70 day of caretaker

7.2

เขียนโดย Silamanee

วันที่ 13 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 00.26 น.

  20 ตอน
  5 วิจารณ์
  22.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 13 มีนาคม พ.ศ. 2559 01.30 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) ถ้าพี่ไม่เอา ผมขอนะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ความเดิมตอนที่แล้ว
      สองพี่น้องกำลังถกเถียงถึงบุคคลอื่น และเรื่องรสนิยมทางเพศอย่างออกรสก็ต้องหยุดลง เมื่อได้กลิ่นข้าวต้มหอมๆลอยมาสกัด อำนาจความหิวเนื่องจากอดข้าวเช้ากันมาทั้งพี่ทั้งน้อง จึงหยุดการพูดคุย เพราะต้องหันไปตามเสียงเรียก
 
//ศาลาในสวน//
ไปท์ : "ข้าวต้มหมูสับทรงเครื่องครับ" ไปท์วางถาดข้าวต้มลง ปรากฏสำรับสองชุดสำหรับพี่น้อง ภู-ภัทร
ภู : "ใครเป็นค....?"
ภัทร : "หูยยย อร่อยจังเลย นมนี่ฝีมือไม่เปลี่ยน อร่อยขึ้นตั้งเยอะ สมแล้วที่อยู่มานาน 555" เสียงภัทรแทรกขึ้นมาก่อนภูจะถามจบ
ไปท์ : "ทานสักหน่อยนะครับ ลองทานดูก่อน" ไปท์พยายามป้อนภู แต่ภูยังไม่ยอมอ้าปาก
ภัทร : "ถ้าพี่ไม่ทาน ถ้วยของพี่ผมขอนะ" ภัทรเอ่ยไปอย่างจงใจจะสื่อบางอย่างกับพี่ชาย
 
    จบประโยคได้ไม่ถึงนาที สวบ.บ ภูกินข้าวต้มในช้อนที่ไปท์ตักป้อนให้ เมื่ออาหารกระทบลิ้นถึงกับแปลกใจ เป็นรสชาติที่อร่อยแบบที่ไม่เคยกิน และถูกปากมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็สงวนท่าที ไม่แสดงออกมาจนผิดสังเกตุ แต่ที่ประหลาดใจกว่านั้น ทำไมเขาถึงมีปฏิกิริยา กับคำท้าทายของภัทร อาจเป็นเพราะ ชอบแย่ง แข่งขันกันมาแต่เด็ก
ภัทร : "อร่อยใช่ไหมล่ะพี่ภู ทำไม่ยอมกิน งอนอะไรนมหรือเปล่า"
ภู : "ปล่าว นมป่วย ชัยพาไป รพ."
ภัทร : "อ่าว.ว.ว" หยุดตักข้าวต้มชั่วขณะ และในปากก็พยายามกลืนลงไปอย่างเร็ว
ภู : "....." ยังคงทานต่อ ตามที่ไปท์ป้อน
ภัทร : "อย่างนั้นเอง พี่ถึงไม่ทานแต่แรก แล้วนี่คุณไปท์ไปซื้อร้านไหนมาครับ"
แจ๋ว : "คุณแกทำเองตะกี้เลยคร่าคุณภัทร" แจ๋วกลับมาอีกครั้ง พร้อมนำน้ำมาให้ภู ตามที่ไปท์บอกตอนสวนกันที่หน้าครัว
ภู : ".....พอแล้ว" ภูพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนีข้าวต้มอีกคำที่ไปท์กำลังป้อน
ภัทร : "โห....ฝีมือดีอย่างนี้ น่าจะเปิดร้านนะครับ ผมคนนึงจะไปอุดหนุนทุกวันเลย"
ไปท์ : "คุณภัทรก็ชมเกินไปครับ"
ภัทร : "ไม่เกินครับ เนี่ยถ้าได้แฟนทำอาหารเก่งอย่างคุณไปท์นะ รักตายเลย"
ไปท์ : "เสียดายนะครับ ผมไม่ใช่ผู้หญิง"
ภัทร : "ผมไม่ถือครับ ...คุณไปท์ถือไหม"
แจ๋ว : "ว้ายย คุณภัทร"
ภู : "แจ๋ว !!! มีไรก็ไปทำ ตาภัทร อย่าให้มันเกินงามนัก"
     ภัทรหยุดกล่าวอะไรอีกพร้อมกับทานข้าวต้มต่อ ที่น่าฉงนคงเป็นรอยยิ้มนั่น ที่ยังคงอยู่บนใบหน้าภัทร พร้อมกับเปรยตามองไปท์ ที่กำลังปรนนิบัติภูอย่างใกล้ชิด
แพล้งงงง !! ถ้วยข้าวต้มที่ไปท์กำลังเก็บหลุดมือ เฉี่ยวภูนิดเดียว...
ภู : "อะไรน่ะ !!??" ภูเสียงแข็งขึ้น
ภัทร : "ไม่มีอะไรครับ ผมทำถ้วยหลุดมือ เพราะยกขึ้นมาสูงไปหน่อย" ภัทรออกรับแทน เพื่อตัดปัญหา ตนรู้จักอารมณ์พี่ชายเป็นอย่างดี ไปท์ผงกหัวขอบคุณ
 
ขณะที่ไปท์ก้มเก็บเศษถ้วยอยู่นั้น ก็โดนบาดในที่สุด
ไปท์ : "โอ้ย !! "
ภู-ภัทร : " นายเป็นอะไร / เกิดอะไรขึ้นครับ" สองพี่น้องพูดชนกัน ภูกลับไปสงวนท่าทีอีกครั้ง
ไปท์ : " ไม่เป็นอะไรครับ คงโดนบาดนิดหน่อย"
ภัทร : " ขอดูหน่อยครับ ..หุย เลือดออกมากอยู่นะครับ เดี๋ยวผมทำแผลให้"
ไปท์ : "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง"
ภัทร : " ไม่เป็นไรครับ"
ภู : "พอเถอะตาภัทร ถ้าเขายังปากกล้าอวดเก่งอย่างนั้น ก็ปล่อยเขาไป" ภูหันหน้าออกไปทางอื่น
 
    "หลังจากวันนี้ไป ผมจะกลับมานอนค้างที่บ้านนะครับ ผมว่าที่บ้านมีอะไรอะไร ที่ผมต้องทำมากกว่าที่ทำงานละล่ะ" ภัทรพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนกลับไปเก็บของที่พักบริษัท สร้างความกังวลใจแปลกๆ ให้ภูไม่น้อย 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา