บัลลังก์ฉิมพลี

          เส้นเลือดใหญ่บริเวณขมับถูกเกร็งเปล่งจนขึ้นปูด

แทบจะทะลุออกมาเสียให้รู้แล้วรู้รอดใบหน้าสวย

แหงนเงยปลายจมูกโด่งขึ้นเป็นสันริมฝีปากเผยอสั่นเทา

พ่นลมหายใจเข้าออกคล้ายเจียนจะขาดใจเต็มทน

เมื่อบทรักที่ลืมนับว่าครั้งที่เท่าไหร่

เดินทางมาถึงจุดหมายที่แสนสุขสมอีกครั้ง..

สาวน้อยบีบขยำเนื้อผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่

ร่างกายของเธอหอบกระเส่าไม่แพ้บุคคลด้านบน

ที่ค่อนข้างจะหลงระเริงใจห้ามเท่าไหร่ปฏิเสธแค่ไหนก็ไม่ยอมฟัง...

 

เช้าวันใหม่ของสถานที่เดิม..รีสอร์ทสุดหรูที่ผสมสานกลิ่นอายในแนวชนบท

เมื่อทุกคนเดินทางมาถึงแม่ฮ่องสอนเป็นที่เรียบร้อย

จึงแยกย้ายกันเข้าห้องพักของตัวเองทันทีด้วยเหนื่อยล้าจากการเดินทาง

และคาดว่าในยามรุ่งสางของวันใหม่ก็คงจะกำลังหลับใหล

เพลินใจไปกับอากาศที่แสนจะเหมาะสม..

คงมีเพียงตรีทิพย์ที่ตื่นก่อนใครและดูจะคึกเป็นม้าศึก

ไม่สนใจสิ่งอื่นสิ่งใดนอกจากเรือนร่างผุดผ่องตรงหน้าขณะนี้

 

ร่างสูงดึงศีรษะกลับลงมาก้มมองสาวน้อยใต้ร่าง

ที่ช่างขาวเนียนระยิบระยับไปทุกส่วนสัด

ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้มเท้าสองมือลงกับพื้นฟูกของเตียงกว้าง

และค่อยๆก้มลงไปหาหน้าอกเนืองแน่น ตรีทิพย์ขยับรูปปากดูดดุดเนื้อขาวๆ

ที่เปรียบดั่งซาเปาไซส์พิเศษเชิญชวนให้ต้องลิ้มลองได้ไม่หยุดหย่อน

 

เพชรเกล้าห่อตัวเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงไอความร้อนแผ่ซ่านอยู่กับเนินเนื้อ

ร่างบางนำมือเข้ามาพัวพันอย่างไม่ค่อยมีแรงนัก

เพื่อจะหยุดยั้งตรีทิพย์ให้เบรกเกมรักลงไว้เพียงเท่านี้

แต่ซุปตาร์สาวกับจับสองมือของเธอแยกออกคล้ายไม่อยากให้รบกวน

พร้อมกับลากแผ่นลิ้นละเลงไปรอบๆทรวงเต้าอย่างทั่วถึง

 

ตรีทิพย์งึมงำอยู่ในลำคอแสนพอใจคลอเคลียเข้ามาหาแผงไหล่

วนเข้าซุกไซ้ซอกคออย่างนุ่มนวล สองมือบีบเคล้นคู่อกไปเบาๆ

ริมฝีปากสวยกดเม้มขึ้นมาหาผิวแก้ม

และรีบวนเข้ามาจุมพิตกลีบปากบางด้วยความหิวโหยไม่เลิก

คลุกเคล้าเบี่ยงซ้ายเบนขวาอย่างชำนาญชาญคล่อง

ก่อนจะถูกเจ้าหล่อนใช้มือดันให้ออกห่างนิดหน่อย

 

มือซ้ายของเพชรเกล้าแตะอยู่ที่ริมฝีปากของตรีทิพย์

เพื่อหยุดความเอาแต่ใจของคนตรงหน้า

ร่างบางมองดูคนรักเห็นดวงตาหยาดเยิ้มหวานฉ่ำอย่างกับคนที่กำลังมึนเมา

 

