สลับร่างข้ามกาล

แพรวาที่พึ่งสะดุ้งตื่นจากความฝันแปลกว้าวุ่นใจอยู่ได้ไม่นาน   เธอก็คิดว่าอาจเป็นเพราะเมื่อตอนเย็นเธอพูดคุยหยอกล้อกับหลวงเรืองฤิทธิ์    เกี่ยวกับเรื่องที่ว่าให้เขาหาสาวมาเป็นภรรยาก็เลยทำให้เธอ      เก็บเอาเรื่องที่คุยล้อกันมาฝันเป็นตุเป็นตะไปเอง      เมื่อคิดได้แบบนั้นแล้วแพรวาก็สงบใจได้ดังเดิมและไม่คิดอะไรมากอีก    แต่แล้วเธอก็มาคิดเกี่ยวกับเรื่องนาฬิกาโบราณที่เคยเป็นสื่อให้เธอกับผกากรองได้พบกันผ่านในความฝัน  ทั้งที่อยู่กันคนละยุคสมัยมาแล้ว  แต่เธออยากจะรู้ว่าถ้าเธอใช้นาฬิกาโบราณเป็นสื่อไปหาคนอื่น     ที่นอกเหนือจากผกากรองได้อีกไหม           "เอ่...ความจริงเราก็ไม่เคยทดลองใช้นาฬิกาโบราณเรือนนั้นกับคนอื่นเลย            พระอาจารย์ปลั่งบอกว่านาฬิกาเรือนนั้นสามารถนำให้คนสองคนที่มีชะตาต้องกันให้สามารถมาพบกันได้     แล้วถ้าเราลองใช้กับพี่เรืองล่ะมันจะเป็นยังไงบ้างนะ"  เมื่อคิดได้ดังนั้นแพรวาก็ตัดสินใจลุกไปหยิบนาฬิกาโบราณที่อยู่บนพานในห้องพระ       และลองตั้งจิตระลึกถึงหลวงเรืองฤิทธิ์และวางนาฬิกาไว้ที่เดิม            และกลับมานอนโดยยังตั้งจิตระลึกถึงหลวงเรืองฤิทธิ์จนกระทั่งหลับไป                   แพรวาฝันไปว่าเธอมาโผล่ภายในห้องนอนของหลวงเรืองฤิทธิ์เห็นเขานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่บนเตียง    เขาเอื้อมมือไปหยิบพวงมาลัยที่เธอจำได้ว่าเธอเป็นคนร้อยให้เขาเอง  'ที่แท้พี่เรืองเอาพวงมาลัยของเรามาวางไว้หัวนอนหรือเนี่ย         นึกว่าเอาไปไหว้พระซะอีก'

หลวงเรืองฤิทธิ์นำพวงมาลัยมาดมพร้อมกับเปรยขึ้นว่า    "หิๆๆ  แม่แพรวาเห็นหน้าตกใจของน้องแล้ว  พี่นึกเอ็นดูนักเชียว     ตอนแรกพี่ก็แค่อยากไปเข้าฝันน้อง             เพื่อเฝ้ามองใบหน้ายามหลับแสนงามของน้องอย่างเดียวเท่านั้น   แต่ก็ห้ามใจไม่อยู่         จนอดไม่ได้ที่จะสัมผัสกับผิวนวลเนียนอันเย้ายวนนั้น  แต่ก็ไม่คิดว่าแค่สัมผัสเพียงแผ่วเบาจะทำให้น้องตื่น   และพอเห็นสีหน้าตกใจเอ่ยถาม  พี่จึงแกล้งอำน้องให้เข้าใจว่าเป็นความฝัน  แล้วทำเหมือนกับเราเป็นสามีภรรยาและชื่นใจน้องตามที่ใจพี่ปรารถนา"            แพรวาที่ได้ยินถ้อยคำของชายหนุ่มเต็มสองหูก็เข้าใจเรื่องทุกอย่างได้ในทันที    

"อ้อ! เป็นอย่างนี้เองหรือคะพี่เรืือง  ใช้ความฝันเข้ามาลวนลามแพรถึงในห้อง" หลวงเรืองฤิทธิ์ที่กำลังเหม่อมองพวงมาลัย      และนึกถึงใบหน้าของหญิงสาวเมื่อได้ยินเสียงแว่วหวานเอ่ยขึ้นเสียงเย็นขุ่น      ก็หันไปมองต้นเสียงและก็ได้พบว่าเป็นแม่แพรวาคนงามที่เขาคิดถึงอยู่นั่นเอง                    "แม่แพรวา.."

