[ Dark yaoi gear x aileen ] ได้โปรดรักผม

2 : มึงมันก็แค่คนมาทีหลัง!!!

- คำผิดยังไม่ได้ตรวจ

 

 

 

Gear part ....

 

 

จะว่าไงดีวะ? ผมหงุดหงิด หงุดหงิดที่อะไรๆมันก็เอาแต่พึ่งไอ้เหี้ยสองคนนั้นทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมไม่ชอบ มันจะลองดีกับผมรึไงวะ!! หยุดร่านซักวันจะตายรึไง! เห็นตัวเล็กๆไร้เดียรสาแบบนั้นน่ะใช่ว่าจะใสเสมอไป หึ!

 

 

หรือว่าผมจะมองมันในแง่ร้ายเกินไป…?

 

 

ผมมองคนตัวเล็ก(เล็กมาก -_-)ที่หลับอยู่บนเบาะข้างคนขับ มันเป็นเด็กที่น่ารักมากๆคนนึง น่าถนุถนอมมากกว่าใครๆที่ผมเคยเจอมา ผมรู้ รู้ครับว่ามันบอบบางขนาดไหนรู้ครับว่าผมอาจจะทำรุนแรงกับมันมากเกินไปในบางครั้ง...
แต่มันเองไม่ใช่เหรอที่ยั่วโมโหผม?

 

 

" เด็กดื้อเอ้ย… "

 

 

 

ผมลูบเส้นผมอ่อนนุ่มของมันเบาๆอย่าหมั่นเขี้ยวผมชอบทำแบบนี้กับมันตอนมันหลับเสมอ ^___^
ผมไม่ใช่คนใจร้ายครับผมแค่เป็นคนไม่ค่อยมีความอดทน แค่คิดว่าร่างกายมันโดนคนอื่นจับนอกจากผมก็อยากจะฆ่ามันให้ตายแล้ว!

 

 

 

ครืดดดดดด ครืดดดดดด

 

 

 

เบอร์โทรศัพท์ที่เด่นหลาอยู่หน้าจอไอโฟนรุ่นล่าสุดของมันกำลังทำให้ผมเริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว…

 

 

 

…ไอ้เหี้ยฟีน

 

 

 

ผมกดรับโดยไม่ลังเลแล้วเอามาแนบหู

 

 

 

" …ไอ้ฟีน "

 

 

 

[ หึ…พี่-เกียร์ ]

 

 

 

ปลายสายตอบรับของผมได้ร้ายกาจเช่นกัน

 

 

 

" มีอะไร "

 

 

 

[ ผมจะคุยกับไอไม่ใช่พี่พอป่ะ? ]

 

 

 

" มันเป็นเมียกูกูมีสิทธ์คุยแทนเมีย "

 

 

 

[ พี่ยังกล้าเรียกมันว่าเมียอีกเหรอวะ!! ]

 

 

 

ทำไม? ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์เรียกมันว่าเมีย? หึ เมียก็เป็นเมียอยู่วันยังค่ำ แล้วอีกอย่างผมโตกว่ามันหลายปีมันมีสิทธิ์มาเล่นหัวผม!!

 

 

 

" กูว่ามึงเลิกยุ่งกับไอ้ไอกูซักทีนะไอ้ฟีน กูขอเตือน "

 

 

 

เพราะถ้ามากเกินไปกว่านี้ผมอาจจะทนไม่ไหวฆ่ามันไปก็ได้ มันเองก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของๆผม

 

 

 

[ ทำไม! ไอ้ไอก็เพื่อนกู! กูก็ต้องรักเพื่อนกู พี่ต่างหากถ้าพี่ดูแลเพื่อนกูไม่ได้ก็ปล่อยมันไปซักที!! ]

 

 

 

หึ! เพื่อน?…

 

 

 

" แน่ใจว่ามึงคิดแค่นั้น! "

 

 

 

ปิ้บ!

