Love ( เรื่องราวที่อยากให้เป็นจริง )

7.7

เขียนโดย JYM_9093

วันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 12.23 น.

7 chapter

0 วิจารณ์

9,707 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 เมษายน พ.ศ. 2559 12.28 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) 6

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

หลายวันผ่านไป
"นักเรียนทั้งหมดแยกย้ายกันเข้าชั้นเรียนได้เลยครับ"

จ๊อกแจ๊กๆๆๆ

"แก้มจ๋าาาา" บลูที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เดินมากอดแก้ม แล้วก็กอดจะแน่นเชียว - -
"มันมาอีกแล้ว - -" ฉันพึมพำเบาๆ แล้วมองอย่างระแวง เมื่อนายตะวันเดินมากับกลุ่ม

ชิ้ง~ - -

ฉันมองอย่างระแวง เมื่อตะวันเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แล้วอีตานั้นก็มองฉันอยู่ก่อนแล้วด้วย
"ฟ้าาาาาาาา" จู่ๆไอ้โรมก็มาจากไหนไม่รู้ มาคล้องแขนฉันเล่น
"อะไร? โรม" ฉันว่าแล้วเหล่มองตะวัน
"..." ตะวันมองค้อนฉันด้วยแววตาที่น่ากลัวมาก แต่เพียงแปบเดียวแววตานั้นก็เปลี่ยนเป็นปกติ

ฉันคิดไปเองรึเปล่า?

"ฟ้า...น่ารัก ^^" อีตาโรมนี่ก็...พูดอะไรแปลกๆ ขนลุก - - เดี๋ยวแนนได้มาฆ่าฉันแน่ๆ
"โรม!" ฉันก็เลยดุอีตานี่ไป -*-
"ไอ้โรมไปกันได้แล้ว ^^" จู่ๆตะวันก็โผล่มากอดคอแล้วส่งสายตาอำมหิตให้โรม แล้วก็ลากคอโรมไปเลย
"แก้มมมมมมม"
"จ๋าๆ"
"หือ?" เรียกกันแล้วไม่พูดอะไรพิลึก - -
"ผู้ชายอะไรหึง เอ้ย! หวง เอ้ย! รักเพื่อนได้น่ากลัวจังเลยเน้อออออ~" แล้วบลูก็ลากแก้มกับตัวเล็กไป อะไรอ่ะ?
"ไปๆ ไปเข้าเรียนกันเถอะ" ฉันส่ายหน้า แล้วดันหลังโมเม นำ้ และเอิร์นไปเรียน

คาบภาษาอังกฤษ ( หมดคาบ )
"งานนี้ต้องส่งภายในวันนี้เท่านั้นนะ!" อาจารย์ว่าแล้วเก็บของเดินออกห้องไป
"แล้วมันจะเสร็จทันมั้ยนั้น? - -" บลูบ่นแล้วเก็บของใส่กระเป๋า
"ฟ้า!" เอาอีกแล้ว -*-

หมับ!

แล้วเมื่อเสียงมันโผล่มา มือมันก็จะตามมา
"-o-"
"หมั่นเขี้ยว!" แล้วนายตะวันก็ทั้งหยิก จิ้ม ดึง แก้มฉันไปมา
"ไม่เอา! ตะวัน! ไม่เล่น!" ฉันตะคอกใส่ตะวันเบาๆ แล้วลุกขึ้นเดินหนีออกมา
ทำไม! มันรู้สึกหงุดหงิด เจ็บปวดแบบนี้น่ะ! ทำไม! ก็แค่...เห็นสิ่งนั้นอยู่ที่คอของหมอนั้น 'M' ใช่...ก็แค่อักษรย่อของแฟนหมอนั้นแค่นั้นเองแล้วทำไม? ทำไม?! -*-

( Blue Part )
"ไม่เอา! ตะวัน! ไม่เล่น!" ฟ้าตะคอกใส่ตะวันเบาๆ ( แต่ข้าพเจ้าได้ยิน - - ) แล้วลุกขึ้นเดินกระฟัดกระเฟียดออกไป
"ฟ้า..." ตะวันเอ่ยเสียงเบา
ฉันหันไปว่าจะถามว่าฟ้าเป็นอะไรแต่สายตาก็สะดุดที่คอของหมอนั้น 'M' เหอะๆ - - ไม่ต้องถามแล้วงานนี้ -*-
"ตะวัน! นายต้องหยุดทำแบบนี้ได้แล้วนะ! นายจะทำให้ฟ้ามีความหวังไปถึงไหน! ฟ้าเขาเจ็บปวดมามากก็เพราะนายนะ! หยุดได้แล้ว! ถ้ายังมีอีกครั้ง...อีกครั้งล่ะก็ นาย...ตายแน่!! -*-" ฉันว่าแล้วเดินตามฟ้าออกไป
ฮึ่ย! -*- มันน่าฆ่า! ฆ่าให้ตาย! -*- เลิกกับยัยมิ้นท์นั้นก็ยังไม่เลิก ยังจะมาเล่นถึงเนื้อถึงตัว ให้ความหวังกับฟ้าอยู่อีก หรือมันคิดจะคบซ้อนเล่นๆ! หน๊อยยยยยยย! -*- ทนไม่ไหวแล้วโว้ย! มันไม่ได้ตายดีแน่!!!

chapter 5

สารบัญ

chapter 7