[ Dark yaoi gear x aileen ] ได้โปรดรักผม

2 : มึงมันก็แค่คนมาทีหลัง!!!
- คำผิดยังไม่ได้ตรวจ
 
 
 
Gear part ....
 
 
จะว่าไงดีวะ? ผมหงุดหงิด หงุดหงิดที่อะไรๆมันก็เอาแต่พึ่งไอ้เหี้ยสองคนนั้นทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมไม่ชอบ มันจะลองดีกับผมรึไงวะ!! หยุดร่านซักวันจะตายรึไง! เห็นตัวเล็กๆไร้เดียรสาแบบนั้นน่ะใช่ว่าจะใสเสมอไป หึ!
 
 
หรือว่าผมจะมองมันในแง่ร้ายเกินไป…?
 
 
ผมมองคนตัวเล็ก(เล็กมาก -_-)ที่หลับอยู่บนเบาะข้างคนขับ มันเป็นเด็กที่น่ารักมากๆคนนึง น่าถนุถนอมมากกว่าใครๆที่ผมเคยเจอมา ผมรู้ รู้ครับว่ามันบอบบางขนาดไหนรู้ครับว่าผมอาจจะทำรุนแรงกับมันมากเกินไปในบางครั้ง...แต่มันเองไม่ใช่เหรอที่ยั่วโมโหผม?
 
 
" เด็กดื้อเอ้ย… "
 
 
 
ผมลูบเส้นผมอ่อนนุ่มของมันเบาๆอย่าหมั่นเขี้ยวผมชอบทำแบบนี้กับมันตอนมันหลับเสมอ ^___^ผมไม่ใช่คนใจร้ายครับผมแค่เป็นคนไม่ค่อยมีความอดทน แค่คิดว่าร่างกายมันโดนคนอื่นจับนอกจากผมก็อยากจะฆ่ามันให้ตายแล้ว!
 
 
 
ครืดดดดดด ครืดดดดดด
 
 
 
เบอร์โทรศัพท์ที่เด่นหลาอยู่หน้าจอไอโฟนรุ่นล่าสุดของมันกำลังทำให้ผมเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว…
 
 
 
…ไอ้เหี้ยฟีน
 
 
 
ผมกดรับโดยไม่ลังเลแล้วเอามาแนบหู
 
 
 
" …ไอ้ฟีน "
 
 
 
[ หึ…พี่-เกียร์ ]
 
 
 
ปลายสายตอบรับของผมได้ร้ายกาจเช่นกัน
 
 
 
" มีอะไร "
 
 
 
[ ผมจะคุยกับไอไม่ใช่พี่พอป่ะ? ]
 
 
 
" มันเป็นเมียกูกูมีสิทธ์คุยแทนเมีย "
 
 
 
[ พี่ยังกล้าเรียกมันว่าเมียอีกเหรอวะ!! ]
 
 
 
ทำไม? ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์เรียกมันว่าเมีย? หึ เมียก็เป็นเมียอยู่วันยังค่ำ แล้วอีกอย่างผมโตกว่ามันหลายปีมันมีสิทธิ์มาเล่นหัวผม!!
 
 
 
" กูว่ามึงเลิกยุ่งกับไอ้ไอกูซักทีนะไอ้ฟีน กูขอเตือน "
 
 
 
เพราะถ้ามากเกินไปกว่านี้ผมอาจจะทนไม่ไหวฆ่ามันไปก็ได้ มันเองก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของๆผม
 
 
 
[ ทำไม! ไอ้ไอก็เพื่อนกู! กูก็ต้องรักเพื่อนกู พี่ต่างหากถ้าพี่ดูแลเพื่อนกูไม่ได้ก็ปล่อยมันไปซักที!! ]
 
 
 
หึ! เพื่อน?…
 
 
 
" แน่ใจว่ามึงคิดแค่นั้น! "
 
 
 
ปิ้บ!
 