 

 

 

อ่าาา หงุดหงิดชิบหาย! อยากจะลากไอ้คนตัวเล็กข้างตัวขึ้นมาสั่งสอนเลยล่ะ แต่ต้องทนไว้เพราะถ้าทางบ้านมันรู้ผมก็ไม่รู้ว่าเราต้อง…ไม่สิ มัน แค่มันคนเดียวที่ต้องเจอกับปัญหาที่ตามมามากมายจนตัวมันเองอาจจะทนไม่ไหว แต่กับครอบครัวผม...ผมรู้ดีว่าผมต้องทำอะไร ผมโตแล้วไม่โง่พอให้โดนจับได้หรอก

 

 

 

" เก็บไว้ให้ดี ชู้ของมึงน่ะก่อนที่กูจะลากมาเก็บเรียงตัว! ไอ-ริน… "

 

 

 

 

@ บ้านไอริน

 

 

 

ผมยืนอยู่ที่หน้าบ้านหลังใหญ่แม่บ้านออกมาหาผมสี่ห้าคนแล้วก้มหัวเบาๆเชิงเคารพเห็นแบบนี้บ้านไอมันรวยนะครับเชื้อสายราชวงศ์ด้วยถึงจะแค่ปลายๆก็เถอะ
ผมเปิดประตูด้านไอออกมาแล้วก็เห็นว่ามันยังไม่ตื่นผมตัดสินใจช้อนตัวมันขึ้นมาแนบอกเหมือนทุกที แล้วก้าวขาขึ้นบันไดหน้าบ้านไป

 

 

 

" น้องหลับเหรอพ่อเกียร์ "

 

 

 

แม่ของมันถามผมขึ้นเบาๆด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมยิ้มตอบกลับไปเป็นคำตอบ ผมทำแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นบันไดใหญ่ตรงกลางแล้วขึ้นห้องมันไป ผมปล่อยร่างบางลงเตียงสวยใหญ่แล้วจูบเบาๆที่หน้าผากใสนั่น แค่คิดว่าจะมีใครมาทำแบบนี้กับมันเหมือนกับผม ผมก็หงุดหงิบแทบจะบ้าตายแล้วครับ!

 

 

 

End gear part.

 

 

 

" อือออ "

 

 

 

ผมตื่นขึ้นในห้องใหญ่แนวเรียบหรูสวย ทำให้รู้ว่าตอนนี้ผมกลับมาถึงบ้านแล้ว คำถามแรกในหัวของผมคือ

 

 

 

'พี่เกียร์ล่ะ? '

 

 

 

แกร๊ก!

 

 

 

เสียงประตูที่เปิดขึ้นทำให้ผมต้องโฟกัสสายตาไปมอง

 

 

 

" ลูกไอ ตื่นแล้วก็ลงมาข้างล่างได้แล้วมา ^__^ "

 

 

แม่ผมเองครับ^_^ แม่ขึ้นมายิ้มให้กับผมพูดแค่นั้นแล้วก็ออกไป ผมลุกจากที่นอนด้วยอารมณ์ที่ดีมากๆในรอบอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินลงไปข้างล่างตามที่แม่บอก
ด้านล่างประกอบด้วยแม่บ้านหลายคนที่ยืนล้อมโต๊ะอาหารบนโต๊ะอาหารมีแม่ผมคุณอากับคุณน้าหรือคุณพ่อคุณแม่ชองพี่เกียร์นั่นเองผมยิ้มให้พวกท่านก่อนจะเดินลงไปนั่งบนโต๊ะด้วย

 

 

 

" เอ่อ…พี่เกียร์ล่ะครับ? "

 

 

 

" อ๋อๆ ตาเกียร์ไปรับน้องน่ะจ๊ะ ^__^ "

 

 

 

?????

 

 

 

" น้อง?… "

 

 

 

พี่เกียร์ไม่มีน้องนี่? พี่เกียร์มีแต่พี่ชายที่ไม่ได้เจอกันมานานแค่นั้นเองไม่ใช่เหรอ?

 

 

 

" ไม่ใช่น้องแท้ๆหรอกหนูไอ เป็นญาติๆกันน่ะพอดีเขามาหาที่บ้านแล้วไม่มีใครอยู่บ้านเลยอาเลยถือวิสาสะเอามาร่วมงานเลี้ยงที่นี่เลยหนูไอไม่โกรธอาใช่มั้ย "

 

 

 

อ๋อ ว่าแล้วเชียวว่าจะมีได้ยังไง

 

 

 

" ไม่โกรธครับไอไม่โกรธคุณอา ^__^ ขอโทษที่ทำตัวขี้สงสัยนะครับ "

 

 

 

ผมก้มหัวขอโทษคุณอานิดหน่อยแล้วขำเบาๆ คุณอากับคุณน้ามองผมด้วยสายตาที่เอนดู แหม! ผมอยู่ม.5แล้วนะ มองผมเป็นเด็กๆอยู่ได้ ชิ้

 

 

 

กึก!

 

 

 

ประตูบ้านถูกเปิดขึ้นอีกครั้งด้วยฝีมือของ คุณพ่อของผมเอง ทุกคนบนโต๊ะลุกขึ้นพร้อมกันเพื่อต้อนรับเจ้าบ้านให้เข้ามานั่ง แม่บ้านเดินมาถือกระเป๋าและของจิปถะของพ่อไปเก็บ พ่อนั่งลงที่หัวโต๊ะพวกเราถึงได้นั่งตาม

 

 

 

" ไอกลับมาแล้วทำไมไม่โทรมาบอกพ่อ พ่อจะได้รีบกลับ "

 

 

 

" ก็คุณแม่บอกว่าคุณพ่อติดประชุมไอเลยไม่อยากรบกวนพ่อนี่ครับ "

 

 

 

ผมมุ่ยหน้าเล็กน้อย พ่อยิ้มให้กับผมก่อนจะทำหน้าค้อนๆไปทางแม่เป็นเชิงแกล้งมีไม่เยอะนักหรอกที่จะเห็นครอบครัวผมในด้านนี้น่ะ

 

 

 

" คุณก็รู้ว่าผมอยากเจอลูกขนาดไหน ที่หลังไม่ว่าผมจะติดงานขนาดไหนคุณต้องให้ลูกโทรไปนะยู "

 

 

 

" ค่ะๆ คุณก็เว่อร์ไปได้ "

 

 

 

" ฮ่าๆๆ ครอบครัวนี้นี่มันจะมุ้งมิ้งกันไปไหนวะน่ะ. "

 

 

 

คุณอาพูดขึ้นแซวๆ ฮ่าๆๆๆ ผมก็ว่างั้นแหละ

 

 

 

" อ่า ตาเกียร์กับหนูเนสน่าจะมาได้แล้วนะ "

 

 

เดี้ยวนะ?… ใครนะ?

 

 

 

กึก!

 

 

 

ประตูถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง นั่นทำให้ผมหายสงสัยเมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างพี่เกียร์มัน…

 

 

 

" ขอโทษนะครับช้าไปหน่อย "

 

 

 

ผมมองทั้งสองคนอย่างไม่วางตา พี่เกียร์มองผมแวบนึงก่อนจะหันกลับไปสนใจคนบนโต๊ะต่อ พี่เกียร์ไม่รู้หรอกครับว่าผมกับมันเรียนห้องเดียวกัน ไม่รู้หรอกครับว่ามันเกียจผมและทำร้ายผมมากมายขนาดไหน!!

 

 

 

" เนสนี่คุณอาซีแอลและนี่คุณยูริภรรยาของคุณซีแอล ส่วนที่นั่งตรงนั้นคือลูกชายคนเดียวของคุณแอลและคุณยู "

 

 

 

เนสพยังหน้าหงึกๆแล้วนั่งลงพี่เกียร์นั่งลงข้างเนสแต่เป็นตรงข้างกับผม เหรอ? แบบนี้เหรอ?

 

 

 

" หนูเนสน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับหนูไอนะเนี่ย "

 

 

 

ผมก้มหน้าเงียบ ในสมองตอนนี้มันตื่อจนไม่อยากรับรู้อะไรอีก ขอบตาร้อนผ่าวนี่มันอะไรกัน…? เนสเคยไปบ้านพี่เกียร์ด้วยเหรอ? งั้นก็กลายเป็นว่าผมมาทีหลังใช่มั้ย

 

 

 

" ครับน่าจะรุ่นเดียวกันพี่เกียร์ไปสนิทกับใครทำไมไม่แนะนำให้เนสรู้จักบ้างเลยฮะ! "

 

 

นั่นไงครับ พวกเขารู้จักกันมาก่อนผมซะอีก เนสค้อนใส่พี่เกียร์หน่อยๆแล้วตีแขนเบาๆพี่เกียร์ลูบหัวเนสแล้วยิ้มแห้งๆให้เช่นกัน สรุปคือผมมาทีหลังใช่มั้ย? บ้า เรื่องนี้มันบ้าชัดๆ !

 

 

 

กึก!

 

 

 

" ผมไปเข้าห้องน้ำซักเดี๊ยวนะครับ "

 

 

 

ทนไม่ไหวหรอก…ในเมื่อผมรักพี่มาก ถ้าให้มายอมรับกับเรื่องแบบนี้มัน มันหนักหนาเกินไป…ฮึก…

 

 

 

 

Nes part ....

