บัลลังก์ฉิมพลี

          ดอกลีลาวดีชุ่มฉ่ำที่ตกหล่นอยู่กับพื้นกระดิกเป็นริ้วๆ

เพราะถูกกระทบกระเทือนจากเม็ดฝนที่ตอนนี้

ได้โปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าโดยไม่มีสัญญาณแจ้งเตือนกันล่วงหน้าเอาเสียเลย..

 

สภาพอากาศที่แปรปรวนทำให้สองสาวต้องหนีเม็ดฝน

จากลานด้านนอกเข้ามาสู่สถานส่วนตัวนั่นคือห้องนอน

ของซุปเปอร์โมเดลสาวสวยที่ได้มัดมือชกนำพาเจ้าหญิงร่างน้อยให้มากับเธอด้วย

 

พื้นที่กว้างขวางเป็นระเบียบเรี่ยมเชี่ยมและสิ่งอำนวยความสะดวกมีอยู่ครบครัน

ผ้าม่านสีสวยปกปิดประตูกระจกบานเลื่อนอันเคยเป็นช่องทางการหลบหนี

ของเพชรเกล้าในครั้งแรกขยับเยื้อนเบียดทับยับกันไปบ้างเนื่องจาก

ถูกแผ่นหลังของสาวน้อยที่พิงอยู่เสียดสีไปมานั่นเอง

 

ร่างบางยืนสนทนาผ่านโทรศัพท์มือถือท่ามกลางการกอดรัดเรือนร่าง

จากตรีทิพย์ที่ได้โอกาสประจวบเหมาะเพราะข้อแม้ ที่สาวน้อย

อยากจะโทรหาชินกรต้องการบอกกล่าวให้รับรู้ถึงการเป็นอยู่ของเธอ

เพื่อที่พี่หมอคนดีจะได้ไม่ต้องเป็นกังวลใดๆด้วยเหตุนี้จึงมีการแลกเปลี่ยนกันเกิดขึ้น

 

ข้อตกลงนั้นคือนางแบบคนสวยจะขอยืนกอดแสดงความเป็นเจ้าของอยู่เงียบๆ

และไม่ส่งเสียงใดๆจนกว่าการสนทนาจะจบลง

 

ด้วยความที่เพชรเกล้าเป็นกังวลอีกทั้งยังเกรงใจชินกร

ที่คงจะเป็นห่วงเธอมากเหมือนกันพี่ชายคงอึดอัดไม่น้อย

ที่ต้องหลบหลีกการติดต่อจากแม่ของเธอ สาวน้อยจึงไม่คัดค้านอะไร

ยอมตามใจอีกฝ่ายหากจะอยากกอดเธอนัก

 

“ ใช่ค่ะ ที่นี่สวยแล้วก็อากาศดีมากเลย ”

เสียงเล็กเอ่ยบอกนุ่มนวลผ่านเครื่องมือสื่อสาร

ไปยังปลายสายนั่นคือชินกรชายหนุ่ม

 

ตอนนี้เธอใช้เวลาในการสนทนามาประมาณสิบห้านาที

เนื่องจากพี่ชายสุดหล่อนั้นมีคำถามมากมาย

ตั้งขึ้นมาให้เธอต้องตอบหลายเรื่องจนทำให้ผู้ยืนกอดเริ่มรู้สึกหวงขึ้นมาเสียแล้ว

 

ตรีทิพย์ก้มหอมแก้มใสเบาๆ ร่างบางหันมองเห็นซุปตาร์คนสวย

ชักสีหน้าทำตางอนใส่ ริมฝีปากบางจึงส่งยิ้มให้เล็กน้อย

และสนใจกับการพูดโทรศัพท์ต่อ เช่นนั้นตรีทิพย์จึงเริ่มวนเวียน

เข้าไปหาซอกคอขาวผ่องจุมพิตเบาๆลงกับเนื้อนวลหอมฉุย

จุกจิกสลับคลอเคลียเชยชมสาวน้อยอย่างเพลินใจโดยที่เจ้าหล่อนนั้น

เอนหน้าหลบเลี่ยงฝ่ามือนิ่มวางกึ่งผลักอยู่กับเรียวแขนของเธอ

เป็นการห้ามปรามอย่างไม่ค่อยถนัดนัก

 

