บัลลังก์ฉิมพลี

          บนท้องถนนเส้นทางการจราจรไม่ชุกชุมเท่าไหร่นัก

ข้างทางเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ของพืชผล

ท้องฟ้าใสปลอดโปร่งจนเห็นทิวเขาบางๆอยู่ไกลริบลับ

ถัดมาทางภายในของรถยนต์สีดำยี่ห้อหรูที่ช่างเงียบเชียบ

จนคล้ายไม่มีผู้คนนั่งอยู่ เพชรเกล้าถอนหายใจเป็นระยะๆ

เมื่อหนทางที่เธอกำลังโลดแล่นอยู่นี้ไม่ใช่ทิศทางกลับบ้านแต่อย่างใด

หากแต่ไกลออกมาจากกรุงเทพนั่นเอง

เข้าสู่เขตพื้นที่ของจังหวัดนครราชสีมา..สาวน้อยถอนหายใจอีกครั้ง

เพราะตรีทิพย์ไม่ยอมพาเธอกลับบ้านแต่กับมุ่งหน้าพามาที่นี่แทน

ใบหน้าสวยหันมองคนรักที่เอาแต่นิ่งเฉย

จนเธอไม่แน่ใจว่าตอนนี้เพชรเกล้ามีความรู้สึกเช่นไร

ไร่สตรอว์เบอร์รีเปิดต้อนรับคู่รักแง่งอน

ที่ย้อนกลับมาเยือนที่นี่กันอีกครั้งหลังจากห่างหายไปหลายเดือน

ตรีทิพย์ขับรถเข้ามาจอดยังหน้าบ้านหลังโตของเจ้าของผืนไร่อันกว้างขวาง

สถานที่เดิมเพิ่มเติมคือเหมือนเดิมเป๊ะ..

“ ลงมาสิคะ ”

ริมฝีปากสวยยิ้มบอกเมื่อเธอลงจากรถ

และเดินอ้อมมาเปิดประตูให้กับคนรัก

“ ......... ”

“ พราว.. ”

“ ไม่ลง ” ใบหน้าเรียวเบือนหนี

“ แดดร้อนนะคะ เข้าไปข้างไหนกันดีกว่า ”

ตรีทิพย์เอื้อมมือทำประคองแต่เจ้าหล่อนกับดันออกห่าง

“ จะกลับบ้าน ”

“ เข้าไปข้างในกันนะคะ..ปะ ”

ร่างสูงโน้มตัวลงมาใกล้ๆส่งเสียงนุ่มนวล

ได้กลิ่นหอมๆที่ลอยออกมาตามเนื้อตัว

เช่นนี้จึงทำให้เธอเผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ ไม่! ” เสียงนิ่มเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด

“ พราว ไปเถอะนะคะ แดดส่องแล้วเดี๋ยวไม่สบายนะ ”

“ ก็บอกว่าไม่ไง! ทำไมชอบบังคับนักนะ! ”

ร่างบางหันมาเสียงดังพร้อมกับผลักคนรักให้ออกไปห่างๆ

ตรีทิพย์ถอนหายใจจ้องมองสบตาสักครู่

ก่อนจะพรวดเข้าไปดึงตัวเพชรเกล้าทันที

“ พี่เต้!! ออกไปนะ!! ”

สาวน้อยปลัดปล้องเนื้อต้องตัวยกใหญ่

ร่างสูงโอบกอดคนรักและพาตัวออกมาจากรถ

เพชรเกล้าดีดดิ้นร้องต่อว่าจ้าละหวั่น

ตรีทิพย์จึงกระชับสองแขนแน่นๆไม่ยอมให้สาวน้อยหลุดออกไปได้

“ เจ็บ! ”

“ ก็อยู่นิ่งๆสิ ”

“ ไม่! ไม่เอาปล่อยนะปล่อย!! ” ร่างบางดิ้นแล้วดิ้นอีก

ใบหน้าสวยก้มลงหอมแก้มด้วยความหมันเขี้ยว

“ ฮือฮือ..ฮื่อฮื่อ!! ”

เพชรเกล้าจึงได้แต่ร้องดังๆด้วยความไม่พอใจ

พร้อมทั้งทุบกำปั้นใส่เนื้อตัวคนกอดเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

จมูกโด่งสัมผัสผิวนิ่มบริเวณซอกคอสองสามครั้ง

ก่อนจะย่อตัวลงนำร่างบางขึ้นมาไว้บนบ่าอย่างรวดเร็ว

“ อ้า!!! ปล่อยๆๆ ”

ตรีทิพย์ฉีกยิ้มนึกถึงตอนที่เธอพาเพชรเกล้ามาที่นี่ครั้งแรก

เพราะสถานการณ์ตอนนี้ช่างคลับคล้ายคลับคลากันเสียจริงๆ

ก่อนจะหันเดินเข้าไปยังด้านในของบรรยากาศบ้านไร่ด้วยรอยยิ้ม

“ พราวจะลง! พราวจะลง!! ”

เสียงนิ่มร้องกล่าวสองมือทุบตรงนั้นตรงนี้เท่าที่มือจะยื่นสัมผัสถึง

“ สาวอีกแล้ว?!!!/สาวอีกแล้ว?!! ”

ลบเนื้อหาบางส่วน