Love ( เรื่องราวที่อยากให้เป็นจริง )

( Plaifah Part )
1 อาทิตย์ผ่านไป
ชีวิตปกติสุขสุดๆ ลั้ลลา ตลอดทั้งอาทิตย์ทุกวันเลยยย~ แต่...ทำไม..ในใจมันรู้สึกโหว่งๆเหงาๆนะ?
 
"นี่! ทุกคนมีข่าววงในจะมาเม้าท์!" ตัวเล็กที่เพิ่งมาโรงเรียน วิ่งหน้าตั้งมาที่สวนน้ำพุหน้าตึกวิทย์ฯ อันเป็นสถานที่ประจำที่นัดกันก่อนเข้าแถวในตอนเช้า
"ว่าไง มีอะไรมาเม้าท์" แก้มกับโมเมมองหน้ากันแล้วหันกลับไปมองหน้าตัวเล็ก
"เข้าวงๆ" ตัวเล็กลากทุกคนนั่งลงเป็นวงกลม
"เอา..ว่ามาๆ" บลูที่นั่งข้างๆตัวเล็กสะกิดให้ตัวเล็กเริ่มเม้าท์
"ตะวันเลิกกับมิ้นท์แล้ว!" ตัวเล็กว่าแล้วหันหน้ามามองฉัน
"ตอนนี้โสดสนิทมาได้อาทิตย์นึงแล้ว"
"แล้วมันไปเลิกกันได้ไงว่ะ?" แก้มที่ยืนฟังอยู่ข้างนอกวง แทรกเข้ามานั่งกลางวงแล้วมองหน้าตัวเล็ก
"ก็ตะวันน่ะ! วันนั้นที่โดนฟ้าโกรธใส่นั้นน่ะ ตกเย็นก็ไปจับได้อีกว่า มิ้นท์น่ะคบซ้อน! มันไปคบกับบอสไง!" ตัวเล็กว่าแล้วเขย่าแขนบลู
"อ่อ...อือ สมควร.....แล้วแกจะมาเขย่าแขนฉันทำไมเนียะ?" บลูว่าแล้วมองแขนของตัวเองที่ถูกตัวเล็กจับ  ไว้สล้บกับหน้าของตัวเล็ก
"ก็~......ในฐานะที่แกเคยแอบชอบเขาไง~ ^^"
"ย่ะ! ฉันไม่เหมือนแกนิ! ที่พอบอกความรู้สึกกับเขาไปแล้ว เขาก็บอกกลับว่าก็ชอบแกเหมือนกันน่ะ! แถมตอนนี้ก็ยังสวีตกันทุ๊กกกกกกวัน! - -" บลูพูดประชดประชันใส่ตัวเล็กสุดๆ
"พอๆ แล้ว...ตอนนี้สภาพมันเป็นยังไงบ้าง?" แก้มหยุดสงครามรบระหว่างทั้งสองแล้วถามตัวเล็กใหม่
"ก็...เห็นติณห์บอกว่า 2 วันแรกอย่างกะซากศพ -o-"
"ซากศพ?" ...มิน่า..ถึงไม่มาโรงเรียน... ฉันทวนคำพูดแล้วลุกไปเอากระเป๋า เพื่อไปเข้าแถว
"ช่ายยยยยย~ ติณห์บอกว่า...ช่วงนี้ใจของตะวันน่ะ ว่างเปล่า เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย เหงาหงอย ไม่มีที่พึ่ง หนำซ้ำก็ยังโดนใครบางคนแถวนี้โกรธใส่อีก เป็นอาทิตย์แล้วด้วย! เฮ้อ~ น่าสงสาร~ - -" ตัวเล็กรีบแทรกแล้วรายยาว และจ้องหน้าฉันด้วยสีหน้าล้อเลียน
"อะ...อะไร!" ฉันหันไปทำเสียงดุใส่ตัวเล็กแล้วรีบชิ่งออกมาจากตรงนั้นทันทีอะไร! อารายยยยย! ( แล้วฉันจะลากเสียงยาวทำไมเนียะ - - ) ว่างเปล่า? เปล่าเปลี่ยว? เดียวดาย? เหงาหงอย? ไม่มีที่พึ่ง? ละ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน! - - ฉันรีบเดินไปเข้าแถวแล้วก็ไม่ยอมคุยหรือสุงสิงกับใคร - -
 
