รักวุ่นวายของยัยsตัวแม่

8.3

เขียนโดย yandere_sama

วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 12.41 น.

  8 ตอน
  3 วิจารณ์
  11.03K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 13.38 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) บทที่7

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ห๊ะ!อะไรนะเมื่อกี้บอกว่าฆาตรกรใช่มั๊ยไม่จริงน่าก็ช่วงหลายอาทิตย์นี้ฉันไม่ได้ออกล่าเหยื่อเลยนี่นาแล้วยัยปาล์มนี่รู้ได้ยังไงกัน ฉันจ้องไปที่ใบหน้าเรียบนิ่งนั้นไม่วางตาแต่เมื่อฉันได้มองนัยน์ตาสีควันบุหรีนั้นก็เหมือนกับว่าความมั่นใจและความเชื่อมั่นของฉันกำลังถูกดูดไป
‘คนที่รู้เรื่องนี้นอกจากเกรซก็ไม่มีแล้วไม่ใช่รึไงกันหรือว่า...’ความคิดแง่ลบพรั่งพรูออกมาราวกับเขื่อนแตกความไว้ใจเริ่มลดน้อยถอยลงไปทุกทีๆ
‘ไม่ฉันเป็นคนอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันราตรีตั้งสติหน่อยสิถึงเกรซจะหน้าม้อปากวอนTeenแค่ไหนแต่ยัยนั่นก็ไม่ใช่คนปากพล่อยดังนั้นไม่มีทางที่เกรซจะบอกความลับนี้ให้ใครแน่ๆ’
“ยัยเปี๊ยกนี่นะหรอที่เป็นฆาตรกรน่ะปาล์มหน้าเอ๋อๆตัวเตี๊ยๆอย่างนี้จะไปทำอะไรเค้าได้กัน”ออยมองฉันด้วยหางตาพร้อมกับพูดทำร้ายจิตใจฉันเป็นพักๆ
แต่เดี๋ยวก่อนนะด่าฉันว่าอีเผือก ยัยเตี๊ย ยัยเปี๊ยกนี่ไม่เท่าไหร่(ชินแล้ว)แต่เธอมาว่านางเอกอย่างฉันว่าเอ๋อได้ยังไงยะยัยหัวรุ้งเอ๊ย!!=[]=
“หึๆๆยัยนี่เป็นฆาตรกรจริงๆถึงฉันจะไม่มีหลักฐานในคดีของเธอแต่ท่าเป็นคดีอื่นๆล่ะก็เหลือเฟือเลยล่ะ”ปาล์มเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะหันไปหยิบแฟ้มมาให้ออยดู ยัยหัวเรนโบว์ค่อยๆเปิดหน้าในแฟ้มทีละหน้าอย่างใจเย็นพร้อมกับหันมามองที่ฉันเป็นพักๆ
“ไม่น่าเชื่อ”ออยพูดเสียงแผ่ว
“อ..เอ่อคือ”ฉันพยายามจะหาทางออกไปจากวงสนทนาสุดอึดอัดนี้แต่ดูท่าว่ามัจจุราชทั้งสองจะไม่เปิดทางให้ง่ายๆเพราะพอฉันอ้าปากจะพูดไม่ออยก็ปาล์มจะตวัดหางตามองฉันทันทีแถมสายตาตอนมองยังน่ากลัวสุดๆอีกต่างหาก
เดาใจทั้งสองคนไม่ออกเลยจริงๆให้ตายสิ...
