สลับร่างข้ามกาล

นับตั้งแต่ที่แพรวาได้เข้ามาอยู่ในร่างของผกากรอง           นอกจากเรื่องความอัศจรรย์เกี่ยวกับเรื่องของกาลเวลาที่ทำให้เธอและผกากรอง   ทั้งที่เกิดต่างยุคสมัยกันแต่ก็ได้ข้ามเวลามาพบและพูดคุยกันผ่านความฝัน     และสุดท้ายก็ได้มาอยู่ในร่างของกันและกัน    นอกจากเรื่องนี้แล้วแพรวาก็ไม่เคยต้องเผชิญกับความผิดแปลกอะไรอีก  และเพราะว่าเธอมีขนบธรรมเนียมประเพณีที่เธอยึดถือปฏิบัติในแบบเดียวกับคนที่นี่        รวมถึงเธอมีความรักและสนใจในวัฒนธรรมอย่างไทยโบราณมานานแล้ว   จึงส่งผลให้เธอได้ศึกษาเกี่ยวกับรูปแบบการใช้ชีวิตรวมถึงอาหารไทย   การเย็บปักถักร้อย    เธอศึกษาสิ่งเหล่านี้มาตั้งแต่เมื่อครั้งยังอยู่ที่ยุคปัจจุบันแล้ว   ดังนั้นจึงส่งผลให้เธอสามารถปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิตของผู้คนในยุคนี้    ได้อย่่างง่ายดาย     และก็เป็นโชคดีที่เธอตัดสินใจถูกในการบอกเล่าเรื่องของเธอกับผกากรอง          ให้คนที่นี่ได้รู้ไปตามความเป็นจริง  เพราะมันทำให้เธอสามารถใช้ชีวิตอยู่ ในร่างของผกากรองแต่ก็ยังคงความเป็นตัวตนของแพรวาได้อย่างเดิมโดยไม่ต้อง          เปลี่ยนแปลงตัวเองไปให้เป็นเหมือนใครและที่สำคัญเธอไม่ถูกมองเป็นตัวประหลาดอีก       แต่ชีวิตอันเป็นปกติสุข     ที่ไม่ได้มีเรื่องแปลกมาข้องเกี่ยวของเธอกำลังจะเปลี่ยนไป   ซึ่งความผิดแปลกนั้นหาใช่ความบังเอิญแต่มันเกิดขึ้นด้วยฝีมือของคนเจ้าเล่ห์บางคน  เพียงแต่จงใจทำให้เธอเข้าใจว่าเป็นเรื่องแปลกประหลาดลี้ลับที่เกี่ยวกับความฝัน
แพรวากำลังนั่งร้อยพวงมาลัยอย่างเรียบร้อยปราณีต         ซึ่งเป็นกิจกรรมงานอดิเรกที่เธอมักทำอยู่เป็นประจำนอกเหนือจากเรื่องการทำอาหาร               หลวงเรืองฤิทธิ์ที่หมู่นี้เหมือนกับจะเป็นแขกประจำของบ้านเดินเข้ามาหาพร้อมเอ่ยทักเสียงทุ้มนุ่ม         "ฝีมือการร้อยพวงมาลัยของแม่แพรวายังงามปราณีตเหมือนเดิมเลยนะ  ร้อยเผื่อพี่สักพวงได้หรือไม่"         แพรวาเงยหน้าขึ้นมองคนที่เอ่ยทักพร้อมส่งยิ้มให้อย่างมีมิตรไมตรี      "ได้สิคะพี่เรือง  แพรว่าพี่เรืองน่าจะหาหญิงสักคนในพระนครมาเป็นภรรยาสักคนดีมั้ยคะ      จะได้มีคนคอยร้อยพวงมาลัยให้ทุกวัน"   แพรวาเอ่ยปากแซวหลวงเรืองฤิทธิ์ที่ตอนนี้มีสถานะเป็นพี่ชายนอกไส้คนสนิทของเธอด้วยสีหน้าล้อเลียน    และคำเรียกที่เธอใช้ก็เปลี่ยนมาใช้คำว่าพี่เรืองแทนคำว่าคุณหลวง      ตามที่หลวงเรืองฤิทธิ์ต้องการ หลวงเรืองฤิทธิ์ยิ้มรับคำพร้อม   มองหน้าของคนที่ล้อเลียนอย่างมีนัยแอบแฝงโดยที่ตัวเธอไม่รู้ตัว                 "อือ...