คาบแรก 
(อีกเช่นเคย - - ไม่คิดจะเปลี่ยนวันบ้าง คาบบ้างเลยรึไง! -*- : Fah) (ก็มันชอบเกิดเหตุวันนี้นินา~  -o- : JB) (เกิดเหตุ อะไร? - - : Fah) (เปล๊าาาาาาา~ : JB) (กวน... -*- : Fah)
 
"ลิควิซอยู่หนายยยยยย~" บลูเริ่มค้นกระเป๋าดินสอของแก้ม
"@#*%&#&#*..." ส่วนยัยแก้มก็กำลังเม้าท์อยู่กับโมเม
"..." ส่วนน้ำกับตัวเล็กก็นั่งทำงานไป
"ฮึมๆ~..." ฉันก็ยังนั่งทำงานนู่น นี่ไปเรื่อย
"ฟ้าาาาา~ ทำอะไรอยู่?" จู่ๆตะวันก็โผล่มายืนอยู่ข้างหลังฉัน ไหนว่ายังกะซากศพ...ยังลั้ลลาอยู่นิ?
"มันไม่เกี่ยวกับนายก็แล้วกัน..." ฉันพูดเรียบๆกลับไป
"..." แล้วหมอนั้นก็เงียบไป
 
จึ้กๆ 
 
แล้วตะวันก็เอานิ้วมาจิ้มจึ้กๆที่แก้มขวาของฉัน
"-*-" คนอย่างอีตานี่มันน่า.... -*-
"อา -o- งับ -^-" ฉันที่หมั่นไส้และรำคาญ เลยกะจะจับมือของตะวันหวังจะเอามางับซะ แต่อีตานั้นก็ดันรู้ตัวซะก่อนเลยรีบชักมือหนี
"หึ!" ฉันหัวเราะในลำคอ แล้วก้มเขียนงานต่อ
 
จึ้กๆ 
 
"-*-" ยัง...มันยังไม่หยุดจิ้ม มันน่า... -*-ฉันที่รำคาญ ( มากๆ -*- ) กำลังจะหันไปเล่นงานก็ต้องหยุด เมื่ออาจารย์เดินเข้าห้องมาแล้ว ชิ! -*-
":p"
"หน๊อยยยยยย~ -*-" ฉันยืนมองตะวันที่แลบลิ้นล้อเลียนฉันเสร็จแล้วก็วิ่งหนีไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองทันที ให้ตายเถอะ! ชิ! - - ถ้าเล่นอีกครั้งฉันฆ่านายแน่ๆ ให้ตายเถอะ! -*-
 
เลิกคาบ
"วันนี้เวรทำความสะอาดห้องเป็นของกลุ่มไหน?!" อาจารย์ตะโกนถามเมื่อทุกคนกำลังรีบออกจากห้อง
"กลุ่ม 1 คร้าบบบบบ!" บลูตะโกนตอบแล้วก็ออกไปหยิบไม้กวาดเข้ามาทำความสะอาด
เฮ้อ! - - คงจะอีกนานไปรอข้างนอกห้องแล้วกัน ฉันสะพายกระเป๋าแล้วกำลังจะเดินออกจากห้องทางประตูหลัง
 
หมับ!
 
"เป็นอะไร? โกรธเค้าอยู่เหรอ?" จู่ๆตะวันก็โผล่มาจากประตูข้างนอกแล้วเดินเข้ามาหาฉัน
"@&#*%&#&@...." ตอนนี้ที่หน้าห้องกำลังวุ่นวาย แต่ทำไม...ฉันกลับไม่ได้ยินอะไรเลยล่ะ?
"โกรธเหรอ?" แล้วตะวันก็เอือมมือมาประคองใบหน้าของฉัน
"ปะ...เปล่า..." ฉันว่าแล้วพยายามหลบตา
"โกหก! หายโกรธกันนะ เค้าจะไปทำอะไรที่ไม่ชอบอีกแล้ว..." ตะวันดุเบาๆแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
"..." ฉันไม่ได้พูดอะไร แต่สบตาของตะวันด้วยสีหน้านิ่งๆ
"หายโกรธกันนะครับ...คนดี" ตะวันพูดแผ่วเบา แล้วหน้าผากของตะวันก็โน้มลงมาแตะเบาๆกับหน้าผากของฉัน แล้วเราก็จ้องกันอยู่อย่างนั้นแปบเดียว ตะวันก็ผละออกแล้วก็ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง
""
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ทะ...ทำไมหัวใจที่สงบนิ่งมานานกลับเต้นเร็วขนาดนี้นะ?