บัลลังก์ฉิมพลี

          อาหารหลายรสชาติถูกวางเรียงดาราดาดอยู่บนโต๊ะรับประทานอาหารขนาดกลาง

ที่ดูอบอุ่นเหมาะสำหรับบ้านชาวไร่ที่ไม่ชอบความหวือหวาแต่ยังคงความมีรสนิยม

เน้นรายละเอียดเรียบเก๋ได้ดีจนไม่น่าจืดจาง สองน้าหลานงุ่นง่านช่วยกันจัดเรียงเมนู

เปรี้ยว หวาน เค็ม กลมกล่อม และทุกรสชาติตามที่ซุปเปอร์โมเดลตรีทิพย์ได้สั่งการไว้ตั้งแต่เช้าตรู่

 

“ เร็วหน่อยสิไอ้ตองเดี๋ยวคุณเต้ลงมาแล้วอาหารยังไม่พร้อมเนี่ย
ได้โดนไล่ไปพรวนดินในไร่กันพอดี ”

มาลัยสั่งการรวดเร็วในขณะที่กำลังจัดเรียงจานช้อนและแก้วน้ำสำหรับเจ้านายบนโต๊ะอาหาร

“ ไล่ๆไร่ๆๆ รู้แล้วๆ ก็รีบอยู่นี่ไงน้า เร่งมากๆ
เดี๋ยวหนูก็ลื่นล้มหัวแตกหรอกแค่นี้มือก็สั่นไปหมดแล้วเนี่ย ”

ใบตองยกจานอาหารด้วยมือทั้งสองของเธอมาอย่างเร่งรีบเอ่ยพูดล้อเรียนกระดกลิ้นควบกล้ำอะไรไปเรื่อย

 

คุณเต้ก็นะไม่รู้ไปหิวอะไรมาถึงได้ให้ทำอาหารเยอะแยะขนาดนี้จะกินไหวเหรอเนี่ย ”

เด็กสาววางอาหารลงสู่โต๊ะพร้อมกับพูดคล้ายบ่นปนสงสัยอีกต่างหาก

“ เออ อย่าพึ่งพูดมากน่าแล้วปลากะพงล่ะ? ต้มยำเดือดหรือยัง ”

“ ปลากะพงพร้อมเสริฟแต่ต้มยำของน้าหนูว่ามันยังไม่เปรี้ยวนะ ”

“ เหรอ! ป่ะๆไปเอาต้มยำมาเดี๋ยวน้าจะไปดูปลา ”

“ หึ่ย! น้าไปดูต้มยำเดี๋ยวหนูไปเอาปลา ”

“ เออๆ ไปๆ ”

มาลัยและใบตองค่อนข้างที่จะวุ่นวายเนื่องจากต้องรีบทำเวลา

 

และเมื่อเวลาผ่านไปทุกอย่างก็เรียบร้อยสวยงามดั่งภัตตาคารเลิศหรู

สองน้าหลานจึงได้มายืนคอยเจ้านายคนสวยอยู่ที่ห้องรับประทานอาหารด้วยความโล่งใจ

 

“ เฮ้อ..ในที่สุดก็ทันการ ” มาลัยเอ่ยเบาๆ

“ น้าแน่ใจเหรอว่าอาหารทุกอย่างเนี่ยมันคือเมนูที่คุณเต้หมายถึง? ”

ใบตองยืนมองจานชามที่บรรจุอาหารหลายรสชาติอย่างสงสัย

“ สุดฝีมือเลยแหละหลานเอ้ย รอรับคำชมจากคุณเต้
และรอรับการอนุมัติเงินเดือนเพิ่มจากคุณอรได้เลย ”

มาลัยกล่าวด้วยความมั่นใจที่เต็มไปด้วยอารมณ์ขันและเพ้อฝัน

“ หนูได้ยินคุณเต้บอกว่าอยากกินอะไรก็ได้ที่มันหวานๆ หอมๆ
กัดเข้าไปแล้วมันนุ่มๆและอยากได้รสเปรี้ยวแถมเผ็ดหน่อยๆ
บอกตรงๆนะหนูนึกไม่ออกสักอย่างน้านี่เก่งเนอะคิดได้ด้วย ”

เด็กสาวยิ้มเจือนๆพลางหัวเราะเบาๆ

 

และระหว่างนั้นเองซุปเปอร์โมเดลร่างสูงก็เดินเข้ามาถึงห้องอาหารพอดี

สองน้าหลานจึงได้กล่าวต้อนรับอย่างร่าเริง

 

