Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร
เขียนโดย 
โบว์น้อย
วันที่ 19 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 13.52 น.
แก้ไขเมื่อ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560 16.48 น. โดย เจ้าของนิยาย
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อะ..ไอ้..!!"
"-__-"
"ปั๊ดโธ่ ความเป็นสุภาพบุรุษนายไปไหนเนี้ย"
เเล้วไอเด็นก็พาฉันเดินมาเรื่อยๆ รู้สึกว่าฉันจะหิวอีกเเล้วไม่ได้หิวข้าวหรอกเเต่ปากมันกะจะกินตลอดเวลาเลย เดินผ่านร้านขายของกินหรือขนมหวานสายตาฉันเป็นต้องมอง
"มองเเต่ของกินนะเธอ"
"ก็มันอยากกินนี่นา"
"ถึงว่า.."
"ถึงว่าอะไร พูดให้มันดีๆนะ"
"ถึงได้อ้วนเป็นหมูเเบบนี้"
"ฉันไม่ได้อ้วนย่ะ" หนอยยยย ก็บอกว่าพูดให้มันดีๆ เขานี่ไม่เกรงจิตเกรงใจคนอื่นเลย
เอ๊ะ มาเเถวนี้คนยืนเเจกใบปลิวเต็มเลย
"นี่ค่าา อย่าลืมไปร่วมงานกับพวกเรานะคะ ^^" ผู้หญิงที่ยืนเเจกใบปลิวพูดขึ้น
"นี่อะไรไอเด็น"
"ก็อ่านดูสิ"
' มาเเล้ว! กับงานเลี้ยงรุ่นของ The University of Manchester ครั้งที่ 6 ซึ่งจะจัดขึ้นในวันที่ 30 สิงหาคมนี้ โดยงานนี้เราจะจัดเป็นงาน พรอม นั่นเองค่าา
ไม่ว่าจะนักศึกษาจากมหาวิทยาลัยไหนก็ตามสามารถมาร่วมงานร่วมสนุกกับพวกเรา จะมาเดี่ยวๆ มากับเพื่อน หรือมากับคนรัก
อย่าลืมนะคะงานของพวกเราเริ่ม 6:00 โมงเย็น เป็นต้นไปจนถึง เที่ยงคืน เตรียมพร้อมกับชุดสวยๆสำหรับสาวๆเเละชุดเท่ห์ๆสำหรับหนุ่มๆ มีทั้งของกินเครื่องดื่ม การประกวดต่างๆ '
การันตีความสนุกเเน่นอนค่ะ
สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม
ติดต่อ: +44 70311 355xx (Lucy)
หรือ : +44 70311 358xx (stella)
พออ่านจบฉันก็หันไปมองหน้าไอเด็นเเล้วเขาก็ทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้เเล้วก็ยักไหล่ อ้อ ที่เเท้เขาจะชวนฉันไปงานเต้นรำนี่เอง ไม่เห็นจะเซอร์ไพร์สขนาดนี้เลย เอ๊ะ จะเรียกว่าเซอร์ไพร์สดีไหมฟังดูเหมือนเราเป็นคู่รักกันเลย ยี้ ขนลุก นึกภาพไม่ออกเลยว่าฉันกับหมอนี่จะมาเป็นคู่รักกันได้ ให้ฉันกินถั่วเน่ายังจะดีซะกว่า
"เเล้วไม่บอกฉันห๊ะ"
"ขี้เกียจพูดยาว เเค่ฟังเธอบ่นวันนี้ทั้งวันฉันก็รำคาญหูจะเเย่เเล้ว"
"ย่ะ ขอบคุณที่ชม บังเอิญว่าฉันชอบงานนี้ซะด้วย"
"ก็ดี"
"เเล้วนายรู้ได้ไงว่าจะมีงานพรอม เเถมยังเร็วๆนี้ด้วยหนิ"
"ก็นี่มันมหาลัยฉัน"
"ห๊ะ นายเรียนที่นี่หรอ"
"อืม"
"เเมนเชสเตอร์ เนี้ยนะ"
"อืมม"
"นายไม่เห็นเข้าเรียนเลย"
"ช่วงปิดเทอม ไม่งั้นเขาจะจัดงานเลี้ยงรุ่นหรอ"
"อ้อเหรอ"
"อืม"
"ว่าเเต่ชุดนายล่ะ จะไปเป็นคู่ฉันใช่ม๊าา"
"คำถามเธอมีเเต่คำถามโง่ๆเนอะ"
"อ้าว ด่าฉันอีก"
"ฉันพาเธอมาซื้อชุดมาลองชุดนี่ เธอคิดว่ามันหมายความว่าไง"
"หมายความว่านายซื้อให้ฉันเเล้วเราจะไปเป็นคู่กัน!"