ผั่วะ!! ประตูห้องพยาบาลเปิดออกแรงจนชนเข้ากับผนังเสียงดังสนั่นปาล์มและออยหันไปหาต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมายภาพที่ทั้งสามเห็นนั้นก็คือภาพของเกรซในสภาพที่ถือข้าวของพะรุงพะรังเข้ามาหาฉันด้วยท่าทีที่ดูร่าเริงเหมือนเคย
“เป็นไงมั้งจ๊ะMy hunny ไม่มีชั้นอยู่คงจะเหงาล่ะสิใช่ม้า~ไม่เป็นไรแล้วนะเพราะเดี๋ยวฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเองนะที่รัก”เกรซตะโกนโหวกเหวกลั่นห้องก่อนจะวิ่งเข้ามากอดฉันแบบไม่แคร์สื่อ(นางคงยังไม่เห็นด้วยซ้ำว่าในห้องมีปาล์มกับออยอยู่)
“เดี๋ยวก่อนค่ะเกรซฉันอึดอัดนะคะ”ฉันผลักใบหน้าขาวๆของเกรซให้ออกห่างจากหน้าของฉันอย่างเบามือเพราะดูท่าว่ายัยฝรั่งนี่ชักจะเริ่มลามปามไปใหญ่
“อะไรกันน่ะพวกเธอ”ออยเอ่ยเสียงเย็น
“ก็มาดูแลแฟนไงคะเห็นๆกันอยู่”เกรซยิ้มร่าก่อนจะเข้ามากอดฉันต่อ
“ฟ..ฟ..ฟ..แฟนเฟินอะไรกันคะเกรซฉันไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย”ยัยบ้านี่พูดอะไรออกมากันเนี่ยเมาไข่เจียวเมื่อเช้ารึไง
"นี่เธอไม่ไปเรียนรึไง"ปาล์มจ้องมาที่เกรซอย่างคาดโทษ
"หืมเรียนหรอฉันก็ว่าไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่ในเมื่อเธอยังไม่เข้าห้องเรียนเลยนี่นาจริงมั๊ยคะคุณประธาน^ ^"เกรซยิ้มยียวน
นี่มันอะไรกันหวังว่าคงจะไม่เกิดการตบกันในห้องพยาบาลใช่มั๊ยเพราะว่าถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆฉันก็คิดข้อแก้ตัวให้อาจารย์ไว้แล้วล่ะ= =
"หืมเธอนี่กล้าดีนี่นานอกจากออยแล้วไม่เคยมีใครกล้าพูดกับฉันอย่างนี้เลยนะ"ปาล์มแสยะยิ้มเย็นบรรยากาศรอบตัวเริ่มมาคุจนฉันสัมผัสได้ 
"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ออยตวัดสายตามาที่ปาล์มถึงใบหน้าจะราบเรียบแต่รังสีที่ปล่อยออกมานั้นก็แสดงให้เห็นว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อยทีเดียว
"หึๆๆ"ปาล์มหัวเราะในลำคอ
"แล้วจะเอายังไงกับยัยเปี๊ยกนี่ล่ะปาล์ม"ออยหันไปถาม
"หืมนั่นสินะยังไงก็คงต้องถามจากเจ้าตัวนี่ล่ะฉันจับโกหกเก่งจะตายไป"ทั้งสองคนเริ่มเปิดฉากคุยกันเองโดยปล่อยให้ฉันและเกรซมองทั้งคู่ตาปริบๆ(พูดเข้าใจกันเองอยู่สองคน)
"นีีพวกหล่อนจะคุยกันแค่สองคนอีกนานมั๊ยฉันกับราตรีจะสวีทกันนะไร้มารยาทจริงๆ"เกรซทำแก้มป่อง แต่ถ้าจะให้ฉันกลับไปอ่านตรงที่นางเปิดประตูเข้ามาคำว่ามารยาทที่พ่นออกมาจากปากหล่อนตอนนี้ยังไงๆก็ฟังไม่ขึ้นย่ะ
"หืมอะไรกันๆฉันก็แค่อยากจะสอบถามแฟนของเธอนิดๆหน่อยๆน่ะเธอคงไม่ว่าใช่มั๊ยล่ะเกรซเอ๊ะหรือจะให้เรียกว่าฟ้าใสดี"ปาล์มยิ้มเย็น
มีคนเรียกเกรซว่าฟ้าใสอีกแล้วทำไมกันล่ะเนี่ยฉันเริ่มจะไม่เข้าใจซะแล้วสิถ้าตะวันเรียกคนเดียวยังพอว่าแต่ยัยปาล์มนี่ยังเรียกเกรซว่าฟ้าใสอีก
ฉันหันไปหาเกรซที่ตอนนี้เธอกำลังตัวสั่นเป็นลูกนกเลยล่ะสายตาที่มองปาล์มเต็มไปด้วยความหวาดระแวงอย่างน่่าสงสัย
ฉันชักอยากจะรู้เรื่องนี้ขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ...