 

 

 

หึ!

 

 

 

" เนสไปเอาของที่รถกับพี่หน่อย "

 

 

 

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าจะไปคุยเรื่องไอ้เหี้ยไอ ในเมื่อพี่มันกล้าชวนคุยทำไมผมจะไม่กล้าคุยล่ะหืม?

 

 

 

" ครับ "

 

 

 

" ขอตัวซักครู่นะครับ "

 

 

 

พี่เกียร์มันลุกออกไปโดยมีผมเดินตามออกไปจนถึงรถ พี่มันหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบซึ่งผมก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนักในเมื่อผมก็สูบเหมือนกัน
- -*

 

 

 

" คิดจะทำอะไร "

 

 

 

" คิดว่าผมชอบให้คนอื่นมายุ่งกับพี่รึไง? ในเมื่อผมมาก่อนแท้ๆ ฮึ!! "

 

 

 

พี่เกียร์เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆเหมือนทุกที มันผิด ผิดตั้งแต่ที่ไอ้เหี้ยนั่นเข้ามา ผิดที่ครอบครัวทั้งสองคนสนิดกัน ผิดที่คอนโดฯที่มันอยู่คือคอนโดที่ผมกับพี่เค้าเคยอยู่ด้วยกัน มันผิด ทุกๆอย่างมันผิดไปหมด แล้วผมผิดเหรอที่ผมจะหวงของๆผม

 

 

 

" อย่าคิดมากได้มั้ยเนส อย่างี่เง่า "

 

 

 

ถึงคำพูดจะดูดุแต่น้ำเสียงกลับอ่อนโยนผมยังเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงนี้อยู่ใช่มั้ย? พี่ไม่เคยใจดีกับใครคนอื่นนอกจากผม มันยังเป็นแบบนั้นอยู่รึเปล่า

 

 

 

" ผมพยามไม่คิดมากแล้วเกียร์ แต่มันดูเจ็บนะที่ผมดูเหมือนเมียน้อยทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่แบบนั้น "

 

 

 

ผมกับเกียร์บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องเรียกพี่เพราะผมกับเขาเราสนิดกับมากมากจนผมด่าว่าเขา เจ้าตัวยังไม่โกรธผมเลย ผมเงยหน้ามองคนตัวสูง ซึ่งเขาก็ยิ้มกลับลงมาอย่างอ่อนโยน ผมยังเป็นคนเดียวที่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้…ใช่มั้ย

 

 

 

" เนสเก่ง เนสเข้มแข็ง อย่าคิดมากนะคนเก่ง แล้วก็อย่าแกล้งไอรู้มั้ยครับ "

 

 

 

" ผมจะพยายามไม่หมั่นใส้มันนะ -_-* "

 

 

 

ผมโดนพี่เกียร์พลัดหัวเบาๆไปทีนึง แค่นี้ก็พอแล้วครับ พอแล้วที่จะทำให้ผมมั่นใจว่าพี่เค้ายังรักผม

 

 

 

" เนสรักพี่นะ ^____^ "

 

 

 

" พี่ก็รักเนส . "

 

 

 

นั่นไงครับ พี่เกียร์เป็นคนที่ถ้าไม่รู้สึกกับใครจริงๆที่เค้าไม่มีทางพูดแน่ๆความรู้สึกเขากับผมเรายังมั่นคงอยู่ แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ ผมไม่เคยด่าไม่เคยว่าถ้าพี่มันมีใคร แต่ต้องรู้ขอบเขตว่าผมต้องสำคัญผมต้องมาก่อน แต่กับไอ้ไอมันเลยขอบเขตไปมากครับ ได้นอนด้วยกัน ส่งไปเรียน อยู่ห้องเดียวกัน มันมาแทนที่ผมทุกอย่างทั้งๆที่ที่ตรงนั้นมันเคยเป็นที่ของผมมาก่อนแท้ๆ!

 

 

 

อย่าหวังว่าผมจะหยุด! ถ้ามันไม่หยุด อย่าหวังว่าผมจะพอถ้ามันยังไม่เจียมกะลาหัวว่า

 

 

 

' มันก็แค่เมียน้อย!!!!!! '

 

 

 

อย่าสะเออะมาเทียบตัวกับเมียหลวงอย่างกู!

 

 

 

 

---------------------------------------------------------