บัลลังก์ฉิมพลี

          ผ่านไปอีกหนึ่งวันกับบรรยากาศสไตล์บ้านไร่ทิวหุบเขา

อรทุมาอินเกษมอาสาพาปิ่นรักทัวร์รอบพื้นที่ของไร่สตรอว์เบอร์รีสีสันสดใส

ผู้บริหารหญิงยิ้มฟังการอธิบายจากเจ้าของผืนไร่

ถึงการดูแลเอาใจใส่ที่เกี่ยวกับพืชผลซึ่งแตกต่างจากงานประจำของเธอพอสมควร

อินเกษมชี้ตรงนั้นตรงนี้แนะนำให้หญิงคนเก่ง

ได้รับรู้ถึงชาวไร่ชาวสวนและการใช้ชีวิตของพวกเขา

โดยทำให้ปิ่นรักนั้นเผยรอยยิ้มพยักหน้ารับฟังอย่างสนใจ…

 

 

บรรยากาศของที่นี่เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการผ่อนคลายสมองอย่างแท้จริง..

สวนย่อมรอบบ้านผิวหญ้าสะอาดๆมีหยดน้ำค้างเกาะติดนิดหน่อยให้ดูชุ่มชื้นสบายตา

ศาลาไม้เล็กสำหรับนั่งพักผ่อนเย็นใจเขียวชอุ่ม

จากใบไม้ที่ปกปิดเต็มทั่วหลังคาจั่วแหลม

ตรีทิพย์ยืนทักเปียเล่นๆอยู่กับม่านบาหลีที่เรียงรายยาวเหยียด

อยู่ภายในของศาลาที่เธอกำลังยืนอยู่อย่างเพลินๆ

 

สาวน้อยเสื้อยืดพอดีตัวคอกลมสีชมพูมีลายการ์ตูนตกแต่งเล็กน้อย

ร่วมด้วยกางเกงขายาวผ้านิ่มตัวใหม่ก้าวขาย่องเบา

เข้ามาด้วยรองเท้าแตะเบอร์สามสิบเจ็ด

อมยิ้มอยู่บนใบหน้าเธอพยายามเคลื่อนไหวให้เงียบเชียบที่สุด

 

“ แว้!! ”

สองมือของเพชรเกล้าเอื้อมแตะตัวตรีทิพย์อย่างรวดเร็ว

พร้อมส่งเสียงดังพอประมาณให้น่าสะดุ้ง

 

ใบหน้าสวยหันมองไปเจอกับหญิงสาวผมยาว

ที่ผมด้านถูกเปิดขึ้นและติดกิ๊บไว้โปร่งๆ ร่างสูงส่งยิ้มหวานๆให้

 

“ หืม..ไม่ตกใจเลย.. ” เสียงนิ่มทำผิดหวัง

 

“ อุ๊ยตกใจ! ตกใจจังเลย ตกใจจังเลย! ”

ตรีทิพย์ยิ้มกว้างก่อนจะเดินเข้ากอดเจ้าหล่อน

พร้อมทั้งยื่นจมูกเข้าไปหอมแก้มหลายๆหน

 

“ หอมจังเลยๆ ”

สาวน้อยส่งยิ้มตาหยีจมูกแดงนิดหน่อย

เนื่องจากอากาศเย็นฉ่ำในตอนเช้า

 

“ วันนี้น่ารักจัง ”

ตรีทิพย์ยิ้มบอกและโน้มจมูกไปชื่นใจอีกหนึ่งฟอดแสนหลงใหล

 

“ ทำอะไรอยู่เหรอคะ ”

เพชรเกล้าหันมองรอบๆเอื้อมมือแตะม่านยาวๆที่คล้ายเส้นเชือก

 

“ เปล่าหรอกค่ะก็เล่นอะไรไปเพลินๆ ”

 

“ ขอพราวเล่นด้วยได้มั้ย ”

ร่างบางหันเดินไปจับๆมัดๆเจ้าม่านบาหลีห้อยโตงเตง

“ ได้สิคะ แต่ต้องเปลี่ยนเรื่องเล่นนะ ”

นางแบบสาวเข้ากอดด้านหลัง

 

“ อ้าว แล้วจะเล่นอะไรล่ะคะ ”

เพชรเกล้ายังคงมัดตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยอยู่กับบาหลีเส้นยาว

 

“ เล่นหอมกัน ”

 

ใบหน้าเรียวหันมายิ้มหัวเราะนิดๆเพราะตรีทิพย์เอาแต่วนเข้าเรื่องเดิม

ร่างสูงส่งสายตาเจ้าชู้ให้อีกคนเขินเล่นก่อนจะประคองให้สาวน้อยหันมา

ใบหน้าสวยโน้มเข้าไปหาทำคล้ายจะชื่นใจเหมือนเคย

แต่อยู่ๆกับมีสร้อยเส้นหนึ่งห้อยลงมาตรงหน้าของเพชรเกล้า

ดึงความสนใจให้เจ้าหล่อนต้องรีบหยิบดู

 

