70 day of caretaker

ความเดิมตอนที่แล้ว
     วันแรกที่ได้อยู่ร่วมกัน เหมือนทุกอย่างจะผ่านไปได้ตามปกติ จนกระทั่ง ไปท์ต้องพาภูไปอาบน้ำและความเผลอไผลก็นำมาสู่อุบัติเหตุเล็กๆ ของเขาทั้งสอง
ไปท์ : "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ไปท์ผงกหัวขึ้นมาถามหลังเสียงตนกระแทกพื้นดังตุ๊บ ร่างอันเปียกชุ่มค่อยๆขยับบนตัวของไปท์ ก่อนเอ่ยตอบ
ภู : "โอ๊ยย ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ให้ส่งผ้าขนหนู มัวทำอะไรอยู่ หัวผมฟาดไปจะทำยังไง คุณนี่มัน..." ภูต่อว่าไปก่อนค่อยพยุงตัวออกจากร่างของไปท์
ไปท์ : "ขอโทษครับคุณภู ผมไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นอุบัติเหตุ"
ภู : "พอ..! ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ส่งผ้ามา แล้วพาผมไปที่เตียง เตรียมเสื้อผ้าให้ด้วย" 
     ไปท์ค่อยๆติดกระดุมเสื้อ และแต่งตัวให้ภูในห้องที่เงียบสงัด ทั้งสองต่างไม่พูดกัน จนแล้วเสร็จพาภูเข้านอน ไปท์ปิดไฟ ก่อนเดินจากมา
(โธ่เอ้ย...จะรอดไหมเนี่ยเรา วันแรกก็เกือบฆ่าคนไข้ซะแล้ว) ไปท์เตรียมตัวอาบน้ำ พร้อมกับครุ่นคิดสิ่งที่เกิดขึ้น
ตืดๆๆๆ ตืดๆๆ !! เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขณะไปท์อาบน้ำ แต่เป็นเบอร์แปลก ที่ไม่ได้บันทึกชื่อไว้...เมื่ออาบน้ำเสร็จก่อนเข้านอน ไปท์สังเกตุเห็น miss call แต่ไม่ได้สนใจโทรกลับ
 
รุ่งขึ้น
     ขณะไปท์ช่วยนมเก็บโต๊ะอาหาร และนำจานไปล้าง บทสนทนาในห้องครัว จึงเริ่มขึ้น
ไปท์ : "นมครับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ"
นมศรี : "อะไรล่ะจะพ่อไปท์ จานไม่ต้องล่างก็ได้ให้แจ๋วมันล้างเอง" นมเทเศษอาหารไป พลางหันมาส่งยิ้ม
ไปท์ : "ไม่เป็นไรครับนม ผมทำได้ครับ อยู่คนเดียวทำจนชิน"
นมศรี : "อ่อ หายากนะผู้ชายสมัยนี้ทำงานบ้านเอง แฟนไม่มีหรือพ่อหนุ่ม"
ไปท์ : "ไม่ครับ ต่อให้มีผมก็ทำเองอยู่ดี ว่าแต่....ทำไมคุณภูถึงพบปัญหาทางสายตาล่ะครับ" พูดพลางล้างจานไป
นมศรี : "อ่อ คุณภูแกรถคว่ำน่ะจ่ะ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรหนักไปกว่านี้ ไม่งั้นคุณผู้หญิงและคุณผู้ชาบ อกแตกตายแน่ๆ" จัดของในตู้เย็น พร้อมตรวจของไปพลางๆ
ไปท์ : "แล้วคุณผู้หญิง กับคุณผู้ชายของบ้าน ไปไหนหรือครับ ผมยังไม่ได้พบิลยครับ นอกจากรูปตามผนัง"
นมศรี : "คุณๆเขาไปต่างประเทศน่ะจ่ะ ทำงาน ไปๆมาๆ ครั้งละหลายวัน"
ไปท์ : "มิน่าผมถึงยังไม่พบท่านเลย จริงแล้วคุณภูก็ยังหนุ่ม ทำไมไม่จ้างพยาบาลสาวๆล่ะครับ" พูดพลางขำนิดๆ
นมศรี : "ก็เพราะคุณภูยังหนุ่มนี่ล่ะ คุณผู้หญิงแกเลยทั้งหวง ทั้งห่วง และคุณผู้ชายก็ไม่อยากให้มีปัญหากับบ้านคู่หมั้นของคุณภู"
ไปท์ : "คู่หมั้น ??! คุณภูมีคู่หมั้นด้วยหรือครับ " เสียงประหลาดใจเล็กน้อย
ภู : "พูดเยอะไปแล้วนม !" เสียงจากอุปกรณ์ที่ไม่ได้ปิด ขัดจังหวะการสนทนาก่อนจะออกรสไปมากกว่านี้
     (ตายละไอ้เป๋อเอ้ย ลืมไปเลยว่าเขาได้ยินผ่านวอล์คกี้ทอล์กกี้ได้ ได้ยินอะไรไปบ้างเนี่ย โอยยยย เอาน่าอย่างน้อย เรารู้ก็อะไรเพิ่มขึ้น)
     ขณะเดินออกมาจากครัว เห็นภูนั่งคลำหามือถือ
ไปท์ : "นี่ครับ" ไปท์เดินไปหยิบให้ ทั้งๆที่อยู่ไม่ห่างจากตัวภูนัก เพียงเพราะคลำไม่ถูกเสียที
ภู : "ขอบใจ ดูสิมีคนโทรมาไหม" ภูพูดพร้อมกับส่งโทรศัพท์ให้
ไปท์ : "มีครับ จากคุณพ่อคุณ 3 สาย และคุณแม่คุณ 10 สาย"
ภู : "ช่างเถอะ คงโทรเข้าหานมแล้ว มีคนอื่นอีกไหม"
ไปท์ : "ไม่ครับ มีเท่านี้" (เขารอสายใครนะ คงจะเป็นแฟนละสิท่า)
 
ตื้ดๆๆๆๆ ตื้ดดๆๆ ตื้ดๆ
     เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทันที ที่จบการสนทนา 
.....: "สวัสดีครับ"