Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร

          "./////."
          "เเล้วเธอชอบสีอะไร"
          "ฉะ..ฉันชอบสีพีช"
          "อ้อ.." เเล้วเขาก็มองหน้าฉันเเปลกๆ
          "ทำไมหรอ มีอะไรติดหน้าฉันอีกหรือไง"
          "เปล่า..ดูเหมาะกับเธอดี"
          "หมายถึงสีพีชอ่ะนะฉันว่าสีมันสวยดี ชมพูก็ไม่ใช่สีส้มก็ไม่เชิงพอเอามารวมเข้ากันก็เลยกลายเป็นสีพีช" เเล้วทำไมฉันจะต้องอธิบายยาวๆด้วย
          "มาเถอะ"
 
     จากนั้นไอเด็นก็พาฉันเดินมาเเถวร้าานที่ขายชุดราตรี
          "เดี๋ยว นายจะพาฉันมาเเถวนี้น่ะเหรอ"
          "ก็ใช่น่ะสิ"
          "เเล้วมาทำอะไร"
          "ฉันพาเธอมาร้านเสื้อผ้าคงจะพามาสั่งอาหารตามสั่งมั้ง -_- เข้าไปสิ ร้านนี้เเหละ"
          "อื้มๆ"
          จ้ะพ่อคุณไม่ต้องมาด่าทางอ้อมหรอก ก็รู้อยู่เเล้วว่ามาร้านเสื้อผ้าก็ต้องซื้อเสื้อผ้าสิ ว่าเเต่ชุดที่นี่มีเเต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลยนะน่าจะเเพงน่าดู เเล้วเขาจะซื้อให้ฉันงั้นหรอเอาเงินมาจากไหนกัน เเล้ว จะใส่เนื่องในโอกาสอะไร 
          ฉันเดินเข้ามาในร้านกับไอเด็นเเล้วเขาก็บอกให้ฉันเลือกชุดที่ฉันชอบมาชุดนึง ส่วนเขาก็นั่งรอ ตอนฉันกำลังเลือกดูก็มีพนักงานมาเเนะนำบ้าง เเต่ว่าชุดที่หล่อนเเนะนำนี่ค่อนข้างโป๊เกิ๊นน 
          "ชุดนี้ก็สวยนะคะคุณลูกค้าน่าจะเหมาะ เพราะคุณลูกค้าตัวเล็กน่ารัก"
          "อ๋อค่ะๆ"
          "เเล้วชุดนี้ไม่ชอบหรอคะ" 
          "เดี๋ยวขอดูชุดอื่นก่อนค่ะ"
          "ตามสบายเลยค่า" จ้าา จะไม่สบายเพราะหล่อนเดินตามต้อยๆอย่างกับเหาฉลามเนี้ยเเหละ
          ฉันเดินหาดูอยู่ซักพักก็สะดุดตาอยู่กับชุดนึง มันเป็นชุดยาวพองๆลงไปด้านล่างคล้ายๆชุดเจ้าหญิงดิสนีย์นะเเต่ไม่เว่อร์ขนาดนั้น เป็นสีพีชที่ฉันชอบพอดี ส่วนข้างบนจะเป็นเปิดไหล่ลูกไม้ เรียบง่ายไม่ยุ่งเหยิงจะได้ปิดพุงฉันได้ดิ ฮิฮิ
          "ชุดนี้ราคาเท่าไหร่คะ"
          "ชุดนี้เพิ่งมาใหม่เลยนะคะ ตรงเปิดไหล่จะทำจากลูกไม้ฝรั่งเศสส่งตรงจากฝรั่งเศสเลยค่ะ ราคาอยู่ที่ 135 ปอนด์ค่ะ"
          "135 ปอนด์!! ละ..ลดได้หรือเปล่าคะ"
          "ทางร้านเรา.."
          "ไม่ต้องลดครับ เอาชุดนี้เลย"
          "ได้ค่ะ" 
          "เเต่เก็บไว้ลองก่อนครับ"
          "ได้เลยค่ะ" พนักงานพูด
          "ไอเด็นฉันก็เเค่ถามดูไม่ได้ว่าจะเอาซะหน่อย ราคาขนาดนี้"
          "เอ้า ไปลองสิ"   
          "เเต่ฉันว่า.."
          "ลองใส่ให้ดูหน่อย"
          "เเค่ลองใช่ไหม เขาไม่คิดตังค์เพิ่มหรอ"
          "ฉันว่าเธอพูดมากไปเเล้วนะ"
          "อืม โอเคๆ"
 
          พอลองใส่ดูเเล้วมันก็สวยดีหมายถึงชุดสวยเเต่ฉันนี่ไม่เข้ากับชุดเลย ว่าเเต่จะเอาชุดใหญ่หวือหวานี่ไปทำอะไร บอกเลยฉันเเค่จะลองใส่ดูเเค่นั้นนะ ถึงหมอนั่นจะใจดีซื้อให้ฉันก็ไม่เอาหรอก
          "เอ่อไอเด็น.." 
          พอออกมาจากห้องลองชุดทั้งพนักงานกับไอเด็นก็มองด้วยสายตา อืมมม สายตาอะไรดีไม่อยากหลงตัวเองว่า โอ้โห้ ฉันนี่สวยมากเลย โอ้โห้ฉันใส่ชุดนี้เเล้วเป๊ะมาก โอ้โห้ ไม่เอาอ่ะไม่อยากหลงตัวเองเรยยย
          "เธอดู.."
          "อย่าบอกนะว่าไม่มีอะไรเลย" 
          "เปล่า เธอดู.." 
          "ดู?" 
          "ก็ใช้ได้" ใช้ได้งั้นเหรอ?
          "อ้อ อื้ม"
          "งั้นเอาชุดนี้ครับ" เเล้วเขาก็หันไปพูดกับพนักงาน
          "เดี๋ยวๆ เเล้วนายจะซื้อให้ฉันงั้นหรอ"
          "ก็ใช่"
          "เเล้วอยู่ๆจะซื้อทำไม จะให้ฉันใส่ไปที่ไหน"
          "เลิกทำเป็นนางเอกได้เเล้ว มีผู้ชายซื้อชุดเเพงๆให้เธอน่าจะดีใจ"
          "เเล้วนายไปเอาเงินมาจากไหน"
          "ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยหรอ"
          "ชิ *^*"
          "เราต้องไปอีกร้านนึง"
          "ห๊ะ ยังไม่หมดอีกหรอ"
          "ยัง" เขายังเดินไปเรื่อยๆเเล้วให้ฉันหิ้วชุดถุงใหญ่เบ้อเร่อเดินตามหลังต้อยๆ
          "นี่นาย สุภาพบุรุษบ้างไหมถุงนี่มันหนักผลัดกันหิ้วบ้างสิ"
     เขาหันมามองฉันเเต่ทำหน้าไร้อารมณ์สุดๆ
          "ฉันซื้อให้เเล้ว"
          "อะ..ไอ้ ฿ู๔๓/กๆท!@5_0w*d+..!! หิ้วเองก็ได้วะ =( "
 
 
 
 
ป.ล
เดี๋ยวมาอัพต่อ chapter ต่อไปนะคะ
อย่าเพิ่งเบื่อน๊าา