E-Ped Story สวัสดีความรัก

            เช้าวันอังคาร
            เราออกหอตามปกติ แต่ตอนเดินไปอาคารเรียนอ่ะ มันไม่ปกติ! เพราะเช้าวันนี้มีเพื่อนผู้ชายจากวิศวะ 10 กว่าคนเดินไปเรียนพร้อมกับพวกเราชาวเดอะแก๊ง! มากันเป็นกลุ่มอย่างกับนักเลงที่ยกพวกตีกันในหนังอะ -_-
            แล้วก็เหมือนเคย พวกเราตกเป็นเป้าสายตาของใครหลาย ๆ คน
 
            หน้าอาคารเรียน
            “วันนี้มาถึงไวว่ะ ยังไม่อยากขึ้นห้องเรียนเลย -_-” ฉันบ่นกับตัวเองแล้วมองไปรอบ ๆ อาคาร ยังไม่มีนักเรียนคนไหนมาถึงเลยนอกจากเราทั้งหมด
            “เออ ถ้ายังไม่อยากขึ้นเรียนก็รอตรงนี้แป๊บ กูปวดฉี่ว่ะ กวาง! ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อย!” ฟิวส์ลากแขนกวางไปทันทีโดยไม่รอให้เจ้าตัวตอบรับคำขอก่อน
            “เอ้า! ไปเองไม่ได้ไงวะ -O-”
            แล้วก็เหลือฉัน เมย์ หลิงหลิง โลตัส เจสซี่ บอม และพวกผู้ชายที่กำลังวิ่งไล่จับกัน -_- 
            “ปล่อยชะนีไปเข้าห้องน้ำเหอะ กูอยากขึ้นห้องละ เดี๋ยวคนมาแย่งลิฟต์” บอมผู้เป็นเกย์ออกความเห็นก่อนจะลากแขนโลตัสและเจสซี่ไปที่ลิฟต์
            อ่ะเดี๋ยว ไม่คิดจะรอฟิวส์หน่อยเหรอ -O-
            “เป็ด ถ้าฟิวส์ออกมาแล้วฝากบอกมันทีว่าพวกกูขึ้นไปรอบนห้องนะ” โลตัสสั่งลาก่อนจะหายตัวเข้าไปในลิฟต์ -_-
            สุดท้ายก็เหลือฉันกับหลิงหลิงอีกแล้ว -_-
            “แปะ!! อีเป็ดเป็น!!!”
            “ฮะ?” ฉันกันไปทำหน้างงใส่เพื่อนผู้ชายที่วิ่งเข้ามาแปะฉัน อะไรของมัน -_-
            “เอ้า ตามึงเป็นละ วิ่งไล่จับพวกกูดิ” ‘กีตาร์’ ผู้ชายที่ตัวใหญ่ ท่าทางเหมือนยักษ์ที่เคยอธิบายไปเมื่อบทที่แล้วทำหน้ากวนประสาท พลางกวักมือเรียกให้ฉันไปจับ
            “โห่ กูเป็นผู้หญิงนะ พวกมึงเป็นผู้ชาย วิ่งเร็วกว่ากูอีกมั้ย อ่อนให้กูหน่อยดิ”
            “มึงก็เหมือนผู้ชายนั่นแหละ เสียงก็ห้าว ทำตัวก็ห้าว ไม่ต้องมาลีลา รีบ ๆ มาจับพวกกูได้ละ” กีตาร์พูดอย่างยิ้ม ๆ แล้วค่อย ๆ เดินถอยหลังไปทีละก้าว ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปหามันทีละก้าว
            “เอามึงก่อนเลยละกันไอ้เนม!” ฉันพุ่งตัวไปข้าง ๆ ตรงที่มีผู้ชายตาตี๋ดัดฟันยืนอยู่ แต่...
            มันหลบได้!!
            “ว้าย! อีโง่ คิดว่ากูจะหลงกลมึงเหรอ กูยืดหยุ่นนะเว้ยย” เนมกลอกตาไปมากวนสาท ทำตัวยึกยักวอนส้นตีน
            เดี๋ยวเหอะมึง -_-;
            “นั่น ๆ พวกวิศวะห้อง2มานู่นละ ไปแปะมันดิ!” ‘โฟน’ ผู้ชายตัวล่ำ ผิวขาว ชี้นิ้วไปตรงทางเดินที่มีพวกวิศวะอีกกลุ่มเดินมา
            ขออธิบายแป๊บ สาขาบริหารกับสถาปัตย์มีคนเรียนน้อย จึงมีแค่ห้องเดียว แต่พวกวิศวะมีหลายคน จึงแยกเป็นสองห้อง คือห้อง1 กับ ห้อง2
            “กูไปแปะมันได้เหรอวะ -_-” ฉันถามไอ้โฟนที่ยืนห่างจากฉันสามเมตรได้ พวกนั้นอยู่คนละห้องกับพวกนี้นะ อยู่ ๆ ไปแปะ มันจะไม่งงเอาเหรอวะ
            “เออพวกกูวิศวะรู้ ๆ กัน ใครโดนแปะคนนั้นเป็น รีบ ๆ ไปแปะมันดิวะ!” นี่ก็ยุยงกูจัง -_- 
            แต่เอาวะ ฉันไม่อยากเล่นไล่แปะปัญญาอ่อนแล้วโว้ย!
