บัลลังก์ฉิมพลี

          อาหารหลายรสชาติถูกวางเรียงดาราดาดอยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารขนาดกลาง
ที่ดูอบอุ่นเหมาะสำหรับบ้านชาวไร่ที่ไม่ชอบความหวือหวาแต่ยังคงความมีรสนิยม
เน้นรายละเอียดเรียบเก๋ได้ดีจนไม่น่าจืดจาง สองน้าหลานงุ่นง่านช่วยกันจัดเรียงเมนู
เปรี้ยว หวาน เค็ม กลมกล่อม และทุกรสชาติตามที่ซุปเปอร์โมเดลตรีทิพย์ได้สั่งการไว้ตั้งแต่เช้าตรู่
 
“ เร็วหน่อยสิไอ้ตองเดี๋ยวคุณเต้ลงมาแล้วอาหารยังไม่พร้อมเนี่ยได้โดนไล่ไปพรวนดินในไร่กันพอดี ”
มาลัยสั่งการรวดเร็วในขณะที่กำลังจัดเรียงจานช้อนและแก้วน้ำสำหรับเจ้านายบนโต๊ะอาหาร
“ ไล่ๆไร่ๆๆ รู้แล้วๆ ก็รีบอยู่นี่ไงน้า เร่งมากๆเดี๋ยวหนูก็ลื่นล้มหัวแตกหรอกแค่นี้มือก็สั่นไปหมดแล้วเนี่ย ”
ใบตองยกจานอาหารด้วยมือทั้งสองของเธอมาอย่างเร่งรีบเอ่ยพูดล้อเรียนกระดกลิ้นควบกล้ำอะไรไปเรื่อย
 
คุณเต้ก็นะไม่รู้ไปหิวอะไรมาถึงได้ให้ทำอาหารเยอะแยะขนาดนี้จะกินไหวเหรอเนี่ย ”
เด็กสาววางอาหารลงสู่โต๊ะพร้อมกับพูดคล้ายบ่นปนสงสัยอีกต่างหาก
“ เออ อย่าพึ่งพูดมากน่าแล้วปลากะพงล่ะ? ต้มยำเดือดหรือยัง ”
“ ปลากะพงพร้อมเสริฟแต่ต้มยำของน้าหนูว่ามันยังไม่เปรี้ยวนะ ”
“ เหรอ! ป่ะๆไปเอาต้มยำมาเดี๋ยวน้าจะไปดูปลา ”
“ หึ่ย! น้าไปดูต้มยำเดี๋ยวหนูไปเอาปลา ”
“ เออๆ ไปๆ ”
มาลัยและใบตองค่อนข้างที่จะวุ่นวายเนื่องจากต้องรีบทำเวลา
 
และเมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็เรียบร้อยสวยงามดั่งภัตตาคารเลิศหรู
สองน้าหลานจึงได้มายืนคอยเจ้านายคนสวยอยู่ที่ห้องรับประทานอาหารด้วยความโล่งใจ
 
“ เฮ้อ..ในที่สุดก็ทันการ ” มาลัยเอ่ยเบาๆ
“ น้าแน่ใจเหรอว่าอาหารทุกอย่างเนี่ยมันคือเมนูที่คุณเต้หมายถึง? ”
ใบตองยืนมองจานชามที่บรรจุอาหารหลายรสชาติอย่างสงสัย
“ สุดฝีมือเลยแหละหลานเอ้ย รอรับคำชมจากคุณเต้และรอรับการอนุมัติเงินเดือนเพิ่มจากคุณอรได้เลย ”
มาลัยกล่าวด้วยความมั่นใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันและเพ้อฝัน
“ หนูได้ยินคุณเต้บอกว่าอยากกินอะไรก็ได้ที่มันหวานๆ หอมๆ กัดเข้าไปแล้วมันนุ่มๆและอยากได้รสเปรี้ยวแถมเผ็ดหน่อยๆ บอกตรงๆนะหนูนึกไม่ออกสักอย่างน้านี่เก่งเนอะคิดได้ด้วย ”
เด็กสาวยิ้มเจือนๆพลางหัวเราะเบาๆ
 
และระหว่างนั้นเองซุปเปอร์โมเดลร่างสูงก็เดินเข้ามาถึงห้องอาหารพอดี
สองน้าหลานจึงได้กล่าวต้อนรับอย่างร่าเริง
 
“ อรุณสวัสดิ์ค่ะเจ้านาย/อรุณสวัสดิ์ค่ะเจ้านาย ”
 