“ อรุณสวัสดิ์ค่ะเจ้านาย/อรุณสวัสดิ์ค่ะเจ้านาย ”

 

ตรีทิพย์หันมองพร้อมกระตุกยิ้มทักทายให้กับอารมณ์ขันของทั้งคู่

 

“ อาหารพร้อมแล้วค่ะ เชิญรับประทาน ” มาลัยเอ่ยบอกยิ้มกว้าง

 

 

ตรีทิพย์พยักหน้าเบาๆก่อนจะเข้าไปนั่งลงกับเก้าอี้โดยมีใบตองวิ่งเข้ามาบริการอย่างดิบดี

ใบหน้าสวยกวาดมองทุกเมนูอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม

 

“ หน้ากินนะ ”

 

มาลัยและใบตองหันส่งยิ้มให้กันอย่างตื่นเต้น

 

“ นี่ต้มยำกุ้งแม่น้ำค่ะ ”

“ แล้วก็เมนูเผ็ดนิดๆอีกหนึ่งอย่างก็คือแกงคั่วปูไข่ใบชะครามค่ะ
ตามมาด้วยปลากะพงทอดน้ำปลาค่ะ พะโล้ไก่ ผัดผักปวยเล้ง
ปลาหมึกผัดผงกะหรี่ และหมูทอดกระเทียมพริกไทยค่ะ ”

แม่ครัวมาลัยเอ่ยสาธยายแต่ละเมนูเพื่อนำเสนอ

 

นางแบบสาวยิ้มพยักหน้ากับรายชื่ออาหารต่างๆเพราะฟังดูแล้วก็ช่างน่ากินจริงๆ

เช่นนั้นตรีทิพย์จึงเอื้อมหยิบช้อนกลางที่วางอยู่ในถ้วยเมนูรสจัดพร้อมกับคนดูเล็กน้อย

 

“ ต้มยำกุ้งค่ะ กุ้งสดมากตัวโตมากอร่อยมากด้วยค่ะ ” มาลัยนำเสนออีกครั้ง

 

“ นี่นางแบบเขากินกันเยอะขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? ” ใบตองแอบงึมงำกับน้าเธอ

 

ตรีทิพย์เลือกตักแต่ส่วนน้ำมาใส่ในช้อนของเธอ

เพื่อลองชิมรสดูก่อน...และเมื่อเมนูต้มยำกุ้งแม่น้ำเข้าปากไหลลงสู่คอ

 

“ เปรี้ยวไป ” เสียงหวานพูดออกมาเรียบๆ

มาลัยหันมองหน้าหลานสาวผู้ที่เป็นคนบอกว่าเธอควรเติมความเปรี้ยวเข้าไปอีก..เป็นไงล่ะทีนี้

ร่างสูงย้ายไปสนใจกับเมนูใหม่นั่นก็คือปลาหมึกผัดผงกะหรี่..แม่ครัวและลูกมือยืนลุ้นตัวโก่ง

 

“ เค็มไป..! ”

ตรีทิพย์ถอนหายใจเริ่มเบื่อก่อนจะพูดออกไปพลางเอื้อมช้อนไปที่ปลากะพงตัวโตกลิ่นหอมฉุย

หวังว่ารสชาติคงดีไม่แพ้กลิ่นแต่เมื่อปลายช้อนได้สัมผัสกับส่วนเนื้อ

นางแบบสาวก็ชักมือกลับและวางอุปกรณ์ลงจานทันที

 

“ ไม่ถูกปากเลยเหรอคะ ” มาลัยรีบถามเพราะฝีมือของเธอก็ไม่เคยเป็นสองรองใคร

“ นี่ทำอะไรมาให้ฉันกิน ทำไมรสชาติมันถึงเป็นแบบนี้! ”

ตรีทิพย์หันถามพอมองดูหน้าตาของอาหารแล้ว คราวนี้เธอถึงกับรู้สึกเอียนขึ้นมาเสียอย่างนั้น

 

“ มาลัยก็ทำเหมือนเดิมทุกอย่างเลยนะคะ ไม่ได้ดัดแปลงพลิกแพลงอะไรเลยค่ะ?!?! ”

แม่ครัวผู้ปรุงแต่งและเลือกวัตถุดิบรีบอธิบายด้วยความงงงวย

“ แล้วทำไมต้มยำของเธอถึงได้เหมือนกับน้ำเปล่าๆที่บีบมะนาวใส่เข้าไป ”

“ เออ..? ”

