เงารักในพายุ

หลังจากเหม่ยลี่ได้รับการรายงาน   จากคนที่นางใช้ให้สะกดรอยตามหย่งคังไปจนได้รู้ว่าสิ่งที่นางนึกสังหรณ์ใจเป็นความจริง  ทำให้ในเวลานี้หัวใจเจ็บเหมือนถูกกรีดเฉือน ถ้านับด้วยบรรดาศักดิ์แล้วนางคือเจ้าหญิงสูงศักดิ์ที่งามเพียบพร้อม และนางคือเจ้าหญิงที่เมื่อตอนอยู่บ้านเมืองเดิมของนาง          คือเจ้าหญิงที่มีเหล่าชายสูงศักดิ์หมายปองมากกว่า ในบรรดาพี่น้องด้วยกัน  ตั้งแต่ก่อนที่จะได้รับการถูกกำหนด ให้หมั้นหมายกับเจ้าชายหย่งคัง         และจะถึงอย่างไรนางก็คือหญิงที่มี ความสำคัญในเชิงการเมืองที่เป็นประโยชน์กับแคว้นฉิน  แต่เจ้าชายหย่งคังที่เป็นคู่หมายกลับหยามหมิ่นนางอย่างไร้ค่า  ตั้งแต่การมาถึงและพบกันวันแรกก็ ต้อนรับนางด้วยการกล้้าร่วมรักกับนางกำนัลชั้นต่ำ  ในวันที่นางมาถึง           ไม่เคยเอาใจใส่ให้เกียรติในฐานะคู่หมายเลย  และยังกล้าไปมีสัมพันธ์กับนางหญิงใบ้ที่แม้ว่าจะงามมากกว่านางอยู่หลายส่วน  แต่ก็เป็นหญิงพิการบ่งพร่องและเป็นหญิงสามัญที่เทียบกับนางไม่ได้เลย  แต่เจ้าชายหย่งคังกลับรักใคร่หลงใหลนาง  ทุกวันนี้ออกจากวังไปหานางทุกวัน  'หึ เจ้าพี่หย่งคัง ท่านเป็นของข้า ข้ามีสถานะเป็นคู่หมายของท่าน และท่านจะต้องแต่งงานกับข้าอย่างเร็วที่สุด ชายาของท่านคือข้าเท่านั้น ไม่ใช่นางหญิงใบ้เสวี่ยไป๋'

เหม่ยลี่เข้าเฝ้าฮองเฮาเพื่อกราบทูลเร่งรัดการอภิเษกให้เร็วขึ้น         โดยยังคงแสดงท่าทีใสซื่อให้ว่าที่แม่พระสวามีได้เห็น      "ทูลเสด็จแม่ หม่อมฉันมีเรื่องกลุ้มใจ  อยากขอพระราชวินิจฉัยจากเสด็จแม่         ท่านพ่อเขียนจดหมายมาถามไถ่ถึงเรื่องการอภิเษกระหว่างหม่อมฉัน กับเจ้าพี่หย่งคังว่าจะเกิดขึ้นเมื่อใด   หม่อมฉันไม่ทราบว่าจะตอบอย่างไรดี    หม่อมฉันไม่อยากให้ท่านพ่อกังวลใจเพคะ"

"อืม...จริงสิ    หย่งคังเองก็ทำตัวเหลวไหลเป็นหนุ่มเจ้าสำราญรักสนุกไปวันๆ  เจ้าลูกคนนี้เหลือเกินจริงๆ    เอาเป็นว่าเจ้าเขียนจดหมายไปตอบท่านพ่อของเจ้าได้เลยนะเหม่ยลี่              แม่จะกราบทูลขอฮ่องเต้ให้ทรงจัดงานอภิเษกโดยเร็วที่สุดภายในเจ็ดวัน       ยังไงเสียก็ต้องแต่งกันอยู่แล้วเร็วหน่อยจะเป็นอะไรไปล่ะ  เจ้าลูกคนนี้จะได้รู้ว่ามีเจ้าของเป็นตัวเป็นตนจะได้เลิกทำตัวเหลวไหลเสียที"     เหม่ยลี่แอบลอบยิ้มสมใจกล่าวคำขอบคุณ       "เป็นพระมหากรุณาเพคะ"                    และแล้วฮ่องเต้ก็มีรับสั่งเรียกหย่งคังเข้าเฝ้าและมีราชองค์การประกาศกำหนดพิธีอภิเษก        ให้มีขึ้นภายในเจ็ดวันแจ้งกับทางราชสำนัก  หย่งคังนึกรู้ทันทีว่าการเร่งรัดที่อยู่ดีๆก็มีขึ้น  มีเบื้องหลังมาจากใคร  