จริงอย่างที่แม่แพรวาบอกนะ  นี่พี่เองก็เล็งๆไว้แล้วล่ะ"             "จริงหรือคะยินดีด้วยค่ะ  ถ้าชัดเจนแล้วต้องบอกให้น้องคนนี้รู้คนแรกเลยนะคะพี่เรือง"        แพรวากับหลวงเรืองฤิทธิ์มักจะพูดจาหยอกล้อกันอย่างสนิทสนมเป็นประจำ       โดยเธอนับถือที่เขาเป็นข้าราชการน้ำดีขยันขันแข็งและไม่ได้มีนิสัยเจ้าชู้        จึงนับถือเขาเป็นพี่ชายคนหนึ่งได้อย่างสนิทใจโดยไม่ได้คิดอะไร      เหตุการณ์ในวันนี้ก็เป็นปกติเหมือนดังเคยโดยที่เธอไม่ได้รับรู้ว่าในคืนนี้จะมีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นโดยที่เธอไม่รู้ตัว
ตอนกลางคืนหลังจากที่แพรวาอาบน้ำเปลี่ยนผ้าเรียบร้อยเธอสวดมนต์ไหว้พระและเข้านอนตามปกติ และเมื่อเข้าสู่ห้วงนิทราไปได้สักพักเธอก็รู้สึกเหมือนกับมีมือของใครบางคนมาลูบไล้ไปมา     สัมผัสกับร่างของเธออย่างถือวิสาสะเธอลืมตาตื่นก็ต้องตกใจ   เพราะคนที่กำลังลูบไล้และพยายามลวนลามเธออยู่นั้นคือหลวงเรืองฤิทธิ์พี่ชายที่แสนดีนอกไส้ของเธอเอง       "พ..พี่เรืองนี่มันอะไรกันคะ"        ชายหนุ่มตรงหน้าทำสีหน้าแปลกใจอย่างนึกขันพร้อมกับเอ่ยปากพูดกับเธอด้วยแววตากรุ้มกริ่ม       "ตกใจอะไรกันฮึ..แม่แพรวาน้องเป็นภรรยาของพี่นะ  สามีกับภรรยาจะถูกเนื้อต้องตัวมันจะแปลกอะไรกัน" 
"สามีภรรยาหรือคะ!...เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ พี่เรืองเป็นพี่ชายนะคะไม่ใช่สามี" "เขาว่าความฝันของเราบางทีก็เกิดจากจิตใต้สำนึกของเราเองนะ      การที่แม่แพรวาฝันถึงพี่ในแบบนี้       อาจจะเป็นเพราะจิตใต้สำนึกของแม่แพรวาคิดกับพี่แบบนี้ก็ได้    มาให้พี่ชื่นใจหน่อยนะคนดี"              
"เอ๊ะไม่ค่ะไม่...อุ๊บ..อืม"   ส่งเสียงได้เพียงเท่านั้นริมฝีปากของเธอก็ถูกปิดทับกลบเสียง        เป็นรสจูบที่เต็มไปด้วยความเรียกร้องเว้าวอน     ที่ปลุกเร้าพาอารมณ์ของสาวไร้ประสบการณ์  ให้เตลิดและมัวเมาไป     ปากที่ค่อยๆจูบจากอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้น            พร้อมกับที่มือลวนลามสำรวจแผ่วพริ้วไปตามเรือนร่าง           ที่ส่งผลให้เลือดลมในกายร้อนวูบวาบและด่ำดิ่งสู่ห้วงอารมณ์ความต้องการ       การเคลื่อนไหวของปากและมือที่เฝ้าสำรวจร่างกายของเธออย่างจาบจ้วง      จนเมื่อถึงห้วงสุดท้ายของอารมณ์แห่งความสุขเธอก็สะดุ้งตื่น     และเมื่อสำรวจรอบๆตัวพบเพียงความว่างเปล่าแต่ที่น่าแปลกก็คือเหงื่อของเธอยังคงเปียกชุ่ม    รวมถึงความชื้นจากบริเวณช่องทางสงวนในกายสาวของเธอที่เกิดจากการปลุกเร้า      ก็เกิดขึ้นจริงความรู้สึกที่เธอได้รับนั้นยังคงอยู่   "แปลกจริง  นี่เราฝันบ้าอะไรกันเนี่ย  นี่เราฝันว่าเราได้กอดจูบลูบคลำกับพี่เรืองได้ยังไงนะ น่าเกลียดจริง     โอ๊ย! แล้วแบบนี้เราจะกล้าสู้หน้าพี่เรืองเขาได้ยังไงกันล่ะเนี่ย"