ฤดูหลากสีในวันแห่งสายเลือด

(กรุณาอ่านบทนำก่อน)

"ตกใจบ้าอะไรของแกฟะ" ความไม่สบอารมณ์ของวสันต์ได้ตะคอกใส่อันจินอย่างดัง

แต่อันจิน ก็ทำได้เพียงแค่ ชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางที่พ่อให้มา 

"น...นี่มัน ปลาหมึกยักษ์"คิมหันต์ได้พูดความเห็นของตนเป็นคนแรก

"ไม่ใช่ ดูยังไงก็มีแต่ผักทั้งนั้นเลยนี่"เสียงของเหมันต์ได้ท้วงกับคิมหันต์ 

"แต่ว่า ดูดีๆมีเด็กผู้หญิงนอนอยู่ข้างล่างนี่"วสันต์ตกใจทันทีที่เห็นเด็กผู้หญิงและเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้วสันต์สงบสติอารมณ์ได้

"ด...เด็กผู้หญิงเว้ยยยย"ดูเหมือนว่าทุกคนจะลืมอันจินไปซะแล้ว

"น...นี่เธอตื่นสิ ถ้าไม่ตื้น ชั้นจะอุ้มไปที่เตียงนอนห้องชั้นนะ"วสันต์พูดออกมาได้อย่างไม่เกรงใจความหื่นของตนเอง

"ว....ว่าไงนะค่ะ อ...เอ๋!! ที่นี่ที่ไหนกันค่ะ"สาวน้อยปริศนาได้ตกใจเมื่อเห็นสภาพห้องนี้ที่ไม่ใช่ห้องของตนเอง 

"เธอ ไม่รู้อะไรเลยหรอ"เหมันต์ท้วงขึ้น

"จำได้ว่าพี่บอกจะพาไปหาพ่อ จากนั้นก็สลบไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อกี้น่ะค่ะ"เด็กสาวพยายามทวนความทรงจำของตัวเองอีกที แต่ก็ จำไม่ได้

"แล้วทำไมมีวัตถุดิบมากมายในกระเป๋านี้ อยู่กับเธอด้วยล่ะ"คิมหันต์ถามในกรณีที่ทุกคนก็อยากรู้เช่นเดียวกัน

"อ...เอ๋!!! คงเป็นเพราะชั้นชอบทำอาหารมั้งค่ะ พี่ก็เลย นำวัตถุดิบใส่ลงมาด้วย"เด็กสาวได้เพียงตอบแบบขอไปที

"ออ อย่างนี้นี่เอง//นี่มันเหตุผลอะไรของเธอกันเนี่ย"คิมหันต์ได้เอ่ยคำพูดแบบปากอย่างใจอย่าง

"อ่า ค่ะ ว่าแต่ นี่ใช่บ้านของตระกูล คาโอริโนะ มั้ยคะ "เด็กสาวถามไปจากนามสกุลที่พี่ที่สถานรับเลี้ยงเคยเล่าให้ฟัง

"ใช่สิ ชั้น วสันต์นะ" วสันต์พยายามผูกมิตรไว้ เพื่อไม่ให้พลาดกับเด็กสาวคนนี้

"หนูชื่อ เซซุยโอนะค่ะ เรียกว่าเซโอก็ได้ มีพ่อคนเดียวกันกับพวกพี่ๆส่วนแม่เป็นคนอเมริกันค่ะ"เด็กสาวแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มอันสดใส

หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวกันเสร็จแล้ว ก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

กิ๊ง! กิ๊ง! กิ๊ง!

"สวัสดีครับตระกูล คาโอริโนะ ยินดีรับใช้ครับ"คิมหันต์ผู้ที่รับโทรศัพท์แล้วตื่นเต้น กับเลขหมายที่โทรเข้ามา

ทุกคน!!! ดูเหมือนพวกเราจะมีงานให้ทำแล้วล่ะ" ความตื่นเต้นของคิมหันต์ทำให้เหมันต์ และวสันต์ได้เตรียมตัวพร้อม ที่จะทำงานแล้วว