สองน้าหลานเกาหัวมึนงงที่จู่ๆตรีทิพย์ก็เกิดเสียอารมณ์ขึ้นมาเพราะทั้งคู่ก็รู้ๆกันอยู่

ว่าในบรรดาสามพี่น้อง คุณเต้ เป็นผู้ที่ขึ้นชื่อว่าไม่เรื่องมากในการกิน

เพราะเธอต้องออกกำลังกายดูแลหุ่นสวยๆของตัวเองตลอดเวลาอยู่แล้ว

 

“ และไอ้ปลาหมึกของเธอเนี่ย เค็มอย่างกับชุบเกลือปลาก็ไม่กรอบผัดผักก็เหม็นเขียว ”

“ ไม่เห็นจะมีรสชาติที่ฉันต้องการเลยสักอย่าง!
อยากโดนหักเงินเดือนหรือไงถึงได้ไม่ใส่ใจกับอาหารของฉัน ”

 

สองน้าหลานยิ้มแหยความฝันที่วาดไว้ช่างตรงกันข้ามไปเสียหมด

ตรีทิพย์ไม่ได้ต่อว่าแบบจริงจังแต่เจ้านายสาวกำลังติเตียนก็เท่านั้น

แถมยังหงุดหงิดขึ้นมาให้เห็นอีกด้วย

 

“ คุณเต้พึ่งทานไปสองอย่างเองนะคะ ” ใบตองยิ้มเห็นฟันขาว

“ เอาไปเก็บให้หมด! ”

“ งั้นคุณเต้อยากทานอะไรคะ เดี๋ยวมาลัยจะทำให้ใหม่ดีมั้ย ” มาลัยยิ้มกว้างเอ่ยบอก

“ นั่นสิคะๆ ถ้าคุณเต้บอกเมนูมาน้าลัยอาจจะทำถูกปากคุณเต้ก็ได้ ”

ใบตองเดินเข้ามานั่งยองๆข้างเก้าอี้ของตรีทิพย์พร้อมกับนวดขาให้เพื่อเอาใจเจ้านายของเธอ

 

นางแบบสาวนิ่งคิดพลางขยับปากเบาๆเมื่อนึกไปถึงรสชาติที่เธอปรารถนา..ถูกปากอย่างนั้นเหรอ...

 

 

“ หวาน..นุ่ม.....อร่อย ”

ใบตองขมวดคิ้วมึนตึบแหงนมองเจ้านายคนสวยที่เปล่งเสียงออกมาอย่างกับคนเมา

“ นี่คุณเต้ไปกินอะไรมากันแน่คะเนี่ย ”

 

“ มาลัย..ไปดูคุณพราวสิว่าตื่นหรือยัง ห้องเล็กนะแล้วก็พาไปอาบน้ำข้างบน ”

 

ตรีทิพย์หันบอกต่อมาลัยมองเมื่อสติอันพร่ำเพ้อของเธอถูกดึงกลับมา

ใบหน้าเริ่มร้อนฉ่าขึ้นมาเสียดื้อๆเพราะได้ยินคำถามจากเด็กสาวช่างพูด

ที่ส่งเสียงสงสัยจนทำให้เธอหวนคิดไปถึงความอบอุ่นของค่ำคืนที่พึ่งผ่านมา

 

“ ค่ะๆ ” มาลัยรีบเดินออกไปทันทีแอบงงไม่เลิกเพราะอยู่ๆตรีทิพย์ก็เปลี่ยนเรื่องซะงั้น

 

“ หนูไปด้วยน้า ”

“ ไม่ต้อง! เธอไปหาเสื้อผ้ามาให้คุณพราวซะเด็กใบ! ”

นางแบบสาวรีบเบรกหลานรักตัวแสบของมาลัยไว้ทันที

“ ใบตองค่ะใบตองงง ”

“ ไป..! ”

“ คร๊า ” ใบตองตอบเสียงสูงก่อนจะรีบวิ่งออกไปตามประสาเด็ก

 

ตรีทิพย์อมยิ้มกรุ้มกริ่มเริ่มคิดถึงรสชาติที่การันตีได้ว่าถูกปากของเธอจริงๆขึ้นมาเสียแล้ว…

 

 

 

 

เวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง

 

ร่างบางในชุดคลุมผ้าแพรเนื้อนิ่มสีแดงมีลวดลายเล็กๆยืนมองรูปหน้าของตัวเอง

ผ่านกระจกบานใหญ่วันนี้เธอจะต้องพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ

เพื่อรับมือกับพลังความร้ายกาจของตรีทิพย์ สาวน้อยสูดลมหายใจฮึดสู้

ก่อนจะถอนลมหายใจออกมาเสียอย่างนั้นแค่คิดเธอก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว

หนทางจะอีกยาวนานแค่ไหนไม่สามารถเดาใจนางแบบซุปตาร์ออกได้

ตรีทิพย์จะกักขังเธอไว้ที่นี่ตลอดไปหรือเปล่าก็ยังไม่รู้

เพชรเกล้าลดสายตาอันเศร้าสร้อยลงหันไปที่ประตูและค่อยๆเปิดออกเบาๆ

 

ร่างเพรียวระหงย่างกายออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าปกติ

จึงมาพบกับสองน้าหลานยืนยิ้มกว้างเหมือนดั่งเช่นที่ได้เจอกันเมื่อครั้งแรกไม่มีผิด

ริมฝีปากบางส่งยิ้มให้เป็นการทักทายต่อบุคคลตรงหน้า

 

“ มาลัยค่ะ ” แม่บ้านหญิงยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวแนะนำตัวโดยที่ไม่ต้องรอให้ถาม

“ สวัสดีค่ะ ” เพชรเกล้ายิ้มบอกก่อนจะหันไปที่เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม

“ ส่วนนี่..เฮ้ยๆ ไอ้ตองน่าเกลียดเดียวน้ำลายก็หยดเป็นหมาหรอก ”

 

เสียงมาลัยบ่นแจ่วๆใส่คนด้านข้างเมื่อหันมาเห็นว่าหลานของเธอนั้นอ้าปากค้าง..ค้างจริงๆ

กว้างอีกต่างหาก เพชรเกล้าจึงยิ้มกึ่งหัวเราะที่เห็นกิริยาแบบนั้น

ใบตองหันมองน้าตัวเองน้าตาเหลอหลา

 

“ เอ้า! รีบเอาเสื้อผ้าให้คุณเขาสิจะได้รีบลงไปทำอาหารให้คุณเต้ใหม่ ”

“ อ๋อๆ จ้ะ ค่ะนี่ค่ะคุณพราวเสื้อผ้าใหม่เอี่ยม ”

 

เพชรเกล้ารับเสื้อผ้าดังกล่าวมาถือไว้ระหว่างนั้นใบหน้าของเธอยังคงยิ้มอยู่บางๆ

จึงทำให้หลานน้านึกชื่นชมถึงความสวยงามเมื่อมองดูแล้ว

 

“ ขอบใจจ้ะ ”

 

" ป่ะเร็ว ไปกันได้แล้วคุณเต้ยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่ " มาลัยดึงมือหลานสาวชักชวน

" เดี๋ยวๆน้า คือว่าคุณเต้สั่งมาบอกว่าให้คุณพราวเป็นคนทำอาหารให้ทานน่ะค่ะ "

ใบตองรั้งมือกลับและรีบหันมาบอกกับเพชรเกล้าสีหน้าสดใสเช่นเคย

เพราะตอนนี้อาการตกตะลึงของเธอได้ลดลงไปแล้ว

ร่างบางแปลกใจนิดหน่อยเธอกำลังเหนื่อยหน่ายกับคนๆนี้อยู่พอดี

และเมื่อได้ยินเด็กสาวเอ่ยถึงบุคคลเอาแต่ใจจึงรู้สึกวิตกขึ้นมาไม่รู้ว่าตรีทิพย์จะมาไม้ไหนอีก

 

“ หนูชื่อใบตองค่ะ ” เมื่อทุกอย่างเข้าที่เด็กสาวจึงตั้งท่าแนะนำตัวเองยิ้มกว้าง

“ จ้ะ ”

เพชรเกล้าหันมองเมื่อได้ยินตอบกลับราบเรียบพร้อมกับยิ้มหวานปะปน

แอบเชยชมว่าใบตองเป็นเด็กน่ารัก

 

“ คุณคนสวย..สวยจังค่ะ หุ่นก็ดี๊ดีเหมือนนางแบบเลย ” เด็กสาวเจื้อยแจ่วเอ่ยชมไม่ขาดปาก

“ ขอบใจนะจ๊ะ ”

“ อุ๊ย! เสียงก็เพราะมากด้วย ”

ใบตองแสดงสีหน้าตาตื่นตระหนก

ทำเอาเพชรเกล้าอดที่จะหัวเราะไม่ได้ถึงความสดใสของเด็กตรงหน้า

 

“ พอๆ เลิกกวนคุณเขาได้แล้ว ”

