บัลลังก์ฉิมพลี

          ตะกร้าใบน้อยที่วางอยู่ทางด้านหลังตอนนี้กับว่างเปล่า

เหลือไว้เพียงเศษใบไม้นิดๆหน่อยๆเท่านั้น เนื่องจากเพชรเกล้า

หยิบกินชิมรสมาเรื่อยๆจนหมดเกลี้ยง โดยที่ตรีทิพย์ก็ยินยอมไปตามระเบียบ..

 

 

หนทางยังอีกยังยาวไกลสาวน้อยเลือกที่จะทานอาหารง่ายๆ

ที่เธอจัดใส่กล่องมาด้วยเพื่อไว้รับประทานระหว่างทาง

เพราะเธอไม่อยากจะเข้าร้านอาหารนั่นเอง

 

เพชรเกล้าป้อนข้าวให้กับตรีทิพย์เป็นระยะๆ

หลังจากที่เธอทานแล้วเรียบร้อย จ้องมองดูนางแบบสาว

ที่กำลังพูดโทรศัพท์ผ่านบลูทูธแววตาใสแจ๋ว..

จนคำสุดท้ายถูกป้อนเข้าปากและตามมาด้วยน้ำเปล่า

ที่ไหลลงคอจากบริการของสาวน้อยที่ไม่มีเอ่ยบ่นสิ่งใด

 

ริมฝีปากสวยยิ้มหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะปลดเครื่องมือสื่อสาร

ขนาดเล็กออกจากใบหูและวางไว้กับพื้นที่ๆหนึ่ง

 

" พี่เต้ขา "

" จ๋า "

ใบหน้าสวยหันมองส่งยิ้มให้กับสาวน้อยที่นั่งสงสัยตาแป๋ว

และยังพอใจกับคำคะขาที่พูดออกมาอีกด้วย

 

" หัวเราะอะไรเหรอ "

" พี่ต้าโทรมาบอกน่ะค่ะว่าตอนนี้พี่มีข่าวทอล์ก ออฟ เดอะ ทาวน์ "

เสียงหวานพูดขึ้นอย่างไม่ซีเรียสสลับกับสายตาที่ต้องคอยดูหนทาง

 

" ข่าวอะไรเหรอคะ "

" เต้ ตรีทิพย์ บินไปโรแมนติกใต้แสงเทียนกับชายหนุ่มที่มาเก๊า "

 

เพชรเกล้าฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับหัวเราะอยู่ในลำคอเมื่อได้ยินเช่นนั้น

 

" เห็นมั้ยพราวยังหัวเราะเลย "

" แล้วจะทำยังไงล่ะคะ "

" ช่างข่าวค่ะ พี่ก็แค่มีหน้าที่ตอบเมื่อนักข่าวเจอตัวไง "

 

 

ร่างบางจึงยิ้มออกมาก่อนจะหันสนใจ

กับบรรยากาศด้านนอกที่ช่างถูกใจเธอเสียจริงๆ

 

“ พี่เต้ขับรถมอเตอร์ไซต์เป็นมั้ยคะ ”

“ เป็นค่ะ ถามทำไมเหรอ ”

“ งั้นพี่เต้ต้องเช่ารถขับพาพราวเที่ยวให้ทั่วเลยนะคะ ”

 

“ อยากนั่งรถมอเตอร์ไซต์เหรอ ” ใบหน้าสวยยิ้มถาม

 

สาวน้อยพยักหน้าตอบตื่นเต้นขณะมองถนนริมทาง

 

 

พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินเต็มทีหนทางในตอนนี้

เริ่มเข้าสู้พื้นที่ชนบทมากขึ้นเรื่อยๆมีป่าและเขารายล้อมอยู่รอบๆ

ยานพาหนะยังคงขับเคลื่อนไปตามทาง..

 

ตรีทิพย์มีรอยยิ้มตลอดระยะเส้นทางที่เห็นสาวน้อย

ร่างเริงมีความสุขอยู่ใกล้ๆแบบนี้ เพชรเกล้าใช้กล้องแคนนอน

รูปทรงดูคลาสสิคถ่ายรูปไว้มากมายเมื่อผ่านพื้นที่สวยๆ

 

 

" เจ้าหญิงจ๋า.. "

 

เสียงหวานเรียกหาเบาๆ..สาวน้อยที่กำลังก้มมองดูภาพถ่ายสวยๆ

ที่พึ่งถ่ายเสร็จจึงเอนตัวเข้าไปใกล้ผู้ส่งเสียงในขณะที่สายตา

ยังคงจดจ่ออยู่กับรูปถ่ายในมือ จมูกโด่งๆจึงหอมเข้าที่แก้มขาวหนึ่งฟอด

เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ได้นับเช่นกันเพราะตรีทิพย์

เรียกหอมเพชรเกล้าแบบนี้มาตลอดของการเดินทาง

โดยที่เจ้าหล่อนก็แสนจะตามใจดีเสียจริงๆ

 

เสร็จเรียบร้อยสาวน้อยจึงหันไปถ่ายรูปกับแสงพระอาทิตย์

ที่กำลังจะลับขอบฟ้าสวยสดงดงาม สัมผัสได้ถึงอากาศที่เริ่มเย็นเฉียบเข้ามาแตะผิว

 

“ พราวจ๋า ”

 

ตรีทิพย์เรียกอีกแล้วเพชรเกล้าจึงเอนตัวไปหาเช่นเดิม

 

“ หอมเค้าหน่อย ”

 

ใบหน้าเรียวหันมองผู้ขับขี่

 

“ นะๆ ”

 

เพชรเกล้าเม้มริมฝีปากนิ่งคิดสักครู่.....ก่อนจะค่อยๆขยับเข้าไปหา

กดจมูกของเธอหอมแก้มตรีทิพย์เบาๆทำเอานางแบบสาวยิ้มแก้มปริ

ที่อีกคนนั้นไม่เกี่ยงงอน ร่างบางรีบถอยออกมาก้มมองกล้องถ่ายรูปแก้เขิน

 

“ หอมมั้ย ” ตรีทิพย์ถามขึ้นเสียงหวาน

“ หอม... ”

 

เพชรเกล้าอมยิ้มตอบที่เธอกล้าทำก็เพราะอีกคนไม่ได้มองตา

เพราะต้องขับรถ ไม่เช่นนั้นก็คงจะไม่ใจกล้าขนาดนี้

 

 

ท้องฟ้ามืดสนิทเวลาล่วงเลยจนมาถึง 2 ทุ่มเศษ

แสงไฟส่องมาตามเส้นทางที่เต็มไปด้วยป่าเขาเย็นเฉียบ

รถฟอร์จูนเนอร์สีดำเลี้ยวเข้ามาตามจีพีเอสนำทาง

 

“ อดทนหน่อยนะ ถึงแล้วๆ ”

 

เพชรเกล้าเอื้อมมือเคาะเบาๆกับคอนโซลรถยนต์

เมื่อเห็นป้ายชี้แนะบ่งบอกถึงจุดหมายนั่นคือ

อ.ปาย เมืองสามหมอกของไทยนั้นเอง

 

“ ห่วงแต่รถเหรอคะ ไม่ห่วงพี่เต้บ้างหรือไง ”

“ อีกไกลมั้ยคะ กว่าจะถึงที่พัก ” ใบหน้าเรียวหันถาม

“ ห้านาทีค่ะ ”

“ เฮ้อ..ดีจัง ”

ร่างบางยิ้มถอนหายใจออกมาก่อนจะเอนศีรษะ

ไปพิงกับหัวไหล่คนด้านข้างอย่างลืมตัว

นางแบบซุปตาร์จึงหันจุมพิตลงกับเส้นผมหอมเบาๆ

 

 

 

ไม่นานนักรถยนต์ป้ายแดงก็ได้เลี้ยวเข้ามายัง

รีสอร์ทแห่งหนึ่งท่ามกลางแสงไฟส่องให้เห็นถึงความหรูหรา

แต่แฝงไปด้วยกลิ่นอายชนบทรอบๆด้านขวามือมีต้นไผ่

ปลูกเรียงเป็นแนวเขียวชอุ่มกิ่งก้านใบคงจะเหมาะสำหรับ

รองรับหยดน้ำค้างในยามเช้าให้ได้เกาะเกี่ยว

 

 

ยานพาหนะแล่นเข้ามาจอดลง ณ สถานที่จอดรถ

สองสาวนั่งรอเวลาในการพักเครื่องยนต์สักครู่

ก่อนจะทำการดับและลงจากรถมาพร้อมๆกัน

 

 

 

ห้องนอนขนาดใหญ่เปิดต้อนรับสองสาวที่มีออร่าผุดผ่องไม่แพ้กัน

พนักงานชายนำกระเป๋าสองใบเข้าไปวางไว้ในห้อง

บริการอย่างไม่ขาดตกบกพร่องก่อนจะนำเอากุญแจมาให้กับลูกค้า

ที่ยืนรออยู่หน้าประตู ตรีทิพย์ควักธนบัตรหนึ่งใบ

ส่งให้กับพนักงานบุรุษคนดังกล่าวเป็นการให้ทิป

ก่อนจะจูงมือสาวน้อยเข้าห้องพร้อมกับปิดประตูลง

 

 

แสงไฟสว่างสดใสกระจายไปทั่วทุกจุดของห้องนอนขนาดใหญ่

ที่ออกจะแนวญี่ปุ่นนิดๆเพราะรอบด้านเน้นตกแต่งเป็นไม้

รวมทั้งประตูก็ยังเป็นแบบเลื่อนอีกด้วย

 

“ หนาวใช่มั้ยคะ มือเย็นเฉียบเลย ”

ใบหน้าสวยหันถามต่อสาวน้อยด้านข้างที่กำลังสอดส่องมองไปรอบๆห้อง

ร่างบางพ่นลมหายใจออกปากยิ้มบางๆเพราะตอนนี้เธอหนาวจริงๆ

 

“ งั้นมานี่เร็ว ”

ตรีทิพย์พูดขึ้นพร้อมกับรีบพาเพชรเกล้ามานั่งลงบนเตียง

ทรงเตี้ยเรี่ยพื้นขนาดคิงไซส์ใหญ่กว้างจนน่าหลับนอนเสียให้หายอ่อนล้า

 

“ อะไรเหรอคะ ” ร่างบางเอ่ยถามคนตรงหน้า

“ อบอุ่นไง ”

 

ร่างสูงเสียงหวานก่อนจะทำการช้อนเรือนร่างเบาหวิว

ขึ้นอุ้มนิดหน่อยเพื่อให้สาวน้อยไปอยู่ตรงจุดกลางเตียง

 

“ พี่เต้ทำอะไร.. ”

 

เสียงนิ่มพูดออกมาเบาๆ..เธอแอบระแวงเล็กน้อย

 

“ นอนไงคะ ”

 

ตรีทิพย์ดึงตัวเพชรเกล้าเข้ามาแนบชิด

ก่อนจะจับมุมของผ้าห่มด้านหนึ่งตวัดเข้ามาคลุมกาย

และอีกข้างก็ทำเช่นกัน เธอทั้งคู่จึงถูกห่อด้วยผืนผ้าขนาดใหญ่

ทำให้อุ่นสบายกำลังดีอีกทั้งยังได้แนบสนิทจนเบียดแนบเนื้อกันเลยทีเดียว

 

“ จะนอนแล้วเหรอคะ ”

ร่างบางถามขึ้นบางเบาดวงหน้าของเธอซุกอยู่บริเวณลำคอหอมฟุ้ง

“ ค่ะ.. ”

“ พราวยังไม่ได้สำรวจห้องเลย ”

“ ขับรถทั้งวันเหนื๊อยเหนื่อย..นอนดีกว่านะ ”

เสียงหวานพึมพำเอ่ยบอก

" ขอบคุณนะคะที่พามา "

 

ตรีทิพย์หลับตาพยักหน้างึกๆเธออ่อนล้าจนจะหลับเต็มที..

และไม่นานนักทั้งคู่ก็เผลอหลับไปพร้อมๆกัน

ด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางไกลมาทั้งวัน

 

 

สายๆของวันใหม่.....

 

ท้องฟ้าสดใสมีเมฆหมอกกระจัดกระจายไปโดยรอบ

แสงสีส้มสดกำลังสาดส่องขึ้นมาปกคลุมทีละน้อย

หลังจากที่ครึ้มอยู่นานตั้งแต่เช้าตรู่ ตรีทิพย์ยืนอยู่บริเวณริมหน้าต่าง

สนใจอยู่กับรูปถ่ายที่เธอเก็บภาพไว้ตั้งแต่ฟ้าสาง

 

ร่างบางเดินสะโหลสะเหลออกมาจากมุมหนึ่ง..