“ นี่มุกของพราวนี่คะ ”

เสียงนิ่มเอ่ยบอกเมื่อเธอจำได้กับอัญมณีที่เคยเสาะหาด้วยตัวเอง

 

“ คุณพ่อเอามาให้เมื่อวานนี้ค่ะ ” ตรีทิพย์ยิ้มบอก

 

เพชรเกล้ายิ้มกว้างด้วยความดีใจพร้อมกับพุ่งเข้ากอดคนรักทันที

ก่อนจะรีบผละออกมามองสร้อยเส้นเดิมอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น

 

“ แล้วของพี่เต้ล่ะคะ ”

ร่างสูงจึงโชว์สร้อยสวยๆอีกเส้นที่ได้ผ่านการเจียรนัย

และตกแต่งมาแล้วอย่างสวยงามให้สาวน้อยได้ดู

เพชรเกล้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วยความถูกใจ

 

“ ใส่เลยมั้ยคะ ”

 

ร่างบางยิ้มพยักหน้า..สองสาวผลัดกันใส่สร้อยให้กันและกันด้วยรอยยิ้ม

ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้และดึงสาวน้อยให้เข้ามายืนอยู่ระหว่างขา

สองมือสอดเข้าเอวบางมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเสมอๆ

เพชรเกล้ายิ้มหวานยืนเกาะไหล่คนรักทั้งคู่กระหนุงกระหนิงกันไปตามประสา

ร่างเล็กยื่นมือเข้าไปจับๆบริเวณตัวจี้ที่ตรีทิพย์สวมใส่

คล้ายตกแต่งให้ไม่พลิกไปพลิกมาสายตาของเธอ

จึงสะดุดเข้ากับตัวหนังสือบางอย่าง

 

“ มี..เขียนอะไรไว้ด้วย ”

 

“ ชื่อเหรอ? ” ร่างบางพูดกับตัวเองและก้มดูใกล้ๆ

 

 

“ เพชรเกล้า ”

เสียงนิ่มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าตัวอักษรดังกล่าวสลักเป็นชื่อเธอ

 

“ เพชรเกล้าคือใคร ”

 

ตรีทิพย์อมยิ้มเมื่ออีกคนทำหน้าทำตาคล้ายหาเรื่องขึ้นมาเสียอย่างนั้น

 

“ แฟนใหม่เหรอ? ” สาวน้อยทำเสียงแข็ง

 

“ กิ๊กใหม่เหรอ?! ”

 

 

“ ไม่ใช่กิ๊ก.. ” นางแบบสาวตอบกลับ

 

“ แล้วใคร ”

 

ใบหน้าเรียวทำงอนจนน่าหมันเขี้ยวเสียนี่

 

ตรีทิพย์ขยับปากแบบไม่มีเสียงให้เห็นว่าเธอบอกว่า ‘ เมีย ’

เพชรเกล้าตีแขนคนรักทันทีแอบเขินพองามจิกสายตานั่นนี่

ก่อนจะลดลงมองต่ำแสนน่ารัก

ซุปตาร์สาวเอื้อมมือหยิกแก้มกัดฟันเพราะคนครงหน้าช่างน่าหมันเขี้ยวนัก!

 

 

ร่างบางก้มๆมองสร้อยคอของเธอเผยรอยยิ้มออกมา

พร้อมกับหยิบจี้ทรงสวยยกขึ้นเล็กน้อย

 

“ อันนี้ก็ต้องเป็นตรีทิพย์น่ะสิ ”

 

“ ค่ะ.. ”

 

ใบหน้าสวยส่งสายตาเจ้าชู้ทำเสียงหวานใส่

เพชรเกล้ายิ้มมุมปากแบบเขินๆหลบๆแววตานิดหน่อย

 

สาวน้อยพลิกจี้มุกดูด้านหลังจึงเห็นว่าใช่อย่างที่เธอบอก

 

“ ตรีทิพย์ของเค้า ”

ใบหน้าเรียวแอบยิ้มเขินให้คนมองชอบใจเล่น

 

ร่างสูงเห็นเช่นนั้นเธอจึงประคองดวงหน้าเรียวให้ขึ้นสบตา

มองดูสาวน้อยหน้าแดงดุจผลสตรอว์เบอร์รีของไร่แห่งนี้

 

“ เขินใหญ่เลย ”

 

