[Rapisnow]แร็พเปอร์หน้าเยี้ย กับสาวน้อยหน้าหวาน
เขียนโดย 
ปากกาสีทอง
วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 21.18 น.
แก้ไขเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 21.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) สัญญา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหน้าร้านอาหาร
(บท:nillhohiz)
“มึงคบมันตั้งแต่เมื่อไรว่ะ?” พี่หลุยส์ถามพ่อหลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จ
“ไม่ได้คบพี่ เราเพื่อนกันๆ"
“รู้ว่าเพื่อนเว้ย แต่วงการเราอ้ะผู้หญิงอย่างเยอะ!”
“นอกจากเน้เน้ เนื้ยนะ ใครจะไปชอบ!” ผมบอกตามตรงผมไม่ชอบผู้หญิงแรด
“ใช่ๆนมใหญ่ดีนะ"
“พี่แมร่ง!!”
“จะคบอะกูขอเร็วๆ เพราะตอนนี้มึงลงรูปไปหลุดไปแล้ว”
“ครับๆ ผมจะพยายามครับ เพราะยังไงผมก็......”
(บท:ทิพย์)
“แกๆ ฉันว่าไอ้เก่งต้องคุยอะไรสักอย่างแน่ๆ" น้อยสะกิดฉันแล้วหลิวก็อยู่ใกล้ๆ
“ใช่ๆ ขนาดเขาจูบแก ทำไหมแกไม่ว่าเค้าว่ะ.....อ้อออฉันลืมม^^” หลิวพูดดึงน้อยเข้าไปไกลๆ
“เฮ้ยยยอะไรรรรร!!” ฉันตะโกนโว๊ยว๊ายใส่
“ฮันแน่ๆ ชอบก็ไม่บอกกกก" หลิวทำหน้าล้อฉัน จนฉันยิ้ม
“ยิ้มด้วยว่ะแกกก”น้อยพูดพร้อมยิกแขยฉันทีหนึ่ง “ตื่นมาจากฝันได้แล้ว!”
“ฝัน ฝอนอะไรว่ะ ตอนนี้ก้ตื่นไงง" ฉันดันน้อยนิดๆ
“เขินจนหน้าแดงหมดแล้วทิพย์...”
“ไอ้หลิวหุบปากไปเลยย!”
“ฮ่าๆ ฉันล้อเล่นนน" หลิวกระซิบไปบอกน้อยอะไรสักอย่าง
“เคๆ" น้อยพูดแล้วเดินไปหาเก่ง แล้วกระซิบให้เก่งฟังเรื่องอะไรสักอย่าง เขายิ้ม
“จริงเหรอน้อย ฉันละดีใจจังง" เขาพูดพร้อมยิ้มแล้วหันหน้ากลับไปคุยต่อ อีสึส!!
ณ รถแรมโบว์กินนี่
“เก่งเดียวจะไปไหนต่อ?” ฉันถามพร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น “ช่วยไปหอก่อนได้ป่าว"
“ได้ๆ เดียวพาไปถ้าง่วงก็นอนไปนะ เพราะเย็นนี้ไปกินข้าว"
“ใครว่ะ? กับใคร" ฉันนั่งดีๆจากที่นั่งกดโทรศัพท์
“พี่หลุยส์ เดียวฉันเติมน้ำมันก่อนๆ เดียวเธอไปซื้ออเมซอนให้หน่อยดิ" เขาหยิบตั้งให้ 150
“ให้มาเยอะจัง"
“เธออยากกินอะไรก็ซื้อมานะ"
“ลำบากนายจังว่ะ"
“ไม่รำบากหรอกนะ ป้ะ" เขาปลดล็อกรถแล้วฉันจึงลงรถ เข้าลดกระจกลง “ถ้าไม่พออกไปก่อนนะเดียวเอาคืน"
“ไม่ต้องอ้ะออกเอง" ฉันเดินตรงไปที่อเมซอน ระหว่างทางทุกคนมองฉันเต็มไปหมด บ้างคนมองฉันอย่างเกลียด อะไรว่ะ
กริ๊ง~ ยินดีต้อนรับค่ะ
“รับอะไรดี.....แฟนพี่นิลนิ?!”พนักงานทำหน้าตกใจเมื่อเห็นฉัน
“ค่ะ?!”
“พี่นิลไม่มาด้วยหรอคะ?”
“มาจ้ะ อยู่บนรถ”
“ใครพูดถึงผมอยู่หรอครับ?” พูดบุ๊บมาปั๊ป
“เติมน้ำมันยัง? ฉันถาม เพราะทำไหมมันเร็วจัง
“น้ำมันเต็มถังอยู่แล้ว เพราะหน้าปัดเสีย ที่จริงฉันไม่ได้มาเติมน้ำมันหรอก อยากให้เธอมากินอเมซอน"
“รู้ใจกันจังเลยค่ะ" พนักงานสาวพูด “พวกพี่เอาอะไรดีคะ?”
“ฉันเอานมสดปั้นก็แล้วกัน"
“ผมเอาชาเขียวก็แล้วกัน"
“พี่กินลาเขียวด้วย?!” พนักงานดีใจใหญ่ออกหน้าออกตา “ขอโทษค่ะ พอดีทำตัวไม่ถูกพอเจอไอดอล"
“ครับไม่เป็นไรพี่ไม่ได้ว่าอะไร" เก่งจำมือแล้วเดินไปนั่งโต๊ะข้างๆเข้าเตอร์
“ทิพย์ เย็นนี้แกสนใจเกี่ยวกับแร็พไหม?” เขาถาม
“อืมๆ ทำไหอ่ะ?” ฉันเริ่มชอบขึ้นมาแล้ว
“เย็นนี่พี่หลุยส์อยากให้แกลองออนดิชั้น เพื่อแกจะได้"
“บ้าติ?!”
“ไม่บ้าอ่ะ!”
“จริงอ่ะ แต่ฉันแร็พไม่เป็นน" ฉันส่ายหัว เขาจับหน้าฉันให้อยู่นิ่งๆ พร้อมมองตา
“มีฉันอยู่นี้จะกลัวทำไหมว่ะ?”
“ไม่เอากดดัน"
“กดดันทำำไหม เหมือนแต่งกลอน"
“หราาาา ยากกก”
“ยากหรอ? แค่หาคำเชื่อมดิ"
“เดี่ยวไหนลองสอนหน่อย"
เขาเริ่มอธิบายส่วนต่างๆขอท่อนแร็พจนฉันทำผิดบ้างอะไรบ้าง ทำให้พนักงานฟินไปตามๆกันบางครั้งถ่ายรูปด้วยมั่ง เห็นแล้วยังอายแทน แต่ก็ในที่สุด....
“ก็ได้นิ!”
“ตรงไหน ฉันคิดคำไม่ทันนะเฟ้ยย"
“ไอ้เตี้ยเอ๋ยย"
“นึกว่าสูงตาย?” ฉันส่วนจนโทรศัพท์ใครดังขึ้น
‘เบื่อพวกเก่วแต่ปาก....~’
“เพลงของ....” เขาทักฉัน ฉันกดรับโทรศัพท์
‘นุชสิริ โทรเข้า'
“ว่า?” ฉันรับโทรศัพท์น้ำเสียงปกติ
‘แกอยู่ไหนๆ' เสียงเธอตื่นเต้น
“อยู่อเมซอนใกล้ๆสยาม"
‘เหรอกับใครอ่ะ'
“เพื่อนอ้ะ"
‘ชื่อนิลป่ะ?’ ประเด็นเกิดขึ้น
“อือ"
‘จะไปไหนต่อป่ะ'
“ทำไม?”
‘ฉันขอไปด้วยคน' เสียงนางอ้อนหนักๆ ฉันปิดไมค์โทรศัพท์พร้อมหันไปทางเก่ง
“เก่ง! แกรู้จักนุชป่ะ สาขาการแสดง"
“ทำไหมว่ะ" เขาปาดฟองชาเขียวออก
“มันจะมาอยู่กับเราด้วยอ่ะดิ"
“ก็ให้มันมาดิ"
“แต่นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ!”
“เอ้าทำไหมแกไม่ชอบว่ะ?”
“ก็....” ฉันชอบแกไง! แล้วมันก็ชอบแกด้วยไอ้เพื่อนบ้า
“งั้นบอกว่าไม่ว่างก็แล้วกันๆ”
“อือๆ” ฉันคุยโทรศัพท์อีกครัั้ง
“ฮโล่ว”
‘ยังไงบ้างไปได้ไหม’
“ตอนเย็นไม่ว่างว่ะ”
‘ทำไหมว่ะ’
“มีธุระบวกกับต้องไปหาพ่อแม่ของมัน มันเลยบอกว่าไม่ว่าง” แถๆๆๆๆ
‘เหรอ? เคๆไม่กวนละบ๊ายย’ ตู๊ด!