            “แปะ!! มึงเป็นละนะ!!!” ฉันวิ่งเข้าไปแตะไหล่ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินมากับกลุ่มเพื่อน แล้วผลที่ได้คือ...
            “...” เขาเงียบใส่
            …
            ...
            ..
            .
            “เดอะเบส! มึงเป็นไง อย่านิ่งดิไอ้ควาย!” โฟนหัวเราะลั่นแล้ววิ่งมาดึงแขนฉันให้อยู่ห่างจาก ‘เดอะเบส’
           เขาชื่อเดอะเบสเปล่าวะ? -_-
            “อ่าว นี่พวกมึงยังเล่นกันอยู่เหรอวะ?” ผู้ชายที่ชื่อเดอะเบสยิ้มบาง ๆ พลางมองพวกเพื่อน ๆ ที่หลบตามหลังเสา
            เขาเป็นผู้ชายผิวขาว หน้าตาน่ารัก จมูกโด่ง ปากแดง แต่เสียอย่าง ตัวเตี้ยไปหน่อย -_-
            “เล่นทุกวัน จันทร์ถึงศุกร์ ตามึงเป็นละนะ อย่าลืม” กีตาร์พูดขึ้นบ้าง
            “แล้วนี่ใคร เธอก็เล่นด้วยเหรอ?” เดอะเบสหันมาถามฉันที่ยืนงงอยู่ข้าง ๆ โฟน
            “ไม่รู้ดิ”
            “ไม่รู้แล้วมาแปะเราเนี่ยนะ? -_-”
            “ก็โฟนบอกให้ทำ -_-” ฉันตอบแบบงง ๆ เพราะมันงงจริง ๆ อยู่ดี ๆ ฉันก็เป็น แล้วก็โดนไอ้โฟนยุให้ไปแปะคนอื่น
            เป็นคุณผู้อ่าน คุณผู้อ่านจะงงมั้ยคะ? ตอบ! -_-
            “พวกมึงแกล้งอะไรเพื่อนกูวะ?” กวางที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างขำ ๆ
            “เปล่า ไม่ได้แกล้ง แค่เล่นด้วยเฉย ๆ ” เนมฉีกยิ้มกว้างเผยให้เห็นเหล็กดัดฟันสีน้ำเงิน ยิ้มแบบนั้นมันยิ่งน่าเจอตีนมากกว่าเดิมอีก -_-
            “อ่ะ งั้นตอนนี้กูเป็นใช่ไหม?” เดอะเบสยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอื้อมมือไปแปะเพื่อนตัวเล็ก ๆ ที่ยืนมึนอยู่ข้าง ๆ
            “เอ้า! มึงเป็นละไอ้น็อต!” พูดจบ เดอะเบสก็วิ่งหนี ‘น็อต’ ทันที
            แบบนี้ก็ได้เหรอ? -_-
            “สัด! จะแปะก็แปะดี ๆ ไม่ต้องมาตบหัวกันแบบนี้ กูแดกน้ำอยู่ เกือบสำลักเลยชิบหาย” น็อตทำหน้าหงุดหงิดก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำ
            แอบสงสารว่ะ -_-
            “อ้าว...หลิง...” หลังจากที่เช็ดหน้าเสร็จ เขาก็หันไปเจอหลิงหลิง หญิงสาวที่เขาคุยด้วยกำลังยืนอยู่พอดี...
            เกิดการสปาร์ค
            และพวกเราโดยรอบก็กลายเป็นหินที่ไม่มีใครสนใจทันที
            “เฮ้อ! เลิกเล่น ปล่อยไอ้น็อตมันคุยหญิงไปก่อนละกัน” เดอะเบสถอนหายใจแล้วเดินกอดคอโฟนไปยืนรอหน้าลิฟต์ เตรียมขึ้นเรียน
            “เออ เลิกเล่น ๆ ไปเรียนดีกว่า” กีตาร์หัวเราะเบา ๆ แล้วเดินตามเพื่อน ๆ ไป
            ฉันเองก็เหมือนกัน -_-;
            …
            “เป็ด เพื่อนกูหายไปไหนหมดวะ?” ฟิวส์ทักฉันทันทีที่รู้ตัวว่าอยู่คนเดียว
            “เพื่อนมึงไปรอบนห้องนู่นละ”
            “โห่ไรวะ ไม่รอกูเลย”
            ก็มึงเข้าห้องน้ำนานหนิ =_=