เพชรเกล้าหลับตามีเสียงหัวเราะคิ๊กคั๊กอยู่ในลำคอ

เมื่ออีกคนชอบล้อให้เธอต้องหลุดยิ้มออกมา

ตรีทิพย์ชอบใจเข้าไปใหญ่ดึงร่างบางนั่งลงบนตัก

พร้อมกอดรัดประคองรูปหน้าพรมจูบหอมฟัด

แสนหยอกเย้ากัดฟันส่งเสียงหมันเขี้ยวให้ได้ยิน

 

ร่างบางถอยห่างออกมาจากตักของตรีทิพย์

เพื่อหลีกหลบกิริยาหยอกล้อของอีกคน

ซุปตาร์สาวยิ้มชอบใจยืนขึ้นตามไปรวบรัด

เรือนร่างเข้ามากอดเกี่ยวท่ามกลางเสียงหัวเราะของเธอทั้งคู่

 

“ พี่เต้.. ”

 

เสียงนิ่มเอ่ยขึ้นเบาๆเมื่อตรีทิพย์ยังตามรังแกเธอไม่หยุดหย่อน

ร่างสูงโน้มจมูกเข้าไปสูดกลิ่นตรงนั้นตรงนี้ไม่ยอมเลิก

เพชรเกล้าเอียงเอนหลบทางนั้นทางนี้อยู่ร่ำไป

จวบจนกระทั่งสาวน้อยหันไปเห็นบุคคลที่ได้ยืนมองเธอทั้งคู่อยู่

ใบหน้าเรียวหยุดมองสบตากับพายุร้ายคนเดิม

ตรีทิพย์เมื่อเห็นคนรักนิ่งไปเธอจึงหันมองตามสายตาของเพชรเกล้า..

ปริฉัตรปรากฏตัวในช่วงเวลาแห่งความสุขของเธออีกครั้ง...

 

 

 

หญิงผิวสีแทนชุดเดรสเข้ารูปสีเขียวเข้มแขนกุด

มัดผมรวบตึงริมฝีปากแดงฉาดขมวดคิ้วดำดวงตาแข็งกร้าว

 

“ มีความสุขกันเหลือเกินนะ!! ”

 

ปริฉัตรเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินจ้ำอ้าวเข้ามาทันที

ตรีทิพย์รีบขวางทาง หญิงพี่สาวยกไม้ยกมือและต่อว่าอยู่ที่ปากเสียงดัง

นางแบบสาวจับเนื้อจับตัวเพื่อห้ามปราม

ไม่ให้แรงร้ายกาจได้เข้าแตะต้องสาวน้อยของเธอ

 

“ อีหน้าด้าน! หน้าไม่อาย! แกยังกล้ามาเหยียบที่นี่อีกเหรอ!! ”

 

“ พี่ต้อมหยุด!! ”

 

เพชรเกล้ามองดูอาการอีกคนแล้วจึงรู้

ว่าคงผิดหวังที่เห็นเธอและตรีทิพย์ไม่ได้ผิดใจกัน

 

“ แกออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้! ออกไป!! ออกไป!!! ”

 

“ หยุด!!! อย่ามาทำตัวแบบนี้นะ!! ”

ตรีทิพย์สลัดพี่สาวออกห่าง ปริฉัตรหายใจแรงมองหน้าน้องสาว

 

“ เต้! นี่ยังไม่เลิกยุ่งกับมันอีกเหรอ?! ลืมไปแล้วหรือไงว่าเรา...!! ”

“ อย่าพูด! ” ตรีทิพย์ยกมือขึ้นชี้นิ้วกำชับ

 

“ ทุกคนเขารู้ความจริงกันหมดแล้ว!! เพราะฉะนั้นหยุดพูดจาน่าเกลียดๆสักที!! ”

 

 

“ เต้...เต้ไม่คิดจะรักพี่บ้างเหรอ.. ”

 

ปริฉัตรเสียงอ่อนไหวเดินเข้าจับเนื้อตัวตรีทิพย์และรวบกอด

ร่างสูงงัดแงะฝ่ามือพี่สาวทันที นางแบบร่างสูง

แสดงสีหน้าที่รับไม่ได้กับกิริยาของอีกคนเป็นอย่างมาก

ตรีทิพย์ดึงมือปริฉัตรออกได้สำเร็จ

หญิงแต่งหน้าจัดเงยมองขวับหายใจรุนแรง

 

“ รักมันมากนักหรือไง! อีผู้หญิงคนนี้อ่ะห่ะ!!! ”

 

ร่างสูงขมวดคิ้วรำคาญใจเพราะสถานการณ์เริ่มวุ่นวายเสียแล้ว

สิ้นเสียงปริฉัตรเธอจึงผลักตรีทิพย์ให้หลีกทางทันที

น้องสาวไม่ทันตั้งตัวจึงเซร่างไปอย่างห้ามไม่ได้

การนี้เองปริฉัตรจึงพุ่งตรงเข้ามาหาหญิงสาวร่างบางอย่างรวดเร็ว!

 

เพชรเกล้าเห็นอยู่แล้วว่าคนร้ายมุ่งตรงมาที่เธอจึงตั้งใจไม่คิดหลบหลีก

เพราะวันนี้เธอขอร้ายลึกเข้าซักวัน ตรีทิพย์หันมองคนรัก

เพชรเกล้าส่งสายตาท้าทายเรียบๆปริฉัตรอารมณ์ร้อนเป็นไฟ

พร้อมกับยกฝ่ามือขึ้นสุดแรง ซุปตาร์ร่างสูงรีบวิ่งเข้ามาดึงตัวพี่สาว

ให้ออกห่างจากสาวน้อยของเธอแต่เป็นเวลาเดียวกันกับที่

มือไวได้ฟาดลงไปที่ใบหน้าของผู้ที่ตั้งใจจะรอรับเสียแล้ว!

 

ใบหน้าของเพชรเกล้าหันไปด้านข้างเล็กน้อย..เธอไม่เจ็บเท่าไหร่นัก

เพราะแก้มนิ่มๆโดนแตะต้องเพียงปลายๆนิ้วเท่านั้น

ตรีทิพย์สะพรึงดวงตาด้วยความตกใจและด้วยความโมโห

เธอจึงเหวี่ยงร่างปริฉัตรออกไปไกลๆเสียเต็มแรงจนหญิงสาว

กระเด็นไปล้มลงหน้าผากฟาดโดนกับขอบไม้ของตัวศาลาทันที

 

“ พราว!! ”

ตรีทิพย์รีบวิ่งเข้ามาหาคนรักประคองเนื้อตัวไถ่ถามอย่างเป็นห่วง

ใบหน้าเรียวค่อยๆหันมาหา..

 

“ ฮือ..~ ”

สาวน้อยส่งเสียงอ่อนๆยื่นมือเข้ากอด

พร้อมกับซบอกอ้อนเสียเลย..หมดเรื่องหมดราว

 

ใบหน้าสวยเคร่งเครียดเพราะแสนห่วงใยกอดตอบคนรัก

ลูบเส้นผมเบาๆถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ปริฉัตรลุกขึ้นยืนเธอมีเลือดซึมบริเวณหางคิ้ว

แต่อารมณ์ยังไม่ลดละเลยสักนิด

 

ร่างบางเงยหน้าขึ้นมอง

 

“ เขาตบพราว... ”

 

เสียงเบาๆเอ่ยบอกตรีทิพย์หรี่ตาคิ้วตก

ย้ายมือมาลูบๆผิวแก้มด้วยความทะนุถนอม

 

“ สำออย!!! ”

 

ร่างสูงหันมองเมื่อเสียงดังๆสาดพล่านขึ้นมาอีกครั้ง

 

“ มันจะเป็นอะไร! ฉันนี่ที่เป็น!! ” ปริฉัตรเสียงสั่นด้วยความช้ำใจ

“ พี่เลือกที่จะเป็นแบบนี้เอง..! ”

 

ตรีทิพย์พูดเสียงแข็งก่อนจะพาตัวสาวน้อยของเธอออกไปจากตรงนั้น

ปริฉัตรหายใจเข้าออกแรงๆอย่างโกรธกริ้วเช็ดน้ำตา

ที่ดันไหลออกมาตอนนี้..ยังไงเธอก็จะไม่ยอมแพ้ใครทั้งนั้น!

หญิงสาวหันมองคู่รักที่เคียงคู่กลับเข้าไปยังในบ้านหลังใหญ่...

 

 

 

 

สองสาวเดินเข้ามาหยุดในส่วนกลางของบ้าน..

 

“ เจ็บมากมั้ยคะ ”

เสียงหวานถามขึ้นประคองใบหน้าสาวน้อย

 

“ เจ็บค่ะ ”

เพชรเกล้าตอบเบาๆเอื้อมจับฝ่ามือที่กอบกุมผิวแก้มเธอ

 

ตรีทิพย์ถอนหายใจขยับนิ้วโปร่งไปมาอยู่กับแก้มเนียน

 

 

 

“ มาทางนี้..เดินดีๆเดี๋ยวไปชนอะไรเข้า ”

ทอปัดเดินออกมาจากมุมหนึ่งพร้อมด้วยเด็กสาวใบตอง

ที่กำลังยกกล่องใหญ่ๆด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าหนักอื้อ

 

“ คุณต้าควรจะช่วยหนูถือนะคะ
หนูตัวเปี๊ยกเดียวเองเนี่ยจะใช้อะไรนักหนาก็ไม่รุ ”