หย่งคังมาพบเหม่ยลี่ในขณะอยู่ลำพัง    "อยากได้ข้าเป็นพระสวามีของเจ้าจนตัวสั่นเลยล่ะสินะน้องหญิง"    เหม่ยลี่แสร้งทำเป็นตกใจกับถ้อยคำหยามหมิ่น รีบปฏิเสธด้วยท่าทีใสซื่ออย่างมีจริต "เจ้าพี่ทรงกล่าวอะไรน่ะเพคะ  หม่อมฉันแค่ทูลฮองเฮาเรื่องที่ท่านพ่อเขียนจดหมาย            มาถามถึงเรื่องกำหนดวันพิธีอภิเษกแต่หม่อมฉันไม่ทราบจะตอบไปอย่างไรดี      แล้วฮองเฮาก็ทรงทูลฮ่องเต้และกำหนดวันเองนะเพคะ           หม่อมฉันเองก็เห็นว่ายังเร็วเกินไป"      ปากกล่าวไปอย่างนั้นแต่ในใจกลับคิด    'หึ เจ้าพี่เป็นของหม่อมฉันตั้งแต่แรก และมันก็ถูกกำหนดไว้แล้ว        ไม่ว่าอย่างไรพระชายาของเจ้าพี่คือหม่อมฉันไม่ใช่นางหญิงใบ้ชั้นต่ำผู้นั้น  การแต่งงานจะได้เป็นการประกาศให้หญิงใบ้นั่น ได้รู้ว่าตัวจริงคือใครกันแน่'       หย่งคังที่ได้ยินเสียงในใจของเหม่ยลี่นึกอย่างดูแคลน          'หึ ช่างโง่เง่าเสียจริง คิดว่าการแต่งงานจะล่ามโซ่ข้าไว้ได้หรือ ชอบทำตัวแสร้งเป็นใสซื่อแม่พระอ่อนโยนน่าสงสารนักใช่หรือไม่    ดีล่ะงั้นข้าจะทำตัวเป็นซาตานให้อย่างถึงใจไปเลยดีไหม     คงไม่จำเป็นที่ข้าจะต้องทำเป็นเล่นละครเป็นคู่หมายที่แสนดีของเจ้าอีกแล้ว'

"ฮ่าๆๆ  เอาเถอะน้องหญิงข้าแต่งให้เจ้าก็ได้        อันที่จริงก็ไม่ใช่เจ้าคนเดียวหรอกนะที่อยากได้ข้าไปเป็นเจ้าของน่ะ   เจ้าคิดว่าที่ผ่านมาข้ามีความสัมพันธ์กับสาวงามสูงศักดิ์กี่คนกัน   แต่เจ้าสงสัยหรือไม่ว่าทำไมพวกนางถึงไม่เคยจับข้าได้อยู่หมัดเลยน่ะ    ก็เพราะต่อให้จะเป็นสาวงามที่ข้าได้เชยชมหาความสุขด้วยแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าจะครอบครองเป็นเจ้าของข้าได้     แล้วกับเจ้าที่ข้าขอบอกตามตรงเลยว่า               เจ้าอาจเป็นสาวงามที่ดูเพียบพร้อมอยู่นะ          แต่ความงามของเจ้าไม่ได้ทำให้ข้า     รู้สึกจะอยากร่วมรักหาความสุขด้วยเลย   และเจ้าจะได้รู้ซึ้งว่า     แค่การยอมเข้าพิธีอภิเษกกับเจ้ามันไม่ได้มีความหมายอะไรกับข้าเลย    ข้าไม่ใช่ของเจ้า   ไม่ได้รักพิศวาสอะไรกับหญิงงามสูงศักดิ์อย่างเจ้าเลย สถานะความเป็นคู่หมายก็แค่การหมั้นหมายทางการเมืองระหว่างแคว้นเท่านั้น  คนอย่างข้าเป็นเจ้าของใจตัวเอง        อยากจะมีสัมพันธ์กับใคร     ข้าล้วนเลือกด้วยตัวเองตามความพอใจของข้า         และเจ้าก็ไม่ใช่หญิงที่ข้าแม้แต่จะร่วมหลับนอนด้วยสักครั้งด้วยซ้ำ       เจ้าอาจเป็นหญิงสูงศักดิ์งดงามเพียบพร้อมอ่อนหวานจิตใจดีสำหรับใคร                   แต่ไม่ใช่คนที่ข้าเลือก             แม้แต่จะอยากแตะเนื้อต้องตัวของเจ้าข้ายังไม่อยากเลย     เอาเถอะจะเข้าพิธีอภิเษกแต่งกับเจ้าเอาบุญก็แล้วกันนะน้องหญิง"