บัลลังก์ฉิมพลี

          แฟ้มเอกสารเรียงรายอยู่บนชั้นวางอย่างเป็นระเบียบ
บนโต๊ะมีเครื่องมือสื่อสารและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์
รวมทั้งปากกาลูกลื่นต่างๆ..บรรยากาศภายในห้องทำงาน
ของบ้านสีขาวหลังใหญ่เต็มไปด้วยความเงียบสงบ
เพชรเกล้าและตรีทิพย์นั่งอยู่บนโซฟาสีดำขลับขนาดกลาง
สองสาวเหลือบมองมารดาที่ควบตำแหน่งผู้บริหารชั้นนำเป็นระยะๆ
 
ปิ่นรักยืนกอดอกสายตามองไกลออกไปด้านนอกหน้าต่าง
สีหน้าเรียบเฉยพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ
และหันกลับมามองลูกสาวกับอีกหนึ่งลูกรักในด้านวงการบันเทิง..
 
“ ใครจะเป็นคนอธิบาย ” ปิ่นรักเอ่ยขึ้น
 
“ ถ้าไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง งั้นก็จะถาม ”
ใบหน้าของสองคู่รักเงยมองแสนกดดัน
 
“ คิดจะบอกกันเมื่อไหร่ ”
 
เพชรเกล้านั่งนิ่งทุกอย่างดูกะทันหันไปหมด
จนทำให้เธอพูดไม่ออก..ตรีทิพย์จึงตัดสินใจแน่วแน่
เพราะทุกเรื่องเธอเป็นคนเริ่มเองตั้งแต่ต้น!
 
“ เต้..ยังไม่มีโอกาสค่ะ ”
“ มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ” ปิ่นรักถามเสียงเรียบ
 
“ ตั้งแต่...พราวกลับมาเมืองไทยใหม่ๆค่ะ ”
หญิงบริหารงานเก่งย้อนคิดไปถึงพฤติกรรมต่างๆที่เธอเคยเห็น
และเคยสงสัยแต่ก็ยังไม่แน่ใจเพราะไม่คิดว่าทุกอย่างจะรวดเร็วอะไรปานนั้น
 
“ งั้นเล่าเรื่องทั้งหมดทั้งมวลจนถึงวันนี้ให้อาฟัง.. ”
 
ปิ่นรักกอดอกยืนพิงอยู่กับขอบโต๊ะทำงานของเธอ..
ตรีทิพย์จึงเริ่มเล่ารายละเอียดทุกอย่างตั้งแต่แรกเริ่ม
เจาะลึกไปจนถึงประเด็นต่างๆความรู้สึกของการเคียดแค้น
ที่สลับกับความรักอันเกิดกับเพชรเกล้าและการสำนึกผิดของเธอ
ความโกรธเกลียดที่เคยมีมานานวันได้จางหายไปจนหมดสิ้น
ปิ่นรักเพ่งสายตาไม่พอใจในบางจังหวะยามที่ตรีทิพย์บอกว่า
เคยกลั่นแกล้งลูกสาวเธอจนถึงขั้นเลือดตกยางออก...และเริ่มเข้าอกเข้าใจ
เมื่อในระยะหลังๆทุกอย่างปรับเปลี่ยนเป็นความรักอย่างแท้จริงจวบจนกระทั่งตอนนี้..
 
“ เต้ยอมรับผิดทุกอย่าง..เต้ขอโทษค่ะ ”
ตรีทิพย์ประนมมือแสดงสีหน้าสำนึกผิดจริงๆ
 
ปิ่นรักถอนหายใจเธอเป็นผู้ใหญ่คงไม่คิดจะถือโทษโกรธเคืองให้เป็นแบบอย่าง
“ อารู้อยู่แล้ว ว่าเธอคือลูกของรินลดา ”
 
ใบหน้าสวยสบตาผู้บริหารหญิง
“ เพราะในบรรดาพี่น้องเต้เหมือนดามากที่สุด และมันก็ใช่เรื่องยากถ้าอาจะสืบ ”
“ อาอยากจะบอกเต้นะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือความผิดพลาดเราแก้ไขอดีตไม่ได้การที่จะเรียกร้องหาความเป็นธรรมบางทีมันก็ไม่จบไม่สิ้นสู้รอให้วันเวลามันผ่านไปแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง ”
 
ตรีทิพย์ส่งยิ้มตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจเหลือเกินหันมองคนรัก
เห็นเพชรเกล้าหน้าตาแจ่มใสขึ้นเยอะสาวน้อยคงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับเธอ
“ ส่วนเรื่องที่พาตัวลูกสาวอาไป อาอยากจะบอกว่าอาไม่พอใจอย่างมาก ”
 
ตรีทิพย์จำเป็นต้องหุบยิ้มลงอย่างกะทันหันพร้อมๆกับเพชรเกล้าที่ต้องลดสายตาลงต่ำอีกครั้ง
“ ลูกสาวอาถูกตีสักครั้งก็ยังไม่เคย รอยแผลสักรอยก็ไม่เคยมีป่วยหนักเหมือนใครเขาก็ไม่เคยเป็น แต่นี่อะไรพอกลับมาถึงบ้านกับมีแผลเล็กแผลน้อยขีดข่วนเต็มตัวไปหมดนึกจะทำอะไรก็ทำอย่างนั้นเหรอ! ”
ปิ่นรักตำหนิเสียงดุกระชับร่างสูงได้แต่นั่งก้มหน้ารับฟังคำติเตียน
สายตาของผู้บริหารหญิงจ้องมองคนผิดตึงเขม็งก่อนจะถอนหายใจออกมา!
“ เอาล่ะถึงเวลานี้ก็คงห้ามอะไรไม่ได้สมัยนี้ก็มีกันเยอะแยะเพียงแต่อาเซอร์ไพรส์มากๆเลยก็เท่านั้น อีกอย่างพราวก็โตแล้วจะมีความรักก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะควรจะมีใครดูแลแทนแม่บ้างแต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นคนที่ใกล้ตัวขนาดนี้.. ” ปิ่นรักเหล่มองซุปตาร์ตรีทิพย์
 
“ มีคำถามอีกข้อ ”
“ อะไรเหรอคะ ” ตรีทิพย์เงยหน้าขึ้นรีบถามกลับ
“ คบกันกันไปถึงขั้นไหนแล้ว ”
ร่างสูงกลืนน้ำลายเอื๊อก..
“ เอ่อ... ”
“ ว่ายังไง ”
 
“ เอ่อ..ก็... ”
นางแบบสาวลดสายตาลงเคร่งเครียดอีกรอบคิดหาคำตอบที่ดูดีที่สุด
“ พราว! บอกแม่มาสิว่าเต้ทำอะไรกับลูกบ้าง ”
 
ตรีทิพย์หันมองสาวน้อยทันทีสลับกับร่างหญิงทรงอำนาจ
ที่ยืนรอฟังคำตอบจนน่าหวาดหวั่น!
ปิ่นรักถอนหายใจอารมณ์แบบฉุนๆเดินเข้าไปหาลูกสาวของเธอ
ที่เอาแต่นั่งเงียบมาตั้งแต่ต้น..หยุดมองสักครู่
“ เพี๊ยะ!! ”
 
ลบเนื้อหาบางส่วน