 

" นี่..พี่..! "

เพชรเกล้าส่งเสียงขึ้นเพราะเธอกำลังถูกซุกไซร้

รอบคอสลับสองข้างไปมาจนเริ่มไม่มีสมาธิต่อสายสนทนา

 

 

[i]' ครับ น้องพราวว่ายังไงนะครับ ' [/i]

เสียงหล่อๆเปรยดังไถ่ถามออกมาจากมือถือยี่ห้อยอดนิยม

" เอ่อ!..คือ?!! "

 

ร่างบางพูดอะไรไม่ได้จะกล่าวบอกก็ต้องหยุดเสีย

เนื่องจากเธอไม่ได้บอกกับชินกรว่าตัวเองนั้นอยู่กับตรีทิพย์

และที่สำคัญตอนนี้นางแบบคนสวยกำลังเม้มดูดเนื้อคอขาวใส

จนร่างกายแทบจะทรุดลงสั่นเกร็งใจเต้นระรัวคลายจะเป็นลมขึ้นมาเสียเดี๋ยวนี้

 

 

" คะ!..พิ พี่ชินคะ!..เอ่อคือว่า..แค่นี้ก่อนนะคะ
ไว้พราวจะโทรหาใหม่นะ สวัสดีค่ะ..! "

เพชรเกล้าร้อนรนรีบบอกพร้อมกดวางสายทันที

 

" พี่..เต้! "

 

สองมือคู่นิ่มผลักดันร่างกายตรงหน้าที่กำลังก่อกวนเธอ..ใบหน้าสวยเงยขึ้น

ไม่พูดสิ่งใดยื่นริมฝีปากเข้าจุมพิตกลีบปากบางอย่างรวดเร็ว

พร้อมทั้งช้อนเรือนร่างขึ้นอุ้มอย่างง่ายดาย.....นำพาร่างเล็กมาวางลงบนเตียงกว้าง

ด้วยความนุ่มนวลในขณะที่ความนิ่มได้แตะไออุ่นของลมหายใจไปอย่างไม่ขาดห้วง

 

สาวน้อยปล่อยโทรศัพท์เครื่องบางหล่นลงด้วยมือไม้อ่อน

รู้สึกได้ถึงร่างกายอันร้อนลุ่มของตรีทิพย์ที่ถาถมเข้าใส่

เสียงกระดิ่งจากปีกผีเสื้อที่ข้อมือดังกรุ๊งกริ๊งๆ

เนื่องจากถูกรบกวนด้วยแรงกระทบกระเทือน

 

เรียวมือประคองรองศีรษะอย่างทะนุถนอม

ตรีทิพย์อ่อนช้อยเกลี้ยกล่อมให้สาวน้อยคล้อยตามไปอย่างไม่รีบร้อน

ค่อยๆปลดปล่อยปลายลิ้นซุกซนเข้าแทรกแซงความหวานปานน้ำผึ้งที่เธอหลงใหล

 

ใบหน้าเรียวหลับตาลงมือเล็กที่วางอยู่กับสองไหล่ร่างสูงซุปตาร์

ขยับกดปลายนิ้วลงเกร็งตัวด้วยความตื่นเต้นเมื่อมีความนิ่มนุ่มอุ่นร้อน

ขับเคลื่อนรุกล้ำเข้ามาหา กลีบปากสวยซึมซับเอนซ้ายเบี่ยงขวา

ไปอย่างเพลิดเพลินดื่มด่ำกับความอ่อนนุ่มรัญจวนใจ

 

ปลายลิ้นโรมรัดริมฝีปากดูดดุนรสชาติหอมหวานที่ไม่แปรเปลี่ยน

มือข้างหนึ่งของตรีทิพย์ลูบไล้ลงมาตามเรียวขาผ่านเนื้อผ้ากางเกงขายาว

ที่สาวน้อยใช้สวมใส่ก่อนจะวนกลับขึ้นมาช้าๆเลยเข้าไปหาบริเวณยางยืด

ในระดับเอวต่ำนิ้วโป้งทำการเกี่ยวผิวผ้าให้เคลื่อนลงมาตามมือ.....แต่ก็ได้แค่เพียงนิด

