บัลลังก์ฉิมพลี

          ตะกร้าใบน้อยที่วางอยู่ทางด้านหลังตอนนี้กับว่างเปล่า
เหลือไว้เพียงเศษใบไม้นิดๆหน่อยๆเท่านั้น เนื่องจากเพชรเกล้า
หยิบกินชิมรสมาเรื่อยๆจนหมดเกลี้ยง โดยที่ตรีทิพย์ก็ยินยอมไปตามระเบียบ..
 
 
หนทางยังอีกยังยาวไกลสาวน้อยเลือกที่จะทานอาหารง่ายๆ
ที่เธอจัดใส่กล่องมาด้วยเพื่อไว้รับประทานระหว่างทาง
เพราะเธอไม่อยากจะเข้าร้านอาหารนั่นเอง
 
เพชรเกล้าป้อนข้าวให้กับตรีทิพย์เป็นระยะๆ
หลังจากที่เธอทานแล้วเรียบร้อย จ้องมองดูนางแบบสาว
ที่กำลังพูดโทรศัพท์ผ่านบลูทูธแววตาใสแจ๋ว..
จนคำสุดท้ายถูกป้อนเข้าปากและตามมาด้วยน้ำเปล่า
ที่ไหลลงคอจากบริการของสาวน้อยที่ไม่มีเอ่ยบ่นสิ่งใด
 
ริมฝีปากสวยยิ้มหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะปลดเครื่องมือสื่อสาร
ขนาดเล็กออกจากใบหูและวางไว้กับพื้นที่ๆหนึ่ง
 
" พี่เต้ขา "
" จ๋า "
ใบหน้าสวยหันมองส่งยิ้มให้กับสาวน้อยที่นั่งสงสัยตาแป๋ว
และยังพอใจกับคำคะขาที่พูดออกมาอีกด้วย
 
" หัวเราะอะไรเหรอ "
" พี่ต้าโทรมาบอกน่ะค่ะว่าตอนนี้พี่มีข่าวทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์ "
เสียงหวานพูดขึ้นอย่างไม่ซีเรียสสลับกับสายตาที่ต้องคอยดูหนทาง
 
" ข่าวอะไรเหรอคะ "
" เต้ ตรีทิพย์ บินไปโรแมนติกใต้แสงเทียนกับชายหนุ่มที่มาเก๊า "
 
เพชรเกล้าฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับหัวเราะอยู่ในลำคอเมื่อได้ยินเช่นนั้น
 
" เห็นมั้ยพราวยังหัวเราะเลย "
" แล้วจะทำยังไงล่ะคะ "
" ช่างข่าวค่ะ พี่ก็แค่มีหน้าที่ตอบเมื่อนักข่าวเจอตัวไง "
 
 
ร่างบางจึงยิ้มออกมาก่อนจะหันสนใจ
กับบรรยากาศด้านนอกที่ช่างถูกใจเธอเสียจริงๆ
 
“ พี่เต้ขับรถมอเตอร์ไซต์เป็นมั้ยคะ ”
“ เป็นค่ะ ถามทำไมเหรอ ”
“ งั้นพี่เต้ต้องเช่ารถขับพาพราวเที่ยวให้ทั่วเลยนะคะ ”
 
“ อยากนั่งรถมอเตอร์ไซต์เหรอ ” ใบหน้าสวยยิ้มถาม
 
สาวน้อยพยักหน้าตอบตื่นเต้นขณะมองถนนริมทาง
 
 
พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินเต็มทีหนทางในตอนนี้
เริ่มเข้าสู้พื้นที่ชนบทมากขึ้นเรื่อยๆมีป่าและเขารายล้อมอยู่รอบๆ
ยานพาหนะยังคงขับเคลื่อนไปตามทาง..
 
