รักวุ่นวายของยัยsตัวแม่
เขียนโดย 
yandere_sama
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 12.41 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 13.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) บทที่6
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ราตรีฉันรักเธอนะ”เกรซพูดพ
“ฉันก็รักเธอเหมือนกันนะคะเ
“รัก รักที่สุดเลย!!”
“เฮือก!!!”ฉันสะดุ้งตื่นขึ้
“อูยเจ็บๆฝันอะไรของเราเนี่
ฉันหันไปขู่ฟ่อใส่คนข้างกาย
“เอือก”กลืนน้ำลาย
“อืม”เกรซครางก่อนจะค่อยๆพล
พรวด!!กำเดาไหลพรั่งพรูออกจ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!!”ฉันเ
ฉันตะโกนในห้องน้ำเสียงดังล
ไม่สบายฉันต้องไม่สบายแน่ๆ.
“ราตรีตั้งสติหน่อยสิยัยนั่
1ชั่วโมงต่อมา
“หาววฮืมราตรีตื่นแล้วหรอทำ
“ฉ..ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”ลุกข
“ใจเย็นราตรียัยนั่นต้องเล่นสงครามประสาทกับเราแน่ๆ เราไม่ได้ชอบเกรซๆๆๆๆๆ”ก้มหน้ามองพื้นทั้งๆที่ตอนนี้สายตายังมิวายเหลือบไปดูที่ประตูห้องน้ำเป็นระยะๆ
ไม่กี่นาทีต่อมาเกรซก็ออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดนักเรียนเต็มยศเจ้าหล่อนค่อยๆเข้ามานั่งที่โต๊ะอาหารบรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ
“กึกๆๆๆๆๆ”เสียงกัดช้อนของฉันดังขึ้นราวกับเครื่องจักรเพื่อที่จะได้ระบายความอึดอัดที่อัดอั้นอยู่ในใจฉันในตอนนี้
“เอ่อราตรี”
“ค..คะ!”
“ไม่สบายรึเปล่าเธอแปลกๆไปตั้งแต่เช้าแล้วนะ”เกรซเลืกคิ้วถามด้วยสีหน้าที่ดูหล่อกว่าปกติยัยนี่จะมาโปรยสเน่ห์อะไรใส่ฉันอีกล่ะ อ๊ะไม่นะตาฉันทำไมยัยนี่ถึงมีดอกไม้บานสะพรั่งเต็มฉากหลังได้ล่ะเนี่ยไม่สบายฉันไม่สบายชัวเลยงานนี้!!=[]=
“ป..เปล่าค่ะ”ก้มหน้ามองไข่เจียวไหม้ที่ฉันทอดตอนเหม่อๆไม่รู้ทำไมเวลาทำอะไรฉันก็คิดถึงแต่หน้ายัยเกรซตลอดอ๊ากไม่นะพระเจ้า อุลตร้าแมน ยูเอฟโอ ก๊อตซิลล่า คิวเบย์ มาโดกะ ใครก็ได้ช่วยเอายัยบ้านี่ออกไปจากหัวฉันซักที...
“นี่ราตรีเป็นอะไรรึเปล่าเธอดูหน้าซีดๆนะหรือว่าจะไม่สบาย”อีฟเธอจะมาจับผิดฉันทำแมวอะไรฟะอุส่าพยายามทำตัวไม่ให้มีพิรุธแล้วเชียว
“อืมเปล่าค่ะ”หึๆๆๆเตรียมตัวเป็นศพแล้วรึยังคะคุณเพื่อนที่รักมากระตุกหนวดหมาแบบนี้คงไม่อยากตายแบบสวยๆสินะ
“จริงหรอฉันว่าเธอดูเหนื่อยๆนะไปห้องพยาบาลมั๊ย”เกรซที่เดินอยู่ข้างๆฉันตรงปรี่เข้ามาหาพลางเอาหน้าผากมาชนกับหน้าผากของฉันเพื่อวัดไข้
ปรี๊ดดด เสียงกาต้มน้ำเหมือนจะดังออกมาจากหูหน้าร้อนผ่าวไปหมดตอนนี้สายตาของฉันกำลังจ้องเกรซในระยะประชิดจนทำให้ลมหายใจสัมผัสกันได้เลยทีเดียว
“เฮือก!!!”ย..ยัยโรคจิตยัยหน้าม่องานอดิเรกของเธอคือการแกล้งฉันใช่มั๊ยยะอ๊าไม่นะอึดอัดชะมัดว๊ากกกก!!
“ร..ราตรีฉันว่าเธอไปห้องพยาบาลดีกว่ามั๊ยเธอไม่สบายแน่ๆเลยนะฉันว่า”เกรซกับอีฟรีบวิ่งเข้ามาพยุงฉันที่กำลังจะเป็นลมเพราะอุณหภูมิในร่างกาย
แต่เดี๋ยวนะห้องพยาบาล!!
‘ใช่แล้วถ้าเราแกล้งป่วยเราก็จะไม่ต้องเข้าเรียนนี่นาหึๆๆๆ’เสียงในด้านมืดของฉันหัวเราะในลำคออย่างชั่วร้าย
‘ไม่ได้นะราตรีเธอจะโดดเรียนได้ยังไงเธอต้องคอยนั่งมองเกรซสิยัยนั่นมันน่าม้อจะตายเธอไว้ใจมันหรอถ้ายัยบ้านั่นเกิดจีบคนอื่นมั่วขึ้นมาละไว้ใจไม่ได้เลยนะ’เสียงด้านดี(รึเปล่า)ของฉันพูดขึ้นมาบ้าง
‘เอ๊ะว่าไงนะยัยนี่คิดจะเจือก(?)เรื่องคนอื่นรึไงฟะ’เสียงด้านชั่วเริ่มขึ้นเสียง
‘อะไรนะยะยัยหน้าวอก’ราตรีด้านชั่วตะโกน
‘ถ้าฉันวอกเธอก็ดับเบิลวอกแล้วล่ะยะแบร่’ราตรีด้านดี(?)แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ราตรีชั่วด้วยท่าทางกวนส้นสุดฤธิ
‘หึยยัยนี่จะไฟว้รึไงยะ!!!’ถกแขนเสื้อขึ้นจนถึงหัวไหล่
‘มาเลยๆฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเธอจะแน่ซักแค่ไหน’แหว่งแขนไปมาขว้างวงแหวนบนหัวกับปีกกองไว้ข้างๆ
แต่ก่อนที่จะได้ทันทำอะไรทั้งราตรีชั่วและดีก็ต่างพากันถอนทับโดยพร้อมเพรียงแบบไม่ได้นัดหมายกว่าฉันจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว
“นี่พวกเธอน่ะทำไมยังไม่รีบเข้าห้องเรียนอีกออดดังนานแล้วนะ”เสียงห้าวเอ่ยขึ้นจนอีฟสะดุ้งโหยงเธอค่อยๆหันไปหาต้นเสียงจนพบเข้ากับประธานนักเรียนจอมเผด็จการหรือในสรรพนามที่ทั้งโรงเรียนเรียกกันว่าเจ๊ปาล์ม
“ค..คือเพื่อนเราดูท่าไม่ค่อยดีก็เลยว่าจะพาไปห้องพยาบาลน่ะแหะๆๆ”อีฟตอบเสียงแห้ง
“หืมงั้นหรอถึงยังไงพวกเธอก็ทำผิดกฎโรงเรียนพอพาเพื่อนเธอไปส่งห้องพยาบาลเสร็จก็อย่าลืมไปห้องกรรมการนักเรียนเพื่อรับโทษด้วยล่ะอ้อแล้วทางที่ดีอย่าคิดหนีดีกว่านะคงจะรู้ใช่มั๊ยว่าถ้าหนีแล้วจะเป็นเช่นไร”รอยยิ้มดุจมัจจุราชถูกคลี่ออกมาจนบรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปโดยฉับพลัน อีฟกลืนน้ำลายฝืดๆลงคออย่างยากลำบากสงสัยคงจะนึกสภาพตอนที่ตัวเองจะถูกมาตราการขั้นเด็ดขาดของประธานปีศาจคนนี้ไม่ออก
