รักวุ่นวายของยัยsตัวแม่
เขียนโดย 
yandere_sama
วันที่ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 เวลา 12.41 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มิถุนายน พ.ศ. 2559 13.38 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) ตอนที่3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“หืมนี่บ้านเธอหรอเนี่ยต่างจากที่คิดไว้แฮะ”เกรซมองไปรอบๆห้องนอนของฉันอย่างตกตะลึงทำไมหน่ะหรอเพราะว่ามันมีแต่สีชมพูหน่ะสิ ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะเก้าอี้ เตียงนอน ตู้เสื้อผ้า หรือแม้แต่กบเหลาดินสอก็เป็นสีชมพู= = แถมห้องยังรายล้อมไปด้วยตุ๊กตาหมีนับสิบตัวที่จุดมุ่งหมายของสายตาจับจ้องมาที่เตียงนอนของฉัน
เอาตรงๆนะตอนเอาไอ้พวกนี้มาวางโชว์ตอนแรกนี่ฉันกลัวจนนอนไม่หลับเลยหล่ะ
“เข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง)เลยนะเนี่ยไม่นึกว่าเธอจะมีรสนิยมหวานแหว๋วชวนเลี่ยนอย่างนี้”เกรซมองฉันตาโตแถมยังทำหน้าทำตาได้กวนของต่ำสุดๆ
“ตามจริงฉันก็ไม่ได้ชอบหรอกค่ะก็แค่เอาไว้ตบตาเพื่อนเฉยๆ”ก็อีฟเล่นมาบ้านฉันแถบทุกวันจะให้เอาอีโต้มาตั้งโชว์หรือเอาแส้มาว่างขดๆไว้มุมห้องมันก็ยังไงอยู่นะ (ความจริงอยากจะทำใจจะขาด)
“เห~~” ไม่ต้องมายิ้มเลยนะยะแค่มีห้องแบบนี้ฉันก็เอียนจะตายละยังต้องมาอยู่บ้านเดียวกับเธออีกชีวิตสาวม.ปลายของฉันมันช่างรันทดอะไรเช่นนี้
“จะว่าไปโรงเรียนเธอนี่ไม่มีผู้ชายเลยนะเป็นโรงเรียนสตรีหรอ”เกรซถามขณะที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงของฉันอย่างสบายใจเฉิบแถมนั่งไม่พอเจ้าหล่อนยังกลิ้งไปกลิ้งมาพร้อมกับทำเสียงหื่นสุดๆด้วย หวังว่าตอนกลางคืนนอนๆอยู่คงไม่ลุกมาปล้ำฉันหรอกนะ= =
“ใช่ค่ะ”ก่อนเข้าโรงเรียนหล่อนไม่คิดจะสืบประวัติก่อนเลยรึไง
“แต่ก็ดีแล้วหละขืนอยู่โรงเรียนสหศึกษาฉันคงหึงเธอตายแน่เพราะมีแค่ผู้หญิงมาตามจีบเธออย่างเดียวฉันก็จะบ้าตายแล้วหละ”เกรซถอนใจ ฮ่าๆๆเป็นไงหละฝีมือในการปักธงของฉันศิษย์เอกพี่เทพเชียวนะของแค่นี้จิ๊บๆวะฮ่าๆ(มันเพ้อละ)
ปิ๊งป่อง (เสียงออดบ้าน)
“ใครมาหน่ะ”เกรซถาม นี่หล่อนมาอาศัยบ้านเขาอยู่แล้วจะไม่คิดไปช่วยดูหน่อยรึไงเนรคุณจริงๆ
ฉันเดินลงไปดูที่ชั้นล่างก่อนจะส่องหน้าประตูด้วยตาแมวฉันเปิดประตูออกช้าๆเป็นการต้อนรับผู้มาใหม่
“อ้าวอีฟคะมีธุระอะไรรึเปล่า”
“จะมาดูหน่ะว่าอยู่ได้รึเปล่า”อีฟยิ้มร่า เหอะๆยัยนี่ทำตัวหวงฉันจริงๆคงไม่ใช่เข้าฮาเร็มของฉันแล้วหรอกนะ
“อยู่ได้ค่ะเกรซเขาเป็นคนดีมากๆเลยหละ”เหอะๆขอโทษนะเพื่อนยัยนี่มันตัวอัปมงคลนำพาความซวยมาให้ฉันชัดๆถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะไล่หละนะถ้าไม่ติดที่ว่ายัยนี่มันขู่ (เบื้องหน้ากับเบื้องหลังอีนี่ทำไมพูดคนละอย่างฟะ)
ย้อนความ ณ บนดาดฟ้า
“ฉันมีข้อเสนอจะมาเสนอเธอ”ดวงอาทิตย์ที่สาดส่องลงมาตกกระทบบนหัวของเกรซทำให้ผมสีทองของเธอดูเปล่งประกายกว่าที่เคย(แสบตาหง่ะ)
“ข้อเสนอ!?”ข้อเสนอบ้าบออะไรของหล่อนยะดูทำหน้าเข้า ฉันอยากจะอยู่กับหล่อนตายหละ!!