“คุยที่เดียวรู้เรื่อง” เขาพูด
“อยู่แล้วแกก้รู้ว่าฉันเป็นแบบนี้”
“แล้วชอบฉันไหม?”
“ชอบ!.....เฮ้ยย!!!”
“ฮันแน่ๆ ทิพย์เนียนไม่เบานะ”
“เนียนบ้านป้ามึงดิ”
“หราาาาาาา”
“พวกพี่น่ารักกันจังเลยนะค่ะ” พนักงานบอก “พวกพี่จะมากันอีกเมื่อไรค่ะ จะได้เตรียมของไว้ให้”
“ขออะไรหรอน้อง?” เก่งถาม
“พอดีทำของให้พวกพี่เอาไว้ค่ะ เดียวขอเฟสติดต่อได้ไมค่ะ” น้องพูดพร้อมมองหน้าเก่งแล้วยิ้ม
“ทิพย์เอาเฟสให้น้องเขาหน่อย”
“เฟสไหนมึง”
“เฟสมึงและ” ฉันหยิบโทรศัพท์ของน้องที่อยู่ในมือของน้องเขา แล้วเขียนชื่อเฟสแล้วให้น้องเขา
“พี่นิลแฟนพี่อะไรเหรอค่ะ” พนักงาน
“พี่ทิพย์ครับ น้องชื่ออะไรเหรอพี่จะได้เรียกถูก” เก่งถาม
“ชื่อแก้วค่ะ”
“โอเค” ฉันพูด “พี่รับแล้วนะแก้ว เดียวทักมานะแต่เรื่องนี้พี่ขออย่างหนึ่งอย่าเอาไปบอกใคร”
“โอเคค่ะ”
นางคิดเงินจนเสร็จพวกเราออกมาโดยที่เก่งจับมือฉันอยู่
“เมื่อไหร่จะปล่อยห๊าา มือเนื้ยย”
“ไม่ปล่อย!”
“อย่ามากวนตีน!”
“ไม่กวนแต่ก็ไม่ได้กวนใจมึงก็แล้วกัน”
“ใจก็ให้กวน แต่ตีนก็กวนได้” ฉันยิ้มให้เขา พร้อมสบัดมือตีหัว
แป๊ะ!
“อีทิพย์กูเจ็บบ!!”
“แบร่ๆ ไปๆเดียวกลับไปเอาของๆ” ฉันวิ่งไปข้างรถพร้อมกระโดดขึ้นรถ
ณ ห้องหอ
ฉันอยู่ห้องนี้คนเดียวเนื่องจากรูมแมทออกไปแล้ว 3 คนตอนนี้รออยู่ว่าใครจะมาเป็นคนต่อไป
“หืม? ทิพย์จดหมายอ่ะ” เขาหยิบจดหมายจากหน้าหอแล้วแกะที่ฉันกำลังนั่งจัดเสื้อผ้า
“อ่านให้ฟังดิ”
“จากมหาลัยนะ เขาบอกว่า ‘เดียวจะมีรูมแมทเข้ามาอยู่ด้วย’”
“ใครอ่ะขอชื่อ”
“จะเอาจริงเหรอ” เสียงเขาถอดหายใจดังๆ “ชื่อนุชสินิ”
“อีนุช!!!!” ฉันลุกขึ้นพร้อมบอกว่า “ไอ้เก่งมึงไปเอากระเป๋าข้างตู้เสื้อผ้าเอามาให้หมด!”
“ทำไหมว่ะ”
“กูจะย้ายห้อง”
“จะไปอยู้ไหนอ่ะ?”
“กับมึงไง”
“บ้าไงงงงง ผู้หญิงนอนกับผู้ชายบ้าาา”
“กูนอนข้างล่างก็ได้ ถึงตายก็ไม่นอนกับมัน!” ฉันยืนยันขาดคำเพราะฉันเคยนอนกับนางบอกเลย ทุเรศ!
“โอ๊ยยอีบ้าเดียวฉันนอนล่าง"
“งั้นนอนด้วยกันจบ!”
“เสี่ยนอ้อ??”