ตัวอย่างวีรกรรมของเจ๊ปาล์มหรือประธานโรงเรียนนี้เท่าที่ฉันได้ยินมาแต่ละข่าวลือนั้นทำให้ฉันไม่กล้าโดดเรียนเลยแม้แต่ครั้งเดียว เพราะนอกจากเธอจะเป็นคนที่ต่อกรได้ยากที่สุดแล้ว เธอยังขึ้นชื่อเรื่องความโหดเกรียนและความเผด็จการแบบขั้นสุดยอดเกินกว่าจะจินตนาการได้เลยทีเดียวเชียวเชื่อได้เลยว่าคำว่าปราณีไม่ได้ถูกจารึกอยู่ในพจนานุกรรมของเธอเป็นแน่แท้
ยิ่งการทำโทษในแต่ละครั้งเท่าที่ฉันเคยเห็นอีฟกับพวกแก๊งบ้าบอเรนเจอร์โดนมาก็มีตั้งแต่ขั้นเบสิคอย่างขัดห้องน้ำจนถึงให้วิ่งมาราธอนเป็นกิโลๆโดยที่แบกเจ้าหล่อนไว้บนหลังให้นางเอาแซ่ฟาด= =
ถ้าจะสรุปง่ายๆก็คือยัยคนนี้คือปีศาจในคราบมนุษย์อย่างแท้จริง
“หืมยัยเผือกตรงนั้นน่ะมีปัญหาอะไรกับฉันรึไง”มาแล้วไงท่าอ่านใจในตำนาน!!
“ป..เปล่าค่ะ”
“หึอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าหล่อนคิดอะไรอยู่แล้วทำอะไรไว้บ้าง”ปาล์มตวัดสายตาเย็นเยียบมาทางฉัน
“หึๆๆๆ”เจ้าหล่อนหัวเราะในลำคอก่อนจะเดินจากไป
ยัยนี่ร้ายกว่าฉันได้ยังไงกันฉันนางเอกนะยะยังไงก็ต้องร้ายที่สุดเซ่!!(ยังคงภูมิใจกับบทชั่วของตัวเองไม่เลิก)
อ๊ะจริงสิยังไงก็ต้องใช้แผนโดดเรียนก่อนดีล่ะ!
“โอ๊ยเกรซคะตอนนี้ชั้นรู้สึกปวดหัว ปวดท้อง เป็นไข้ ไม่สบาย หน้ามืด คล้ายจะเป็นลม เมายาดม อยากอาเจียน มากๆเลยค่ะ”แล้วก็ใช้แอ๊ตติ้งการแสดงผสมซักนิดหึๆๆๆ
“โหราตรีเธอเป็นขนาดนี้ไปห้องพยาบาลดีกว่านะ”อีฟลุกลี้ลุกลน
“ถ้าจะเป็นเยอะขนาดนี้ไปวัดแทนดีกว่ามั๊ยชอบเลขอะไรอ่ะเดี๋ยวฉันเป็นเจ้าภาพให้เองนะบอกมาเลยไม่ต้องเกรงใจ”เกรซยิ้มยียวน
เธอได้ไปวัดก่อนแน่เกรซเดี๋ยวนี้ตอนนี้เลยดีกว่ามาๆ
“เกรซพูดอะไรอย่างนั้นไปแช่งราตรีได้ยังไงล่ะ”อีฟพูดห้าม ดีมากเพื่อนด่ามันเข้าไป!!