ตรีทิพย์หันมองพร้อมกระตุกยิ้มทักทายให้กับอารมณ์ขันของทั้งคู่
 
“ อาหารพร้อมแล้วค่ะ เชิญรับประทาน ” มาลัยเอ่ยบอกยิ้มกว้าง
 
 
ตรีทิพย์พยักหน้าเบาๆก่อนจะเข้าไปนั่งลงกับเก้าอี้โดยมีใบตองวิ่งเข้ามาบริการอย่างดิบดี
ใบหน้าสวยกวาดมองทุกเมนูอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
 
“ หน้ากินนะ ”
 
มาลัยและใบตองหันส่งยิ้มให้กันอย่างตื่นเต้น
 
“ นี่ต้มยำกุ้งแม่น้ำค่ะ ”
“ แล้วก็เมนูเผ็ดนิดๆอีกหนึ่งอย่างก็คือแกงคั่วปูไข่ใบชะครามค่ะ ตามมาด้วยปลากะพงทอดน้ำปลาค่ะ พะโล้ไก่ ผัดผักปวยเล้ง ปลาหมึกผัดผงกะหรี่ และหมูทอดกระเทียมพริกไทยค่ะ ”
แม่ครัวมาลัยเอ่ยสาธยายแต่ละเมนูเพื่อนำเสนอ
 
นางแบบสาวยิ้มพยักหน้ากับรายชื่ออาหารต่างๆเพราะฟังดูแล้วก็ช่างน่ากินจริงๆ
เช่นนั้นตรีทิพย์จึงเอื้อมหยิบช้อนกลางที่วางอยู่ในถ้วยเมนูรสจัดพร้อมกับคนดูเล็กน้อย
 
“ ต้มยำกุ้งค่ะ กุ้งสดมากตัวโตมากอร่อยมากด้วยค่ะ ” มาลัยนำเสนออีกครั้ง
 
“ นี่นางแบบเขากินกันเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? ” ใบตองแอบงึมงำกับน้าเธอ
 
ตรีทิพย์เลือกตักแต่ส่วนน้ำมาใส่ในช้อนของเธอ
เพื่อลองชิมรสดูก่อน...และเมื่อเมนูต้มยำกุ้งแม่น้ำเข้าปากไหลลงสู่คอ
 
“ เปรี้ยวไป ” เสียงหวานพูดออกมาเรียบๆ
มาลัยหันมองหน้าหลานสาวผู้ที่เป็นคนบอกว่าเธอควรเติมความเปรี้ยวเข้าไปอีก..เป็นไงล่ะทีนี้
ร่างสูงย้ายไปสนใจกับเมนูใหม่นั่นก็คือปลาหมึกผัดผงกะหรี่..แม่ครัวและลูกมือยืนลุ้นตัวโก่ง
 
“ เค็มไป..! ”
ตรีทิพย์ถอนหายใจเริ่มเบื่อก่อนจะพูดออกไปพลางเอื้อมช้อนไปที่ปลากะพงตัวโตกลิ่นหอมฉุย
หวังว่ารสชาติคงดีไม่แพ้กลิ่นแต่เมื่อปลายช้อนได้สัมผัสกับส่วนเนื้อ
นางแบบสาวก็ชักมือกลับและวางอุปกรณ์ลงจานทันที
 
“ ไม่ถูกปากเลยเหรอคะ ” มาลัยรีบถามเพราะฝีมือของเธอก็ไม่เคยเป็นสองรองใคร
“ นี่ทำอะไรมาให้ฉันกิน ทำไมรสชาติมันถึงเป็นแบบนี้! ”
ตรีทิพย์หันถามพอมองดูหน้าตาของอาหารแล้ว คราวนี้เธอถึงกับรู้สึกเอียนขึ้นมาเสียอย่างนั้น
 
“ มาลัยก็ทำเหมือนเดิมทุกอย่างเลยนะคะ ไม่ได้ดัดแปลงพลิกแพลงอะไรเลยค่ะ?!?! ”
แม่ครัวผู้ปรุงแต่งและเลือกวัตถุดิบรีบอธิบายด้วยความงงงวย
“ แล้วทำไมต้มยำของเธอถึงได้เหมือนกับน้ำเปล่าๆที่บีบมะนาวใส่เข้าไป ”
“ เออ..? ”
สองน้าหลานเกาหัวมึนงงที่จู่ๆตรีทิพย์ก็เกิดเสียอารมณ์ขึ้นมาเพราะทั้งคู่ก็รู้ๆกันอยู่
ว่าในบรรดาสามพี่น้อง คุณเต้ เป็นผู้ที่ขึ้นชื่อว่าไม่เรื่องมากในการกิน
เพราะเธอต้องออกกำลังกายดูแลหุ่นสวยๆของตัวเองตลอดเวลาอยู่แล้ว
 