"อ้าวเงียบแบบนี้แปลว่าอนุญาติสินะแต่ที่ฉันถามก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะฉันก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นคนฆ่าพี่สาวของออยรึเปล่าก็แค่นั้นเอง"ปาล์มหันไปหยิบรูปภาพจากในแฟ้มที่เคยให้ออยดูมาวางไว้บนเตียงของฉันพร้อมกับคลี่ภาพแต่ละใบให้สามารถเห็นได้ทุกรูป ซึ่งแต่ละรูปก็จะเป็นภาพของสองฝาแฝดออยออมซึ่งกำลังแสดงละครอยู่หรือไม่ก็ภาพศพของออมที่นอนตายในสภาพที่เละเทะมากจนดูแทบไม่ออก
เกรซเลิกคิ้วก่อนจะหันไปที่ปาล์มอย่างไม่เข้าใจ"ภาพพวกนี้มันอะไรกัน"
"ออมตายอยู่ที่ห้องของเธอในสภาพที่เละเทะจนดูแทบไม่ออกเราสืบคดีนี้มาอาทิตย์นึงแล้วแต่ตอนแรกๆที่ฉันลองสืบดูฉันก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับฆาตรกรต่อเนื่องที่ตามจับมาเจ็ดปีแต่ยังตามจับไม่ได้ฉันเลยลองสืบหาฆาตรกรคนนี้ดูในฐานะของผู้ต้องสงสัย"ปาล์มอธิบายเสียงเรียบ
"แล้วยังไงทำไมพวกเธอถึงไม่แจ้งตำรวจล่ะ"เกรซหันไปถามปัญหาที่คาใจเธอมานาน
"แจ้งไม่ได้หรอกเพราะฆาตรกรคนนี้วางแผนโยนความผิดมาให้ออยทั้งหมดเพราะเท่าที่ฉันดูทั้งรอยนิ้วมือตามร่างกายศพที่อาวุธหรือร่อยรอยรอบๆห้องเป็นของออยทั้งหมดแถมช่วงนั้นเจ้าตัวดันไม่มีพยานที่อยู่อีกต่างหากขืนบอกไปคนที่จะโดนจับคงเป็นออยแน่ๆ"ปาล์มยังคงอธิบายอย่างใจเย็น
"แล้วตอนนั้นออยอยู่ที่ไหนกันทำไมถึงไม่มีพยานที่อยู่ล่ะ"เกรซขมวดคิ้วจนเป็นปมความสงสัยในคดีนี้มากมายจนเธอเริ่มปวดหัว
"ฉันสลบอยู่ที่พื้นข้างๆศพในสภาพที่เลือดท่วมตัวโอเครึยังล่ะ"ออยตอบเสียงเย็นพูดแบบไม่ค่อยหยี่ระกับเรื่องนี้ซักเท่าไหร่
 "แล้วศพพี่เธอล่ะคะ"ฉันเริ่มถามบ้าง
"ฉันเอาไปซ่อนไว้ที่ช่องฟรีสที่บ้านเพราะว่าศพของเธอมันเละจนแยกเป็นชิ้นๆทำให้ตอนเอาเข้าไปในตู้เย็นเลยไม่ค่อยยุ่งยาก"ออยหันมามองฉันด้วยหางตา
"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะเกรซในเมื่อเธอเป็นแฟนกับยัยนี่ก็คงรู้สินะว่ายัยนี่เป็นอะไร..."