ใบตองกระชับสองแขนให้ถนัดๆกับสิ่งที่ถือเล็กน้อย

 

“ แล้วเธอล่ะจะบ่นอะไรนักหนา
ช็อคโกแลตก็กินของฉันไปแล้วก็ต้องช่วยฉันทำงานสิ ”

ทอปัดหยุดเดินหันมาหายกมือข้างหนึ่งท้าวสะเอว

 

“ วุ๊! รู้งี้ไม่กินหรอก..! ” ใบตองบ่นให้ได้ยิน

 

ทอปัดจิกสายตามองคนตรงหน้า

 

“ หนักก็หนัก! ”

 

 

 

“ คิดว่าฉันจะยอมอย่างนั้นเลอะ!!! ”

 

ทอปัดและใบตองหันมองพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

 

“ เสียงอะไร? ”

 

เด็กสาววางกล่องในมือลงกับพื้น

 

“ เสียงเหมือนคุณต้อมเลยค่ะ! ”

 

ทอปัดหันมองคนพูด.....ก่อนจะรีบวิ่งไปดูให้รู้แน่ชัด ใบตองรีบวิ่งตามไป..

 

 

 

ถัดมายังสถานที่ๆคาดว่ากำลังจะเกิดเหตุ..ตรีทิพย์หันมองตามเสียง

จึงเห็นว่าปริฉัตรตรงดิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วในมือถือขวดเปล่า

ของเครื่องดื่มขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ใบตองและทอปัด

มาทันเห็นเหตุการณ์ในตอนนี้เข้าพอดี

 

ร่างผิวสีแทนก้าวขาฉับๆเข้ามาหาสองหญิงสาว

พร้อมกับจงใจเขวี้ยงขวดในมือเข้าไปหาเพชรเกล้า

แต่ตรีทิพย์ไหวตัวทันจึงดึงตัวคนรักให้หลีกหลบไปอย่างฉิวเฉียด

 

“ เพล้ง!! ” เศษแก้วจากขวดแตกกระจาย

 

ทอปัด ใบตองตกใจเป็นอย่างมากรีบวิ่งเข้ามาในเหตุการณ์

 

“ มันจะมากไปแล้วนะ! พี่เป็นบ้าอะไร!! ” ทอปัดต่อว่าด้วยความโมโห

 

“ ฉันทำได้มากกว่านี้อีก!! ”

ปริฉัตรสวนกลับทันควันพร้อมกับปรี่จะเข้ามาหาเพชรเกล้า

 

ตรีทิพย์โอบกอดสาวน้อยเธอหันร่างตัวเองบังไว้

จ้องมองพี่สาวตาเขม็ง..วินาทีนี้เอง

ที่ทำให้เธอต้องกลายเป็นจงอางหวงไข่!

ปริฉัตรไม่พอใจที่เห็นน้องสาวทำเช่นนี้

เธอหายใจแรงเอื้อมมือจะไขว่คว้าตัวเพชรเกล้าให้ได้

 

ทอปัดเข้ามาขวางหน้าผลักดันเนื้อตัวพี่สาวที่แสนจะเดือดพล่าน

“ ปล่อยฉัน!! อย่ามายุ่งกับฉัน! ”

 

 

เพชรเกล้ามองปริฉัตรแววตาเรียบเฉย

เพราะเธอกำลังเวทนากับกิริยาของผู้หญิงคนนี้..

 

“ พี่หยุดซะทีเถอะ!!! ” ทอปัดกีดขวางเนื้อตัว

 

“ มันแย่งของรักไปจากฉัน! ฉันจะฆ่ามัน!!! ”

 

ปริฉัตรตะโกนลั่นพร้อมกับผลักร่างของทอปัด

เซแพรดไปกับมุมที่ใบตองยืนอยู่จนเด็กสาว

เกือบจะช่วยประคองเอาไว้ไม่ทัน

มาลัยวิ่งเข้ามาจากหลังบ้านเมื่อได้ยินเสียงดังๆ

 

 

“ ก็เอาสิ! ถ้าพี่ฆ่าพราว..เต้ก็ฆ่าพี่ได้เหมือนกัน..! ”

 

ปริฉัตรสะอึกกับวาจาของน้องสาวแสนรักจนน้ำตาเอ่อคลอ

 

“ นี่เต้กล้าพูดกับพี่แบบนี้เลยเหรอ จะฆ่าพี่อย่างนั้นเหรอ!!! ”

 

“ ใช่.. ” ตรีทิพย์ตอบเสียงเย็น

ปริฉัตรกัดกรามด้วยความโกรธและริษยาเกลียดชัง!

