บัลลังก์ฉิมพลี

          บนท้องถนนเส้นทางการจราจรไม่ชุกชุมเท่าไหร่นัก
ข้างทางเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ของพืชผล
ท้องฟ้าใสปลอดโปร่งจนเห็นทิวเขาบางๆอยู่ไกลริบลับ
ถัดมาทางภายในของรถยนต์สีดำยี่ห้อหรูที่ช่างเงียบเชียบ
จนคล้ายไม่มีผู้คนนั่งอยู่ เพชรเกล้าถอนหายใจเป็นระยะๆ
เมื่อหนทางที่เธอกำลังโลดแล่นอยู่นี้ไม่ใช่ทิศทางกลับบ้านแต่อย่างใด
หากแต่ไกลออกมาจากกรุงเทพนั่นเอง
 
 
เข้าสู่เขตพื้นที่ของจังหวัดนครราชสีมา..สาวน้อยถอนหายใจอีกครั้ง
เพราะตรีทิพย์ไม่ยอมพาเธอกลับบ้านแต่กับมุ่งหน้าพามาที่นี่แทน
ใบหน้าสวยหันมองคนรักที่เอาแต่นิ่งเฉย
จนเธอไม่แน่ใจว่าตอนนี้เพชรเกล้ามีความรู้สึกเช่นไร
 
 
ไร่สตรอว์เบอร์รีเปิดต้อนรับคู่รักแง่งอน
ที่ย้อนกลับมาเยือนที่นี่กันอีกครั้งหลังจากห่างหายไปหลายเดือน
ตรีทิพย์ขับรถเข้ามาจอดยังหน้าบ้านหลังโตของเจ้าของผืนไร่อันกว้างขวาง
 
 
สถานที่เดิมเพิ่มเติมคือเหมือนเดิมเป๊ะ..
 
“ ลงมาสิคะ ”
ริมฝีปากสวยยิ้มบอกเมื่อเธอลงจากรถ
และเดินอ้อมมาเปิดประตูให้กับคนรัก
 
“ ......... ”
“ พราว.. ”
“ ไม่ลง ” ใบหน้าเรียวเบือนหนี
 
“ แดดร้อนนะคะ เข้าไปข้างไหนกันดีกว่า ”
ตรีทิพย์เอื้อมมือทำประคองแต่เจ้าหล่อนกับดันออกห่าง
 
“ จะกลับบ้าน ”
“ เข้าไปข้างในกันนะคะ..ปะ ”
ร่างสูงโน้มตัวลงมาใกล้ๆส่งเสียงนุ่มนวล
ได้กลิ่นหอมๆที่ลอยออกมาตามเนื้อตัว
เช่นนี้จึงทำให้เธอเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย
 
“ ไม่! ” เสียงนิ่มเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด
“ พราว ไปเถอะนะคะ แดดส่องแล้วเดี๋ยวไม่สบายนะ ”
 
“ ก็บอกว่าไม่ไง! ทำไมชอบบังคับนักนะ! ”
ร่างบางหันมาเสียงดังพร้อมกับผลักคนรักให้ออกไปห่างๆ
 
ตรีทิพย์ถอนหายใจจ้องมองสบตาสักครู่
ก่อนจะพรวดเข้าไปดึงตัวเพชรเกล้าทันที
 
“ พี่เต้!! ออกไปนะ!! ”
สาวน้อยปลัดปล้องเนื้อต้องตัวยกใหญ่
ร่างสูงโอบกอดคนรักและพาตัวออกมาจากรถ
เพชรเกล้าดีดดิ้นร้องต่อว่าจ้าละหวั่น
 
ตรีทิพย์จึงกระชับสองแขนแน่นๆไม่ยอมให้สาวน้อยหลุดออกไปได้
 
“ เจ็บ! ”
“ ก็อยู่นิ่งๆสิ ”
 
“ ไม่! ไม่เอาปล่อยนะปล่อย!! ” ร่างบางดิ้นแล้วดิ้นอีก
 
ใบหน้าสวยก้มลงหอมแก้มด้วยความหมันเขี้ยว
 
“ ฮือฮือ..ฮื่อฮื่อ!! ”
เพชรเกล้าจึงได้แต่ร้องดังๆด้วยความไม่พอใจ
พร้อมทั้งทุบกำปั้นใส่เนื้อตัวคนกอดเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
 
 
จมูกโด่งสัมผัสผิวนิ่มบริเวณซอกคอสองสามครั้ง
ก่อนจะย่อตัวลงนำร่างบางขึ้นมาไว้บนบ่าอย่างรวดเร็ว
 
“ อ้า!!! ปล่อยๆๆ ”
 
ตรีทิพย์ฉีกยิ้มนึกถึงตอนที่เธอพาเพชรเกล้ามาที่นี่ครั้งแรก
เพราะสถานการณ์ตอนนี้ช่างคลับคล้ายคลับคลากันเสียจริงๆ
ก่อนจะหันเดินเข้าไปยังด้านในของบรรยากาศบ้านไร่ด้วยรอยยิ้ม
 
“ พราวจะลง! พราวจะลง!! ”
เสียงนิ่มร้องกล่าวสองมือทุบตรงนั้นตรงนี้เท่าที่มือจะยื่นสัมผัสถึง
 
 
“ สาวอีกแล้ว?!!!/สาวอีกแล้ว?!! ”
 
 
ลบเนื้อหาบางส่วน