บัลลังก์ฉิมพลี

          แฟ้มเอกสารเรียงรายอยู่บนชั้นวางอย่างเป็นระเบียบ

บนโต๊ะมีเครื่องมือสื่อสารและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์

รวมทั้งปากกาลูกลื่นต่างๆ..บรรยากาศภายในห้องทำงาน

ของบ้านสีขาวหลังใหญ่เต็มไปด้วยความเงียบสงบ

เพชรเกล้าและตรีทิพย์นั่งอยู่บนโซฟาสีดำขลับขนาดกลาง

สองสาวเหลือบมองมารดาที่ควบตำแหน่งผู้บริหารชั้นนำเป็นระยะๆ

ปิ่นรักยืนกอดอกสายตามองไกลออกไปด้านนอกหน้าต่าง

สีหน้าเรียบเฉยพลางถอนหายใจออกมาเบาๆ

และหันกลับมามองลูกสาวกับอีกหนึ่งลูกรักในด้านวงการบันเทิง..

“ ใครจะเป็นคนอธิบาย ” ปิ่นรักเอ่ยขึ้น

“ ถ้าไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง งั้นก็จะถาม ”

ใบหน้าของสองคู่รักเงยมองแสนกดดัน

“ คิดจะบอกกันเมื่อไหร่ ”

เพชรเกล้านั่งนิ่งทุกอย่างดูกะทันหันไปหมด

จนทำให้เธอพูดไม่ออก..ตรีทิพย์จึงตัดสินใจแน่วแน่

เพราะทุกเรื่องเธอเป็นคนเริ่มเองตั้งแต่ต้น!

“ เต้..ยังไม่มีโอกาสค่ะ ”

“ มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ” ปิ่นรักถามเสียงเรียบ

“ ตั้งแต่...พราวกลับมาเมืองไทยใหม่ๆค่ะ ”

หญิงบริหารงานเก่งย้อนคิดไปถึงพฤติกรรมต่างๆที่เธอเคยเห็น

และเคยสงสัยแต่ก็ยังไม่แน่ใจเพราะไม่คิดว่าทุกอย่างจะรวดเร็วอะไรปานนั้น

“ งั้นเล่าเรื่องทั้งหมดทั้งมวลจนถึงวันนี้ให้อาฟัง.. ”

ปิ่นรักกอดอกยืนพิงอยู่กับขอบโต๊ะทำงานของเธอ..

ตรีทิพย์จึงเริ่มเล่ารายละเอียดทุกอย่างตั้งแต่แรกเริ่ม

เจาะลึกไปจนถึงประเด็นต่างๆความรู้สึกของการเคียดแค้น

ที่สลับกับความรักอันเกิดกับเพชรเกล้าและการสำนึกผิดของเธอ

ความโกรธเกลียดที่เคยมีมานานวันได้จางหายไปจนหมดสิ้น

ปิ่นรักเพ่งสายตาไม่พอใจในบางจังหวะยามที่ตรีทิพย์บอกว่า

เคยกลั่นแกล้งลูกสาวเธอจนถึงขั้นเลือดตกยางออก...และเริ่มเข้าอกเข้าใจ

เมื่อในระยะหลังๆทุกอย่างปรับเปลี่ยนเป็นความรักอย่างแท้จริงจวบจนกระทั่งตอนนี้..

“ เต้ยอมรับผิดทุกอย่าง..เต้ขอโทษค่ะ ”

ตรีทิพย์ประนมมือแสดงสีหน้าสำนึกผิดจริงๆ

ปิ่นรักถอนหายใจเธอเป็นผู้ใหญ่คงไม่คิดจะถือโทษโกรธเคืองให้เป็นแบบอย่าง

“ อารู้อยู่แล้ว ว่าเธอคือลูกของรินลดา ”

ใบหน้าสวยสบตาผู้บริหารหญิง

“ เพราะในบรรดาพี่น้องเต้เหมือนดามากที่สุด และมันก็ใช่เรื่องยากถ้าอาจะสืบ ”

“ อาอยากจะบอกเต้นะว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้น
มันคือความผิดพลาดเราแก้ไขอดีตไม่ได้การที่จะเรียกร้องหาความเป็นธรรม
บางทีมันก็ไม่จบไม่สิ้นสู้รอให้วันเวลามันผ่านไปแล้วทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง ”

ตรีทิพย์ส่งยิ้มตอนนี้เธอรู้สึกโล่งใจเหลือเกินหันมองคนรัก

เห็นเพชรเกล้าหน้าตาแจ่มใสขึ้นเยอะสาวน้อยคงจะมีความรู้สึกเช่นเดียวกับเธอ

“ ส่วนเรื่องที่พาตัวลูกสาวอาไป อาอยากจะบอกว่าอาไม่พอใจอย่างมาก ”

ตรีทิพย์จำเป็นต้องหุบยิ้มลงอย่างกะทันหันพร้อมๆกับเพชรเกล้าที่ต้องลดสายตาลงต่ำอีกครั้ง

“ ลูกสาวอาถูกตีสักครั้งก็ยังไม่เคย รอยแผลสักรอยก็ไม่เคยมี
ป่วยหนักเหมือนใครเขาก็ไม่เคยเป็น แต่นี่อะไรพอกลับมาถึงบ้าน
กับมีแผลเล็กแผลน้อยขีดข่วนเต็มตัวไปหมด
นึกจะทำอะไรก็ทำอย่างนั้นเหรอ! ”

ปิ่นรักตำหนิเสียงดุกระชับร่างสูงได้แต่นั่งก้มหน้ารับฟังคำติเตียน

สายตาของผู้บริหารหญิงจ้องมองคนผิดตึงเขม็งก่อนจะถอนหายใจออกมา!

“ เอาล่ะถึงเวลานี้ก็คงห้ามอะไรไม่ได้สมัยนี้ก็มีกันเยอะแยะ
เพียงแต่อาเซอร์ไพรส์มากๆเลยก็เท่านั้น อีกอย่างพราวก็โตแล้ว
จะมีความรักก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะควรจะมีใครดูแลแทนแม่บ้าง
แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะเป็นคนที่ใกล้ตัวขนาดนี้.. ” ปิ่นรักเหล่มองซุปตาร์ตรีทิพย์

“ มีคำถามอีกข้อ ”

“ อะไรเหรอคะ ” ตรีทิพย์เงยหน้าขึ้นรีบถามกลับ

“ คบกันกันไปถึงขั้นไหนแล้ว ”

ร่างสูงกลืนน้ำลายเอื๊อก..

“ เอ่อ... ”

“ ว่ายังไง ”

“ เอ่อ..ก็... ”

นางแบบสาวลดสายตาลงเคร่งเครียดอีกรอบคิดหาคำตอบที่ดูดีที่สุด

“ พราว! บอกแม่มาสิว่าเต้ทำอะไรกับลูกบ้าง ”

ตรีทิพย์หันมองสาวน้อยทันทีสลับกับร่างหญิงทรงอำนาจ

ที่ยืนรอฟังคำตอบจนน่าหวาดหวั่น!

ปิ่นรักถอนหายใจอารมณ์แบบฉุนๆเดินเข้าไปหาลูกสาวของเธอ

ที่เอาแต่นั่งเงียบมาตั้งแต่ต้น..หยุดมองสักครู่

“ เพี๊ยะ!! ”

ลบเนื้อหาบางส่วน