“ พี่เต้... ”

 

ตรีทิพย์ฉีกยิ้มหวาน

“ พอ.. ” เสียงนิ่มเอ่ยบอกบางเบา

ร่างสูงส่งสายตาเจ้าชู้ย้ายมือมาจับมือนิ่มของสาวน้อย

“ พราวจ๋า... ”

 

ตรีทิพย์พูดเสียงหวานทำออเซาะให้สาวน้อยได้เขินอายเล่น

มองจ้องสบตาก่อนจะค่อยๆจุมพิตฝ่ามือนิ่มๆที่เธอจับต้อง

เพชรเกล้าปากสั่นให้เห็นเมื่อมองดูการกระทำที่ช่างสยิวในหัวจิตหัวใจ

ไอร้อนที่ลากไล้ไปตามเรียวนิ้วของเธอกำลังพาให้เคลิ้มใจไปอย่างบอกไม่ถูก

 

ใบหน้าสวยชำเลืองสายตายั่วเย้าสาวน้อยน่ารัก

เคลื่อนริมฝีปากไปจรดปลายนิ้วพร้อมกับตรงเข้าไปหากลีบปากเล็ก

บรรเลงรสจูบให้อีกหนดื่มด่ำกับรสหวานปานน้ำผึ้งอยู่สักพัก

แล้วจึงวนกลับลงมาซอกคอหอมกรุ่นอีกครั้ง

 

เพชรเกล้าหายใจเข้าออกแรงๆเกิดมาเธอไม่เคยรู้สึกเหน็ดเหนื่อย

กับอะไรขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆในขณะที่ร่างบางปันใจ

ไปอยู่กับความคิดกับต้องสะดุ้งขึ้นพร้อมกับเอียงคอไปทางขวา

คล้ายเอนหลบเมื่อคมฟันเริ่มขบกัดเนื้อนิ่มของเธอจนเสียวแปล๊บ

“ ฮือ..! ”

 

สาวน้อยอุทานเบาๆแต่ตรีทิพย์กับจับปลายคาง

และบังคับให้ดวงหน้าของเพชรเกล้าหันไปในทางตรงกันข้าม

ร่างสูงดูดดุนแผ่นลิ้นอีกทั้งยังขบกัดเนื้อคอขาวๆ

ด้วยความหมันเขี้ยวเสียจนผู้ถูกกระทำขนลุกซู่ซ่า

ร่างบางเม้มริมฝีปากหลับตาพริ้มเพราะช่างเป็นความเจ็บที่เสียวซ่านสุดๆ

 

 

ตรีทิพย์หายใจเข้าออกหนักหน่วงกดริมฝีปากเน้นๆส่งท้าย

ก่อนจะถอยออกมามองหน้าคนรักกัดฟันแน่นใบหน้าแดงกร่ำ

“ หมันเขี้ยว! ”

“ ฮือ....~ ”

ร่างสูงเอื้อมมือข้างหนึ่งประคองแก้มขาว

“ หยุดก็ได้ แต่อยู่แบบนี้ก่อนนะ ”

บอกเสร็จใบหน้าสวยก็ซุกลงจุมพิตตรงนั้นตรงนี้ไปเรื่อย

 

“ แต่พราวอยากไปเที่ยวแล้ว ”

“ ฮืม..เดี๋ยวก่อนสิ.. ”

ร่างสูงแนบใบหน้าซบอกยังไม่วายที่มือไม้จะขวักไขว่ไปทั่ว

“ อยากอาบน้ำแล้วด้วย.. ” เสียงนิ่มบางเบาคล้ายเหน็ดเหนื่อย

 