 

“ ทำไมทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ด้วย!! ทำไมต้องไปแบบนี้!!!
พี่รักเต้นะ! พี่รักเต้ๆได้ยินมั้ย!! ว่าพี่รักเต้!!! ทำไมเต้ถึงไม่รักพี่บ้าง! ”

 

มาลัยเดินเข้ามาหาหลานสาวที่ยืนอยู่กับทอปัด

ถอนหายใจเงียบๆด้วยแววตาที่แอบสงสาร

 

“ พี่เต้รักคุณค่ะ เพราะคุณคือสาวของเขา ” เพชรเกล้าพูดขึ้นเสียงเรียบ

 

“ อย่ามายุ่ง!! ฉันไม่ได้ต้องการความรักแบบนั้น!! ” ปริฉัตรตวาดทันควัน

 

“ ถ้ามากกว่านี้เต้ก็ไม่มีให้พี่หรอก..! ” ตรีทิพย์เสียงแข็ง

 

 

“ พี่จะต้องการมากกว่านี้ไม่ได้หรอก! เพราะว่ามันเป็นไปไม่ได้
พี่เป็นพี่นะจะมาคิดเกินเลยแบบนี้มันผิดมนุษย์ไม่มีใครเขาทำกัน!! ”

 

ใบตองหันมองทอปัดที่เป็นผู้พูดเธอจึงเริ่มเข้าใจ

ถึงความต้องการของหญิงอารมณ์ร้ายคนนี้

 

“ เพราะแกใช่มั้ย! อีนี่ใช่มั้ย!! ทำไมทุกคนต้องเยินยอแกกันหมด!! ”

ปริฉัตรเดินเข้าหาเพชรเกล้าอีกครั้งแต่ถูกตรีทิพย์กีดกันไว้

 

ใบตองรีบเดินเข้าไปผลักร่างของปริฉัตร

มาลัยตกใจที่เห็นหลานสาวทำเช่นนั้น

 

“ อย่ามาทำอะไรคุณพราวนะ! คุณกลับไปเถอะค่ะ
ทุกคนที่นี่ไม่เหมาะกับคุณหรอก ไม่มีใครเป็นอย่างที่คุณอยากให้เป็นได้ ”

เด็กสาวกล่าวเสียงใส

ปริฉัตรหายใจแรงด้วยความโมโหที่ใบตองกล้าทำกับเธอแบบนี้

 

“ ปกป้องกันเหลือเกินนะ! มันเป็นแม่มึงเลอะ!!! ต่ำ! ”

หญิงร่างสูงหยาบคายเสียงดังพร้อมใช้มือ

ผลักศีรษะของใบตองอย่างเต็มแรงจนเด็กสาวเซกลับไปหาน้าของตัวเอง

ปริฉัตรทำท่าจะหาเรื่องต่อ ทุกคนจึงเตรียมที่จะช่วยเหลือ

 

“ อย่ามาทำอะไรน้องนะ! ”

มาลัยกอดหลานสาวหันบอกหญิงผิวสีแทนที่ตารุกวาวตลอดเวลา

เพชรเกล้าและตรีทิพย์แปลกใจที่ได้ยินได้ฟัง

แต่ก็ยังไม่ใช่เวลาที่จะต้องตั้งคำถาม

ใบหน้าดุไม่รู้สึกรู้สาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

 

 

ทอปัดเดินเข้าไปกระชากพี่สาวเธอออกห่าง

 

“ ที่มันเป็นแบบนี้ก็ว่าพี่นั่นแหละที่ทำให้มันเป็นแบบนี้! ”

ปริฉัตรเซนิดหน่อยจ้องหน้าน้องสาวคนกลาง

 

“ ทำไมพี่ถึงไม่เป็นพี่ที่ดี! ทำไมถึงใจแคบ!! รักแต่ตัวเองไม่คิดที่จะรักใคร!
และพี่ยังจะหวังให้ใครเขามารัก!! ในเมื่อคนที่รักพี่..พี่ก็ปฏิเสธความรัก
ความหวังดีของเขา! ความรักมันสูงส่งเกินกว่าที่คนอย่างพี่จะได้รับ!!! ”

 

“ เพี๊ยะ!! ”

 

ปริฉัตรกัดฟันแน่นพร้อมเงื้อมือฟาดเข้าไปที่ใบหน้าของทอปัดทันที

ตรีทิพย์เบิกตากว้างด้วยความตกใจและรีบวิ่งเข้ามาดันตัวคนทำ

ออกไปไกลๆทันที เพชรเกล้าเข้ามาประคองตัวทอปัดด้วยความเป็นห่วง

 

“ นี่พี่ทำอะไรของพี่เนี่ยห่ะ!!! ”

ร่างสูงตะคอกใส่เธอไม่พอใจเป็นอย่างมาก

 

“ ครอบครัวฉันมันโง่! เห็นศัตรูดีไปซะทุกอย่าง!!
พ่อก็ยังมักมากพัวพันกับอีปิ่นรักไม่เลิก!!
ส่วนแม่ก็ขี้แพเสือกชิ่งตายไปซะก่อน..ไม่มีใครดีเลยซักคน!!! ”

 

“ เพี๊ยะ!!! ”

ตรีทิพย์ตบหน้าพี่สาวทันที.........ปริฉัตรหันมองด้วยความตกตะลึงถึงขีดสุด

ร่างสูงชี้หน้าจ้องตาเขม็ง..

