ฤดูหลากสีในวันแห่งสายเลือด

               ในตอนนี้ เหล่านักสืบแห่งตระกูลคาโอริโนะก็ได้ออกเดินทางไปยังสถานที่ ที่ผู้จ้างวานให้ไปช่วยสืบคดี และในตอนนี้ยังมีนักสืบที่มาร่วมขบวนการเพิ่มมาอีก2คน คือ เซโอ และอันจิน
 
"และสถานที่ ที่เราจะไปในวันนี้ก็คือ เขาวงกตหน้าร้อน ล่ะนะ"เสียงของคิมหันต์ที่พูดอย่างตื่นเต้น เพื่อให้ทุกคนสนใจตน ในช่วงที่บรรยากาศกำลังมาคุ
"ว้าว! ดีจังเลยนะสถานที่ ที่เราจะไปนั้นมีชื่อของคิมหันต์ด้วยล่ะ"อันจินได้ตอบกลับ เพื่อไม่ทำให้บรรยากาศยิ่งมาคุเข้าไปมากกว่าเดิม
"พี่อันจิน หนูอยากกินปูอัดจัง ที่นั่นจะมีปูอัดมั้ยคะ?"เซโอเริ่มพูดจากความอยากอาหารของเธอ
และการพูดของเซโอในครั้งนั้น ก็ตัดบรรยากาศมาคุ ออกไปอีกด้วย
"อ่า...นั่นสินะตอนนี้ทุกคนคงจะเริ่มหิวกันแล้วสินะ พี่มีแฮมเบอร์เกอร์มาด้วยล่ะ"อันจินเตรียมอาหารมาให้น้องๆ และพูดอย่างอ่อนโยน
"หึ แฮมเบอร์เกอร์ของนายชั้นไม่กินหรอ"วสันต์ใช้อารมณ์ของตนพูดออกมา ด้วยความที่ไม่ชอบอันจิน
"พี่จะไม่กินแฮมเบอร์เกอร์ที่หนูทำจริงๆหรอคะ"เซโอน้อยใจกับคำพูดที่วสันต์ได้เอ่ยขึ้นมา
"ป...ป่าวรอกนะ ถ้าเซโอจังทำล่ะก็พี่กินได้หมดนั่นล่ะ"วสันต์พูดปลอบใจน้องสาว ด้วยที่รู้สึกผิดกับการที่ได้พูดคำนั้นออกไป
               ในตอนนี้ ทุกคนในรถได้กินแฮมเบอร์เกอร์ที่เซโอทำ    ส่วนเหมันต์ก็ยังคงหลับแบบไม่ตื่น
"ถึงแล้วล่ะนะ ที่นี่ล่ะที่พักของเราในวันนี้"หลังจากที่คิมหันต์ได้พูจบทันใดนั้นเอง เหมันต์ก็ตื่นขึ้นมาและตรงไปยังที่พัก เป็นคนแรก
"ชั้นจองห้องนอนไว้แค่ห้องเดียวเอง สงสัยคงต้องจองเพิ่มอีกห้องแล้วล่ะ"หลังจากที่คิมหันต์ได้เอ่ย อันจินก็มุ่งตรงไปยังเคาน์เตอร์ และสอบถามเกี่ยวกับการขอห้องพักเพิ่มอีกห้อง
"ผมขอห้องพักอีกห้องได้มั้ยครับ พอดีว่ามีเด็กผู้หญิงมาด้วยน่ะ"อันจินได้สอบถามพนักงาน ด้วยความกังวล
"ขออภัยด้วยค่ะ ตอนนี้โรงแรมองเราห้องเต็มแล้วนะคะ"พนักงานสาวตอบกลับไป
"อ่าไม่เป็นไรคับ"อันจินตอบ
"ขออภัยด้วยด้วยนะคะ"พนักงานสาวยังคงกังวลกับเรื่องที่พัก
"เฮ้อ! ห้องพักเต็มแล้วล่ะ"อันจินได้กลับไปที่ห้องพัก
"เอ๋! งั้นเซโอก็จะต้องนอนห้องเดียวกันกับเราน่ะสินะ"วสันต์ได้ถามกลับ
"เอาไงดีล่ะ แบบนี้เซโอเสียชื่อแน่เลย"คิมหันต์พูดด้วยเป็นห่วงน้องสาว
"ไม่เป็นไรใช่มั้ยจ๊ะ เซโอจัง พี่ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้จองห้องพักเผื่อไว้"เหมันต์พูดด้วยความอ่อนโยนกับเซโอ พร้อมเอามือลูบหัวเซโอ
"ม...ไม่เป็นไรค่ะหนูนอนได้"เซโอตอบกลับไปพร้อมด้วยรอยยิ้มและท่าทีเขินอายของเธอ
"งั้นเดี๋ยวชั้นแบ่งที่นอนให้นะ"คิมหันต์ใช้ความสามารถ ในการใช้สมองของเค้ากับเรื่องการแบ่งห้อง
ครืด! ครืด! ครืด!
เสียงโทรศัพท์ของคิมหันต์ได้ดังขึ้น
"สวัสดีครับ"คิมหันต์รีบรับสายทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกเข้า
"ใช่คุณคิมหันต์มั้ยคะ"
"ใช่ครับ"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ชั้นจะไปรอรับที่หน้าเรียวกังนะคะ"
"ครับ"
เสียงการสนทนาของคิมหันต์และผู้ว่าจ้านั้นทำให้ทุกคนตื่นตารอ
"วันนี้นอนกันได้แล้ว"อันจินพูดกับน้องๆของตนเพื่อตัดความตื่นเต้นเหล่านั้นไป
 
 
เดี๋ยวดึกๆจะมาอัพอีกนะคะ