“ และไอ้ปลาหมึกของเธอเนี่ย เค็มอย่างกับชุบเกลือปลาก็ไม่กรอบผัดผักก็เหม็นเขียว ”
“ ไม่เห็นจะมีรสชาติที่ฉันต้องการเลยสักอย่าง! อยากโดนหักเงินเดือนหรือไงถึงได้ไม่ใส่ใจกับอาหารของฉัน ”
 
สองน้าหลานยิ้มแหยความฝันที่วาดไว้ช่างตรงกันข้ามไปเสียหมด
ตรีทิพย์ไม่ได้ต่อว่าแบบจริงจังแต่เจ้านายสาวกำลังติเตียนก็เท่านั้น
แถมยังหงุดหงิดขึ้นมาให้เห็นอีกด้วย
 
“ คุณเต้พึ่งทานไปสองอย่างเองนะคะ ” ใบตองยิ้มเห็นฟันขาว
“ เอาไปเก็บให้หมด! ”
“ งั้นคุณเต้อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวมาลัยจะทำให้ใหม่ดีมั้ย ” มาลัยยิ้มกว้างเอ่ยบอก
“ นั่นสิคะๆ ถ้าคุณเต้บอกเมนูมาน้าลัยอาจจะทำถูกปากคุณเต้ก็ได้ ”
ใบตองเดินเข้ามานั่งยองๆข้างเก้าอี้ของตรีทิพย์พร้อมกับนวดขาให้เพื่อเอาใจเจ้านายของเธอ
 
นางแบบสาวนิ่งคิดพลางขยับปากเบาๆเมื่อนึกไปถึงรสชาติที่เธอปรารถนา..ถูกปากอย่างนั้นเหรอ...
 
 
“ หวาน..นุ่ม.....อร่อย ”
ใบตองขมวดคิ้วมึนตึบแหงนมองเจ้านายคนสวยที่เปล่งเสียงออกมาอย่างกับคนเมา
“ นี่คุณเต้ไปกินอะไรมากันแน่คะเนี่ย ”
 
“ มาลัย..ไปดูคุณพราวสิว่าตื่นหรือยัง ห้องเล็กนะแล้วก็พาไปอาบน้ำข้างบน ”
 
ตรีทิพย์หันบอกต่อมาลัยมองเมื่อสติอันพร่ำเพ้อของเธอถูกดึงกลับมา
ใบหน้าเริ่มร้อนฉ่าขึ้นมาเสียดื้อๆเพราะได้ยินคำถามจากเด็กสาวช่างพูด
ที่ส่งเสียงสงสัยจนทำให้เธอหวนคิดไปถึงความอบอุ่นของค่ำคืนที่พึ่งผ่านมา
 
“ ค่ะๆ ” มาลัยรีบเดินออกไปทันทีแอบงงไม่เลิกเพราะอยู่ๆตรีทิพย์ก็เปลี่ยนเรื่องซะงั้น
 
“ หนูไปด้วยน้า ”
“ ไม่ต้อง! เธอไปหาเสื้อผ้ามาให้คุณพราวซะเด็กใบ! ”
นางแบบสาวรีบเบรกหลานรักตัวแสบของมาลัยไว้ทันที
“ ใบตองค่ะใบตองงง ”
“ ไป..! ”
“ คร๊า ” ใบตองตอบเสียงสูงก่อนจะรีบวิ่งออกไปตามประสาเด็ก
 
ตรีทิพย์อมยิ้มกรุ้มกริ่มเริ่มคิดถึงรสชาติที่การันตีได้ว่าถูกปากของเธอจริงๆขึ้นมาเสียแล้ว…
 
 
 
