บัลลังก์ฉิมพลี

          ดอกลีลาวดีชุ่มฉ่ำที่ตกหล่นอยู่กับพื้นกระดิกเป็นริ้วๆ
เพราะถูกกระทบกระเทือนจากเม็ดฝนที่ตอนนี้
ได้โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าโดยไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนกันล่วงหน้าเอาเสียเลย..
 
สภาพอากาศที่แปรปรวนทำให้สองสาวต้องหนีเม็ดฝน
จากลานด้านนอกเข้ามาสู่สถานส่วนตัวนั่นคือห้องนอน
ของซุปเปอร์โมเดลสาวสวยที่ได้มัดมือชกนำพาเจ้าหญิงร่างน้อยให้มากับเธอด้วย
 
พื้นที่กว้างขวางเป็นระเบียบเรี่ยมเชี่ยมและสิ่งอำนวยความสะดวกมีอยู่ครบครัน
ผ้าม่านสีสวยปกปิดประตูกระจกบานเลื่อนอันเคยเป็นช่องทางการหลบหนี
ของเพชรเกล้าในครั้งแรกขยับเยื้อนเบียดทับยับกันไปบ้างเนื่องจาก
ถูกแผ่นหลังของสาวน้อยที่พิงอยู่เสียดสีไปมานั่นเอง
 
ร่างบางยืนสนทนาผ่านโทรศัพท์มือถือท่ามกลางการกอดรัดเรือนร่าง
จากตรีทิพย์ที่ได้โอกาสประจวบเหมาะเพราะข้อแม้ ที่สาวน้อย
อยากจะโทรหาชินกรต้องการบอกกล่าวให้รับรู้ถึงการเป็นอยู่ของเธอ
เพื่อที่พี่หมอคนดีจะได้ไม่ต้องเป็นกังวลใดๆด้วยเหตุนี้จึงมีการแลกเปลี่ยนกันเกิดขึ้น
 
ข้อตกลงนั้นคือนางแบบคนสวยจะขอยืนกอดแสดงความเป็นเจ้าของอยู่เงียบๆ
และไม่ส่งเสียงใดๆจนกว่าการสนทนาจะจบลง
 
ด้วยความที่เพชรเกล้าเป็นกังวลอีกทั้งยังเกรงใจชินกร
ที่คงจะเป็นห่วงเธอมากเหมือนกันพี่ชายคงอึดอัดไม่น้อย
ที่ต้องหลบหลีกการติดต่อจากแม่ของเธอ สาวน้อยจึงไม่คัดค้านอะไร
ยอมตามใจอีกฝ่ายหากจะอยากกอดเธอนัก
 
“ ใช่ค่ะ ที่นี่สวยแล้วก็อากาศดีมากเลย ”
เสียงเล็กเอ่ยบอกนุ่มนวลผ่านเครื่องมือสื่อสาร
ไปยังปลายสายนั่นคือชินกรชายหนุ่ม
 
ตอนนี้เธอใช้เวลาในการสนทนามาประมาณสิบห้านาที
เนื่องจากพี่ชายสุดหล่อนั้นมีคำถามมากมาย
ตั้งขึ้นมาให้เธอต้องตอบหลายเรื่องจนทำให้ผู้ยืนกอดเริ่มรู้สึกหวงขึ้นมาเสียแล้ว
 
ตรีทิพย์ก้มหอมแก้มใสเบาๆ ร่างบางหันมองเห็นซุปตาร์คนสวย
ชักสีหน้าทำตางอนใส่ ริมฝีปากบางจึงส่งยิ้มให้เล็กน้อย
และสนใจกับการพูดโทรศัพท์ต่อ เช่นนั้นตรีทิพย์จึงเริ่มวนเวียน
เข้าไปหาซอกคอขาวผ่องจุมพิตเบาๆลงกับเนื้อนวลหอมฉุย
จุกจิกสลับคลอเคลียเชยชมสาวน้อยอย่างเพลินใจโดยที่เจ้าหล่อนนั้น
เอนหน้าหลบเลี่ยงฝ่ามือนิ่มวางกึ่งผลักอยู่กับเรียวแขนของเธอ
เป็นการห้ามปรามอย่างไม่ค่อยถนัดนัก
 