ตรีทิพย์มีรอยยิ้มตลอดระยะเส้นทางที่เห็นสาวน้อย
ร่างเริงมีความสุขอยู่ใกล้ๆแบบนี้ เพชรเกล้าใช้กล้องแคนนอน
รูปทรงดูคลาสสิคถ่ายรูปไว้มากมายเมื่อผ่านพื้นที่สวยๆ
 
 
" เจ้าหญิงจ๋า.. "
 
เสียงหวานเรียกหาเบาๆ..สาวน้อยที่กำลังก้มมองดูภาพถ่ายสวยๆ
ที่พึ่งถ่ายเสร็จจึงเอนตัวเข้าไปใกล้ผู้ส่งเสียงในขณะที่สายตา
ยังคงจดจ่ออยู่กับรูปถ่ายในมือ จมูกโด่งๆจึงหอมเข้าที่แก้มขาวหนึ่งฟอด
เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้นับเช่นกันเพราะตรีทิพย์
เรียกหอมเพชรเกล้าแบบนี้มาตลอดของการเดินทาง
โดยที่เจ้าหล่อนก็แสนจะตามใจดีเสียจริงๆ
 
เสร็จเรียบร้อยสาวน้อยจึงหันไปถ่ายรูปกับแสงพระอาทิตย์
ที่กำลังจะลับขอบฟ้าสวยสดงดงาม สัมผัสได้ถึงอากาศที่เริ่มเย็นเฉียบเข้ามาแตะผิว
 
“ พราวจ๋า ”
 
ตรีทิพย์เรียกอีกแล้วเพชรเกล้าจึงเอนตัวไปหาเช่นเดิม
 
“ หอมเค้าหน่อย ”
 
ใบหน้าเรียวหันมองผู้ขับขี่
 
“ นะๆ ”
 
เพชรเกล้าเม้มริมฝีปากนิ่งคิดสักครู่.....ก่อนจะค่อยๆขยับเข้าไปหา
กดจมูกของเธอหอมแก้มตรีทิพย์เบาๆทำเอานางแบบสาวยิ้มแก้มปริ
ที่อีกคนนั้นไม่เกี่ยงงอน ร่างบางรีบถอยออกมาก้มมองกล้องถ่ายรูปแก้เขิน
 
“ หอมมั้ย ” ตรีทิพย์ถามขึ้นเสียงหวาน
“ หอม... ”
 
เพชรเกล้าอมยิ้มตอบที่เธอกล้าทำก็เพราะอีกคนไม่ได้มองตา
เพราะต้องขับรถ ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่ใจกล้าขนาดนี้
 
 
ท้องฟ้ามืดสนิทเวลาล่วงเลยจนมาถึง 2 ทุ่มเศษ
แสงไฟส่องมาตามเส้นทางที่เต็มไปด้วยป่าเขาเย็นเฉียบ
รถฟอร์จูนเนอร์สีดำเลี้ยวเข้ามาตามจีพีเอสนำทาง
 
“ อดทนหน่อยนะ ถึงแล้วๆ ”
 
เพชรเกล้าเอื้อมมือเคาะเบาๆกับคอนโซลรถยนต์
เมื่อเห็นป้ายชี้แนะบ่งบอกถึงจุดหมายนั่นคือ
อ.ปาย เมืองสามหมอกของไทยนั้นเอง
 
“ ห่วงแต่รถเหรอคะ ไม่ห่วงพี่เต้บ้างหรือไง ”
“ อีกไกลมั้ยคะ กว่าจะถึงที่พัก ” ใบหน้าเรียวหันถาม
“ ห้านาทีค่ะ ”
“ เฮ้อ..ดีจัง ”
ร่างบางยิ้มถอนหายใจออกมาก่อนจะเอนศีรษะ
ไปพิงกับหัวไหล่คนด้านข้างอย่างลืมตัว
นางแบบซุปตาร์จึงหันจุมพิตลงกับเส้นผมหอมเบาๆ
 
 
 
ไม่นานนักรถยนต์ป้ายแดงก็ได้เลี้ยวเข้ามายัง
รีสอร์ทแห่งหนึ่งท่ามกลางแสงไฟส่องให้เห็นถึงความหรูหรา
แต่แฝงไปด้วยกลิ่นอายชนบทรอบๆด้านขวามือมีต้นไผ่
ปลูกเรียงเป็นแนวเขียวชอุ่มกิ่งก้านใบคงจะเหมาะสำหรับ
รองรับหยดน้ำค้างในยามเช้าให้ได้เกาะเกี่ยว
 