 

“ อย่ามาว่าพ่อกับแม่นะ..! พี่ไม่มีสิทธิ์!
ถ้าอยากจะโชว์บารมี..โน้น!! ไปที่อื่น!!! ”

 

“ คนหนึ่งมักมากอีกคนหนึ่งก็อ่อนแอถึงต้องแพ้เขาแงะ!!
ไม่มีใครได้ดั่งใจไม่มีใครเหมือนฉันสักคน!!! ”

 

ปริฉัตรช้ำใจเป็นอย่างมากแต่ยังคงแสดงว่าเธอนั้นเข้มแข็งกว่าใคร

ตรีทิพย์ใช้มือที่ชี้หน้าผลักไหล่พี่สาวให้เซถอยหลังอีกครั้ง

อย่างโกรธกริ้วตั้งใจจะจัดการกับปริฉัตรเสียให้รู้แล้วรู้รอด

 

“ ไหนเธอลองคิดในทางกลับกันบ้างสิ..ว่าทำไมเธอถึงไม่เหมือนใครเขา?! ”

 

ทุกคนหันมองไปทางประตูจึงพบกับเจ้าของน้ำเสียงนิ่งกระชับ..

อรทุมาเดินเข้ามาพร้อมกับปิ่นรัก หญิงผู้บริหารสีหน้าเรียบเฉย

จนปริฉัตรต้องเบ้ปากอย่างเกลียดชัง

 

“ พูดอะไร! ” ปริฉัตรเสียงดังใส่อาหญิงของตัวเอง

 

“ หน้าตา..ผิวพรรณ..นิสัย! ”

อรทุมามองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของคนที่ขึ้นชื่อว่า

เป็นหลานสาวคนโตกระชากเสียงแข็งในปลายคำพูด

 

ทอปัดเดินเข้าไปยืนเคียงข้างตรีทิพย์สองพี่น้องชักสีหน้าแปลกใจ

มองอาหญิงของตัวเอง ปิ่นรักเข้ามาโอบเอวลูกสาวอันเป็นที่รัก

ส่งยิ้มบางๆลูบแขนเบาๆก่อนจะหันมองสถานการณ์ของครอบครัวนี้

 

“ ทำไม! นิสัยฉันมันเป็นยังไง!! ”

ปริฉัตรตั้งใจไว้แล้วว่าวันนี้เธอจะไม่เกรงกลัวใครทั้งนั้น

 

“ มันชั่วไง! เธอมันไม่ควรที่จะได้มายืนอยู่ตรงนี้! เปลืองข้าวสุกที่เลี้ยงให้โตขึ้นมา!! ”

 

อรทุมาใช้มือดันหน้าผากปริฉัตรอย่างโมโห

หญิงสาวหายใจแรงตาแดงกร่ำเพราะอารมณ์ลุ่มร้อน

ก่อนจะเข้าไปผลักร่างของอรทุมาให้เซถอยหลังอย่างไม่เกรงใจ

 

 

“ อย่ามาทำนิสัยแบบนี้กับฉันนะ!! ”

อาหญิงจ้องตาเขม็งเริ่มหมดความอดทน

 

 

 

“ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ในเมื่อฉันไม่เคยเคารพอะไรในตัวเธออยู่แล้ว!!
เป็นอาประสาอะไรรักหลานไม่เท่ากัน! วันๆก็เอาแต่ประจบประแจงพ่อฉันจนเกินหน้า!
สนิทสนมยืนกอดกันจนน่าหมันไส้ นี่ตกลงเป็นน้องแท้ๆหรือน้องเทียมฉันก็เริ่มไม่แน่ใจ!! ”

 

ปริฉัตรชักสีหน้าร้ายกาจ ตรีทิพย์และทอปัดอึ้งและตกใจ

กับคำพูดที่ไม่ควรจะเอ่ย รวมทั้งทุกคนในที่นั้นก็แทบจะทนฟังไม่ได้เช่นกัน

 

“ อีเด็กจังไรมาเกิด! วันนี้ฉันจะไม่ทนให้แกมาขึ้นเสียงกับฉันอีกต่อไป!!!! ”

 

