวยขึ้นขนาดมีคนขอเบอร์เลยเหรอ >_<

            แต่ไม่ให้หรอก ขี้เกียจคุย -_-

          เช็คเรตติ้งโดยการเดินขึ้นห้าง แล้วใช้แผนเดิม ทำเป็นเดินสวย ๆ แล้วแอบสังเกตว่ามีใครมองเราไหม ก็เหมือนเดิม มีคนมอง แถมมองกันเป็นกลุ่มด้วย พวกเด็กช่างกันทั้งนั้น

            ว้าย ฉันนี่ก็สวยเหมือนกันนี่นา >_<

            แต่...

            พอกลับไปที่โรงเรียน ฉันก็ยังเป็นเด็กติ๋มเหมือนเดิม ฉันยังแต่งตัวเรียบร้อย กระโปรงยาวถึงน่อง ผมก็เปียเก็บเรียบร้อย เผยให้เห็นเหม่งใส ๆ สะท้อนแสงอาทิตย์

            ...

            จะเปลี่ยนแปลงยังไง แต่ถ้าไม่มีคนสนใจ มันก็ยากอยู่ดี

            และฉันก็เป็นเด็กดีเกินไป ไม่กล้าแหกกฎ ถึงแม้จะอยากแหกมากก็ตาม

            วันหนึ่ง

            ม.3 ห้อง 8

            “เป็ด มึงถ่ายรูปยังไงให้สวยวะ”

            “ฮะ?” ฉันขมวดคิ้วแล้วหันหน้าไปหาผู้ถามทันที และคนถามก็เป้นใครไม่ได้นอกจาก มายด์

            “ก็ใน Hi5 อะ รูปมึงสวยดี สวยจนผู้ชายอยากรู้จักมึง เขาฝากกูมาขอเบอร์มึงเนี่ย จะให้ไหม?” ผู้ชายที่มายด์รู้จักงั้นเหรอ?...

            “ไม่อ่ะ ไม่ให้ได้ปะวะ” มายด์มันแรงนะ แล้วผู้ชายที่มายด์รู้จักก็น่าจะร้ายพอ ๆ กับมายด์ จะให้คนไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างฉันไปคุยด้วยเหรอ? ไม่ดีกว่าอะ น่ากลัวจะตาย

            “แต่ผู้ชายคนนี้นิสัยดีนะมึง หน้าตาดีด้วย ไม่สนใจจริงดิ?”

            ถ้ามันดีขนาดนั้น ทำไมมึงไม่เอาเองล่ะ -_-

            “ไม่อ่ะ ไม่สนใจ”

            “แต่ในรูปมึงสวยจริงนะ ผมก็ทำสวย ทำเองหรือร้านทำวะ?”

            กูใช้มุมกล้องครับ ผมยังทำไม่เยอะเท่ามึงเลยมั้งมายด์ -_-

            “เออใช่ รูปโปรไฟล์ของเป็ดสวยมาก” เสียงปริศนาดังขึ้นที่โต๊ะข้าง ๆ ทำให้ฉันกับมายด์ต้องหันไปมองทันที

            “ตอนแรกเห็นยังตกใจเลยว่า อ้าว! ใช่เป็ดเหรอวะ?” ‘หมิง’ รองหัวหน้าห้องเดินผ่านโต๊ะฉันแล้วบังเอิญได้ยินเรื่องรูปใน Hi5 พอดี ก็เลยแวะฝอยด้วย

            แต่พูดมานั่นเหมือนจะชมว่าฉันสวยนะ แต่ก็เหมือนโดนด่าว่าสวยแค่ในรูป -_-

            หลังจากที่ความแรดเริ่มครอบงำจิตใจ ฉันก็เริ่มเปลี่ยนรูปโปรไฟล์เป็นรูปหน้าตัวเอง หลังจากที่ใช้รูปเกมมาเป็นเวลานาน...

            ไม่นานความรักก็บังเกิด

            ‘พบรักบน Hi5’