รักวุ่นวายของยัยsตัวแม่

“อ๊ะอ๊าาา!ฮ...แฮกๆ”เสียงของเกรซที่กำลังร้องครางอยู่บนพื้นห้องครัวมันทำให้ร่างกายของฉันร้อนไปหมดอ๊าไม่ไหวแล้วเกรซในตอนนี้มันดูยั่วฉันซะเหลือเกินแถมผิวที่ดูขาวเนียนตานั่นก็ดูมีเสน่ห์มากๆอ๊าให้ตายสิฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย
“อ๊าาเกรซหน้าของเธอในตอนนี้มันน่ารักสุดๆไปเลยหละค่ะ”ใบหน้าของเกรซขึ้นสีเล็กน้อยเธอใช้ดวงตาที่ดูเหนื่อยล้านั่นจับจ้องมาที่ฉันแบบยั่วสุดๆ ย..ยัยนี่น่ารักเกินไปแล้วให้ตายเถอะอดที่จะแกล้งไม่ได้ซะแล้วสิ 
“อ๊ะจ..เจ็บฉันจะไม่ไหวแล้วนะขอร้องหละช่วยทำทีเดียวให้เสร็จเลยเถอะ”เกรซร้องฮะๆๆดูเธอตอนนี้สิสั่นเป็นลูกแมวเลยแต่จะให้ฉันหยุดตอนที่กำลังสนุกมันก็ยังไงอยู่น้า~
“นี่เป็นการทำโทษนะคะฉันบอกแล้วไงว่าวันนี้จะไม่ให้นอนหน่ะ”ฉันพูดเน้นประโยคแต่ดูท่ายัยเกรซจะไม่ยอมเล่นด้วยเอาซะเลย แถมเกรซก็ยังดิ้นซะจนเชือกที่ฉันมัดข้อมือเธอไว้เริ่มคลายออก
“อ๊ะ! อ..อึกขอร้องหละนะ”เกรซกัดปากแน่นจนเลือดไหลซึมออกมา หึ๋ยอย่ามาทำหน้าตาน่ารักๆอย่างนั้นนะไม่งั้นฉันก็ใจอ่อนหนะสิ!!
“ขี้โกงนี่คะ”ช่วงนี้ยัยนี่ร้ายจริงๆเริ่มจับทางฉันได้ซะแล้วฮือๆๆ(แล้วก็ยอมตลอด)
“ม..ไม่ได้หรอ”ทำตาเป็นประกาย
“โถ่ครั้งนี้จะยอมให้ก็ได้ค่ะกัดฟันให้แน่นๆนะคะเดี๋ยวข้างบ้านได้ยิน^ ^”ฉันพูดก่อนจะหยิบอีโต้ที่เพิ่งจะฟันตามร่างกายของเกรซขึ้นมาเพื่อเล็งหาจุดที่จะฟันต่อ (เหอะๆบอกไว้ก่อนข้างบนไม่ใช่ฉากncหรอกนะอย่าเข้าใจผิดกันหละ//คนเขียน)
ฉั่วะ!!