“เสี่ยนไร”
“อยากนอนกับผู้ชายยยย"
“ไม่อยากนอนหรอก มึงเอาหมอนกันมาขัดไว้จบป่ะละ”
“จบบบครับบบ" เขาเดินไปหยิบกระเป๋ามาให้หมด “เดียวฉันมาเดียวลงไปแจ้งห้องให้ว่าย้ายออก"
“ขอบใจมาก" เขาเดินไปปิดประตู ปล้วฉันนั่งเก็บของเสร็จ
ฉันจำอยู่ครั้งหนึ่งว่า ฉันเป็นอย่างงี่อยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนั้นฉันทนมาตอนนี้ไม่ทนแล้วฉันย้ายออกเนื่องจากความสกปรกของรูมแมทมันเยอะมาก ห้องรก หนูขึ้นห้อง แมลงสาบเต็มบ้าน โอ๊ยพูดแล้วปวดหัว
“ไอ้ก้อยย! ได้ยินข่าวป่ะ? ที่ทิพย์ คณะศิลปศาสตร์ แมร่งเป็นแฟนของเก่ง คณะศิลปศาสตร์.ที่ไปแข่ง Rapisnow โชคดีจังว่ะ" ตรงไหนว่ะ
“โอ๊ยยยย ! ใครบอกกมันเป็นเพื่อนกันเฉยๆ" ฉันมโหจึงเดินไปถุบกำแพงที่พวกมันอยู่
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง!!!
“ใครแมร่งเคาะว่ะ เคาะหาแม่มึงเหรอ?”
“แล้วมึงจะเสือกทำไหมเหรอ กูเหม็นบุหรี่!” ฉันพูดไป ได้ยินเสียงมันปัดกลิ่นบุหรี่
“ขอโทษเว้ย!!!”
“จะสูบออกไปสูบตรงป่าช้าข้างๆหอนะไอ้สัส เหม็นชิบหายเลย!!” ตึ๊ง! ฉันตีกำแพงไปที่หนึ่ง แล้วมานั่งจัดกระเป๋าต่อ
ตอนนี้ความรู้สึกของฉันมันเริ่มยากที่จะมาอธิบายเพราะตอนนี้ในนามของฉัน กลายเป็น ‘แฟนนิลโลหิต' ฉันยินดีไหม ส่ายหัวหนักๆ
“ทิพย์ ฉันไปทำเรื่องมาแล้ว เขาบอกว่าเดียวเอาค่าเช่ามาคืนให้"
“อือ..” เสียงฉันเริ่มห้อย แล้วน้ำตาเริ่มไหล
“เป็นอะไรทิพย์?”
“ตอนนี้สถานะตอนนี่เราคืออะไรว่ะ กูสับสนนะเว้ย!” รูปปากของฉันบิดเหมือนเก็บกด มือของฉันกำมือเน้น
“มึงเป็นไร?”
“กูทรมาณว่ะ ตอนนี้กูได้ฉายาว่า ‘แฟนโลหิต’ ไปแล้ว!!” เขาเดินเข้ามากอดแล้วพูดเบาๆ
“มึงคิดมากไปแล้ว ‘นิลโลหิต’ มันอยู่ในสนาม แต่ตอนนี้กูเป็นเก่ง!”
“มันก็คนเดียวกันป่ะว่ะ?!” ฉันยิ้มนิดหนึ่ง เขาขำ
“เดียวกันตรงไหน? คนละคนเลย เก่งเคยด่าใครที่ไหน?”
“ก็กูไงง" ฉันขำยาวๆ เขาปาดน้ำตาของฉัน
“เอาเถอะอย่าคิดมากนะ เดียวคืนนี้กินข้าวไม่ได้"
“รู้เดียวกินข้าวไม่อร่อยต้องโทษแกเลย!”
“เอา? กูได้ไงอ่ะ"
“มึงชอบให้กูคิดมาก"
“ตกลกแล้วไอ้ทิพย์ฮ่าๆๆ" พวกเราหัวเราะกันยกใหญ่
พร้อมเก็บกระเป๋าเก่งถืออีกมือหนึ่งแล้วเดินจับมือออกจากห้อง ห้องเมื่อออกมาทำหน้าตกใจ ช่วยไม่ได้นะเว้ย ฉันมีเหตุผลว่ะ (ยิ้มน้อยๆ)
“ทิพย์ เรามีอะไรจะให้เนื่องจากวันนี้วันวาเลนไทน์”
“บอกแล้วว่าอย่าซื้อขออะไรมันเยอะ"
“งั้นไม่ให้และ" เข้าหันไปสตาร์รถฉันไขว้แขนเขาไว้
“เห้ยๆ ล้อเล่นไหนอ่ะของ"
“สัญญาก่อนได้ป่ะ"
“ต่อลองตลอด!”
“เอ้าาาา มันก็ไม่สนุกดิ.....แกแอบชอบเราตั้งแต่เมื่อไหร่?” กูจุ๊กเลยย!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