อรทุมาโมโหมากเธอไม่จำเป็นจะต้องเมตตากับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว

เพราะหากย้อนไปในภาพของวันวานปริฉัตรเคยพูดจาแบบนี้

กับเธอมาแล้วครั้งหนึ่งสมัยรินลดาจากไปไม่นาน

เหตุนี้จึงทำให้เธอเริ่มชังผู้หญิงคนนี้เรื่อยมา…

 

 

“ คุณอรคะ!! ใจเย็นๆเถอะนะคะ อย่าทำอะไรเขาเลย ”

มาลัยช่วยประคับประคองอารมณ์

ปิ่นรักลดสายตาลงถอนหายใจสงบนิ่ง

 

“ พอ!!! มาลัยไม่ต้องพูด!! ”

อรทุมาหันตวาดก่อนจะกลับไปจ้องหน้าปริฉัตรด้วยความฉุนเฉียว

 

“ วันนี้ฉันจะบอกให้มันรู้ว่ามันมาจากไหน..!
อะไรคือแท้และแบบไหนที่เรียกว่าเทียม.. ”

 

ปริฉัตรสายตาลอกแลกสงสัยอยู่ลึกๆ

 

“ แต่ว่า.. ”

 

“ อีขี้ค่า!! อย่ามาเสือก!! ” ปริฉัตรเสียงลั่นขัดคำพูดของมาลัยทันที

 

“ มีอะไรก็พูดมา?! อยากจะน้ำเน่าอะไรก็เชิญ! ฉันไม่กลัวอยู่แล้ว!!! ”

 

อรทุมากระตุกรอยยิ้ม

 

“ อยากรู้เรื่องน้ำเน่าของแกนักใช่มั้ย.. ”

 

หญิงผิวสีแทนจิตใจรนรานหน้าตาต้องการที่จะรับรู้เดี๋ยวนี้ตอนนี้

 

“ แกมัน..? ”

 

“ อร!! ”

 

ทุกคนหันมองถึงคนที่พรวดพราดเข้ามา...อินเกษมหน้าตาเป็นกังวลและทุกข์ใจ

 

“ ไม่เอาน่ะ! ใจเย็นๆพี่ขอล่ะ ”

 

“ อรเย็นมามากพอแล้วนะพี่อิน!!
ก็เพราะพี่นั่นแหละที่ดึงมันเข้ามา..และเห็นมั้ยว่ามันเป็นยังไง!
มันเคยเคารพใครบ้างมั้ยทุกวันนี้มันแทบจะเหยียบหัวพี่อยู่แล้ว!!
อรที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอามัน! มันยังคิดต่ำช้าถึงความสนิทของเราสองคนพี่น้อง!!!
จิตใจมันอัปยศเกินกว่าที่เราจะต้องคอยปกป้องอีกต่อไป!!!
หยิบก้อนกรวดพยายามขึ้นมาประดับเป็นเพชร..!
แต่ถึงยังไงมันก็ยังเป็นก้อนกรวดอยู่วันยันค่ำ!!! ”

 

อรทุมาเสียงกระชับและดุไม่เบา

 

“ มึงก็พูดมาสิ!!! พูดมาเลย!! ”

 

“ เพี๊ยะ!!..เพี๊ยะ!!! ”

 

อรทุมากัดฟันแน่นที่ได้ยินวาจาเธอจึงฟาดฝ่ามือ

เข้าไปที่ใบหน้าของปริฉัตรและตามด้วยหลังมือติดๆกันอย่างเต็มแรง

จนหญิงตัวร้ายเซล้มลง อินเกษมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ

เอื้อมมือจะประคองลูกสาว

แต่กับถูกสะบัดออกคล้ายไม่ต้องการความห่วงใย

 

อรทุมาตรงเข้าไปกระชากศีรษะของปริฉัตรให้เงยหน้าขึ้น

หญิงร่างสูงหายใจแรงจ้องตาอาหญิงตาเขม็ง!

 

ทุกคนตกใจกับเหตุการณ์ตรงหน้าที่เริ่มจะเดือดเป็นน้ำร้อน

 

“ ยังไงต้อมก็เป็นหลานของอานะ!!!! อาทำขนาดนี้เลยเหรอ!!! ”

 

 

 

“ แกไม่ใช่หลานฉัน... ”

 

น้ำเสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นนำพาให้สองพี่น้องเผยริมฝีปากค้างด้วยความตกใจ!

 

อินเกษมหัวคิ้วชนกันลดสายตาลงเมื่อความจริง

ที่กักเก็บไว้มานานได้ถูกเปิดเผย ปิ่นรักมองหน้าหญิงสาวตัวร้าย

ที่อึ้งตะลึงเงียบไปเฉียบพลันอย่างหดหู่หัวใจ.........