เช้าวันต่อมาหลังจากที่เก็บกวาดกองเลือดไปหมดแล้วก็ถึงเวลามาทำกับข้าวในเช้าวันอาทิตย์ที่แสนสดใสเพื่อต้อนรับวันใหม่อย่างเปรมอุราวะฮ่าๆไถเงินคนใช้นี่มันมีความสุขอย่างนี้นี่เอง
“อูยเจ็บๆๆเมื่อวานเล่นแรงชะมัดทำไมต้องเอาเชือกมามัดด้วยหละแถมยังใช้มีดนั่นมาสับตัวฉันอีกโหดจริงๆเลย”เกรซเดินออกมาจากห้องน้ำพลางนั่งพันผ้าก็อตตรงข้อมือเพื่อปิดบังรอยเขียวช้ำำที่เกิดจากเชือก
“แผลยังไม่หายอีกหรอคะ”
“อืมพ้นวันนี้ไปคงหายแหละแต่ขอเถอะอย่าใช้อีโต้อีกได้มั๊ยมันทู่แล้วไม่ใช่หรอ กว่าฉันจะตายรู้มั๊ยว่ามันทรมานหน่ะ”เกรซหน้านิ่ว เหอะๆๆเกรซเอ๋ยก็จุดประสงค์ที่ใช้เพราะจะให้เธอทรมานนี่หละ(ถ้าเกรซได้ยินเสียงในใจของยัยนี้นางคงได้หลั่งน้ำตาแน่ๆ)
“อืมจะว่าไปเธอเนี่ยเงินเยอะจังเลยนะคะ”มีเงินมาเลี้ยงดูฉันได้แบบนี้ไม่ธรรมดาจริงๆปกติฉันใช้เงินเปลืองจะตาย
“หืมหรอก็ไม่เท่าไหร่หรอกแค่ทางนั้นชอบส่งเงินมาให้ใช้เยอะหน่ะไม่รู้ว่าจะเป็นห่วงอะไรนักหนา”เกรซบ่นอุบ เหอะๆๆถ้าฉันมีลูกแบบเธอก็คงน่าห่วงอยู่หรอกเธอดูใสๆจะตาย(ถึงปากจะด็อกไปนิดหน้าม่อไปหน่อยก็เถอะ)
“จะว่าไปวันนี้จะนั่งกร่อยอยู่บ้านทั้งวันเลยหรอ”เกรซหันมาถาม
หึๆๆคนอย่างฉันมีรึจะนั่งอยู่เฉยๆหน่ะฉันก็ต้องเอาเวลาไปรับมีดบ้าง ขัดนู่นถูนี่บ้างเวลาเจี๋ยนคนจะได้ไม่สดุดให้เสียอารมณ์ไงฮ่าๆๆ
“ฉันต้องทำงานบ้านหน่ะค่ะเกรซมีอะไรรึปล่าวคะ”หล่อนคงจะไม่หนีไปเที่ยวแล้วปล่อยให้ฉันทำงานบ้านคนเดียวใช่ไหมแล้วเสื้อนักเรียนกับชุดหล่ะฉันเป็นคนที่ให้ที่อยู่ที่กินเธอนะไม่ใช่ทาส!!
“อืมฉันช่วยเธอทำงานดีกว่า”ดีมากฉันจะได้มีเวลาไปขุดคอเล็กชั่นของฉันขึ้นมาซักหน่อยไม่รู้ว่าป่านนี้โดนสนิมเกาะไปรึยังรอก่อนนะลูกแม่>[]<!!
“งั้นก็มาเริ่มงาน...”
ปิ๊งป่อง~~
“ใครมาหละเนี่ย”เกรซเอ่ยพลางเดินไปเปิดประตู ดีมากเริ่มรู้หน้าที่อย่างงี้สิค่อยน่าให้อยู่ขึ้นหน่อย
“ไงยัยเผือกเตี๊ย”ย..ยัยหัวหน้าแก๊งบ้าบอเรนเจอร์(ถึงจะจำชื่อไม่ได้แต่ชายานี่ติดตรึงค่ะโฮะๆๆ)
มาอยู่ที่นี่ได้ไงเนี่ยฉันจำได้ว่าไม่เคยบอกที่อยู่กับยัยกอริร่าเลยนี่นา
“ฉ..ฉันขอโทษ”อีฟเดินทำหน้าระห้อยเข้ามาหา นี่สินะตัวต้นเหตุทำดีมากเลยเพื่อนเลิฟ(ดีจนหน้าฆ่าจริงๆ)

“ไงจ๊ะไม่ได้เจอกันนานเลยฉันหล่ะเป็นห้วงเป็นห่วง”เป็นห่วงหล่อนเองเถอะหย่ะซักวันฉันจะฆ่าหั่นศพแกแล้วเอาไปหมกส้วมที่ศรีธัญยาเอาไปประจานแกให้อายยันชาติหน้าไปเลยเวลาท่านยมมาถามว่าตายที่ไหนจะได้ตอบไม่ถูก
แต่จะว่าไปไอ้เราเนี่ยก็เพิ่งจะเจอกันเมื่อวานเองไม่ใช่เหรอวะคะ!
“มาที่นี่ทำไม”ดีมากเกรซฆ่ามันแล้วถลกหนังมาทำกระเป๋าเลย
“ฉันแค่คิดถึงจะมาหาไม่ได้รึไงขี้งกจริงๆยังไงฉันก็เป็นรุ่นพี่ในชมรมราตรีแฟนคลับนะ” ชมรมบ้าบออะไรของแกฟระยัยคิงคองหน้าปลาบู่
“แล้วเธอมาที่นี่ได้ยังไงไม่ทราบ”
“ฉันก็แค่เดินๆอยู่แล้วก็เจออีฟกำลังแบกของมาให้My Hunny ของฉันหน่ะก็เลยรู้อู้หูว~~”(มาเป็นเพลง)
“ฉันขอโทษนะไม่นึกว่ายัยป้านี่จะเห็น”
“ว่าใครป้านะยะ”มีนส่งสายตาราวเชเซอร์ไปทางอีฟ
“ก็ใครหล่ะ”ทางฝ่ายนี้ก็ตอบโต้กลับไปอย่างไม่แพ้กัน แหมฉันเพิ่งจะเคยเห็นยัยอีฟกวนส้นใครก็คราวนี้แหละเป็นบุญตาจริงๆ
ปิ๊งป่อง 
นี่ใครมาอีกหละเนี่ยคงไม่ใช่เหล่าบรรดาแฟนคลับของฉันหรอกนะแค่ยัยพวกนี้มาบ้านฉันก็จะไม่มีอากาศให้หายใจอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าจะมาอะไรกันเยอะแยะดูสภาพฉันตอนนี้สิเอาหัวชูขึ้นฟ้าอย่างกับตะพาบหิวอากาศแหนะน่าเกลียดจริงๆ(ยิ่งเตี้ยๆอยู่แย่งพวกแกหายใจไม่ทันเฟ้ย)
หลังจากที่คิดอะไรเพลินๆอยู่นั้นเกรซผู้รู้งานจึงได้ไปเปิดประตูให้แขก(ผู้ไม่ได้รับเชิญ)ให้ความรู้สึกเหมือนบ้านฉันมียัยแจ๋วจริงๆหุๆๆ
“พีี่ราตรีคะสวัสดีค่ะเอ๊ะ!!”0.0 (?)
“อ๊ะ!!”0.0 (เกรซ)
“มีอะไรกันรึปล่าวคะอุ๊ย!!”0.0 (ฉัน//จะวงเล็บทำไม คนเขียน) (เดี๋ยวตกเทรินด์ย่ะ//ราตรี)
นี่ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั๊ยต้องมีคนเอากระจกมาตั้งไว้หน้าบ้านแน่ๆ เตี้ยๆ หงอกๆ (เหมือนด่าตัวเองเลยวุ้ย) ตาแดงๆ อย่างนี้นอกจากฉันแล้วก็มีอยู่แค่คนเดียว
“พี่ราตรีค้า~~~” อะอ๊อก!!!จ..ใจเย็นห..หายใจไม่ออกอยู่ๆก็เค้ามากอดทำไมเนี่ย
“มีอะไรกันหรออ้าวตะวัน!!”อีฟที่เดินตามออกมาอุทานชื่อน้องสาวของฉันซะดังลั่น(กลัวข้างบ้านไม่รู้รึไงฟะ)

ฟังไม่ผิดหรอกฉันมีน้องสาวแถมเป็นฝาแฝดซะด้วย ยัยนี่ติดฉันแจเลยหล่ะไม่ว่าฉันจะกิน นอนดูหนัง ฟังเพลง เล่นกีต้า เล่นเกม อยู่กับเพื่อน อยู่กับแฟน อยู่กับด่าง ก็ต้องไปกินไอศครีมโคนที่แม็คโด--- (ถรุ๋ย!!!//ไม่ได้พิมพ์ผิดนะแต่จงใจพิมพ์ถุ๋ยอย่างเดียวแล้วไม่เติม ร เรือแล้วมันดูไม่ได้อารมณ์ฮ่าๆๆ)แม้แต่จะ ไปเดินเล่น หรือเข้าห้องน้ำยัยนี่ก็จะตามติดฉันเป็นเงาตามตัวหรือไม่ก็พวกติ่งคลั่งดาราเลยทีเดียว แต่พอแม่ตายถึงฉันจะจำเหตุการก่อนหน้านี้ไม่ได้ก็เถอะแต่คุณพ่อก็เอาน้องของฉันไปอยู่ที่อเมริกาเฉยเลยลำเอียงจริงๆอุส่าเตือนแล้วเชียวว่าให้ไปวัดสายตา(นั่นมันรำไอ้บ้า//คนเขียน) แต่เธอก็ชอบจะกลับมาเยี่ยมฉันทุกสิ้นเดือนหล่ะนะฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ยแย่จริงๆ= =
“ว้าวนี่น้องสาวเธอหรอราตรีหน้าเหมือนเธอเป๊ะขอฉันได้มะ”ยัยชะนีพูด(สรรพนามใช้เรียกเปลี่ยนไปตามอารมณ์ของนางจริงๆ)ก่อนจะเอาหน้าไปถูไถกับแก้มน้องสาวของฉัน เดี๋ยวหยุดเลยนะยะยัยกอริล่าหน้าชะนีเดี๋ยวน้องฉันจะติดเชื้อบ้าจากเธอออกไปนะ!! แต่จะว่าไปคนเป็นฝาแฝดก็ต้องหน้าเหมือนกันจริงมั๊ยแฝดคนละฝาก็ไม่ใช่ถ้าเกิดมาหน้าตาเหมือนคนข้างๆบ้านสิหน้าคิด
“อ๊ะแต่ว่าพี่ราตรีคะทำไมพี่ไม่บอกหละว่าฟ้าใสจะมาหน่ะ”ห๊ะฟ้าใสนี่น้องฉันไปเมายาดมที่ไหนมาเนี่ยที่บ้านหลังนี้มีคนชื่อฟ้าใสที่ไหนไม่รู้จัก หรือว่าเธอจะเห็นในสิ่งที่ฉันไม่เห็น(เรื่องนี้ราตรีจะไม่ยุ่ง)
“ฟ้าใส?”ไหนลองถามเพื่อความชัวซิ
“ก็คนนั้นไงคะนี่พี่ลืมไปได้ยังไง”ตะวันพูดพลางชี้โบ้ชี้เบ้ไปที่เกรซที่กำลังยืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่ที่หน้าประตู คุณน้องเอ๋ยยัยฝรั่งดองนี่ชื่อเกรซต่างหากใครมาวางยาน้องฉันให้สมองเลอะเลือนรึปล่าวเนี่ยบอกพี่มาพี่จะเอาน้อยหน่าไปปาบ้านมันพูดอะไรเลอะเทอะใหญ่แล้ว จะว่าไปยัยเกรซเธอจะเปิดประตูเซฮัลโหลวพวกยุงลายอีกนานมั๊ยยะคืนนี้ฉันยังไม่อยากพรุนเป็นรังผึ้งทั้งตัวหรอกนะเฟ้ย
“คนนั้นชื่อเกรซต่างหากหล่ะเนอะเกรซ”มีนเสียบพูดขึ้นบ้างสงสัยกลัวจะไม่มีบทดูอย่างอีฟสิขนาดเป็นเพื่อนนางเอกแล้วบทไม่ค่อยจะมียังไม่เดือดร้อนเลย
“ห๊ะ!อ..อือ”ยัยนี่พูดติดอ่างน่าสงสัยชะมัด

“เอ๋หรอคะสงสัยหนูคงจะจำผิดไป”และแล้วคุณน้องที่น่ารักก็ยิ้มโปรยเสน่ห์ อ๊าก!!ตอนฉันยิ้มนี่เป็นงี้ด้วยรึปล่าวเนี่ยช่างน่าฟัดอะไรเช่นนี้ แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวที่คิดอย่างนั้นเพราะแต่ละคนก็ต่างทำหน้าฟินกันถ้วนหน้าโดยเฉพาะยัยมีนนี่ถ้าจะหนักสุดน้ำลายยืดเลยอี๋!!!
“คืนนี้ก็จะนอนค้างกับพี่เหมือนเดิมใช่ไหม”
“ค่า”อ๊ะจะว่าไปงั้นยัยเกรซจะไปนอนไหนหละเนี่ยถึงจะน่าสงสารแต่คงจะต้องให้ไปนอนตากยุงที่โซฟาแล้วสินะนอนบริจาคเลือดทำบุญให้พวกยุงยากไร้ซักหน่อยคงไม่เป็นไร
*-* วิ้งๆ (หน้าเกรซ) ไม่ต้องทำมาเป็นออดอ้อนเลยนะเตียงมันเป็นเตียงคู่ขืนให้เธอนอน หล่อนจะให้ฉันนอนแพลงกิ้งบนตัวหล่อนรึไง 
“โซฟา”สั้นๆง่ายๆเกรซเบ้ปากก่อนจะลากหมอนใบโปรดของเธอลงจากเตียงนอนแล้วเอาไปวางแหม่ะบนโซฟาแทนแหมน่ารักจริงๆ
“ตะวันทำให้เขาลำบากรึปล่าวคะ” โอ้วนี่สิแม่พระของจริงถึงฉันจะเม็คจนแทบจะได้ขึ้นไปชิงรางวัลนักแสดงดีเด่นกับรางวัลออสก้าอยู่แล้วก็เถอะนะแต่ขอนั่งยัน ยืนยัน นอนยัน ตีลังกายันเลยเอ้าว่าน้องฉันเนี่ยไม่ได้เม็คเหมือนฉันร้อยเปอร์เซ็น(เราคงจะเหมือนกันที่แค่หน้าตา= = )
“ไม่หรอกเชื่อพี่สิเกรซทนได้เน้อ~~”
“จ๊ะ(กรอด)”จะกัดฟันทำไมแต่ช่างมันเถอะคุยกับพวกตัวประกอบบ้างดีกว่าดูสิเนี่ยอึ้งในความน่ารัก(และความสวยของฉันกับ)ตะวันหมดแล้ว
“เอ่อนี่ของที่ราตรีให้ฉันไปซื้อมา”
“อ๊ะขอบคุณมากเลยนะ”
“อืมงั้นฉันไปก่อนนะ”
“จ้า”เป็นเพื่อนนางเอกที่บทน้อยดีจริงๆ= =
แต่จะว่าไปเรื่องนี้ไม่มีตัวอิจฉาเลยแฮะ(ถึงมีซักพักก็เข้าฮาเร็มนางหมด)นอกจากยัยขิงดองนั่นแล้วจะมีใครที่ดูร้ายๆกว่านั้นมั๊ยเนี่ยน่าผิดหวังจริงๆแต่จะว่าไปคงจะไม่มีใครทัดเทียมความเลวของฉันได้อีกแล้วหละโฮะๆๆเรื่องนี้ฉันเลวสุดย่ะ(ดูเหมือนนางเอกจะภูมิใจในความเลวของตัวเองเหลือเกิน)
“นี่ตะวันเธอจะมาอยู่ที่นี่กี่วันหรอ”มีนถาม หืมดูเป็นคำถามที่ดูมีสาระตั้งแต่เจอยัยนี่มาเลยแหะนึกว่าสมองจะมีแต่ขี้เรื่อยที่จับตัวเป็นขุยอัดๆกันซะอีก
“กว่าโรงเรียนจะเปิดก็อาทิตย์หน้าคงจะอยู่ซักห้าวันหละมั้งคะยังไงก็ต้องกลับไปเตรียมบทเรียนด้วย”แหมน้องฉันเด็กเรียนจริงๆแต่ถ้าตัด ร เรือออกไปฉันก็เป็นได้นะเด็กเกรียนไงใส่ ก ไก่ไปแค่นี้เองฉันนี่มันเก่งภาษาไทยจริงๆฮ่าๆๆ(นอกจากจะเสื่อมแล้วนางเอกยังหลงตัวเองเข้าขั้นโคม่าอีกด้วยเหอะๆๆช่างเป็นนางเอกที่แสนดีอะไรเช่นนี้)

จะว่าไปลูกชั้น(มีดพับ)ที่อยู่ในห้องเก็บของเป็นยังไงมั่งเนี่ยพูดว่าจะไปดูยังไม่ได้ไปเลย อ๊าลูกแม่รอก่อนนะพวกสนิมทั้งหลายอย่ามาตามราวีลูกฉันเลยโฮT[]T 
“อ๊ะเกรซเดี๋ยววันนี้ช่วยไปขัดห้องน้ำด้วยนะคะน้ำยาล้างห้องน้ำอยู่ในถุงที่อีฟเอามาให้นั่นแหละค่ะ”เกรซพยักหน้ารับก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าไปในห้องน้ำทันทีเดี๋ยวนี้ว่าง่ายดีจริงๆถ้าเป็นวันแรกๆคงจะกวนส้นฉันไปแล้วนี่สินะที่เขาเรียกว่าเวลาทำให้คนเปลี่ยนไป
“จะทำความสะอาดบ้านกันแล้วหรองั้นฉันกลับก่อนดีกว่าไปหละนะจุ๊บๆไปละนะเว้ยเกรซเจอกันพรุ่งนี้!!”คือแค่จะมาเสนอหน้ามาให้เห็นแค่นี้สินะไม่คิดจะช่วยกันเลยหรือไงช่างเป็นคนที่มีน้ำใจอะไรเช่นนี้
“แล้วหนูหละคะพี่”ตะวันเข้ามาสะกิดแขนพลางทำท่าทางออดอ้อน อร๊ายน่ารักกินน้องตัวเองได้มั๊ยเนี่ย> <
“ตะวันนั่งเฉยๆก็ได้”เดี๋ยวมือของเธอจะมีราคีฉันไม่ให้มือน้องสาวสุดที่รักเปรอะฝุ่นหรอกย่ะ
“เอ๋แต่ตะวันอยากช่วยนี่คะ”โฮกน่ารักไปแล้วนะเด็กคนนี้
“นั่งเฉยๆไปเถอะพี่ทำแปปเดียวนะๆ”
“ก็ได้ค่ะ”แล้วก็ทำแก้มป่อง อร๊ายอย่างนี้ฆ่ากันให้ตายเลยดีกว่าดาเมจอะไรมันจะแรงปานนี้ไม่สิเผลอๆอาจติดคริตติคอลด้วยก็ได้อ...อ็อกจะกะอักเลือดตาย
“สองพี่น้องคู่นี้กระหนุงกระหนิงกันจริงๆชิคนหลายใจ”ได้ยินนะยะหล่อนหน่ะนั่งขัดส้วมเงีียบๆคนเขาก็ไม่หาว่าเป็นใบ้หรอกนะ

รอก่อนนะแม่จะไปหาเดี๋ยวนี้หละมากาลองอร๊าง~~(ตั้งชื่อมีดได้น่ากินจริงๆ)
และแล้ววันนั้นทั้งวันจึงจบลงที่ฉันนั่งขัดมากาลองทั้งวัน= =

ตกดึก
“ฟรี้ๆ~~”นอนได้น่ารักน่าหยิกดีจริงๆน้องฉันอร๊ายใจละลาย>//<
ย่องๆๆ 
ฉันค่อยๆลงบันไดมาที่ชั้นล่างอย่างเงียบเชียบเป้าหมายคือห้องนั่งเล่นที่เกรซนอนอยู่นั้นเองหวังว่าคุณน้องเลิฟคงไม่ตื่นมาเห็นตอนฉันเชือดยัยนี่อยู่นะไม่งั้นงานงอกแน่ๆ
“หึมาแล้วหรอคนหลายใจT^Tกระซิกๆ”
“หว๋าอย่างอนสิคะก็น้องมาบ้านนี่นาทนแค่ห้าวันเองค่ะ”งอนได้น่ารักน่ากดดีจริงๆหึๆๆ(เริ่มหื่นขึ้นทุกวัน)
“จริงหรอ*-*”อร๊ายอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเพิ่งได้รับดาเมจจากน้องมาเลือดยังไม่ฟื้นฟูนะคร้า!!
“จริงสิเพราะงั้นวันนี้ก็มาทำรวดเร็วฉับไวแบบไร้เสียงกันหน่อยเนอะหึๆๆ”แควก!! เอาเทปมาปิดปากเกรซ
0*0!!!(หน้าเกรซ)
=//= (ฉัน)

เอาหละมาเริ่มกันดีกว่าเนอะเดี๋ยวจะทำแปปเดียวแน่นอนค่ะหึๆๆ”ฉันพูดก่อนจะเอาน้องมากาลองแสนรักที่ฉันอุส่านั่งเช็ดนั่งล้างอย่างดีให้เกรซเป็นหนูลองยาซึ่งตอนนี้เกรซกำลังอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนแน่นอนว่าคนจับถอดก็ฉันนี่แหละ
“อื้อ!!!!”เกรซร้อง ดีนะที่เอาเทปมาปิดไว้ไม่งั้นเสียงทะลุเจาะเพดานปลุกนางฟ้าน้อยๆข้างบนห้องฉันแน่ๆ
“เอจะหั่นตรงไหนก่อนดีน้อ~~”เลือกไม่ถูกตาลายหมดแล้วโดนผิวขาวๆของเธอทำให้ใจเต้นทุกครั้งจนทำอะไรไม่ถูกตลอดเลย งั้นในเมื่อเลือกไม่ได้ก็จับหั่นให้หมดเลยก็สิ้นเรื่องฉันนี่มันฉลาดจริงๆ(เขาเรียกสิ้นคิดย่ะ)
ฉัวะ! 
“อ...อื้อ!!”โหคมดีจริงๆสมแล้วที่เป็นหนูมากาลองสุดที่รักฉับเดียวขาดเลยอย่างนี้คงต้องขอหลายๆฉับฮ่าๆๆ
“อ๊าดูสิคะแขนขาดออกมาแล้วนะเนี่ยหวังว่าตอนฟื้นขึ้นมามันจะต่อให้นะ”ถ้าแขนดันไม่ยอมต่อขึ้นมายัยนี่คงต้องเป็นยัยด้วนให้ฉันเลี้ยงดูตลอดชาติแน่ๆแบบนี้ไม่เอานะ
อ๊ะจริงสิไหนๆก็คว้านท้องไปแล้วรอบนี้เพื่อความฉับไวคว้านหลังดีกว่าเปลี่ยนแนวๆ 
คิดปุ๊บก็ทำปั๊บไวทันใจดีจริงๆ ฉันใช้มากาลองกรีดไปที่ด้านหลังของเกรซอย่างนิ่มนวลความคมของมากาลองนั้นมันทำให้แผ่นหลังของเกรซดูนุ่มมากๆ (ผ่าลื่นดีจริงๆ)
“อื๊อ!!!”เกรซครางก่อนจะหอบหายใจถี่ๆเมื่อฉันหยุดมือ หยาดน้ำใสๆไหลเอ่อออกมาจากดวงตาสีฟ้าคู่นั้นทำให้ตอนนี้เกรซดูมีเสน่ห์มากขึ้น
สวยจังเลยน้า~~
อ๊าชักจะไม่ไหวแล้วสิงั้นขอผ่าเลยละกันนะเกรซจะผ่าละนะอร๊าย!!
เทปที่พันปากของเกรซเริ่มจะเปียกน้ำลายมันจึงหลุดออกมาทำให้เสียงครางของเกรซลอดออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“อ๊าหลุดซะแล้วสิช่วยไม่ได้น้าเอ้านี่ค่ะจะเสร็จแล้วงับนี่ไว้ก่อนละกัน”ฉันพูดพลางยื่นมือไปตรงหน้าเธอเกรซคว้ามางับแต่โดยดีก่อนจะกัดแรงขึ้นเมื่อฉันเริ่มกรีด
“อ..อ๊ะ!!”เธอกัดมือฉันแรงชะมัด(แต่ก็ฟิน//ซะงั้น)
ฉันเริ่มทำการกรีดให้ลึกขึ้นเพื่อที่จะทำให้เนื้อที่แผ่นหลังของเธอสามารถที่จะใช้มือแหวกออกมาได้
“อ...อื๊อ!!!”และแล้วการทรมานก็จบลงเกรซสิ้นใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว(ยังไม่ทันแหวกเลย) คงอีกซีกสิบนาทีกว่าแผลจะสมานและฟื้นขึ้นมา ตอนนี้ฉันล้มลงไปนอนแผ่หราอยู่บนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อนไม่นึกเลยว่าการที่จะฆ่าเกรซในแต่ละทีจะทำให้เหนื่อยได้ขนาดนี้
อะไรกันไอ้ความรู้สึกนี้หนะอ๊าาาไม่เข้าใจเลย!!

ติดตามเรื่องอื่นๆหรือตอนที่ไวกว่าได้ที่เพจได้เลยค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

https://www.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4QwQ-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0-127421940992898/