เมื่อสาวน้อยสะดุ้งส่งเสียงอึกอักเบาๆอยู่ในลำคอและหันหน้าหนีในเวลาต่อมา

 

 

ดวงตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้มจ้องรูปหน้าที่หันหนี

ด้วยความต้องการสาวน้อยตรงหน้าก่อนจะเอื้อมมือกอบกุมผิวแก้ม

เพื่อประคองให้หันกลับมาหายใจสั่นพร่าเห็นเรียวหน้าแสนสวย

ก็ยิ่งทำให้ความดึงดูดมีมากขึ้นไม่ยอมลดละ

 

ตรีทิพย์โน้มริมฝีปากเข้าไปหาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

แต่ร่างบางรีบหันหลบหลีกอีกเช่นเคย

 

“ ทำไมอ่ะพราว.. ”

เสียงหวานถามทันทีแววตาเต็มไปด้วยความเสียดาย

“ พราว..พราวยัง.. ”

กลีบปากบางสั่นเล็กน้อยเธอยังไม่พร้อมจริงๆ

 

“ ฮือ..นิดเดียวเองอ่ะ..นะ..~ ”

 

ใบหน้าสวยทำอ้อนให้สาวน้อยเห็นจมูกโด่งก้มลงหอมแก้มใส

ย้ำสูดดมสองสามครั้งและจะวนลงมาหาลำคอระหง

 

“ แต่พราวกลัว... ”

 

 

ตรีทิพย์หยุดนิ่งเงยหน้าขึ้นเห็นดวงตาคู่เสน่ห์

จ้องมองเธอแสนอ่อนไหวคล้ายลูกกวางตัวเล็กๆอีกเหมือนเคย

นางแบบสาวส่งยิ้มหวานๆให้เป็นการปลอบโยนและค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง

พร้อมดึงร่างบางตามมาด้วย..สบตาสาวน้อยเพียงนิด

ก่อนจะขยับริมฝีปากขึ้นจุมพิตลงกับหน้าผุดผ่องอย่างนุ่มนวล

 

 

" กลัวได้ แต่ห้ามร้องนะ "

ตรีทิพย์ยิ้มบอกแกล้งเย้าหยอกถึงความขี้แยของสาวน้อย

จนทำให้เพชรเกล้าเผยรอยยิ้มออกมาลดสายตาลงต่ำด้วยความเขินอาย

 

ร่างสูงเอื้อมมือจับปลายคางเรียวให้ใบหน้าเงยขึ้นสบตาอีกครั้ง

สายตาหวานอมยิ้มกวาดมองความงามที่เธอลุ่มหลงไม่เสื่อมคลาย

เห็นกลีบปากบางเม้มนิดเม้มหน่อยเข้าหากันเป็นเส้นตรงแสนน่ารัก..

หากไม่ติดที่ร่างบางยังไม่พร้อมในการเรียนรู้บทรักจากเธอล่ะก็.....ฮึ่ม!

 

เพชรเกล้าเองนั้นก็กำลังเชยชมสิ่งสวยงามบนรูปหน้าระดับศิลปินฮอตฮิตแห่งวงการ

ตรีทิพย์สวยมากจนไม่มีข้อใดให้ติเตียนผิวพรรณช่างเรียบเนียนจนละเอียดยิบ

ดวงตาจมูกและริมฝีปากดูสอดคล้องสมส่วนไปเสียทุกจุดสมควรแล้วจริงๆ

ที่ใครๆต่างยกย่องให้เธอเป็นอันดับหนึ่ง

 

 

" เราไปเที่ยวกันมั้ย.. "

 

ใบหน้าเรียวสะพึงขึ้นเล็กน้อยเมื่อเสียงหวานกล่าวชักชวน

 

" เที่ยวเหรอค่ะ "

 

สาวน้อยถามย้ำ ตรีทิพย์ยิ้มพยักหน้าเบาๆ

 