 
" นี่..พี่..! "
เพชรเกล้าส่งเสียงขึ้นเพราะเธอกำลังถูกซุกไซร้
รอบคอสลับสองข้างไปมาจนเริ่มไม่มีสมาธิต่อสายสนทนา
 
 
[i]' ครับ น้องพราวว่ายังไงนะครับ ' [/i]
เสียงหล่อๆเปรยดังไถ่ถามออกมาจากมือถือยี่ห้อยอดนิยม
" เอ่อ!..คือ?!! "
 
ร่างบางพูดอะไรไม่ได้จะกล่าวบอกก็ต้องหยุดเสีย
เนื่องจากเธอไม่ได้บอกกับชินกรว่าตัวเองนั้นอยู่กับตรีทิพย์
และที่สำคัญตอนนี้นางแบบคนสวยกำลังเม้มดูดเนื้อคอขาวใส
จนร่างกายแทบจะทรุดลงสั่นเกร็งใจเต้นระรัวคลายจะเป็นลมขึ้นมาเสียเดี๋ยวนี้
 
 
" คะ!..พิ พี่ชินคะ!..เอ่อคือว่า..แค่นี้ก่อนนะคะ ไว้พราวจะโทรหาใหม่นะ สวัสดีค่ะ..! "
เพชรเกล้าร้อนรนรีบบอกพร้อมกดวางสายทันที
 
" พี่..เต้! "
 
สองมือคู่นิ่มผลักดันร่างกายตรงหน้าที่กำลังก่อกวนเธอ..ใบหน้าสวยเงยขึ้น
ไม่พูดสิ่งใดยื่นริมฝีปากเข้าจุมพิตกลีบปากบางอย่างรวดเร็ว
พร้อมทั้งช้อนเรือนร่างขึ้นอุ้มอย่างง่ายดาย.....นำพาร่างเล็กมาวางลงบนเตียงกว้าง
ด้วยความนุ่มนวลในขณะที่ความนิ่มได้แตะไออุ่นของลมหายใจไปอย่างไม่ขาดห้วง
 
สาวน้อยปล่อยโทรศัพท์เครื่องบางหล่นลงด้วยมือไม้อ่อน
รู้สึกได้ถึงร่างกายอันร้อนลุ่มของตรีทิพย์ที่ถาถมเข้าใส่
เสียงกระดิ่งจากปีกผีเสื้อที่ข้อมือดังกรุ๊งกริ๊งๆ
เนื่องจากถูกรบกวนด้วยแรงกระทบกระเทือน
 
เรียวมือประคองรองศีรษะอย่างทะนุถนอม
ตรีทิพย์อ่อนช้อยเกลี้ยกล่อมให้สาวน้อยคล้อยตามไปอย่างไม่รีบร้อน
ค่อยๆปลดปล่อยปลายลิ้นซุกซนเข้าแทรกแซงความหวานปานน้ำผึ้งที่เธอหลงใหล
 
ใบหน้าเรียวหลับตาลงมือเล็กที่วางอยู่กับสองไหล่ร่างสูงซุปตาร์
ขยับกดปลายนิ้วลงเกร็งตัวด้วยความตื่นเต้นเมื่อมีความนิ่มนุ่มอุ่นร้อน
ขับเคลื่อนรุกล้ำเข้ามาหา กลีบปากสวยซึมซับเอนซ้ายเบี่ยงขวา
ไปอย่างเพลิดเพลินดื่มด่ำกับความอ่อนนุ่มรัญจวนใจ
 
ปลายลิ้นโรมรัดริมฝีปากดูดดุนรสชาติหอมหวานที่ไม่แปรเปลี่ยน
มือข้างหนึ่งของตรีทิพย์ลูบไล้ลงมาตามเรียวขาผ่านเนื้อผ้ากางเกงขายาว
ที่สาวน้อยใช้สวมใส่ก่อนจะวนกลับขึ้นมาช้าๆเลยเข้าไปหาบริเวณยางยืด
ในระดับเอวต่ำนิ้วโป้งทำการเกี่ยวผิวผ้าให้เคลื่อนลงมาตามมือ.....แต่ก็ได้แค่เพียงนิด
เมื่อสาวน้อยสะดุ้งส่งเสียงอึกอักเบาๆอยู่ในลำคอและหันหน้าหนีในเวลาต่อมา
 
 
ดวงตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้มจ้องรูปหน้าที่หันหนี
ด้วยความต้องการสาวน้อยตรงหน้าก่อนจะเอื้อมมือกอบกุมผิวแก้ม
เพื่อประคองให้หันกลับมาหายใจสั่นพร่าเห็นเรียวหน้าแสนสวย
ก็ยิ่งทำให้ความดึงดูดมีมากขึ้นไม่ยอมลดละ
 
ตรีทิพย์โน้มริมฝีปากเข้าไปหาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
แต่ร่างบางรีบหันหลบหลีกอีกเช่นเคย
 
“ ทำไมอ่ะพราว.. ”
เสียงหวานถามทันทีแววตาเต็มไปด้วยความเสียดาย
“ พราว..พราวยัง.. ”
กลีบปากบางสั่นเล็กน้อยเธอยังไม่พร้อมจริงๆ
 
“ ฮือ..นิดเดียวเองอ่ะ..นะ..~ ”
 
ใบหน้าสวยทำอ้อนให้สาวน้อยเห็นจมูกโด่งก้มลงหอมแก้มใส
ย้ำสูดดมสองสามครั้งและจะวนลงมาหาลำคอระหง
 
“ แต่พราวกลัว... ”
 
 
ตรีทิพย์หยุดนิ่งเงยหน้าขึ้นเห็นดวงตาคู่เสน่ห์
จ้องมองเธอแสนอ่อนไหวคล้ายลูกกวางตัวเล็กๆอีกเหมือนเคย
นางแบบสาวส่งยิ้มหวานๆให้เป็นการปลอบโยนและค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง
พร้อมดึงร่างบางตามมาด้วย..สบตาสาวน้อยเพียงนิด
ก่อนจะขยับริมฝีปากขึ้นจุมพิตลงกับหน้าผุดผ่องอย่างนุ่มนวล
 
 
" กลัวได้ แต่ห้ามร้องนะ "
ตรีทิพย์ยิ้มบอกแกล้งเย้าหยอกถึงความขี้แยของสาวน้อย
จนทำให้เพชรเกล้าเผยรอยยิ้มออกมาลดสายตาลงต่ำด้วยความเขินอาย
 
ร่างสูงเอื้อมมือจับปลายคางเรียวให้ใบหน้าเงยขึ้นสบตาอีกครั้ง
สายตาหวานอมยิ้มกวาดมองความงามที่เธอลุ่มหลงไม่เสื่อมคลาย
เห็นกลีบปากบางเม้มนิดเม้มหน่อยเข้าหากันเป็นเส้นตรงแสนน่ารัก..
หากไม่ติดที่ร่างบางยังไม่พร้อมในการเรียนรู้บทรักจากเธอล่ะก็.....ฮึ่ม!
 
เพชรเกล้าเองนั้นก็กำลังเชยชมสิ่งสวยงามบนรูปหน้าระดับศิลปินฮอตฮิตแห่งวงการ
ตรีทิพย์สวยมากจนไม่มีข้อใดให้ติเตียนผิวพรรณช่างเรียบเนียนจนละเอียดยิบ
ดวงตาจมูกและริมฝีปากดูสอดคล้องสมส่วนไปเสียทุกจุดสมควรแล้วจริงๆ
ที่ใครๆต่างยกย่องให้เธอเป็นอันดับหนึ่ง
 
 
" เราไปเที่ยวกันมั้ย.. "
 
ใบหน้าเรียวสะพึงขึ้นเล็กน้อยเมื่อเสียงหวานกล่าวชักชวน
 
" เที่ยวเหรอค่ะ "
 