ปาล์มยิ้มมุมปากแสดงถึงความเหนือชั้นกว่าให้เกรซได้เห็น 
"ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอไปสืบเรื่องราตรีได้ยังไงแต่ขอบอกเลยว่าคนร้ายไม่ใช่ราตรีแน่นอน"เกรซยืนยันเสียงแข็ง
"ทำไมเธอถึงมั่นใจอย่างนั้นล่ะ"ออยหันมาทางเกรซพลางนั่งไขว่ห้างบนเตียงอย่างสบายใจเฉิบราวกับว่าห้องนี้คือห้องนอนของเธอไม่มีผิด
"ศพยังไงล่ะราตรีจะชอบทรมานคนจนตายมากกว่าแล้วจะไม่ยุ่งกับเหยื่อถ้าเหยื่อถ้าเหยื่อตายแล้วแต่เท่าที่ดูจากในรูปนี่คนที่ชื่อออมเหมือนจะโดนสับจนเละเทะจนน่าจะตายตั้งนานแล้วแต่เหมือนฆาตรกรก็ยังจะทำลายศพต่อซึ่งตรงนี้มันผิดจากนิสัยของราตรีอย่างแรงเลยล่ะ"เกรซมองมาทางฉันด้วยสายตาเป็นประกาย
ดูท่าว่ายัยฝรั่งนี่จะขอรางวัลจากฉันน่าดู= =
"หึๆๆงั้นหรอแต่ว่านะสำหรับฉันแล้วแค่ออยรอดก็โอเคแล้วล่ะในเมื่อหาตัวฆาตรกรตัวจริงไม่เจอชั้นก็จะเอาแฟนของเธอไปส่งตำรวจแล้วก็เอาหลักฐานพวกนี้ไปยื่นให้ตำรวจดูหลังจากนั้นก็เม็คเรื่องเองนิดหน่อยแค่นี้ออยก็คงจะพ้นจากการเป็นผู้ต้องสงสัยแล้วล่ะหึๆๆๆจะเอายังไงดีน้า"ปาล์มทำเสียงยานคาง
"คุณ/เธอต้องการอะไรกันแน่/คะ"ฉันกับเกรซตะโกนขึ้นพร้อมกัน
"ฉันก็แค่อยากจะขอให้พวกเธอช่วยสืบเรื่องนี้อีกแรงโดยการแลกกับการที่ว่าฉันจะไม่บอกความลับนี้ให้ใครรู้โอเคมั๊ยล่ะ"ปาล์มแสยะยิ้มชั่วร้ายจนฉันขนลุกเกรียว
"แน่นอนว่าถ้าเธอไม่ตกลงฉันก็พร้อมที่จะส่งเอกสารพวกนี้ไปให้ตำรวจทันทีหวังว่าเธอคงจะฉลาดพอนะราตรีหึๆๆๆ(โหยหลอกด่า)"ปาล์มหัวเราะในลำคอด้วยท่าทีสบายอารมณ์แบบไม่ทุกข์ไม่ร้อนเพราะดูท่าไม่ว่าทางไหนฝ่ายเธอก็ดูได้เปรียบไปหมดการที่ฉันจะรับข้อเสนอนี้ไว้ก่อนก็คงไม่เสียหาย(ฉันยังไม่อยากไปเที่ยงห้องกรงหรอกนะ= = )
"ฉันยอมรับข้อเสนอค่ะ!!"
"ราตรี.."
เกรซมองฉันตาโตเหมือนเธอจะรู้ว่าถึงจะรับงานนี้ไปก็ใช่ว่าฉันจะรอดแต่ทำไงได้ล่ะเกรซเอ๋ยสำหรับฉันแล้วการที่ประวิงเวลาตายตัวเองไปวันต่อวันแบบนี้ต่อให้ตายช้าตายเร็วค่ามันก็ไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่ เพราะงั้นขอให้ฉันได้ทำในสิ่งที่พอทำได้ก่อนล่ะกันนะ(อย่างน้อยๆก็เลื่อนไปตายพรุ่งนี้ก็ยังดี)
"ตัดสินใจได้ดีนี่ยัยเปี๊ยก"ออยเหยียดยิ้มก่อนจะกระโดดลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องไป
"หวังว่าเธอจะทำให้ฉันเบาแรงลงล่ะนะราตรีหึๆๆๆ"ปาล์มหัวเราะในลำคอ
ฉันได้แต่มองยัยประธานนั่นเดินออกจากห้องตามออยไปอย่างช้าๆจะให้ทำยังไงได้ในเมื่อตอนนี้ฉันอยู่ในสภาพที่อับจนหนทางสุดๆหวังว่าวันนี้คงจะไม่มีอะไรแย่กว่านี้แล้วนะให้ตายสิ

"ยัยเผือกเตี๊ย!!!"เสียงนรกดังขึ้นจากหน้าห้องพยาบาลก่อนตามด้วยเสียงเปิดประตูปึงปังที่ดังราวกับจะพังเข้ามา แม้จะได้ยินแค่นั้นสมองของฉันก็ประมวลผลอย่างฉับไวเลยว่าบุคคลที่กำลังพังประตู(?)เข้ามาในตอนนี้คือใคร
"นี่ตั้งแต่ทีีฉันรู้ข่าวจากอีฟฉันก็เป็นห้วงเป็นห่วงเธอล่ะแล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ"ยัยชะนีเดินเข้ามาดึงแยกฉันกับเกรซออกจากกันมิวายเจ้าหล่อนยังนั่งแทรกกลางอีกด้วยเห็นแล้วมันน่าหงุดหงิดชะมัดยัยกอริล่า ยัยวอก ยัยชิมแปนซีT[]T
"อะไรของเธอน่ะมีนออกไปนะ"เกรซขึ้นเสียง
"อะไรอ่ะเกรซฉันเป็นรุ่นพี่(ชมรมราตรีแฟนคลับ)เธอนะฉันต้องได้สิทธิพิเศษสิ"มีนทำแก้มป่องดูท่าว่าเรื่องน่ารำคาญในวันนี้คงจะตามมาเป็นกระบุงเป็นแน่แท้
"ไสหัวไปเลยนะยะ"เกรซชี้นิ้วไปทางประตูเป็นเชิงไล่
"อะไรกันQAQ"
"ถ้าหล่อนยังไม่ไปฉันจะโทรเรียกขิงให้ลากเธอกลับห้อง"เกรซเริ่มปล่อยออร่าดำมืดออกมา(คุยอยู่กับยัยปาล์มกับยัยเรนโบว์แปปเดียวนี่ถึงกับลอกสกิลมาเลยเรอะ= = )
"ย..ยัยปีศาจแง!!!"มีนตะโกนพลางวิ่งไปตามระเบียงอย่างบ้าคลั่ง(ดูท่าเธอจะกลัวขิงมากเลยทีเดียว)
"เฮ้อให้ตายสิเอาล่ะราตรีเรามาต่อเร่่ืองของเรากันดีกว่าเนอะ"เกรซคลี่ยิ้ม
"ร...เรื่องอะไรงั้นหรอคะ.."ฉันเอียงคอหลบใบหน้าของเกรซที่กำลังยื่นเข้ามาใกล้ ย..ยัยนี่หน้าอ่ะหน้าเข้ามาใกล้เกินไปแล้วนะยะ
"เอ๋อะไรกันที่ฉันบอกว่าเธอเป็นแฟนฉันนี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรอน่าเสียใจจริงๆ"เกรซตีหน้าเศร้าแต่น้ำเสียงที่ดูกระแดะนั้นไม่ได้ทำให้ฉันสงสารยัยนี่เลยแม้แต่น้อยกลับกันฉันกลับรู้สึกหมั่นไส้มากกว่า