" เที่ยวที่ไหนเหรอ " สีหน้าเพชรเกล้าเริ่มลุ้น

 

" แม่ฮ่องสอนไง..เจ้าหญิงอยากไปไม่ใช่เหรอคะ "

 

ตรีทิพย์ยิ้มบอกเรียวมือลูบไล้แก้มขาวเล่นไปเรื่อย

 

" พี่เต้จะพาพราวไปเหรอคะ " ร่างบางดวงตาลุกวาว

" ค่ะ "

" จริงนะคะ! "

 

ร่างสูงยิ้มพยักหน้าให้เห็นเป็นการยืนยัน

 

“ เย้!!! ”

 

เสียงเล็กร้องดังออกมาด้วยความดีใจโผเข้ากอดซุปตาร์คนสวยอย่างลืมตัว

ตรีทิพย์อมยิ้มกว้างพร้อมกับรีบกอดตอบสาวน้อยทันที

ตอนนี้เธอรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขมากเหลือเกิน

ที่มีเพชรเกล้าโอบกอดร่างกายอยู่ใกล้ชิดแบบนี้

 

ใบหน้าเรียวเอนศีรษะซบไหล่ร่างสูงฉีกยิ้มหวานๆ

สองมือยกขึ้นแนบชิดอยู่กับแผ่นหลังซุปตาร์ตรีทิพย์

เชยชมสร้อยเส้นสวยของตัวเองปลายนิ้วเขี่ยเจ้าผีเสื้อตัวเล็ก

ให้กระดุกกระดิกจนมีเสียงกรุ๊งกริ๊งตามมาอย่างอารมณ์ดี

 

" พราวจ๋า "

" ขา "

" พี่ขออะไรหน่อยสิ "

 

สองเสียงพูดผ่านแผ่นหลังซึ่งกันและกันก่อนที่ตรีทิพย์

จะผละออกจากอ้อมกอดเพื่อมองเรียวหน้าจิ้มลิ้มโดยตรง

 

" พี่อยากให้เราสนิทกันมากกว่านี้อ่ะ..ได้มั้ย "

" พี่เต้หมายความว่ายังไงเหรอคะ "

 

 

" ก็..พี่เคยเห็นเวลาที่พราวอยู่กับอาปิ่น พราว...ขี้อ้อนจังเลย
พี่เลยอยากให้พราวเป็นแบบนั้นบ้างเวลาอยู่กับพี่.. "

ตรีทิพย์บอกเสร็จก็ยิ้มหวานจ้องมองสาวน้อยตาระยิบระยับ

 

ร่างบางยิ้มเขินอายหลบสายตาคนมองอีกครั้ง

 

“ ได้มั้ย.. ”

 

ใบหน้าสวยก้มมองขยับถามใกล้ๆจนปลายจมูก

ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของแป้งฝุ่นจากพวงแก้มขาว

 

เพชรเกล้าเคอะเขินจนหุบยิ้มของเธอเองไม่ได้

สาวน้อยพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับ

ตรีทิพย์จึงเข้าหอมฟอดไปยังผิวแก้มนิ่มหนึ่งครั้งด้วยความหมันเขี้ยวในกิริยา

 

“ งั้นพี่โทรจองที่พักก่อนนะคะ ”

“ ค่ะ ”

เพชรเกล้าตอบกลับรวดเร็วรอยยิ้มสวยๆของตรีทิพย์

ทำให้เธอพลอยยิ้มตามไปด้วย

 

 

นางแบบซุปตาร์เลี่ยงตัวออกมาจัดการเรื่องที่บอกด้วยตนเอง

เพราะอยากเอาใจเจ้าหญิงร่างน้อยของเธอ..มองหน้าจอโทรศัพท์

ก็ทำให้ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวพลางหันไปยังที่เดิมเห็นสาวน้อยสดชื่น

ยิ้มหวานอยู่กับบรรยากาศที่ชุ่มฉ่ำของวันนี้..เธอจะต้องทำให้

เพชรเกล้ามีความสุขมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อชดเชยกับทุกสิ่งที่ผ่านมาทั้งหมด.........