"ใช่ค่ะแพรเอง!   นับว่าโชคดีนะคะว่าแพรอยากลองใช้นาฬิกาโบราณเพื่อลองดูว่านอกจากผกากรองแล้ว  แพรจะใช้มันเป็นสื่อไปหาใครได้อีกไหม และแพรก็ลองทดสอบกับพี่เรือง  ไม่อย่างนั้นแพรคงไม่มีทางรู้ว่าพี่เรืองเจ้าเล่ห์แค่ไหน อุตส่าหลงชื่นชมนับถือทำกันได้นะคะ"    กล่าวจบก็เตรียมจะจากไปแต่หลวงเรืองฤิทธิ์ลุกขึ้นมารวบตัวเธอไว้เสียก่อน     เธอยืนนิ่งไม่ดิ้นรนขัดขืนพร้อมกับยืนรอฟังคำอธิบายของอีกฝ่าย   "แม่แพรวา...อย่าโกรธพี่เลยนะ  ที่พี่ทำลงไปเพราะพี่รักแม่แพรวา          รักอย่างที่บุรุษที่รักสตรีคนหนึ่งไม่ใช่เยี่ยงน้องสาว แต่พี่กลัวว่าน้องจะยังไม่ลืมคนรักเก่าอย่างชายที่ชื่ออานนท์ผู้นั้น     พี่จึงยังไม่กล้าบอกความในใจ        และจำต้องเข้าไปตีสนิทน้องในฐานะพี่ชายคนสนิทแต่พี่ไม่เคยคิดร้ายต่อน้องเลยนะ   พี่อยากให้น้องมีใจใ้ห้พี่แต่พอเห็นแววตาที่น้องมองมาที่พี่แล้ว          สองตาของน้องไม่ได้มีความลุ่มหลงหรือรักพี่อย่างเช่นชายคนหนึ่งเลย  อย่าโกรธอย่าเกลียดพี่เลยนะ"

"ถ้าพี่เรืองรักแพร  ก็สมควรจะเปิดใจคุยกันอย่างจริงใจ  ไม่ใช่แอบมาลวนลามแพรในความฝันแบบนี้นะคะ     พี่เรืองรู้ไหมคะว่ามันทำให้แพรรู้สึกผิดที่ดันไปฝันอะไรประหลาดๆแบบนั้นกับพี่ชายคนสนิทซะได้   เรื่องของนนท์แพรไม่ได้คิดอะไรแล้วล่ะค่ะ  มันก็เป็นแค่ความผูกพันของเพื่อนสนิทเท่านั้น  และเพราะว่านนท์เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่แพรสนิท    เพราะก็อย่างที่แพรเคยเล่าให้ฟังนั่นแหละค่ะ     ว่าในสังคมของคนที่นั่นแพรกลายเป็นผู้หญิงตกยุคหัวโบราณจึงไม่ค่อยมีใครคบด้วย  และเมื่อนนท์ที่สนิทกันมาขอคบแพรก็เลยลองเปิดใจคบหาดู  และแพรก็เคยคิดว่าแพรรักเขา  แต่ตอนที่แพรได้ไปเห็นเขาแต่งงานกับผกากรองในความฝัน   มันกลับทำให้แพรได้รู้ว่าแพรไม่ได้รักนนท์ฉันคนรักเพราะหากเป็นอย่างนั้น    แพรคงต้องเจ็บปวดและเสียใจที่เห็นเขาแต่งงานกับคนอื่น            แต่แพรกลับสามารถทำใจอวยพรให้ผกากรองได้โดยไม่เสียใจอะไรเลย       แต่กลับรู้สึกยินดีเหมือนได้เห็นเพื่อนสนิทแต่งงานกับน้องสาวที่ตัวเองรักใคร่เอ็นดู           นั่นทำให้แพรรู้ว่าแพรไม่ได้รักนนท์แบบคนรักแต่รักแบบเพื่อนมาโดยตลอด        พี่เรืองเป็นลูกผู้ชายนะคะทำไมถึงไม่มีความกล้าที่จะเปิดเผยความรู้สึกอย่างตรงไปตรงมาล่ะคะ      พี่เรืองเป็นคนดีและหน้าที่การงานมั่นคงมีความรับผิดชอบและไม่เจ้าชู้           ทำไมแพรถึงจะเปิดใจให้พี่เรืองไม่ได้ล่ะคะ"             หลวงเรืองฤิทธิ์ฟังถ้อยคำของร่างบางที่พูดอย่างมั่นคงและตรงไปตรงมายิ่งนัก      ก็ให้รู้สึกทั้งยินดีและชื่นชมในความกล้าเปิดเผยความจริงใจออกมาอย่างซื่อตรงของหญิงสาวในอ้อมกอด          

"แม่แพรวาของพี่ ถึงแม้ว่า   การที่น้องต้องประสบเคราะห์กรรมต้องพลัดพรากจากครอบครัวคนรักและต้องมาอยู่ในร่างของคนอื่นจะเป็นเรื่องร้ายสำหรับน้อง  แต่มันกลับเป็นเรื่องดีสำหรับพี่ที่ทำให้ได้รู้จักกับตัวตนของแม่แพรวา ที่งามทั้งหน้าและจิตใจ พี่หลงรักน้องจนหมดใจแล้ว  ได้โปรดเปิดใจให้พี่เถิดนะ"

"ถ้าพี่เรืองไม่คิดว่าแพรเป็นผู้หญิงน่าเบื่อ  แพรก็ขอวางหัวใจให้พี่เรืองดูแลนับจากนี้ด้วยก็แล้วกันนะคะ    แพรขอแค่ให้พี่เรืองรักและมีแพรเพียงคนเดียวโดยไม่มีหญิงอื่นได้ไหมคะ   แพรไม่อยากแบ่งปันผู้ชายกับใคร"

"แม่แพรวาอย่ากังวลไปเลย...    พี่ไม่เคยมีใจหรือรับไมตรีจากหญิงใดมาก่อน และหากพี่รักใคร   พี่ก็จะรักมั่นอยู่กับคนนั้น    หัวใจรักของพี่จะมีแต่แม่แพรวาเพียงคนเดียว"