“ อย่าถือสาเลยนะคะ ไอ้ตองมันไม่เคยเจอคนสวยน่ะค่ะ ”

มาลัยห้ามปรามก่อนจะหันมาบอกกับเพชรเกล้าด้วยรอยยิ้ม

ร่างบางอมยิ้มประดับบนใบหน้า เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะชอบใจกับคำชมของใบตองแบบไหนดี

ถึงจะดูไม่หลงตัวเองและไม่น่าเกลียดจนเกินไป

 

“ แล้ว? เขาอยากทานอะไรเหรอคะ ”

“ มาลัยก็ทำอาหารตั้งหลายอย่างนะคะ
เลือกเมนูที่คุณเต้ต้องการรสชาติประเภทนั้นแต่ก็ยังไม่ถูกปากสักอย่าง ”

“ หวานๆนุ่มๆของคุณเต้อ่ะ หนูก็นึกไม่ออกเหมือนกัน ” เด็กสาวทำหน้าคิดหนัก

“ แล้วเหลืออะไรบ้างล่ะคะ ที่ทำได้ ”

“ หมูกับไข่ค่ะ ”

“ ค่ะ ถ้าอย่างนั้นพราวขอแต่งตัวสักครู่นะคะ ”

“ คร่า/คร่า ”

สองน้าหลานประสานกันเป็นเสียงเดียว

เพชรเกล้าฉีกยิ้มออกมาก่อนจะกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง

 

 

 

ภายในห้องโถงด้านล่างจะเห็นสาวเสื้อขาวไหล่ตกทรงสวยที่ความยาวเลยลงมาปกปิด

กางเกงขาสั้นจนคล้ายสวมใส่เดรสพอดีตัว..ตรีทิพย์นั่งไขว่ห้างเอนหลังอยู่กับโซฟาตัวนิ่ม

แขนพาดยาวไปบนพนักพิงมือข้างหนึ่งวางอยู่ในระดับหัวเข่า

พลางยกนิ้วขึ้นลงเป็นจังหวะๆสายตามองตรงไปยังบันไดชั้นสูง

เพื่อรอสาวน้อยแก้มใสอย่างใจจดใจจ่อ

 

 

“ คุณคนสวยดูเรียบร้อยดีจังเนอะ น้าว่ามั้ย? ”

“ อืม..ดูเป็นคุณหนูนะ คำพูดคำจาก็เพราะพริ้ง ”

มาลัยและใบตองเดินคุยกันลงมามาจากบันไดด้วยรอยยิ้มที่สดใส่และร่างเริงเช่นเคย

 

“ มาลัย! ”

แม่บ้านหญิงหันขวับและรีบตรงเข้ามาหาซุปตาร์สาวหน้านิ่ง ตรีทิพย์เหลือบมองเด็กสาวช่างพูด

“ หนูไปหาคุณพราวดีกว่า ”

ใบตองรีบวิ่งออกไปทันที

“ ไอ้ตอง! บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่ง! ”

ใบหน้าสวยหันมองตามสายตาเริ่มไม่อยู่นิ่งถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีอะไร

เพราะใบตองก็ไร้เดียงสาไปเรื่อยแต่ก็อดที่จะหวงไม่ได้

หากมีใครมาใกล้ชิดกับเจ้าหญิงแสนสวยของเธอ

 

“ ไอ้เด็กใบ..! ” ริมฝีปากสวยพึมพำอยู่เงียบๆ

 

“ เอ่อ รอสักครู่นะคะคุณเต้ตอนนี้คุณพราวกำลังทำอาหารให้อยู่ค่ะ ”

“ พราวอยู่ในครัวเหรอ ”

“ ค่ะใช่ค่ะ ”

 

ตรีทิพย์ได้ยินเช่นนั้นจึงไม่ได้ตั้งคำถามอะไรต่อเพราะสิ่งที่อยากรู้

มาลัยได้บอกเธอมาหมดแล้ว อุส่านั่งรออยู่นานหวังจะได้เห็นหน้าทันที

เมื่อเดินลงมาจากบันไดแต่ชะลอยว่าสองคนนี้คงจะพาเพชรเกล้าลัดไปที่ห้องครัวเลย

เช่นนี้แล้วนางแบบสาวจึงลุกขึ้นเดินออกไปทันที ทำเอาผู้ถูกเรียกเบาใจที่คราแรกกำลังกลัวๆ

เพราะคิดว่าเจ้านายสาวจะอารมณ์เสียเนื่องจากโมโหหิว.........