 
 
อ่าาา หงุดหงิดชิบหาย! อยากจะลากไอ้คนตัวเล็กข้างตัวขึ้นมาสั่งสอนเลยล่ะ แต่ต้องทนไว้เพราะถ้าทางบ้านมันรู้ผมก็ไม่รู้ว่าเราต้อง…ไม่สิ มัน แค่มันคนเดียวที่ต้องเจอกับปัญหาที่ตามมามากมายจนตัวมันเองอาจจะทนไม่ไหว แต่กับครอบครัวผม...ผมรู้ดีว่าผมต้องทำอะไร ผมโตแล้วไม่โง่พอให้โดนจับได้หรอก
 
 
 
" เก็บไว้ให้ดี ชู้ของมึงน่ะก่อนที่กูจะลากมาเก็บเรียงตัว! ไอ-ริน… "
 
 
 
 
@ บ้านไอริน
 
 
 
ผมยืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่แม่บ้านออกมาหาผมสี่ห้าคนแล้วก้มหัวเบาๆเชิงเคารพเห็นแบบนี้บ้านไอมันรวยนะครับเชื้อสายราชวงศ์ด้วยถึงจะแค่ปลายๆก็เถอะผมเปิดประตูด้านไอออกมาแล้วก็เห็นว่ามันยังไม่ตื่นผมตัดสินใจช้อนตัวมันขึ้นมาแนบอกเหมือนทุกที แล้วก้าวขาขึ้นบันไดหน้าบ้านไป
 
 
 
" น้องหลับเหรอพ่อเกียร์ "
 
 
 
แม่ของมันถามผมขึ้นเบาๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมยิ้มตอบกลับไปเป็นคำตอบ ผมทำแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นบันไดใหญ่ตรงกลางแล้วขึ้นห้องมันไป ผมปล่อยร่างบางลงเตียงสวยใหญ่แล้วจูบเบาๆที่หน้าผากใสนั่น แค่คิดว่าจะมีใครมาทำแบบนี้กับมันเหมือนกับผม ผมก็หงุดหงิบแทบจะบ้าตายแล้วครับ!
 
 
 
End gear part.
 
 
 
" อือออ "
 
 
 
ผมตื่นขึ้นในห้องใหญ่แนวเรียบหรูสวย ทำให้รู้ว่าตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้ว คำถามแรกในหัวของผมคือ
 
 
 
'พี่เกียร์ล่ะ? '
 
 
 
แกร๊ก!
 
 
 
เสียงประตูที่เปิดขึ้นทำให้ผมต้องโฟกัสสายตาไปมอง
 
 
 
" ลูกไอ ตื่นแล้วก็ลงมาข้างล่างได้แล้วมา ^__^ "
 
 
แม่ผมเองครับ^_^ แม่ขึ้นมายิ้มให้กับผมพูดแค่นั้นแล้วก็ออกไป ผมลุกจากที่นอนด้วยอารมณ์ที่ดีมากๆในรอบอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินลงไปข้างล่างตามที่แม่บอกด้านล่างประกอบด้วยแม่บ้านหลายคนที่ยืนล้อมโต๊ะอาหารบนโต๊ะอาหารมีแม่ผมคุณอากับคุณน้าหรือคุณพ่อคุณแม่ชองพี่เกียร์นั่นเองผมยิ้มให้พวกท่านก่อนจะเดินลงไปนั่งบนโต๊ะด้วย
 
 
 
" เอ่อ…พี่เกียร์ล่ะครับ? "
 
 
 
" อ๋อๆ ตาเกียร์ไปรับน้องน่ะจ๊ะ ^__^ "
 
 
 
?????
 
 
 
" น้อง?… "
 
 
 
พี่เกียร์ไม่มีน้องนี่? พี่เกียร์มีแต่พี่ชายที่ไม่ได้เจอกันมานานแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอ?
 
 
 
" ไม่ใช่น้องแท้ๆหรอกหนูไอ เป็นญาติๆกันน่ะพอดีเขามาหาที่บ้านแล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลยอาเลยถือวิสาสะเอามาร่วมงานเลี้ยงที่นี่เลยหนูไอไม่โกรธอาใช่มั้ย "
 
 
 
อ๋อ ว่าแล้วเชียวว่าจะมีได้ยังไง
 
 
 
" ไม่โกรธครับไอไม่โกรธคุณอา ^__^ ขอโทษที่ทำตัวขี้สงสัยนะครับ "
 
 
 
ผมก้มหัวขอโทษคุณอานิดหน่อยแล้วขำเบาๆ คุณอากับคุณน้ามองผมด้วยสายตาที่เอนดู แหม! ผมอยู่ม.5แล้วนะ มองผมเป็นเด็กๆอยู่ได้ ชิ้
 
 
 
กึก!
 