“คำสาปของเธอคือจะต้องฆ่าคนหนึ่งคนต่อวันสินะ ถ้าเธอทำอย่างนี้ต่อไปเธอได้ไปทัวฮ้องกง(คุก)แน่ๆดังนั้นฉันจะเป็นเหยื่อให้เธอเอง”โอ๊ะข้อเสนอน่าสนแหะแต่ยัยนี่ลงทุนจังอยากจะแก้คำสาปให้ได้ขนาดนั้นเชียวถ้าฉันถูกสาปให้เป็นอมตะนะฉันขออยู่ที่อังกฤษสบายๆดีกว่าไม่ต้องมานั่งแก้ไขคำสาปบ้าบอนี่ด้วย
“และแน่นอนว่าถ้าเธอปฎิเสธฉันจะแฉเธอว่าเธอเป็นฆาตรกรต่อเนื่องที่ตำรวจเขากำลังตามจับเธอนักหนาและฉันก็มีหลักฐานซะด้วยสิ”เกรซยิ้มกริ่ม หึ๋ยยัยนี่หน้าม่อยังไม่พอยังอุส่ามีสกิลขู่ฉันได้อีกนะฝากไว้ก่อนเถอะฉันไม่ได้ใจดีเหมือนหน้าตานะจะบอกให้ เห็น’สวยๆ’อย่างนี้โหดนะขอบอก (คนเขียน //ถุ้ย = = )
“เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยนเธอจะต้องให้ฉันอยู่ที่บ้านของเธอเป็นการตอบแทนโอเคมั๊ยจ๊ะที่รัก^ ^”แสยะ
“เฮ้อในเมื่อยังไงฉันก็ปฎิเสธคุณไม่ได้อยู่แล้วงั้นตกลงค่ะ”ฉันยังไม่อยากบินไปทัวคุกซะด้วยสิรับข้อเสนอเธอไว้ละกันเพื่อความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สินพร้อมกันอนาคตที่แสนสดใสของฉัน เดี๋ยวมันจะมอดมวยเพราะเธอซะก่อน
เฮอะเริ่มจะเหม็นขี้หน้ายัยฝรั่งนี่ขึ้นทุกวันแล้วแหะรู้ทันฉันตลอดเชอะ
จบการย้อนความ
ตอนนี้อีฟกลับไปแล้วและแน่นอนว่าเวลานี้บ้านฉันมีแค่ฉันและปรสิตอีกหนึ่งตัวอาศัยอยู่ เฮ้อกลับจากโรงเรียนมาตั้งนานแล้วยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย จะว่าไปผ่่านมาบทที่สามแล้วยัยคนเขียนยังไม่มีบทที่เขียนเกี่ยวพันธ์กับการกินข้าวของฉันเลยแหะบททีี1ก็ชวดข้าวเที่ยงมาทีแล้วหวังว่าบทที่สามจะได้กินอะไรกับเขาบ้างนะ ถึงจะเป็นนางเอก(ที่สวยและรวยมาก)แต่ฉันก็คนเหมือนกันนะยะ!!