สาวน้อยถามย้ำ ตรีทิพย์ยิ้มพยักหน้าเบาๆ
 
" เที่ยวที่ไหนเหรอ " สีหน้าเพชรเกล้าเริ่มลุ้น
 
" แม่ฮ่องสอนไง..เจ้าหญิงอยากไปไม่ใช่เหรอคะ "
 
ตรีทิพย์ยิ้มบอกเรียวมือลูบไล้แก้มขาวเล่นไปเรื่อย
 
" พี่เต้จะพาพราวไปเหรอคะ " ร่างบางดวงตาลุกวาว
" ค่ะ "
" จริงนะคะ! "
 
ร่างสูงยิ้มพยักหน้าให้เห็นเป็นการยืนยัน
 
“ เย้!!! ”
 
เสียงเล็กร้องดังออกมาด้วยความดีใจโผเข้ากอดซุปตาร์คนสวยอย่างลืมตัว
ตรีทิพย์อมยิ้มกว้างพร้อมกับรีบกอดตอบสาวน้อยทันที
ตอนนี้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากเหลือเกิน
ที่มีเพชรเกล้าโอบกอดร่างกายอยู่ใกล้ชิดแบบนี้
 
ใบหน้าเรียวเอนศีรษะซบไหล่ร่างสูงฉีกยิ้มหวานๆ
สองมือยกขึ้นแนบชิดอยู่กับแผ่นหลังซุปตาร์ตรีทิพย์
เชยชมสร้อยเส้นสวยของตัวเองปลายนิ้วเขี่ยเจ้าผีเสื้อตัวเล็ก
ให้กระดุกกระดิกจนมีเสียงกรุ๊งกริ๊งตามมาอย่างอารมณ์ดี
 
" พราวจ๋า "
" ขา "
" พี่ขออะไรหน่อยสิ "
 
สองเสียงพูดผ่านแผ่นหลังซึ่งกันและกันก่อนที่ตรีทิพย์
จะผละออกจากอ้อมกอดเพื่อมองเรียวหน้าจิ้มลิ้มโดยตรง
 
" พี่อยากให้เราสนิทกันมากกว่านี้อ่ะ..ได้มั้ย "
" พี่เต้หมายความว่ายังไงเหรอคะ "
 
 
" ก็..พี่เคยเห็นเวลาที่พราวอยู่กับอาปิ่น พราว...ขี้อ้อนจังเลย พี่เลยอยากให้พราวเป็นแบบนั้นบ้างเวลาอยู่กับพี่.. "
ตรีทิพย์บอกเสร็จก็ยิ้มหวานจ้องมองสาวน้อยตาระยิบระยับ
 
ร่างบางยิ้มเขินอายหลบสายตาคนมองอีกครั้ง
 
“ ได้มั้ย.. ”
 
ใบหน้าสวยก้มมองขยับถามใกล้ๆจนปลายจมูก
ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งฝุ่นจากพวงแก้มขาว
 
เพชรเกล้าเคอะเขินจนหุบยิ้มของเธอเองไม่ได้
สาวน้อยพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับ
ตรีทิพย์จึงเข้าหอมฟอดไปยังผิวแก้มนิ่มหนึ่งครั้งด้วยความหมันเขี้ยวในกิริยา
 
“ งั้นพี่โทรจองที่พักก่อนนะคะ ”
“ ค่ะ ”
เพชรเกล้าตอบกลับรวดเร็วรอยยิ้มสวยๆของตรีทิพย์
ทำให้เธอพลอยยิ้มตามไปด้วย
 
 
นางแบบซุปตาร์เลี่ยงตัวออกมาจัดการเรื่องที่บอกด้วยตนเอง
เพราะอยากเอาใจเจ้าหญิงร่างน้อยของเธอ..มองหน้าจอโทรศัพท์
ก็ทำให้ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวพลางหันไปยังที่เดิมเห็นสาวน้อยสดชื่น
ยิ้มหวานอยู่กับบรรยากาศที่ชุ่มฉ่ำของวันนี้..เธอจะต้องทำให้
เพชรเกล้ามีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อชดเชยกับทุกสิ่งที่ผ่านมาทั้งหมด.........