 
เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง
 
ร่างบางในชุดคลุมผ้าแพรเนื้อนิ่มสีแดงมีลวดลายเล็กๆยืนมองรูปหน้าของตัวเอง
ผ่านกระจกบานใหญ่วันนี้เธอจะต้องพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ
เพื่อรับมือกับพลังความร้ายกาจของตรีทิพย์ สาวน้อยสูดลมหายใจฮึดสู้
ก่อนจะถอนลมหายใจออกมาเสียอย่างนั้นแค่คิดเธอก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว
หนทางจะอีกยาวนานแค่ไหนไม่สามารถเดาใจนางแบบซุปตาร์ออกได้
ตรีทิพย์จะกักขังเธอไว้ที่นี่ตลอดไปหรือเปล่าก็ยังไม่รู้
เพชรเกล้าลดสายตาอันเศร้าสร้อยลงหันไปที่ประตูและค่อยๆเปิดออกเบาๆ
 
ร่างเพรียวระหงย่างกายออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าปกติ
จึงมาพบกับสองน้าหลานยืนยิ้มกว้างเหมือนดั่งเช่นที่ได้เจอกันเมื่อครั้งแรกไม่มีผิด
ริมฝีปากบางส่งยิ้มให้เป็นการทักทายต่อบุคคลตรงหน้า
 
“ มาลัยค่ะ ” แม่บ้านหญิงยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวแนะนำตัวโดยที่ไม่ต้องรอให้ถาม
“ สวัสดีค่ะ ” เพชรเกล้ายิ้มบอกก่อนจะหันไปที่เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม
“ ส่วนนี่..เฮ้ยๆ ไอ้ตองน่าเกลียดเดียวน้ำลายก็หยดเป็นหมาหรอก ”
 
เสียงมาลัยบ่นแจ่วๆใส่คนด้านข้างเมื่อหันมาเห็นว่าหลานของเธอนั้นอ้าปากค้าง..ค้างจริงๆ
กว้างอีกต่างหาก เพชรเกล้าจึงยิ้มกึ่งหัวเราะที่เห็นกิริยาแบบนั้น
ใบตองหันมองน้าตัวเองน้าตาเหลอหลา
 
“ เอ้า! รีบเอาเสื้อผ้าให้คุณเขาสิจะได้รีบลงไปทำอาหารให้คุณเต้ใหม่ ”
“ อ๋อๆ จ้ะ ค่ะนี่ค่ะคุณพราวเสื้อผ้าใหม่เอี่ยม ”
 
เพชรเกล้ารับเสื้อผ้าดังกล่าวมาถือไว้ระหว่างนั้นใบหน้าของเธอยังคงยิ้มอยู่บางๆ
จึงทำให้หลานน้านึกชื่นชมถึงความสวยงามเมื่อมองดูแล้ว
 
“ ขอบใจจ้ะ ”
 
" ป่ะเร็ว ไปกันได้แล้วคุณเต้ยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่ " มาลัยดึงมือหลานสาวชักชวน
" เดี๋ยวๆน้า คือว่าคุณเต้สั่งมาบอกว่าให้คุณพราวเป็นคนทำอาหารให้ทานน่ะค่ะ "
ใบตองรั้งมือกลับและรีบหันมาบอกกับเพชรเกล้าสีหน้าสดใสเช่นเคย
เพราะตอนนี้อาการตกตะลึงของเธอได้ลดลงไปแล้ว
ร่างบางแปลกใจนิดหน่อยเธอกำลังเหนื่อยหน่ายกับคนๆนี้อยู่พอดี
และเมื่อได้ยินเด็กสาวเอ่ยถึงบุคคลเอาแต่ใจจึงรู้สึกวิตกขึ้นมาไม่รู้ว่าตรีทิพย์จะมาไม้ไหนอีก
 
“ หนูชื่อใบตองค่ะ ” เมื่อทุกอย่างเข้าที่เด็กสาวจึงตั้งท่าแนะนำตัวเองยิ้มกว้าง
“ จ้ะ ”
เพชรเกล้าหันมองเมื่อได้ยินตอบกลับราบเรียบพร้อมกับยิ้มหวานปะปน
แอบเชยชมว่าใบตองเป็นเด็กน่ารัก
 
“ คุณคนสวย..สวยจังค่ะ หุ่นก็ดี๊ดีเหมือนนางแบบเลย ” เด็กสาวเจื้อยแจ่วเอ่ยชมไม่ขาดปาก
“ ขอบใจนะจ๊ะ ” “ อุ๊ย! เสียงก็เพราะมากด้วย ”
ใบตองแสดงสีหน้าตาตื่นตระหนก
ทำเอาเพชรเกล้าอดที่จะหัวเราะไม่ได้ถึงความสดใสของเด็กตรงหน้า
 