"ฟ...แฟนเฟินอะไรกันคะไม่เห็นจะรู้เรื่อง"ฉันถลึงตาใส่ยัยฝรั่งดองอย่างไม่ยอมแพ้หนอยยัยนีีได้คืบจะเอาศอกเป็นคนที่โลถมากจริงๆสงสัยเธอจะไม่เคยได้ยินสำนวน'โลภมากลาภหาย'ซะแล้วหึๆๆ
"เอ๋~อะไรกันอย่างน้อยๆก็หอมแก้มเป็นรางวัลให้ฉันเมื่อกี้ก็ดีหน่าราตรีอย่าใจร้ายไปหน่อยเลย"เกรซนิ่วหน้าแต่ก็ยังมิวายย่อกายเข้ามาซุกกับแขนของฉันแบบโรคจิตสุดๆ ยี้!ออกไปนะยะน้ำลายๆอี๋ยัยบ้านี่เช็ดหน่อยเซ่มันจะไหลมาโดนแขนชั้นแล้วนะ
"ก...เกรซคะออกไปห่างๆหน่อยเถอะค่ะถึงที่นี่จะไม่ใช่โรงเรียนสตรีแต่ก็ถูกคนอื่นมองเสียๆหายๆได้เหมือนกันนะคะ"ฉันเอ่ยเสียงแผ่วขณะที่พยายามใช้มืออีกข้างดันหัวคนผมทองให้ออกไปห่างๆตัวโดยไวที่สุด
"อะไรกันราตรีเธอรังเกียจฉันงั้นหรอกลัวคนอื่นมองไม่ดีใช่มั๊ยล่ะเชอะ!!"เกรซทำแก้มป่องเบี่ยงตัวกอดอกอย่างงอนๆ
(ฉันรังเกียจน้ำลายแกย่ะยัยฝรั่งหื่น= = )
เอาวะเพื่อชีวิตที่สดใสแค่เสียซิงค์จุ๊ปแก้มเน่าๆของยัยนี่แค่ทีเดียวจะเป็นไรไป ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจหันไปหอมแก้มคนผมทองตรงหน้ายัยจอมเจ้าเล่ห์ก็ดันชิงตัดหน้าฉวยโอกาสตอนเผลอขโมยซิงค์แก้มของอฉันไปเสียก่อน
"นี่แน่ะฮ่าๆๆอะไรกันตกใจการห้อมแก้มอันร้อนแรงของฉันจนอึ้งไปเลยหรออ๊ะจะว่าไปคาบต่อไปครูโหดด้วยนี่นา~ไปก่อนนะจ๊ะMy hunny ^ ^ "เกรซพูดแบบไม่ทันให้หายใจก่อนจะชิ่งหนีกลับห้องแบบไม่ทันได้ด่าสวนกลับด้วยซ้ำฉันที่กำลังอึ้งทำอะไรไม่ถูกจึงได้แต่ลูบหน้าตัวเองอยู่อย่างนั้น
ให้ตายเถอะน้ำลายยัยนั่นต้องมีเชื้อโรคบางอย่างที่ต้องทำให้หน้าฉันเกิดอาการแพ้แน่ๆร้อนชะมัดเลยหวังว่าพรุ่งนี้เช้าสิวคงจะไม่ขึ้นหรอกนะ= =
ไอ้ความรู้สึกบ้าๆนี่มันอะไรกันอ๊ากอยากจะควักเอาหัวใจตัวเองออกมาจริงๆนำคาญชะมัด!!!
....................................................................................................................

ติดตามเรื่องอื่นๆหรือตอนที่ไวกว่าได้ที่เพจได้เลยค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

https://www.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4QwQ-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0-127421940992898/


 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.2 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา