เงารักในพายุ

หย่งคังได้รับการติดต่อจาก สหายในยุทธภพที่ชื่อหยางเฟยในเรื่องที่ให้ช่วย แฝงตัวเข้าไปสืบ เรื่องของนางแอ่นเหินลมในพรรคมาร  ซึ่งได้ข้อมูลมาว่าสหายผู้นั้นได้เข้าไปแฝงตัว       ปลอมเป็นลูกน้องในพรรคมารของจอมมารว่านอี้หาน  และได้พบกับนางแอ่นเหินลมถูกจับตัวไปทรมาน  ในระหว่างนั้นเขาแอบอาศัยโอกาสลอบไป พบปะพูดคุยกับนางแอ่นเหินลม  จนได้วางแผนร่วมกันในการหนีออกมาจากพรรคมาร    
โดยนางแอ่นเหินลมได้บอกกับเขา ว่านางได้กินยาปิดกั้นชีพจรที่จะมีผลทำให้ผู้ที่กินยานี้ จะมีอาการหยุดหายใจและชีพจรทั่วร่างชั่วคราว   ราวกับคนที่ตายแล้ว         นางแอ่นเหินลมคาดการณ์ว่านางต้องถูกจอมมารว่านอี้หานนำตัวมาทรมาน จึงเตรียมการกินยาปิดกั้นชีพจรไว้ก่อนที่จะพ่ายแพ้และถูกจับตัวมา         นางได้ขอให้หยางเฟย มาคอยอยู่ใกล้ๆเพื่อนำร่างของนางที่ทุกคนคิดว่าตายแล้วออกมาจากที่นั่น    ซึ่งเหตุการณ์ก็เป็นไปตามที่นางแอ่นเหินลมคาดการณ์เอาไว้นางถูกจอมมารว่านอี้หาน สั่งให้นำตัวนางมาทรมานจนเมื่อฤิทธิ์ยาที่กินเข้าไปออกฤิทธิ์        ร่างของนางแน่นิ่งเมื่อพิสูจน์ดูก็ทำให้สามารถลวงให้จอมมารว่านอี้หานเข้าใจว่านางตายไปแล้วได้  และในตอนนี้หยางเฟยก็สามารถแสร้งทำเป็นลูกสมุนหน้าใหม่ของพรรค อาสานำศพของนางมาทำลาย        จนช่วยนำตัวนางออกมาได้สำเร็จ  แต่ปรากฏว่านางแอ่นเหินลมถูกทรมานจนสูญสิ้นวรยุทธิ์ที่เคยมี  แต่กระนั้นก็ยังฝืนร่างกายที่ บาดเจ็บของตัวเองใช้วิชาหุ่นแทนตัว  ควบคุมหุ่นที่โรยผงพิษชนิดร้ายแรงเอาไว้ซึ่งมีผลให้ผู้ที่สัมผัสโดนตัวหุ่นจะได้รับพิษที่ติดตัวหุ่น  ทุกข์ทรมานจนตาย หลังจากที่สหายของหย่งคังช่วยนำร่างของนางออกมาได้  นางได้ใช้ให้หุ่นเสมือนตัวนางบุกจู่โจมเข้าไปหาจอมมารว่านอี้หานโดยไม่ทันตั้งตัว  และได้เผลอสัมผัสถูกตัวหุ่นของนาง  จนส่งผลให้ได้รับพิษจนตาย          นางแอ่นเหินลมได้ขอให้สหายของหย่งคังที่มีวรยุทธสูงส่งเข้าไปกวาดล้างพรรคมารของว่านอี้หานให้สิ้นซาก และในตอนนี้นางแอ่นเหินลมได้พักอาศัยอยู่กับเขา   
หย่งคังที่ได้รับรู้เรื่องก็รีบนำข่าวนี้มาบอกให้เสวี่ยไป๋รู้  และในตอนนี้หย่งคังและเสวี่ยไป๋ก็มาพบกับนางแอ่นเหินลมที่บ้านพักของสหายชาวยุทธ  
"คาระวะเจ้าชายหย่งคังและแม่นางเสวี่ยไป๋"    "ข้าต้องขอบใจเจ้ามากนะหยางเฟยที่ช่วยเป็นธุระเรื่องนี้ให้   ทั้งที่ข้าแค่ขอรบกวนให้เจ้าช่วยสืบข่าวเรื่องนี้ให้เท่านั้น แล้วคิดว่าข้ากับเสวี่ยไป๋จะเข้าไปต่อสู้กับจอมมารว่านอี้หานนั่นกันเองโดยไม่ให้เจ้าเดือดร้อน   แต่เจ้ากลับมีน้ำใจช่วยนางแอ่นเหินลมออกมาได้จนทำให้ข้ากับเสวี่ยไป๋ไม่ต้องลงมือต่อสู้เอง"
"ไม่ต้องเกรงใจ พวกเราเป็นสหายข้าเต็มใจช่วย  ในเมื่อข้าเองก็มีความนับถือในชื่อเสียงของนางแอ่นเหินลม      อดีตจอมยุทธหญิงที่เลื่่องชื่อในยุทธภพมานานแล้ว  เมื่อมีโอกาสที่ช่วยเหลือให้พ้นจากจอมมารผู้ชั่วร้ายของยุทธภพได้ข้าเต็มใจอย่างยิ่ง  และนี่ก็ไม่ใช่เกิดจากความสามารถของข้าเองลำพัง  เพราะหากเอ่ยตามตรง  เรื่องนี้สำเร็จได้ด้วยการคาดการณ์และการวางแผนอันปราดเปรื่องของจอมยุทธหญิงนางแ่อ่นเหินลม   หากอาศัยแค่เพียงฝีมือของข้าเองเพียงอย่างเดียว  คงยากจะต่อกรกับจอมมารว่านอี้หานตรงๆด้วยได้"
เสวี่ยไป๋ทำท่าทางขอบคุณด้วยใจ   ตลอดการสนทนาหยางเฟยอดที่จะมองเสวี่ยไป๋ด้วยแววตาชื่นชมหลงใหลอย่างไม่ปิดบังไม่ได้  จนทำให้หย่งคังรู้สึกหึงหวง แต่ก็ต้องพยาพยามเก็บความไม่พอใจเอาไว้  เพราะรับรู้ดีว่าต้องสำนึกในบุญคุณของสหายผู้นี้ของตน  แม้ว่าจะรู้สึกไม่พอใจมากเพียงใดก็ตาม          หยางเฟยนำทางเพื่อพาหย่งคังกับเสวี่ยไป๋ไปพบกับนางแอ่นเหินลม