ตรีทิพย์จึงชันตัวเองลุกขึ้นส่งยิ้มหวาน

พร้อมกับดึงสาวน้อยตามมือมาด้วย ใบหน้าเรียวดูอ่อนเพลียนิดหน่อย

เส้นผมปกปิดแก้มใสแสนน่ารัก ร่างบางยกสองมือกำบังหน้าอก

และหดขาเข้ามาพับเพียบเพราะเธอรู้สึกโล่งเกินไป

ก่อนจะเอื้อมไปหยิบผ้าห่มเข้ามาใกล้ๆเมื่อซุปตาร์คนสวย

ยิ้มมองส่วนสัดช่างชอบบังคับให้เธอเขินอายเสียจริง

 

“ ไม่ต้องปิดจะมอง ”

ร่างสูงขยับผืนผ้ากลับไปที่เก่าสายตาเจ้าเล่ห์

“ ฮื่อ! ”

เพชรเกล้าแก้มแดงขึ้นมาเธอหันลงจากเตียง

พร้อมกับวิ่งตรงไปทางห้องน้ำทันที ใบหน้าสวยหันมองตามคลี่ยิ้มอ่อนๆ

ก่อนจะรีบตามไปอย่างรวดเร็ว.....สาวน้อยดึงผ้าขนหนูที่ทางห้องพัก

จัดเตรียมไว้ให้บริเวณชั้นวางและนำมาพาดตัว

ปกปิดเรือนร่างแบบลวกๆ เร่งรีบตรงเข้าไปในส่วนของห้องอาบน้ำ

และเมื่อเธอจะหันมาดึงประตูให้ปิดลง?

 

แต่กับถูกมือขาวๆพุ่งเข้ามาจับฝ่ามือของเธออย่างกะทันหัน

ใบหน้าเรียวเงยมองร่างสูงๆของซุปตาร์สาวจึงเห็นรอยยิ้มของคนเจ้าเล่ห์ส่งตรงมาให้

“ ฮือ.. ” เสียงนิ่มทักท้วงเบาๆ

 

ตรีทิพย์ค่อยๆสอดเรียวนิ้วเข้าประสานและเอื้อมมืออีกข้าง

เกี่ยวเอวเพชรเกล้าพร้อมกับดึงให้เข้ามาแนบชิด

ใบหน้าสวยชักสีหน้าในมาดนางแบบบนแคทวอร์ค

ที่ไม่มีรอยยิ้มแต่ดูหน้าค้นหาและจับตามองเห็นเจ้าหล่อน

เปรียบดั่งลูกกวางตัวน้อยๆที่ส่งสายตาร้องขออิสระ

 

“ ปล่อยเค้า...” ริมฝีปากบางเอ่ยบอกงุ๊งงิ๊ง

 

ร่างสูงสูดลมหายใจจับจ้องเพียงคนตรงหน้ากัดกรามแน่น

สลับกับหัวใจที่เต้นแข่งกับห้วงหายใจแรงๆในตอนนี้

ตรีทิพย์โน้มใบหน้าลงไปหาผิวแก้มที่อยู่ใกล้กับสันดั้งโด่งๆ

เพชรเกล้าตัวสั่นขึ้นมาเพราะอีกคนดู ( หื่น ) ให้เห็นกันอีกครั้ง

ตรีทิพย์สัมผัสได้ถึงอาการเกร็งตัวของร่างในมือเช่นนี้แล้ว

ยิ่งเป็นการปลุกระดมความต้องการของเธอได้ดีเหลือเกิน..

นางแบบสาวส่งริมฝีปากเข้าไปกดจุมพิตยังกลีบปากบางอย่างเร่าร้อน

พร้อมกับดันเรือนร่างขาวผ่องเข้าไปชนกับผนังเริ่มบทรักจนเกิดขึ้นไปอีกยาวไกล...

 

 

สายๆในเวลาต่อมา.....