จ๊อก~~ (เสียงท้องร้อง)
“ห..หิวจัง”หิวโว้ยหิวๆๆ หิวจนจะกินโอ่งได้อยู่แล้วเนี่ยยัยกาฝากนั่นไม่คิดอยากจะออกไปซื้อข้าวให้ฉันกินหน่อยรึไงกัน หึ๋ย!ให้ตายสิอุส่าให้อยู้บ้านเดียวกันแล้วทรพีจริงๆ
“ฉัันจะออกไปซื้อข้าวหน่อยนะคะ(กัดฟัน)”ฉันหันไปบอกยัยเกรซที่กำลังนอนอ่านหนังสือ(การ์ตูน)ที่ฉันซื้อมาอยู่บนเตียง
“อือไปดีมาดีนะระวังคนฉุดไปหละยิ่งตัวเล็กๆอยู่เอ๊ะ!แต่ว่าถึกๆอย่างเธอคงไม่ต้องห่วงหรอกนี่เนอะ คนที่ฉุดเธอน่าเป็นห่วงกว่าอีก”เกรซแลบลิ้นหึยัยนี่ปากมอมขึ้นทุกวันคอยดูเถอะซักวันฉันจะส่งเธอไปอยู่ที่สกลนครให้ไปเป็นจ่าฝูงไอ้ตูบแถวนั้น
ว่าแต่วันนี้ร้อนชะมัดเลยแหะขนาดเย็นแล้วนะเนี่ยทำไมประเทศไทยถึงได้ร้อนจนตับแตกไตละลายอย่างนี้นะเฮ้อ
“อ้าวไงยัยเผือก”อ๊ะยัยขิงรองหัวหน้าแก๊งบ้าบอเรนเจอร์ขนาดจะมาหาของกินยังตามมารังควานกันได้อีกนะ ยัยพวกนี้มีหนวดเรด้าแบบแมลงสาบรึไงช่างตื้อจริงๆ!!
“อะไรหรอคะ”ทำหน้าหน่อมแน้มเข้าไว้แหวะเลี่ยนตัวเองชะมัด
“เดี๋ยวนี้แกนี่หน้าหนาพอที่จะเอาคนไปนอนด้วยที่บ้านเลยเหรอเนี่ย”หน้าหนาแต่ก็ไม่เท่าหล่อนหรอกย่ะดูสิเนี่ยโผล่มานึกว่าจูออนโบ๊ะซะขาวชะมัด
“ปล่าวนะคะคือเขาก็เป็นเพื่อนเห็นลำบากก็เลยช่วยหน่ะค่ะ”เกะกะจริงยัยขิงดองหลบไปสิฉันหิวไส้จะขาดแล้วเนี่ยเดี๋ยวปั๊ดกระโดดงับหูขาดเลยแง่งๆฉันยังไม่มีใครพาไปฉีดยานะเฟ้ยถ้าโดนกัดแล้วติดเชื้อขึ้นมาไม่รับรู้ด้วยนะ(ยัยนี่น่าจับไปอยู่สกลกว่าเกรซซะอีก= = )
“หึเป็นแม่พระเหลือเกินนะ” เหอะๆฉันนี่แหละเป็นคนที่ประเสริฐที่สุดในสามโลกแล้วจำไว้ด้วยนะยะถ้าหล่อนยังอย่ากตายดีอย่าทำให้แม่พระคนนี้เป็นนางมาร(ที่สวยมาก)ดีกว่าหน่า (นางเอกเริ่มจะหลงตัวเองขึ้นทุกวัน= =/คนเขียน)
“ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะถ้าเธอยุ่งกับท่านมีนอีกฉันเอาเธอตายแน่”เหอะๆกล้าพูดยัยมีนจ้างเธอมากี่บาทเนี่ยหน้าคิงคองอย่างยัยนั่นใครจะไปชอบลงยะฝันไปเถอะ
“ค..ค่ะ”ไปซะทีสิฉันเริ่มจะหงุดหงิดแล้วนะ(โมโหหิวโว้ย โฮก!!!)
ขิงเดินหายไปในเงามืดของซอยเปลี่ยวโดยทิ้งฉันให้ยืนงงรับลมอยู่คนเดียว คือหล่อนจะมาพูดด้วยเรื่องแค่นี้สินะให้ตายสิขัดจังหวะฉันจริงๆเลยไปซื้อข้าวดีกว่าไหนดูสิมีเงินกี่บาท
( _ _ ) (ก้มลงมองกระเป๋าตัง) เฮ้ยทำไมเงินฉันเหลือแค่ห้าสิบเองหละว๊ากแล้วอาทิตย์นี้ฉันจะกินอะไรหละเนี่ย=[]=!!
ฉันตะโกน(ในใจ)อย่างเหลืออดให้ตายสิคงต้องกินมา--อีกแล้วสินะฮือๆๆ หวังว่าเกรซจะมีเงินติดมาด้วยนะขืนแบ่งเงินให้เธอใช้ในสภาพนี้ฉันได้กรอบแน่ๆ
เฮ้อเหนื่อยชะมัดแต่เอ๊ะทำไมบ้านมืดแปลกๆคงไม่ใช่มีโจรเข้าไปงัดหลอดไฟบ้านฉันไปขายหรอกนะของให้โขมยมีตั้งเยอะตั้งแยะเงินยิ่งไม่มีอยู่ ฉันเดินเข้าไปในบ้านพลางมองซ้ายแลขวารอบๆอย่างระแวดระวังจนกระทั้งหันมาข้างหลังนี่แหละ
“แฮร่!!”
”กรี๊ด!!”ผีเอาไงดีๆใช่แล้วต้องหาพระ อ๊ะบ้านฉันไม่มีพระนี่หว่าแง~~ ช่วยด้วย อุลตร้าแมน เอเลี่ยน คิทตี้ เบ็ทเท็น บาบี้ ตัวอะไรก็ได้ออกมาไล่อีนี่ไปหน่่อยเซ่ ฮือๆๆ (เป็นฆาตรกรต่อเนื่องแต่ดันกลัวผีนี่มันรันทดจริงๆ)
ออกไปนะเว้ยออกไปเซ่นี่แหน่ะฉันมีตุ๊กตาโดเรม่อนลงอาคมนะเชื่่อสิไอ้นี่เด็กๆชอบเยอะแปลว่ามีของดี เพราะงั้นอย่ามาแค้นมาหลอกมาหลอนกันอีกเลยลงหลุมแกไปซะเถอะฮือๆๆ
“เอาไอ้ตุ๊กตาน่าแร็คคูนนี่มายัดใส่หน้าฉันทำไม”ว๊ากนี่มันสิ่งศักสิทธิ์ของเด็กๆเชียวนะออกไปนะเจ้าผีบ้า แต่เอ๊ะเดี๋ยวนะเดี๋ยวเสียงเมื่อกี้มันคุ้นๆนะหรือว่า...
“แหะๆฉันเอง”
“เกรซ!!เล่นอะไรเนี่ยฉันตกใจนะคะ”ใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแหน่ะถ้าเล่นอย่างนี้อีกฉันเอามีดกระซวกเธอไส้ไหลแน่
“ฮ่าๆๆก็แค่จะลงมาแกล้งเธอเฉยๆหน่ะไม่นึกว่าฆาตรกรใจโหดชั่วช้าเลวทรามขั้นร้ายกาจอย่างเธอจะกลัวผีกับเค้าด้วย”ได้ทีด่าเป็นชุดเลยนะเออฉันกลัวแล้วจะทำำไมพอใจรึยังหล่ะชิ!!
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะเงินของฉันตอนนี้เหลือติดตัวแค่ห้าบาทมา--นี่ก็คงจะประทังได้ทั้งอาทิตย์ว่าแต่เกรซพอจะมีเงินติดตัวมั๊ยคะ”ฉันถามหล่อนส่ายหน้าไปมาก่อนจะพูดด้วยหน้ากวนโอ๊ยสุดๆ
“ไม่มีอ่ะโทษทีฉันกะจะมาไถเธออย่างเดียวเลยไม่ได้พกมา”โหนี่ปากเหรอเนี่ยเธอเห็นฉันเป็นเอทีเอ็มให้ถอนเงินรึไงมาอยู่ฟรีไม่พอกะจะกินฟรีอีกรึนี่
“ซะเมื่อไหร่หละฉันมีเงินเยอะอยู่แหละทางบ้านส่งมาให้ตลอดเดี๋ยวทั้งอาทิตย์นี้ฉันจะเลี้ยงดูเธออย่างดีเลยนะจ๊ะที่รัก^ ^”อ่าวแล้วไมไม่บอกก่อนฟะงั้นวันนี้ฉันก็ต้องกินมา--อะสิโถ่ข้าวมื้อแรกตั้งแต่เปิดนิยายเป็นมา--ห่อละหกบาทสินะเหอะๆยังนักเขียนนี่งบน้อยจริงๆ
เช้าวันเสาร์
“อ้าวราตรีทางนี้~~”อีฟโบกไม้โบกมือวันนี้เธอแต่งชุดได้น่ารักมากๆเลยหล่ะเหอะๆ=.,= เธอใส่เสื้อสีขาวกับกระโปรงลายสก็อตสีแดงตัดกับผมดำยาวของเธอ ส่วนฉันใส่ชุดวันพีชสีชมพูอ่อนกับกระเป๋าสะพายข้างสีขาวใบจิ๋วที่รู้สึกว่าพอใส่แล้วมันทำให้ฉันแลดูเหมือนเด็กประถมมากกว่าสาวมัถยมปลายซะอีก
“อ๊ะอีฟจะไปหาเดี๋ยวนี้หละ”ฉันโบกมือตอบก่อนจะวิ่งไปหาแต่ก็มีเด็กคนหนึ่งวิ่งมาชนฉันเสียก่อน
“เดินดูทางหน่อยสิยายทำผมล้มหมดเลย” เพล้ง!(เสียงหน้าแตก)ไอ้เด็กเปรตนี่ไม่ได้ตายดีซะแล้วเห็นนางเอกอย่างฉันแก่เป็นยายได้ยังไงยะ!!