 
 
ประตูบ้านถูกเปิดขึ้นอีกครั้งด้วยฝีมือของ คุณพ่อของผมเอง ทุกคนบนโต๊ะลุกขึ้นพร้อมกันเพื่อต้อนรับเจ้าบ้านให้เข้ามานั่ง แม่บ้านเดินมาถือกระเป๋าและของจิปถะของพ่อไปเก็บ พ่อนั่งลงที่หัวโต๊ะพวกเราถึงได้นั่งตาม
 
 
 
" ไอกลับมาแล้วทำไมไม่โทรมาบอกพ่อ พ่อจะได้รีบกลับ "
 
 
 
" ก็คุณแม่บอกว่าคุณพ่อติดประชุมไอเลยไม่อยากรบกวนพ่อนี่ครับ "
 
 
 
ผมมุ่ยหน้าเล็กน้อย พ่อยิ้มให้กับผมก่อนจะทำหน้าค้อนๆไปทางแม่เป็นเชิงแกล้งมีไม่เยอะนักหรอกที่จะเห็นครอบครัวผมในด้านนี้น่ะ
 
 
 
" คุณก็รู้ว่าผมอยากเจอลูกขนาดไหน ที่หลังไม่ว่าผมจะติดงานขนาดไหนคุณต้องให้ลูกโทรไปนะยู "
 
 
 
" ค่ะๆ คุณก็เว่อร์ไปได้ "
 
 
 
" ฮ่าๆๆ ครอบครัวนี้นี่มันจะมุ้งมิ้งกันไปไหนวะน่ะ. "
 
 
 
คุณอาพูดขึ้นแซวๆ ฮ่าๆๆๆ ผมก็ว่างั้นแหละ
 
 
 
" อ่า ตาเกียร์กับหนูเนสน่าจะมาได้แล้วนะ "
 
 
เดี้ยวนะ?… ใครนะ?
 
 
 
กึก!
 
 
 
ประตูถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง นั่นทำให้ผมหายสงสัยเมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างพี่เกียร์มัน…
 
 
 
" ขอโทษนะครับช้าไปหน่อย "
 
 
 
ผมมองทั้งสองคนอย่างไม่วางตา พี่เกียร์มองผมแวบนึงก่อนจะหันกลับไปสนใจคนบนโต๊ะต่อ พี่เกียร์ไม่รู้หรอกครับว่าผมกับมันเรียนห้องเดียวกัน ไม่รู้หรอกครับว่ามันเกียจผมและทำร้ายผมมากมายขนาดไหน!!
 
 
 
" เนสนี่คุณอาซีแอลและนี่คุณยูริภรรยาของคุณซีแอล ส่วนที่นั่งตรงนั้นคือลูกชายคนเดียวของคุณแอลและคุณยู "
 
 
 
เนสพยังหน้าหงึกๆแล้วนั่งลงพี่เกียร์นั่งลงข้างเนสแต่เป็นตรงข้างกับผม เหรอ? แบบนี้เหรอ?
 
 
 
" หนูเนสน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับหนูไอนะเนี่ย "
 
 
 
ผมก้มหน้าเงียบ ในสมองตอนนี้มันตื่อจนไม่อยากรับรู้อะไรอีก ขอบตาร้อนผ่าวนี่มันอะไรกัน…? เนสเคยไปบ้านพี่เกียร์ด้วยเหรอ? งั้นก็กลายเป็นว่าผมมาทีหลังใช่มั้ย
 
 
 
" ครับน่าจะรุ่นเดียวกันพี่เกียร์ไปสนิทกับใครทำไมไม่แนะนำให้เนสรู้จักบ้างเลยฮะ! "
 
 
นั่นไงครับ พวกเขารู้จักกันมาก่อนผมซะอีก เนสค้อนใส่พี่เกียร์หน่อยๆแล้วตีแขนเบาๆพี่เกียร์ลูบหัวเนสแล้วยิ้มแห้งๆให้เช่นกัน สรุปคือผมมาทีหลังใช่มั้ย? บ้า เรื่องนี้มันบ้าชัดๆ !
 
 
 
กึก!
 
 
 
" ผมไปเข้าห้องน้ำซักเดี๊ยวนะครับ "
 
 
 
ทนไม่ไหวหรอก…ในเมื่อผมรักพี่มาก ถ้าให้มายอมรับกับเรื่องแบบนี้มัน มันหนักหนาเกินไป…ฮึก…
 
 
 
 
Nes part ....
 