 

“ ก๊อกๆๆๆ ”

น้ำเปล่าใสสะอาดที่กำลังถูกเทลงใส่แก้วหยุดลง..ทอปัดหันมองไปที่ประตู

“ ใครกัน เคาะไม่กลัวเจ็บมือเอาเสียเลย ”

 

“ ก๊อกๆๆๆๆ ”

ผู้จัดการสาวถอนหายใจเบาๆวางแก้วน้ำลงพร้อมกับเดินไปที่ต้นเสียง

“ ก๊อกๆๆๆๆๆ ”

“ มาแล้วค่า..! ”

 

หญิงสาวพูดขึ้นก่อนจะเอื้อมดันประตูให้เลื่อนออกตามสไตล์ห้องพักญี่ปุ่น

ใบตองพุ่งพรวดเข้ามาทันที

“ หึ่ย!! ”

“ ขอยืมยาสระผมหน่อยค่ะ!!! ”

เด็กสาวที่มีผ้าขนหนูห่อกายเพียงเท่านั้นอีกทั้งผมเพ่าก็เปียกปอน

และมีฟองขาวๆเลอะเทอะอยู่นิดหน่อยวิ่งตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที

“ นี่ทำไมเธอแต่งตัวแบบนี้เนี่ย?! ” ร่างสูงรีบเดินตามไป

“ ก็หนูกำลังจะอาบน้ำสระผม
แต่ว่ามันหมดบีบมาได้นิดเดียวเอง...แล้วนี่ยาสระผมอยู่ไหนคะเนี่ย?!! ”

เสียงก้องห้องน้ำไปหมดเมื่อใบตองก้มๆเงยๆหาของที่ว่าอย่างรนราน

“ แล้วเธอสภาพนี้ออกมาจากห้องไม่อายคนอื่นเขาหรือไง! ”

ทอปัดขมวดคิ้วมองคนตรงหน้า

 

“ ไม่มีใครเห็นหนูหรอกค่ะ ไหนล่ะยาสระผม? ”

ใบตองหันมาหา ทอปัดเห็นแล้วช่างเหมือนลูกหมาตกน้ำเสียจริง

หญิงสาวฉีกปากเป็นเส้นตรงพร้อมถอนหายใจออกมา

 

“ ก็แถวๆนั้นแหละ แล้วนี่ทำไมไม่ยืมน้าเธอล่ะ
พรวดพราดออกมาแบบนี้เดี๋ยวใครเขาก็คิดว่าคนบ้าหรอก ”

“ น้าลัยไม่มียาสระผม ”

ใบตองยืนขึ้นหันมองตรงนั้นตรงนี้

ก่อนจะเอื้อมไปหยิบของที่กำลังตามหามาถือไว้และหันหน้ามาหาทอปัดอีกครั้ง

“ คุณต้าควรจะมีระเบียบมากกว่านี้นะคะ
หนูจัดของใช้เอาไว้ให้แล้วคุณต้าจะใช้อะไรก็หยิบไป
และเอามาวางไว้ที่เดิมสิ วางคนละทิศละทางแบบนี้พอจะใช้ทีก็หาไปเถอะ! ”

 

ทอปัดอ้าปากค้างที่จู่ๆเด็กนี่ก็ดันมาต่อว่าเธอซะงั้น

แถมยังหน้าตาเฉยเดินเข้าไปอาบน้ำเสียดื้อๆ..นี่ตกลงเธอยังเป็นเจ้านายอยู่ใช่มั้ย??...

 

 

ประตูบานสวยของห้องพักเลื่อนเปิดออกเบาๆ

เพชรเกล้าจูงมือตรีทิพย์เดินออกมาจากห้องหันซ้ายหันขวา

และหันไปยิ้มให้กับคนรักหนึ่งทีประหนึ่งว่าทางโล่ง

ก่อนจะรีบก้าวขาเดินเร็วๆและเร่งรีบพอสมควร

 

“ จะไปไหนเหรอจ๊ะ ”

ปิ่นรักเดินออกมาขวางทางพอดี มารดายิ้มถาม ตรีทิพย์ลอบยิ้มเช่นกัน

ร่างบางนึกเสียดายที่ออกมาเจอกับแม่ของเธอเข้าพอดีอย่างกับรู้ทันยังไงอย่างนั้น

“ คือ...พราว..จะออกไปข้างนอกค่ะ ”

 