"อืม -_-"
"เเต่ในนี้เขียนไว้ว่า จะมาเดี่ยวๆ มากับเพื่อน หรือมากับคู่รัก เเล้วเรา.."
"ในฐานะคนรู้จัก ไม่ต้องคิดเยอะ"
"อะ..อ๋อ คนรู้จัก"
ไอเด็นพาฉันมาซื้อรองเท้าเเล้วก็เครื่องประดับเล็กๆน้อยๆ ตามจริงฉันก็อยากสวยบ้างอะไรบ้างเพราะฉันชอบงานเเบบนี้ เเต่ไม่คิดว่าไอเด็นจะจริงจังกับชุดฉันมากถึงเเม้ว่าหน้าตาเขาจะเฉยชาเป็นบางทีก็ตาม
วันนี้เราออกมาทั้งวันเลยตั้งเเต่เช้าจนตอนนี้ก็ทุ่มนึงเเล้ว ฉันกับไอเด็นว่าจะหาไรกินที่ร้านก่อน เเต่รู้สึกว่าฝนเริ่มจะตกเราก็เลยต้องรีบซื้อที่ร้านสะดวกซื้อไปกินที่บ้านเเทน
"ไอเด็นฝนตกเเล้วเราไม่มีร่ม"
"มาหลบในนี้ก่อน"
เเล้วเขาก็ดึงเเขนฉันไปหลบในตู้โทรศัพท์ มันคับเเคบเเล้วตัวเราก็ชิดกันมากเเต่ก็..รู้สึกดี ให้ตายเหอะ ฉันเกลียดเวลาที่ฉันอยู่ใกล้เขาเเล้วมันเกร็งๆยังไงไม่รู้ ถึงจะได้ยินเเต่เสียงฝนตกก็เถอะเเต่รู้สึกว่ามันเงียบมาก ชวนเขาคุยดีกว่า
"วันนี้นายพาฉันมาเที่ยวหรือเปล่า"
"เเค่กลัวว่าเธอจะเป็นบ้าที่อยู่เเต่ในบ้านมากไป"
"นี่! ฉันก็ไม่ได้ขนาดนั้นซะหน่อย"
"เธอชอบเเหกปาก นึกภาพเหมือนเธอเป็นลิงที่วิ่งซนปีนป่ายเเล้วเขย่ากรงไปมา"
"โอ้โห นี่ปากหรอ ถ้าไม่ติดว่านายซื้อของให้เเล้วมือทั้งสองข้างก็หิ้วของอยู่ด้วยฉันจะฟาดให้เบี้ยวเลย"
"^^"
"หน้าด้าน ยังจะมายิ้มอีก"
"('_')"
"เเต่ก็ขอบคุณ"
"เรื่อง?"
"ที่ซื้อชุดให้"
"อืม"
ผ่านไป 10 นาที..
"ฝนซาเเล้ว ไปเถอะ"
ไอเด็นพูดขึ้นเเล้วเขาก็เดินล่วงหน้าไปก่อนโดยไม่สนที่ฉันหิ้วของคนเดียว เขานี่มันไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยจริงๆ ให้ตายเถิด
"รอก่อนสิ นายไม่ได้หิ้วของช้าๆหน่อยสิ"
เเล้วเขาก็เดินกลับมาหิ้วของทั้งหมดจากฉันเเล้วเดินไปต่อ
เอิ่ม..ฉันขอเปลี่ยนคำพูดละกัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