และตรงเข้ามาทางริมหน้าต่างก่อนจะพิงหน้า

ลงกับแผ่นหลังของตรีทิพย์เสียอย่างนั้น

ใบหน้าซุปตาร์หันมองพร้อมกับส่งยิ้มให้

“ อาบน้ำแล้วเหรอคะ ”

“ อาบแล้ว.. ”

เสียงนิ่มเอื่อยเฉื่อยสะลึมสะลือตายังคงหลับๆลืมๆ

“ ยังงัวเงียอยู่เลย ”

ร่างสูงยิ้มพูดวางกล้องลงบนโต๊ะใกล้ๆก่อนจะหันมาเต็มตัว

เอื้อมมือจัดแต่งเส้นผมให้กับสาวน้อย

 

“ หิวมั้ยคะ ”

“ ฮืม..ไปเที่ยวเลยนะ ”

“ ทานมื้อเช้าก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวไม่มีแรงเที่ยวนะรู้มั้ย ”

ตรีทิพย์จับปลายคางเรียวโยกเยกไปมากระตุ้นให้สาวน้อยหายงัวเงีย

 

“ ฮือ..อยากไปเที่ยวแล้ว.. ”

ร่างบางส่ายหน้าปฏิเสธเบาๆพร้อมกับดึงมือให้ตรีทิพย์เดินตามมา

 

“ เดี๋ยวๆ รอก่อนดีกว่านะคะ ดูสิเห็นมั้ยฝนตกแล้ว ”

ตรีทิพย์บอกให้เพชรเกล้าเห็นถึงบรรยากาศข้างนอก

ที่อยู่ๆก็มีเม็ดฝนท่ามกลางสงแดดอ่อนๆ

“ ฝนตกก็กางร่มสิคะ ”

 

สาวน้อยดึงมือตรีทิพย์ให้เดินต่อจนร่างสูง

ต้องยื้อฝีเท้าหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าเตียงพอดี

 

“ รอให้ฝนหายแล้วค่อยไปกันนะคะ ระหว่างนี้ก็ทานข้าวเช้าก่อน ”

 

“ ไม่.....พราวไปคนเดียวก็ได้ ”

ร่างบางบอกปัดหยุดคิดสักครู่และเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

ก่อนจะปล่อยมือนางแบบซุปตาร์พร้อมกับหันเดินออกไป

“ อุ๊ย!! ”

 

ตรีทิพย์ทนไม่ไหวชักหมันเขี้ยวคนตรงหน้าเต็มที

แม้จะไม่แสดงอาการงี่เง่าอะไรแต่ก็ทำให้รู้ได้

ถึงความดื้อเงียบของเพชรเกล้าที่ไม่ยอมฟังเธอ

เช่นนั้นนางแบบสาวจึงรีบคว้าตัวสาวน้อยกลับมา

สอดสองแขนเข้ากอดรอบเอวไว้

 

“ จะไปแล้วอ่ะ.. ” เสียงนิ่มโอดโอยเล็กๆ

“ หืม..จะไปได้ยังไง เดี๋ยวไม่สบายหรอก ”

ร่างสูงยิ้มพูดกรุ้มกริ่มหมันเขี้ยวเนื้อตัวในมือเสียจริง

 

“ กางร่มๆ ” สาวน้อยทำท่าทำทางให้ดู

 

ตรีทิพย์ปล่อยแขนซ้ายเอื้อมขึ้นมาจับมือนุ่มนิ่ม

ของเพชรเกล้าพร้อมกับก้มจุมพิตเบาๆ

 

“ กินข้าวก็ได้ค่ะ ”

ร่างบางเริ่มรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างเธอจึงคิดเปลี่ยนเรื่อง

 

“ กินพี่ดีกว่า.. ”

 

ตรีทิพย์ยิ้มพูดเสียงหวานนำพาให้อีกคนใจเต้นระรัว

กลืนน้ำลายลงคอสบตาคนตรงหน้าด้วยความลุ้นระทึก.........