“ อืม..ตอนนี้ฝนตกนะจ๊ะลูก
กลับเข้าไปรอในห้องก่อนดีกว่านะ ” ปิ่นรักเสียงนุ่มนวล

“ แต่ว่า ” สีหน้าของเพชรเกล้าบ่งบอกว่าไม่อยากรอเท่าไหร่

“ ออกไปตอนนี้ไม่ได้
อยู่ตรงนี้นานๆก็ไม่ได้ เดี๋ยวจะไม่สบายนะจ๊ะ ปะ..เข้าห้องไปก่อน ”

“ คุณแม่... ”

“ พราว.. ” ปิ่นรักส่งสายตากำชับลูกสาว

“ ค่ะ.. ”

เพชรเกล้าลดสายตาเสียงอ่อนลงทันที

“ งั้นเรากลับเข้าไปในห้องกันก่อนดีกว่านะคะ ฝนหายตกแล้วค่อยไปกันนะ ”

 

ตรีทิพย์เอ่ยบอกเพชรเกล้าหันมองหน้าบูด

ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องพักเช่นเดิม ร่างสูงยิ้มมอง

และหันส่งยิ้มให้กับปิ่นรักอีกคน ด้วยความเอาแต่ใจ

ในการท่องเที่ยวของสาวน้อยอย่างที่รู้ๆกันว่าหากเธออยากเที่ยวขึ้นมา

ไม่ว่ายังไงก็จะไปให้ได้เสียเดี๋ยวนั้นการนี้เองเมื่อตรีทิพย์ห้ามแล้วไม่ฟัง

จึงจำเป็นที่จะต้องพึ่งคนที่เพชรเกล้ายอมฟังจึงจะสามารถหยุดยั้งเจ้าหล่อนลงได้...

 

 

และเมื่อตรีทิพย์กลับเข้ามาในห้องเธอจึงส่งยิ้มให้กับสาวน้อยร่างบาง

ที่พึ่งหันตัวมาหลังจากยืนเกาะอยู่กับกระจกบานใหญ่

เพื่อจ้องมองบรรยากาศฝนพรำด้านนอก ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงกับโซฟาอย่างสบายๆ

เพชรเกล้าหน้าบูดไม่หายเดินเข้ามาหามองคนตรงหน้าสักครู่

ก่อนจะย่อตัวลงนั่งบนตักคนรักพร้อมกับถาถมเข้ากอดเอนหน้าซบไหล่

 

“ ฮือ...~ ”

“ ทำไมล่ะคะฮึ.. ”

ใบหน้าสวยหันถามพร้อมกดจมูกลงกับแก้มหอม

“ คุณแม่เป็นห่วงน้องพราวนะคะ ”

“ ก็พราวอยากไปเที่ยวแล้วนิ ”

“ อยากเที่ยวเหลือเกิน ”

ตรีทิพย์กระชับอ้อมกอดหมันเขี้ยวเสียจริง

“ ทำไมเวลาที่พราวจะออกไปเที่ยว ฝนต้องตกทุกที ”

ใบหน้าเรียวเงยขึ้นพูดกับคนรัก

 

“ แล้วเราจะไปเที่ยวที่ไหนกันก่อนดีคะ ”

“ พี่ต้องพาพราวไปด้วยเหรอ ” ใบหน้าสวยทำคิด ทำลังเลให้เห็น

“ ฮือ..พี่เต้ ” ร่างบางเขย่าตัวเล็กน้อยก่อนจะฉีกยิ้มหวานๆ

 

“ พี่เต้รักพราวเป่า ”

ตรีทิพย์ยิ้มตามทันทีพร้อมกับดันตัวสาวน้อย

ให้โน้มลงมาหาเพื่อชื่นใจพวงแก้มด้วยความหมันเขี้ยว

 

“ รักสิคะ ”

เพชรเกล้าเอนซบคนรักอีกครั้ง

สองมือหยิบจับจุกจิกอะไรเล่นไปเรื่อยระหว่างรอเวลาให้ฝนหยุดโปรยปราย

เธอทั้งสองจึงสวีทหวานอยู่ด้วยกันอย่างเพลิดเพลินใจ...