 
ยานพาหนะแล่นเข้ามาจอดลง ณ สถานที่จอดรถ
สองสาวนั่งรอเวลาในการพักเครื่องยนต์สักครู่
ก่อนจะทำการดับและลงจากรถมาพร้อมๆกัน
 
 
 
ห้องนอนขนาดใหญ่เปิดต้อนรับสองสาวที่มีออร่าผุดผ่องไม่แพ้กัน
พนักงานชายนำกระเป๋าสองใบเข้าไปวางไว้ในห้อง
บริการอย่างไม่ขาดตกบกพร่องก่อนจะนำเอากุญแจมาให้กับลูกค้า
ที่ยืนรออยู่หน้าประตู ตรีทิพย์ควักธนบัตรหนึ่งใบ
ส่งให้กับพนักงานบุรุษคนดังกล่าวเป็นการให้ทิป
ก่อนจะจูงมือสาวน้อยเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูลง
 
 
แสงไฟสว่างสดใสกระจายไปทั่วทุกจุดของห้องนอนขนาดใหญ่
ที่ออกจะแนวญี่ปุ่นนิดๆเพราะรอบด้านเน้นตกแต่งเป็นไม้
รวมทั้งประตูก็ยังเป็นแบบเลื่อนอีกด้วย
 
“ หนาวใช่มั้ยคะ มือเย็นเฉียบเลย ”
ใบหน้าสวยหันถามต่อสาวน้อยด้านข้างที่กำลังสอดส่องมองไปรอบๆห้อง
ร่างบางพ่นลมหายใจออกปากยิ้มบางๆเพราะตอนนี้เธอหนาวจริงๆ
 
“ งั้นมานี่เร็ว ”
ตรีทิพย์พูดขึ้นพร้อมกับรีบพาเพชรเกล้ามานั่งลงบนเตียง
ทรงเตี้ยเรี่ยพื้นขนาดคิงไซส์ใหญ่กว้างจนน่าหลับนอนเสียให้หายอ่อนล้า
 
“ อะไรเหรอคะ ” ร่างบางเอ่ยถามคนตรงหน้า
“ อบอุ่นไง ”
 
ร่างสูงเสียงหวานก่อนจะทำการช้อนเรือนร่างเบาหวิว
ขึ้นอุ้มนิดหน่อยเพื่อให้สาวน้อยไปอยู่ตรงจุดกลางเตียง
 
“ พี่เต้ทำอะไร.. ”
 
เสียงนิ่มพูดออกมาเบาๆ..เธอแอบระแวงเล็กน้อย
 
“ นอนไงคะ ”
 
ตรีทิพย์ดึงตัวเพชรเกล้าเข้ามาแนบชิด
ก่อนจะจับมุมของผ้าห่มด้านหนึ่งตวัดเข้ามาคลุมกาย
และอีกข้างก็ทำเช่นกัน เธอทั้งคู่จึงถูกห่อด้วยผืนผ้าขนาดใหญ่
ทำให้อุ่นสบายกำลังดีอีกทั้งยังได้แนบสนิทจนเบียดแนบเนื้อกันเลยทีเดียว
 
“ จะนอนแล้วเหรอคะ ”
ร่างบางถามขึ้นบางเบาดวงหน้าของเธอซุกอยู่บริเวณลำคอหอมฟุ้ง
“ ค่ะ.. ”
“ พราวยังไม่ได้สำรวจห้องเลย ”
“ ขับรถทั้งวันเหนื๊อยเหนื่อย..นอนดีกว่านะ ”
เสียงหวานพึมพำเอ่ยบอก
" ขอบคุณนะคะที่พามา "
 
ตรีทิพย์หลับตาพยักหน้างึกๆเธออ่อนล้าจนจะหลับเต็มที..
และไม่นานนักทั้งคู่ก็เผลอหลับไปพร้อมๆกัน
ด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางไกลมาทั้งวัน
 
 
สายๆของวันใหม่.....
 
