Sacred Light ภัยแห่งลัทธิแสงศักดิ์สิทธิ์

     ในคืนนั้น ลูน่าเดินทางไปยังโบสถ์ที่ห่างจากแดนต้องห้ามหลายกิโลเมตร มันก็ไม่ได้ไกลสำหรับระยะทางที่เธอเคยเดินทางต่อวันในสมัยก่อนเลย แต่สำหรับคนที่ได้รับความสะดวกสบายจากรถม้ารับส่ง เมื่อเธอไปถึงแล้วก็เข้าพบบาทหลวงที่รอเธอในส่วนลึกของโบสถ์อยู่ก่อนแล้ว
     “เป็นที่ยืนยันแล้วว่ามีแม่มดอยู่ในเมืองแห่งนี้ เบาะแสที่ได้รับเป็นความจริงค่ะ” ลูน่าเล่าถึงสิ่งที่ได้เจอเมื่อตอนเย็น “หลังจากนี้จะทำเช่นไรต่อคะ หรือว่าต้องการให้ฉันกำจัดม่มดนั่นเสียพรุ่งนี้เลย ด้วยกำลังของฉันในตอนนี้…”
     “ยังก่อน” บาทหลวงยกมือหยุดความใจร้อนของเธอ และมันได้ผลราวกับปาฏิหาริย์ “ยังมีอีกหลายสิ่งที่เราต้องยืนยันให้ได้ ระหว่างนี้อย่าเคลื่อนไหวให้เป็นที่สังเกต ลำพังสิ่งที่เธอทำในแดนต้องห้ามก็เป็นที่น่าสงสัยมากพออยู่แล้ว”
     เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลูน่าก็ขมวดคิ้วลงอย่างไม่พอใจ
     “คุณรู้เรื่องในสิ่งที่ฉันทำ รู้กระทั่งว่ามีอะไรอยู่ในแดนต้องห้าม ถ้าอย่างนั้น คุณก็น่าจะรู้ว่ามีแม่มดอยู่ข้างในนั้นก่อนหน้าฉันเสียอีก หรือว่ามีอะไรอยู่ในแดนต้องห้ามบ้าง ทำไมคุณถึงไม่รีบจัดการให้สิ้นซากไปเลย หรือว่าคุณกำลังรอโอกาสอยู่ แล้วโอกาสนั้นจะมาถึงคุณเมื่อไหร่กัน ภายในเร็วๆ นี้ หรือว่าต้องรอจนปีหน้า หรือว่าอีกสองปีข้างหน้า เมื่อไหร่กันคะ”
     “เธอจัดการหน้าที่ในส่วนของเธอให้เรียบร้อย อย่าเคลื่อนไหวให้เป้าหมายระวังตัวมากขึ้นอีก และยิ่งไปกว่านั้น” บาทหลวงพูดต่ออย่างใจเย็น ขณะที่ลูน่าทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับเขา “ดูเหมือนว่าเธอจะเอาคนที่ต้องระวังมากที่สุดเอาไว้ใกล้ตัวมากที่สุดซะแล้วนะ อามิเกล…”
     เมื่อบาทหลวงพูดจบ ลูน่าก็กัดฟันอย่างเจ็บแค้น ไม่ใช่แค่ถูกเล่นงานจนอับอาย แต่เธอยังปล่อยให้ผู้ต้องสงสัยหลุดมือไปต่อหน้าต่อตา เธอแบกรับความอัปยศนั้นแล้วเดินออกไปคนเดียว และก่อนที่เธอจะผลักประตูโบสถ์ เธอเดินสวนกับเด็กหนุ่มวัยเดียวกันคนหนึ่งที่มีเส้นผมสีทอง เขาเหลียวมองตามเธอพร้อมกับส่งสายตายิ้มกริ่มไปด้วย
     ผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปพบกับบาทหลวงที่กำลังรอเขาอยู่เช่นกัน แล้วเริ่มรายงานกับเขาทันที
     “เป้าหมายที่เฝ้าระวัง ตอนนี้อยู่ใกล้ชิดกับลูน่าเป็นอย่างดีครับ ท่านต้องการให้ทำอย่างไรต่อไปดีครับ”
     “จับตาดูต่อไป แล้วอย่าให้เป้าหมายรู้สึกผิดสังเกตเข้าล่ะ”
     “ทราบแล้วครับ…”