 

เวลาต่อมา เมื่อสายฝนยุติลงทุกคนจึงพร้อมใจ

กันออกมาจากห้องพักด้วยเสื้อผ้าหน้าผมที่เพียบพร้อม

ต้อนรับกับความเย็นตามฤดูที่ผสมสาน ปิ่นรักอรทุมาและอินเกษม

ยืนคุยกันอยู่บริเวณหน้าที่พักด้วยสีหน้าที่สดใส

มาลัยสวมเสื้อกันหนาวหยิบจับให้เข้าที่เข้าทางควบคู่มากับหลานสาวของเธอ

ทอปัดเดินคุยด้วยรอยยิ้มมาพร้อมๆกับเพชรเกล้าและตรีทิพย์

ที่เดินตามอยู่ไม่ห่าง ทุกคนพร้อมเพรียงที่จะออกท่องเที่ยวกันเป็นที่เรียบร้อย

 

“ พร้อมกันแล้วถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยดีมั้ยคะ ” อรทุมายิ้มพูด

“ อืม..คงต้องให้ปิ่นพาทัวร์นะได้ข่าวว่ามาบ่อย ” อินเกษมหันมองเพื่อนหญิง

“ ไหนคุณเล่าให้ฉันฟังว่ามาที่นี่บ่อยเหมือนกันนี่คะ? ”

“ ผมมาบ่อยไม่เท่าคุณหรอกน่า ”

“ แต่ลูกสาวของคุณก็เคยมานะคะ ใจคอจะมองข้ามไปเลยเหรอ ”

ปิ่นรักเบนสายตาไปหาตรีทิพย์

นางแบบสาวยิ้มเก้อเขินก้มศีรษะลงเล็กน้อย

 

“ เชิญอาปิ่นเลยดีกว่าค่ะ ”

 

เพชรเกล้าแอบหัวเราะให้กับความถ่อมตัวเพราะเกร็งๆของคนรัก

เมื่อแม่เธอชงถึงประเด็นครั้งก่อน

 

ทอปัดยิ้มหัวเราะตามไปด้วยก่อนจะเอ๊ะใจถึงบางสิ่งที่ยุ๊กยิ๊กๆ

อยู่กับชายเสื้อของเธอทางด้านหลัง

หญิงสาวหันมองเห็นเด็กใบกำลังหยิบๆจับๆ

ลวดลายของเนื้อผ้ามองดูด้วยความสงสัย

 

“ ชู่! ”

ทอปัดส่งเสียง เด็กสาวเงยมองปล่อยมือและยิ้มฟันขาว

 

 

“ สวัสดีครับอาปิ่น สวัสดีครับๆ ”

“ อ้าวชิน! มาได้ยังไงจ๊ะเนี่ย ”

ปิ่นรักหันมองถึงผู้ที่เข้ามาทักทาย เป็นชินกรนั่นเองชายหนุ่ม

ทำความเคารพผู้ใหญ่ทุกคน

เพชรเกล้าส่งยิ้มให้กับพี่ชายสุดหล่อด้วยสีหน้าที่รู้สึกบังเอิญ

 

“ ผมพาคุณแม่มาทำธุระที่นี่น่ะครับ ”

“ สวัสดีครับน้องพราว คุณเต้ ”

ชินกรเอ่ยบอกก่อนจะหันไปทักทาย

กับคู่รักยืนเคียงด้วยรอยยิ้ม ซุปตาร์สาวคลี่ยิ้มบางๆ

 

“ พี่ชิน พักที่นี่เหรอคะ ” เสียงนิ่มถามขึ้น

“ ครับ นี่ก็กำลังจะกลับพอดี ” ชายหนุ่มยิ้มบอกอย่างทั่วถึง

 

“ แล้วริสาไม่มาด้วยเหรอชิน ” ปิ่นรักเอ่ยถาม

 

ชินกรค่อยๆหุบรอยยิ้มของเขา

เพราะคำถามนี้มักจะเกิดขึ้นเสมอเมื่อเขาพบเจอคนรู้จัก

 