“ พอๆ เลิกกวนคุณเขาได้แล้ว ”
“ อย่าถือสาเลยนะคะ ไอ้ตองมันไม่เคยเจอคนสวยน่ะค่ะ ”
มาลัยห้ามปรามก่อนจะหันมาบอกกับเพชรเกล้าด้วยรอยยิ้ม
ร่างบางอมยิ้มประดับบนใบหน้า เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะชอบใจกับคำชมของใบตองแบบไหนดี
ถึงจะดูไม่หลงตัวเองและไม่น่าเกลียดจนเกินไป
 
“ แล้ว? เขาอยากทานอะไรเหรอคะ ”
“ มาลัยก็ทำอาหารตั้งหลายอย่างนะคะ เลือกเมนูที่คุณเต้ต้องการรสชาติประเภทนั้นแต่ก็ยังไม่ถูกปากสักอย่าง ”
“ หวานๆนุ่มๆของคุณเต้อ่ะ หนูก็นึกไม่ออกเหมือนกัน ” เด็กสาวทำหน้าคิดหนัก
“ แล้วเหลืออะไรบ้างล่ะคะ ที่ทำได้ ”
“ หมูกับไข่ค่ะ ”
“ ค่ะ ถ้าอย่างนั้นพราวขอแต่งตัวสักครู่นะคะ ”
“ คร่า/คร่า ”
สองน้าหลานประสานกันเป็นเสียงเดียว
เพชรเกล้าฉีกยิ้มออกมาก่อนจะกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง
 
 
 
ภายในห้องโถงด้านล่างจะเห็นสาวเสื้อขาวไหล่ตกทรงสวยที่ความยาวเลยลงมาปกปิด
กางเกงขาสั้นจนคล้ายสวมใส่เดรสพอดีตัว..ตรีทิพย์นั่งไขว่ห้างเอนหลังอยู่กับโซฟาตัวนิ่ม
แขนพาดยาวไปบนพนักพิงมือข้างหนึ่งวางอยู่ในระดับหัวเข่า
พลางยกนิ้วขึ้นลงเป็นจังหวะๆสายตามองตรงไปยังบันไดชั้นสูง
เพื่อรอสาวน้อยแก้มใสอย่างใจจดใจจ่อ
 
 
“ คุณคนสวยดูเรียบร้อยดีจังเนอะ น้าว่ามั้ย? ”
“ อืม..ดูเป็นคุณหนูนะ คำพูดคำจาก็เพราะพริ้ง ”
มาลัยและใบตองเดินคุยกันลงมามาจากบันไดด้วยรอยยิ้มที่สดใส่และร่างเริงเช่นเคย
 
“ มาลัย! ”
แม่บ้านหญิงหันขวับและรีบตรงเข้ามาหาซุปตาร์สาวหน้านิ่ง ตรีทิพย์เหลือบมองเด็กสาวช่างพูด
“ หนูไปหาคุณพราวดีกว่า ”
ใบตองรีบวิ่งออกไปทันที
“ ไอ้ตอง! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่ง! ”
ใบหน้าสวยหันมองตามสายตาเริ่มไม่อยู่นิ่งถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีอะไร
เพราะใบตองก็ไร้เดียงสาไปเรื่อยแต่ก็อดที่จะหวงไม่ได้
หากมีใครมาใกล้ชิดกับเจ้าหญิงแสนสวยของเธอ
 
“ ไอ้เด็กใบ..! ” ริมฝีปากสวยพึมพำอยู่เงียบๆ
 
“ เอ่อ รอสักครู่นะคะคุณเต้ตอนนี้คุณพราวกำลังทำอาหารให้อยู่ค่ะ ”
“ พราวอยู่ในครัวเหรอ ”
“ ค่ะใช่ค่ะ ”
 
ตรีทิพย์ได้ยินเช่นนั้นจึงไม่ได้ตั้งคำถามอะไรต่อเพราะสิ่งที่อยากรู้
มาลัยได้บอกเธอมาหมดแล้ว อุส่านั่งรออยู่นานหวังจะได้เห็นหน้าทันที
เมื่อเดินลงมาจากบันไดแต่ชะลอยว่าสองคนนี้คงจะพาเพชรเกล้าลัดไปที่ห้องครัวเลย
เช่นนี้แล้วนางแบบสาวจึงลุกขึ้นเดินออกไปทันที ทำเอาผู้ถูกเรียกเบาใจที่คราแรกกำลังกลัวๆ
เพราะคิดว่าเจ้านายสาวจะอารมณ์เสียเนื่องจากโมโหหิว.........