“โอ๊ยปวดท้องปวดหัวปวดตัวไปหมดไม่ไหวแล้วพาฉันไปห้องพยาบาลหน่อยสิคะ”ถ้าจะให้ดีวันนี้ทั้งวันไม่ต้องตามไปเรียนจะดีมาก
“อ๊ะราตรีเราไปกันเถอะนะ”อีฟรีบหิ้วฉันวิ่งจ้ำเอาๆไปที่ห้องพยาบาลทันทีแต่ครูห้องพยาบาลดันไม่อยู่ซะนี่ฉันเลยได้สิทธ์นอนฟรีแบบไม่ต้องวินิจฉัยโรคดวงดีจริงๆเลยชั้นโฮะๆๆๆ
อึฟหายไปจากห้องพยาบาลเพื่อไปหาปาล์มที่ห้องกรรมการนักเรียนอย่างรวดเร็วฉันเลยเข้ามานอนที่ห้องพยาบาลอย่างโดดเดี่ยวแต่จะว่าโดดเดี่ยวก็ไม่ถูกล่ะนะเพราะว่าเตียงข้างๆฉันนั้นมีผู้หญิงผมยาวสีรุ้งกำลังนอนหลับอุตุอยู่
ผ้าม่านผืนหนาถูกดึงมากั้นเตียงของฉันกับยัยหัวเรนโบวเผื่อไม่ให้ใครมาเห็นสภาพตอนนอนอันแสนจะน่ารัก(?)ของฉัน(นอกจากจะโรคจิตแล้วความหลงตัวเองนี่ไม่แพ้ใครจริงๆ)
แอ๊ด ประตูไม้ของห้องพยาบาลค่อยๆแง้มเปิดออกถีงฉันจะมองไม่เห็นว่าเป็นใครแต่เสียงที่ลอดออกมานั้นก็ทำให้เดาได้ไม่ยาก
“นี่ออยฉันบอกเธอแล้วไงว่าให้กลับเข้าไปนั่งเรียนด้วยน่ะทำไมถึงไม่ฟังกันเลยอยากจะโดนฉันลงโทษรึไง”ปาล์มส่งเสียงขู่ยัยผมเรนโบวจนขนแขนฉันพากันชูชันขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงด้วยอาการขนลุกซู่
“อะไรกันล่ะก็เมื่อคืนฉันมัวแต่ทำงานนี่นาโปรดิวเซอร์ก็พาฉันออกงานนู้นรับงานนี้อยู่ได้ของีบหน่อยไม่ได้หรอ”ยัยคนที่ชื่อออยพูดสวนกลับอย่างไม่ยอมแพ้
เดี๋ยวนะออยชื่อนี้มันคุ้นๆคงไม่ใช่ดาราฝาแฝดออยออมที่กำลังดังตอนนี้สินะ
“นี่ปาล์มเธอจะอะไรกันนักกันหนาเรื่องแค่นี้เองอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่สิ”
“ต..แต่ข้อตกลงของเรา”
“เรื่องนี้ฉันทำคนเดียวได้ถ้าเธอไม่อยากช่วยฉันแล้วก็ตามสบายนะอย่าเอาข้อตกลงอะไรมาอ้าง”
“...”
“แล้วไงจะมาบ่นฉันแค่นี้หรอถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอนอนต่อนะฉันง่วงเธอก็รู้นี่ว่าการที่ฉันแสร้งทำตัวเหมือนมีออมมันเหนื่อยน่ะ”ยัยผมรุ้งตวาดใส่ปาล์มเสียงดังลั่นแบบที่ถ้าเป็นฉันฉันจะไม่พูดอย่างนั้นเด็ดขาด
“ไม่ล่ะเรื่องนี้ฉันสัญญาแล้วนี่ยังไงฉันก็ไม่กลับคำหรอกเรื่องตามหาฆาตรกรน่ะ”เสียงอันเย็นเยียบของปาล์มทำเอาใจฉันหล่นวูบเธอคงไม่ได้หมายถึงฉันสินะแต่ความคิดนั้นก็หยุดชงักลงจนแทบลืมหายใจเมื่อปาล์มเดินเข้ามาเปิดม่าน
“หึๆๆๆคิดหรอว่าฉันไม่รู้น่ะว่าเธอหลบอยู่ตรงนี้ยัยฆาตรกร”
ติดตามเรื่องอื่นๆหรือตอนที่ไวกว่าได้ที่เพจได้เลยค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
https://www.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4QwQ-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0-127421940992898/
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