 

“ ริสาเขาขอถอนหมั้นกับพี่แล้วล่ะ.. ”

“ ทำไมล่ะคะ..! พราวเห็นพี่สองคนปกติกันดีไม่ใช่เหรอ ”

 

เพชรเกล้าตกใจเล็กน้อยที่ชินกรบอกเช่นนี้

เมื่อเขาและเธอได้แยกออกมาพูดคุยกันสองคน

ชายหนุ่มค่อยๆหันกลับมาด้วยสีหน้าและแววตาที่ยังโศกเศร้า

 

“ ริสาเขา..บอกว่า เขาไม่อยากแต่งงาน
ที่ผ่านมาเขาไม่มีความสุข เขาเห็นพี่เป็นแค่เพื่อนคนนึงเท่านั้น... ”

“ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะคะ
พราวเห็นพี่ริสาเขาอยากหมั้นกับพี่ชินจะตายไป ” เพชรเกล้าพูดเสียงนิ่ม

“ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
พอพี่รักเขาๆกับมีความรู้สึกที่ตรงกันข้ามกับพี่ ” ชินกรหน้าไม่สดชื่นนัก

“ แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ที่ไหนล่ะคะ ”

“ เขากำลังจะไปเมืองนอก ”

“ ทำไมพี่ชินไม่ง้อเขาล่ะคะ ”

“ พี่ง้อแล้วพราว พี่ถามเขาทุกอย่างว่าพี่ทำอะไรผิด... ”

“ เขาบอก..ว่าเขาไม่ได้รักพี่ และเขาก็มีคนที่รักอยู่แล้ว
พี่เลยต้องถอยออกมาพี่เคารพในการตัดสินใจของเขานะ ”

 

เพชรเกล้าลดสายตาลงถอนหายใจเบาๆ

“ แต่พี่ก็ดีใจนะที่เขาบอกพี่ตามตรง ไม่โกหกกัน
เราจากกันด้วยดีเลยยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ”

ชินกรเผยรอยยิ้มในลักษณะอกหักออกมา

 

“ พี่ชินโอเคนะคะ ” ร่างบางสายตาเป็นห่วงพี่ชาย

“ พี่โอเคจ้ะ แต่คง...ไม่มีความรักไปอีกนาน ”

 

เพชรเกล้าส่งยิ้มให้กำลังใจ

 

“ อืม งั้นพี่ไม่กวนล่ะ พี่กลับก่อนนะ
โชคดีนะครับน้องพราว ขอให้น้องพราวมีความสุขนะ ” ชายหนุ่มยิ้มบอก

 

“ ขอบคุณนะคะพี่ชิน ”

“ บ๊ายบายครับ ”

“ บ๊ายบายค่ะ ”

 

ชินกรยิ้มให้ก่อนจะหันเดินออกไป เพชรเกล้ามองตามหลังพี่ชายที่แสนดี

ทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าชีวิตของแต่ละคนช่างแตกต่างกัน

คู่นี้สมหวังแต่อีกคู่กับต้องพลัดพรากคู่นี้จีบกันแต่อีกกี่คู่กับต้องบอกเลิก

หากไม่ใช่เนื้อคู่ก็ต้องห่างหายกันไปแต่หากยังฝืนยังรั้งไว้จึงเป็นเหตุให้ต้อง..ตายจากกัน

 

“ พราว ”

ร่างบางหันมอง

 

“ ไปกันหรือยังคะ ” ตรีทิพย์ส่งยิ้ม

“ ค่ะ ”

 

สาวน้อยจึงเดินเข้าไปหาเรียวแขนที่ยื่นเข้ามาโอบเอวเธอ

และเดินเคียงข้างกันไป...ใบหน้าเรียวหันมองตรีทิพย์..

โลกนี้บันดาลให้มีความรักเธออยากให้คิวปิดแผลงศรอีกครั้ง

เพื่อที่ความรักจะได้กลับมาเติมเต็มอีกครั้ง.........