70 day of caretaker

     ความเดิมตอนที่แล้ว

      ขณะที่ไปท์ยังกังวลว่าภูยังไม่ได้ทานอะไรในเช้านี้ ก็มีชายหนุ่มที่โผเข้ามากอดภู สร้างความประหลาดใจเล็กน้อยก่อนเรื่องจะกระจ่างขึ้น

ภู : "กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นโทรหาพี่ ตาภัทร"

ภัทร : "ก็ผมมัวแต่ยุ่งๆ รับงานแทนพี่ที่บริษัท เพิ่งลงตัวนี่ล่ะครับ ผมกลับมาตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว คุณพ่อโทรไปตาม"

ภู : "แล้วงานทางนู้นใครดู"

ภัทร : "ก็ให้เลขา กับผู้ถือหุ้นรายอื่นดูๆกันเองบ้างเถอะครับ"

ภู : " แล้วนี่พักที่ไหน ไม่กลับมานอนบ้าน"

ภัทร : "ก็ห้องพักที่บริษัทนั่นล่ะครับ" ภัทรเหลือบตามองไปเห็นไปท์

ไปท์ : "เอ่อคุณ ...คือ"

ภัทร : "ผมภัทร น้องชายสุดที่รักของพี่ภูน่ะครับ และเป็นลูกรักของบ้านนี้ด้วย" ภัทรพูดพร้อมส่งยิ้มให้ "คุณคงเป็นคนดูแลพี่ภู ที่อาหมอหามาสินะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ภัทรยืนมือออกไปทักทาย

ไปท์ : "อ้อ สวัสดีครับคุณภัทร ยินดีที่ได้รู้จัก" (หล่อแหะ พี่น้องคู่นี้ทำบุญด้วยอะไรกันนะ) ไปท์ยื่นมือไปจับทักทายตามมารยาท

ภัทร : "เอ๋...มือนุ่มจังครับ เหมือนผู้หญิงเลย ไม่สินุ่มกว่าผู้หญิงบางคนอีก) ภัทรยังคงไม่ปล่อยมือ

ภู : ชักงักเล็กน้อย "ตาภัทร ! " เสียงเตือนแฝงนัยยะจากพี่ชาย

ไปท์ : "งั้น พี่น้องอาจมีเรื่องต้องคุยกัน ฝากคุณภูสักครู่นะครับคุณภัทร เดี๋ยวผมมา" ไปท์ค่อยๆดึงมือคืนช้าๆ เพื่อไม่ให้น่าเกลียดเกินงามกว่านี้

ภู : "นั่น นายจะไปไหน ?"

ไปท์ : "ไปหาอะไรให้คุณทาน แล้วคุณภัทรทานอะไรมาหรือยังครับ"

ภัทร : "ยังเลยฝากด้วยนะครับ" พร้อมส่งยิ้มอีกครั้ง

     ไปท์เดินออกมาจากศาลานั่งเล่น และพุ่งตรงไปยันครัว หวังให้พี่น้องได้คุยกันและตนไปหาทางออกในช่วงเช้านี้ แต่ก็ไม่ได้สังเกตุแต่อย่างใดว่าสายตาที่มองตาม พร้อมรอยยิ้มอันน่าหวั่นนี้ จะนำพาอะไรมาข้างหน้า

// ครัว //

     ไปท์เดินมาถึงเค้าท์เตอร์ วางมือลงพร้อมถอนหายใจ ( เอาไงดีล่ะเนี่ย นมก็ป่วยชัยพาไปหาหมอ เอาวะ เอาก็เอาลองดู) ไปท์ตัดสินใจเปิดตู้เย็น คว้าหมอ กระทะ มีด ลงครัว....

แจ๋ว : "เอ่อ..คุณไปท์คะ" แจ๋วมีสีหน้ากังวล เพราะห่วงหลายๆเรื่อง

ไปท์ : "ไม่เป็นไรหรอกแจ๋ว เดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง ดีกว่าปล่อยให้คุณภูไม่สบายนะ แจ๋วช่วยหาน้ำไปให้คุณภัทรที่ศาลาที"

แจ๋ว : "คุณภัทร !!! คุณภัทรมาหรือคะ" แจ๋วแสดงอาการดีใจ พร้อมรีบจัดหาน้ำท่า ไวกว่าผมสับหมูเสียอีก

//ศาลาในสวน//

ภู : "กลับมาทั้งที อย่ามาทำรุ่มร่ามที่บ้านเลย"

ภัทร : "แหมพี่ภูผมก็แค่หยอกเล่น ทำหวงไปได้ หรือว่าพี่ยังไงๆกับคนดูแลเนี่ยย"

ภู : "ทะลึ่งแล้วตาภัทร พี่ไม่ได้มีรสนิยมเหมือนแกนะ ได้ชอบเพศเดียวกัน พี่ล่ะไม่เข้าใจ"

ภัทร : "พี่เรียกเหมือนไม่ใช่คน เพศ ญ-ช หรือ ช-ช มันก็เท่ากับ คน-คน ไม่ใช่หรือพี่ แค่รู้สึกดีที่อยู่ด้วยกันก็พอแล้ว หรือไม่จริง"

ภู : "มันก็จริง แต่พี่ว่ามันก็ผิดธรรมชาติ"

ภัทร : "นี่ล่ะครับ ธรรมชาติของผม แล้วไอ้ที่ว่าธรรมชาติของพี่เนี่ย โผล่มาดูพี่บ้างหรือเปล่าครับ"

ภู : "......."

ภัทร : "พี่เงียบ.... ไม่ต้องตอบก็ได้ครับ ผมก็รู้คำตอบอยู่ดี"

ภู : "เขาอาจยุ่งอยู่ก็ได้"

ภัทร : "คงยุ่งล่ะครับ เห็นอัพ Ig ฮ่องกงบ้าง บาหลีบ้าง"

ภู : "......"

แจ๋ว : "น้ำค๊าา คุณภัทร" แจ๋วเดินมาถึงศาลาพอดี ก่อนที่ภูจะถูกน้องชายสาธยายถึงคนรักไปมากกว่านี้

ภู : "แจ๋ว ไปท์อยู่ไหน"

แจ๋ว : "เอ่อ...เอ่อออ"

ภู : "อะไร !? อ้ำๆอึ้ง ตอบไม่ได้หรือไง ตอบไม่ได้ก็ไปที่อื่นไป รำคาญ"

ภัทร : "ยังขี้โมโหเหมือนเดิมเลยนะพี่" ภัทรขยิบตาส่งสัญญาณให้แจ๋วออกนอกพื้นที่ไปซะ ก่อนตกเป็นที่รองรับอารมณ์พี่ชายของตนมากกว่านี้

     ขณะที่แจ๋วย่างกรายออกไปไม่นาน ไปท์ก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับถาดข้าวต้ม

กลิ่นหอมหมูกับน้ำต้มกระดูกลอยแทรกด้วยกระเทียมเจียวน้ำมัน ผสมมากับกลิ่นหอมผักชี และพริกไทยั่วให้คนหิวกระหายได้เป็นอย่างดี

ไปท์ : "ทานข้าวหน่อยนะครับคุณภู คุณภัทร ข้าวต้มทรงเครื่องครับ"