“หนูพูดกับพี่สาวเค้าอย่างนี้ได้ยังไงจ๊ะถึงผมจะหงอกไปหน่อยแต่ก็ยังอยู่ม.ปลายอยู่เลยนะไม่ได้แก่ขนาดนั้นซะหน่อย”ก็ขอบใจที่ช่วยแก้ต่างนะแต่ถ้าจะแก้ให้กันอย่างนี้วันหลังไม่ต้องก็ได้นะเพื่อนเลิฟ
“เอ๊ะยัยนี่ดูยังไงก็ยายชัดๆดูสิฮะ”พูดพลางชี้โบ้ชี้เบ้มาที่ผมสีขาวของฉันแหน่ะยัยจะมาพูดอีกอยากจะจับยัดใส่หม้อแล้วเอาไปถ่วงน้ำจริงๆเอาให้หลุดอ่าวไทยไปเลยหึๆๆ
“ไปได้แล้วไปเฮ้อเด็กสมัยนี้นี่แย่จังเลยเนอะ”
“นั่นสินะคะกรอด~”(กัดฟัน)
“อ้าวไงยัยเปี๊ยกเผือกบังเอิญจังเลยเนอะ”หงะยัยหัวหน้าแก๊งบ้าบอเรนเจอร์ขนาดฉันมาเที่ยวถึงสวนสนุกในเมืองแกยังจะตามมาจองล้างจองผลาญฉันอีกเรอะเนี่ยสงสัยจริงๆว่าชาติที่แล้วฉันไปทำอะไรไว้ยัยคิงคองหน้าชิมแปนซีนี่ถึงได้ตามติดฉันแจนัก แต่หยุดเรียกฉันว่ายัยเปี๊ยกเถอะโดนด่าว่าเผือกยังพอทำใจ(ชินแล้ว)แต่ด่าว่าเป๊ียกนี้ลับไม่ได้ผิดรึไงพ่อแม่ฉันให้มาแค่นี้อ่ะฮือๆๆ
“อ้าวไงจ๊ะที่รักบังเอิ๊ญอังเอิญจริงๆที่ได้มาเจอกันแบบนี้คงจะเป็นบุพสันนิวาศหรือไม่ก็ด้ายแดงแห่งโชคชะตาแน่ๆที่ทำให้เราได้มาเจอกันจุ๊บๆ”แหว่ะเลี่ยนชะมัดไปลิเกไกลๆเลยนะขนลุกอ่ะเกรซ
“ทำไมพวกหล่อนถึงได้มีความบังเอิ๊ญบังเอิญมาเที่ยวได้ผิดที่ผิดเวลากันจังวะคะ”อีฟหันไปจ้องมีนกับเกรซเขม็ง ใจเย็นเพื่อนความสูงของแกในตอนนี้สู้ยัยเปรตสองตัวนี่ไม้ได้หรอกเชื่อสิอย่าว่าแต่สอยก้านคอเลยเตะตูดมันยังไม่ถึง= =
“ก็ตระกูลฉันเป็นเจ้าของสวนสยามแห่งนี้ลูกเจ้าของจะมาเที่ยวธุรกิจของตัวเองก็ไม่ผิดจริงมั๊ย”มีนมองมาที่อีฟด้วยหางตาก่อนจะเดินไปตบไหล่เกรซอย่างสนิทสนม(ยัยสองคนนี้สนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตามันไม่ทันจริงๆ)
“นี่เกรซเป็นไงมั่งอยู่บ้านของราตรีมาสามวันได้อะไรบ้างมั๊ย”(มีน)กระซิบ
“ได้ๆมีภาพตอนนอน ภาพตอนอาบน้ำ ภาพตอนเปลี่ยนเสื้อผ้า จะซื้อใบไหนดีหล่ะใบละสามร้อย”(เกรซ)กระซิบ
“แหมๆคุยอะไรกันอยู่เหรอคะ”ยิ้มมมมหึๆๆได้ยินนะเฟ้ยนี่หล่อนใช้ฉันมาเป็นช่องทางทำมาหากินขนาดนี้เลยเรอะ
“ป..เปล่าจ๊ะราตรีีไปเล่นกับอีฟเถอะเดี๋ยวฉันขอคุยธุระกับเกรซก่อนแล้วจะตามไป”!มีนพูดเสียงตะกุกตะกัก ทางที่ดีไม่ต้องตามมาเลยก็ได้นะฉันรำคาญ
“นี่ราตรีไปกันเหอะ”อีฟหันมาสะกิด ดีเหมือนกันเพื่อนฉันก็ไม่ค่อยอยากเอาตั๋วที่เธออุส่าให้ฉันมาเสียเวลากับยัยพวกนี้เหมือนกัน
เครื่องเล่นเครื่องแรก ไวกิ้ง
“ว๊ากกกกกกกกกกก(หลุดมาดนางเอกเรียบร้อย)”
“อ๊ายยย!!”
