ผมเป็นได้แค่ตัวประกอบA

"เห้ออออออ.." เสียงถอดหายใจลากยาวออกมา  
 
 
 
 
 
 -"พักเที่ยงสักที" ไดกิพูดจากความเหนื่อยล้าจากการเรียนพร้อมตัวทรุดลงแนบโต๊ะ 
"เปิดเทอมวันแรกก็สั่งการบ้านเป็นชุดเลยแหะ.." ไดกิพูดกับตัวเองเบาๆ

 
 
 
"นี้ไดกิ!!"  เสียงริกะที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กพูดมาจากข้างหลังพร้อมตบหลังไดกิดังๆ 
 
 
 
 
 
 "หาาาา?" ไดกิหันไปคุยอย่างช้าๆพร้อมลากเสียงเนื่องจากความเหนื่อย
 
 
 
 
 
"นายชอบคุณมิยูริงั้นเหลอ?" ริกะพูดพร้อมแบบเอียงคอด้วยความสงสัย 
 
 
 
 
 
 -"เอ๋!!"  ไดกิสะดุ้งออกจากโต๊ะจนลืมอาการเหนื่อยล้า
 
 
 
 
 
"จริงๆด้วยสิน่ะ ฟุฟุ" ริกะพเอามือปิดปากแล้วหันมามองไดกิด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ 
 
 
 
 
-"ไม่จริงสักหน่อย!!"  ไดกิตอบแบบแก้ตัวหน้าด้านๆ  
 
 
 "ใช้เหลอ? ก็เห็นตอนเรียนเกือบทุกคาบชอบมองคุณมิยูริไม่ใช้เหลอ ถ้ายอมบอกชอบดีๆชั้นจะช่วยให้สมหวังเอง" ริกะเอียงตัวแล้วทำหน้าแบบเจ้าเล่ย์ 
 
 
 
 
 
"อะ...อืมฉันชอบคุณมิยูริ.."  ผมแอบกระซิบข้างๆหูริกะ  
 
 
 
 
"เอ๋~~..จริงๆด้วย คงอาจไม่สมหวังก็ได้แหนะ"  ริกะเอามือตบไหล่ไดกิแบบเบาๆ 
 
 
 
 
"ทำไมไหงงั้นล่ะ!!"  ผมตอบด้วยความตกใจ  
 
 
 
"ก็นายกับคุณมิยูริกับนายต่างกันจะตายย คุณมิยูริหัวดี แถมรวย แทบบสวยจนแทบจะเป็นดาวโรงเรียนเลยล่ะ- ถ้าเทียบกับนายแล้ว นายไม่ฉลาด แถมฐานะก็ไม่รวย หน้าตาก็ปกติมากด้วย~"
 
 
 
 
"ทำอะไรไม่ได้เลยเหลอริกะ.." ไดกิตอบแบบสิ้นหวัง  
 
 
 
  "แต่ไม่เป็นไรฉันเทพธิดาริกะผู้นี้จะช่วยให้สมหวังเอง!! เชื่อมือได้เลย!!" ริกะตอบแบบมั่นใจตัวเองพร้อมเอามือถุบกลางอก
 
 
 
 
"จริงน่ะๆ!!" ไดกิกระโจนไปหาริกะพร้อมพูดเสียงใส  
"อื้ม!!..งั้นมาเริ่มกันเลย!! "ริกะพูดจบก็กำลังเดินไปไหนสักแห่ง  
 
 
 
"ที่เริ่มนี้คือ..เริ่มอะไร.."ไดกิพูดแบบช้าๆ
 
 
 
"นี้คุณมิยูริ สนใจไปกินข้าวเที่ยงกับพวกเราไหม!!" ริกะพูดเสียงระรื่น ด้านหลังคุณมิยูริ 
 
 
 
 
"เอ๋!! แผนที่ว่าคืองี้เองเหลอ" ไดกิพูดในใจเบาๆ
 
 
 
 
"อ่ะ...อืมแต่ชวนคนๆนั้นมาด้วยได้มั้ย" คุณมิยูริพูดด้วยเสียงเขิลแล้วชี้ไปที่อาราตะ  
 
 
 
"ทำไมต้องชวนเจ้านั้นด้วย"  ไดกิพูดในใจเบาๆ  
 
 
 
 
"นี้ๆริกะเอาไงดี.."  ไดกิดึงแขนเสื้อริกะพร้อมกระซิบข้างๆหู  
 
 
 
"อืมมมม~ ผิดแผนนิดหน่อยแหะ..แต่ยังพอมีโอกาศอยู่" ริกะยืนกอดอกยังกับคิดอะไรอยู่ 
 
 
 
 
"ยะ..ยังไงล่ะ" ไดกิยืนมองด้วยท่าทางรุกรี้รุกรน  
 
 
"เดี๋ยวฉันจะหาวิธีให้พวกเธออยู่กัน2คนเองน่ะไม่ต้องหวง!!"  
 
"ทะ..ทำได้งั้นเหลอ"  ไดกิเอามือทั้ง2ข้างจับที่ไหล่ริกะ 
 
"เชื่อใจฉันคนนี้สิ" ริกะยืดตัวพูดด้วยน้ำเสียงแบบมั่นใจสุดๆ 
 
 
 
"งั้นฝากด้วยน่ะริกะ!!"  ไดกิโค้งตัวขอร้องริกะสุดหัวใจ 
 
 
 
 
"ได้เลย...เริ่มแผนการ!!.."

 
 
 
 
 
 
 

ฝากเพจด้วยน่ะครับไว้แจ้งเตือนเวลาอัพตอนใหม่น่ะครับ!!
 
https://www.facebook.com/nampakkakung/?fref=ts