 
 
หึ!
 
 
 
" เนสไปเอาของที่รถกับพี่หน่อย "
 
 
 
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าจะไปคุยเรื่องไอ้เหี้ยไอ ในเมื่อพี่มันกล้าชวนคุยทำไมผมจะไม่กล้าคุยล่ะหืม?
 
 
 
" ครับ "
 
 
 
" ขอตัวซักครู่นะครับ "
 
 
 
พี่เกียร์มันลุกออกไปโดยมีผมเดินตามออกไปจนถึงรถ พี่มันหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบซึ่งผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนักในเมื่อผมก็สูบเหมือนกัน - -*
 
 
 
" คิดจะทำอะไร "
 
 
 
" คิดว่าผมชอบให้คนอื่นมายุ่งกับพี่รึไง? ในเมื่อผมมาก่อนแท้ๆ ฮึ!! "
 
 
 
พี่เกียร์เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆเหมือนทุกที มันผิด ผิดตั้งแต่ที่ไอ้เหี้ยนั่นเข้ามา ผิดที่ครอบครัวทั้งสองคนสนิดกัน ผิดที่คอนโดฯที่มันอยู่คือคอนโดที่ผมกับพี่เค้าเคยอยู่ด้วยกัน มันผิด ทุกๆอย่างมันผิดไปหมด แล้วผมผิดเหรอที่ผมจะหวงของๆผม
 
 
 
" อย่าคิดมากได้มั้ยเนส อย่างี่เง่า "
 
 
 
ถึงคำพูดจะดูดุแต่น้ำเสียงกลับอ่อนโยนผมยังเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงนี้อยู่ใช่มั้ย? พี่ไม่เคยใจดีกับใครคนอื่นนอกจากผม มันยังเป็นแบบนั้นอยู่รึเปล่า
 
 
 
" ผมพยามไม่คิดมากแล้วเกียร์ แต่มันดูเจ็บนะที่ผมดูเหมือนเมียน้อยทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่แบบนั้น "
 
 
 
ผมกับเกียร์บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องเรียกพี่เพราะผมกับเขาเราสนิดกับมากมากจนผมด่าว่าเขา เจ้าตัวยังไม่โกรธผมเลย ผมเงยหน้ามองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ยิ้มกลับลงมาอย่างอ่อนโยน ผมยังเป็นคนเดียวที่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้…ใช่มั้ย
 
 
 
" เนสเก่ง เนสเข้มแข็ง อย่าคิดมากนะคนเก่ง แล้วก็อย่าแกล้งไอรู้มั้ยครับ "
 
 
 
" ผมจะพยายามไม่หมั่นใส้มันนะ -_-* "
 
 
 
ผมโดนพี่เกียร์พลัดหัวเบาๆไปทีนึง แค่นี้ก็พอแล้วครับ พอแล้วที่จะทำให้ผมมั่นใจว่าพี่เค้ายังรักผม
 
 
 
" เนสรักพี่นะ ^____^ "
 
 
 
" พี่ก็รักเนส . "
 
 
 
นั่นไงครับ พี่เกียร์เป็นคนที่ถ้าไม่รู้สึกกับใครจริงๆที่เค้าไม่มีทางพูดแน่ๆความรู้สึกเขากับผมเรายังมั่นคงอยู่ แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ ผมไม่เคยด่าไม่เคยว่าถ้าพี่มันมีใคร แต่ต้องรู้ขอบเขตว่าผมต้องสำคัญผมต้องมาก่อน แต่กับไอ้ไอมันเลยขอบเขตไปมากครับ ได้นอนด้วยกัน ส่งไปเรียน อยู่ห้องเดียวกัน มันมาแทนที่ผมทุกอย่างทั้งๆที่ที่ตรงนั้นมันเคยเป็นที่ของผมมาก่อนแท้ๆ!
 
 
 
อย่าหวังว่าผมจะหยุด! ถ้ามันไม่หยุด อย่าหวังว่าผมจะพอถ้ามันยังไม่เจียมกะลาหัวว่า
 
 
 
' มันก็แค่เมียน้อย!!!!!! '
 
 
 
อย่าสะเออะมาเทียบตัวกับเมียหลวงอย่างกู!
 
 
 
 
---------------------------------------------------------