ต่อด้วยรถไฟเหอะ
“แม่จ๋าช่วยด้วยว้ากกกก!!”
“ฮ่าๆๆๆ”(อีฟ)
และก็ต่อด้วยเครื่องเล่นสารพัดชนิดก่อนจะปิดท้ายด้วยล่องซุง
=[]=(หน้าฉัน) แหวะ!!เฮ้อให้ตายสิใครกันที่บังอาจมาสร้างเครื่องเล่นที่ทำให้ฉันหลุดมาดได้ขนาดนี้ แม่จะเอาไดนาไม๊ไปบึ้มบ้านมัน แต่ทำไมอีฟยังหน้าระรื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อีกนะน่าสงสัยจริงๆ
“สนุกจังเลยเน้อ~”อีฟยิ้มตาหยี่
“ฮะๆค่ะสนุกมาก”สนุกจนจะตายเลยหล่ะ...
“วันนี้ฉันสนุกมาเลยหล่ะถ้าว่างๆมาเที่ยวด้วยกันอีกนะ”
“จ้า”ถ้าไม่เห็นว่าของฟรีฉันไม่มาหรอกนะ เฮ้อบัตรฟรีสวนสยองไม่คุ้มกับที่ฉันเสี่ยงชีวิตไปเล่นมันเลยจริงๆ(แต่ดูเหมือนว่าอีฟจะชอบอกชอบใจกับที่นี่มากเลยแฮะ)อ๊ะเงาตะคุ่มๆสองเงานั่นมันยัยเกรซกับยัยมีนนี่นาไปทำอะไรตรงนั้นเนี่ย...
“เป็นไงทางด้านเธอเก็บรูปมาได้เยอะมั๊ย”(เกรซ)
“ได้สิได้จนเม็มเครื่องฉันเต็มเลยหล่ะ”(มีน)
“ทางฉันก็เต็มเหมือนกัน”(เกรซ)
“อะแฮ่ม!!”ฉันได้ยินที่พวกหล่อนพูดกันนะยะ
“ร...ราตรี”
“ร...ราตรีฉันไม่ได้แอบถ่ายรูปเธอไปขายนะ”เกรซแก้ตัว
“หล่อนหน่ะหุปปากไปเลยหย่ะ!!”=[]=!!(หน้ามีน)
ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆเกรซก่อนจะโน้มตัวเธอลงมาแล้วกระซิบที่ข้างหู
“กลับบ้านไปแล้วคงจะรู้สินะคะว่าจะเจอกับอะไร”กระซิบ
“จ๊ะT T”เหอะๆๆเตรียมใจไว้ได้เลยเกรซเพราะว่าคืนนี้ฉันไม่อนุญาติให้เธอนอนหรอกนะฮ่าๆๆ(ได้เจี๋ยนทั้งคืนแน่ๆงานนี้)
ติดตามเรื่องอื่นๆหรือตอนที่ไวกว่าได้ที่เพจได้เลยค่ะขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
https://www.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%A2%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4QwQ-%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%AD%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%80%E0%B8%96%E0%B8%AD%E0%B8%B0-127421940992898/
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