ท้องฟ้าสดใสมีเมฆหมอกกระจัดกระจายไปโดยรอบ
แสงสีส้มสดกำลังสาดส่องขึ้นมาปกคลุมทีละน้อย
หลังจากที่ครึ้มอยู่นานตั้งแต่เช้าตรู่ ตรีทิพย์ยืนอยู่บริเวณริมหน้าต่าง
สนใจอยู่กับรูปถ่ายที่เธอเก็บภาพไว้ตั้งแต่ฟ้าสาง
 
ร่างบางเดินสะโหลสะเหลออกมาจากมุมหนึ่ง..
และตรงเข้ามาทางริมหน้าต่างก่อนจะพิงหน้า
ลงกับแผ่นหลังของตรีทิพย์เสียอย่างนั้น
ใบหน้าซุปตาร์หันมองพร้อมกับส่งยิ้มให้
“ อาบน้ำแล้วเหรอคะ ”
“ อาบแล้ว.. ”
เสียงนิ่มเอื่อยเฉื่อยสะลึมสะลือตายังคงหลับๆลืมๆ
“ ยังงัวเงียอยู่เลย ”
ร่างสูงยิ้มพูดวางกล้องลงบนโต๊ะใกล้ๆก่อนจะหันมาเต็มตัว
เอื้อมมือจัดแต่งเส้นผมให้กับสาวน้อย
 
“ หิวมั้ยคะ ”
“ ฮืม..ไปเที่ยวเลยนะ ”
“ ทานมื้อเช้าก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวไม่มีแรงเที่ยวนะรู้มั้ย ”
ตรีทิพย์จับปลายคางเรียวโยกเยกไปมากระตุ้นให้สาวน้อยหายงัวเงีย
 
“ ฮือ..อยากไปเที่ยวแล้ว.. ”
ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธเบาๆพร้อมกับดึงมือให้ตรีทิพย์เดินตามมา
 
“ เดี๋ยวๆ รอก่อนดีกว่านะคะ ดูสิเห็นมั้ยฝนตกแล้ว ”
ตรีทิพย์บอกให้เพชรเกล้าเห็นถึงบรรยากาศข้างนอก
ที่อยู่ๆก็มีเม็ดฝนท่ามกลางสงแดดอ่อนๆ
“ ฝนตกก็กางร่มสิคะ ”
 
สาวน้อยดึงมือตรีทิพย์ให้เดินต่อจนร่างสูง
ต้องยื้อฝีเท้าหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าเตียงพอดี
 
“ รอให้ฝนหายแล้วค่อยไปกันนะคะ ระหว่างนี้ก็ทานข้าวเช้าก่อน ”
 
“ ไม่.....พราวไปคนเดียวก็ได้ ”
ร่างบางบอกปัดหยุดคิดสักครู่และเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
ก่อนจะปล่อยมือนางแบบซุปตาร์พร้อมกับหันเดินออกไป
“ อุ๊ย!! ”
 
ตรีทิพย์ทนไม่ไหวชักหมันเขี้ยวคนตรงหน้าเต็มที
แม้จะไม่แสดงอาการงี่เง่าอะไรแต่ก็ทำให้รู้ได้
ถึงความดื้อเงียบของเพชรเกล้าที่ไม่ยอมฟังเธอ
เช่นนั้นนางแบบสาวจึงรีบคว้าตัวสาวน้อยกลับมา
สอดสองแขนเข้ากอดรอบเอวไว้
 
“ จะไปแล้วอ่ะ.. ” เสียงนิ่มโอดโอยเล็กๆ
“ หืม..จะไปได้ยังไง เดี๋ยวไม่สบายหรอก ”
ร่างสูงยิ้มพูดกรุ้มกริ่มหมันเขี้ยวเนื้อตัวในมือเสียจริง
 
“ กางร่มๆ ” สาวน้อยทำท่าทำทางให้ดู
 
ตรีทิพย์ปล่อยแขนซ้ายเอื้อมขึ้นมาจับมือนุ่มนิ่ม
ของเพชรเกล้าพร้อมกับก้มจุมพิตเบาๆ
 
“ กินข้าวก็ได้ค่ะ ”
ร่างบางเริ่มรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเธอจึงคิดเปลี่ยนเรื่อง
 
“ กินพี่ดีกว่า.. ”
 
ตรีทิพย์ยิ้มพูดเสียงหวานนำพาให้อีกคนใจเต้นระรัว
กลืนน้ำลายลงคอสบตาคนตรงหน้าด้วยความลุ้นระทึก.........