เงารักในพายุ

ว่ากันว่าความรักมีอำนาจมากพอจะสร้างให้คนเป็นไปได้ทุกอย่าง  เมื่อรักแล้วก็อยากจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครอง    แม้จะเป็นการกระทำที่ผิดมากเพียงใดก็สามารถทำได้ เพราะไม่อยากที่จะสูญเสียคนที่ตัวเองรักไป          และหย่งคังก็เป็นอีกหนึ่งคนที่กำลังเป็นเช่นนั้น   หย่งคังรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนฟ้าผ่าลงมากลางใจ  เมื่อเขาบอกเสวี่ยไป๋เกี่ยวกับการอภิเษกของเขากับเหม่ยลี่ที่กำลังจะมีขึ้นในอีกเจ็ดวัน  แต่นอกจากเสวี่ยไป๋จะไม่แสดงอาการหึงหวงอย่างที่เขาอยากจะให้เป็นแล้ว  นางยังเปลี่ยนสีหน้าที่เคยเย็นชากับเขาอยู่เป็นนิจมาแย้มยิ้มอย่างยินดีและเอ่ยคำแสดงความยินดี      นั่นก็ทำให้เขาผิดหวังมากพออยู่แล้ว  เพราะนั่นหมายความว่านางไม่ได้รู้สึกที่จะหวงแหนเขา แม้ว่าเขากับนางจะมีความสัมพันธ์เกินเลยกันแล้ว  นางเห็นมันเป็นเพียงข้อตกลงแลกผลประโยชน์ระหว่างกันเท่านั้น  และนางยังบอกกับเขาว่านางจะขอยกเลิกข้อผูกมัดระหว่างนางกับเขา      เพราะอาจารย์ของนางได้รับการช่วยเหลือจนปลอดภัยกลับมาได้แล้ว   นางจะขอคืนเขาให้กับเหม่ยลี่ส่วนตัวนางอาจารย์และน้องสาวบุญธรรมจะออกเดินทาง    ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับหยางเฟยเพราะหยางเฟยออกปากว่า อยากจะช่วยนางดูแลอาจารย์และน้องสาวบุญธรรมและขอให้นางเดินทางท่องยุทธภพไปกับเขา  โดยไม่ถือสาแม้ว่านางจะบอกเขาว่าตัวนางไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แล้วก็ตาม    ซึ่งนั่นทำให้นางรับรู้ได้ว่าเขาเป็นบุรุษที่ดีมีคุณธรรมและจริงใจกับนางและที่สำคัญ  เขาคือผู้ที่มีบุญคุณกับอาจารย์ของนาง  นางจึงตอบตกลงรับไมตรีของเขา   ซึ่งนั่นทำให้หัวใจของหย่งคังถูกครอบงำด้วยแรงแห่งรักจนกล้าที่จะกระทำในสิ่งผิด  เพราะเขาไม่อาจทนที่จะเสียนางฟ้าใบ้ของเขาไปได้

ในวันนี้หย่งคังนัดหยางเฟยออกมา เพื่ออยากเลี้ยงขอบคุณตอบแทนน้ำใจเป็นการส่วนตัวระหว่างสหาย  ซึ่งหยางเฟยรับไมตรีด้วยความบริสุทธิ์ใจโดยไม่ได้หวาดระแวงว่าสหายจะคิดร้ายกับตน  หย่งคังนัดหยางเฟยมาที่โรงเตี้ยม โดยว่าจ้างเสี้ยวเอ้อไว้ล่วงหน้าแล้วว่า  ให้วางยาพิษชนิดไร้สีไร้กลิ่นใส่ในอาหารของหยางเฟยเพราะรู้ดีว่าสหายของเขาเป็นผู้มีวรยุทธสูง จึงต้องใช้พิษที่จะรับรู้ได้ยาก   ในขณะที่กำลังกินอาหารอยู่นั้นหยางเฟยก็มีอาการผิดปกติ  นึกรู้ได้ทันทีว่าตัวเองโดนวางยาพิษเข้าแล้ว  หย่งคังแสร้งทำเป็นตกใจและรีบประคองเพื่ออาสาพาสหายออกไปทำการรักษา       จนเมื่อพาสหายมาที่ลับตาคน  ก็ฉวยโอกาสรีบชักดาบสังหารสหายของตัวเองอย่างเลือดเย็น    จนทำให้หยางเฟยที่ถูกพิษจนไม่อาจต้านทานสิ้นชีพทันที  หย่งคังมองร่างของสหายของเขาที่สิ้นใจอย่างเย็นชา  กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ขอโทษด้วยนะหยางเฟย  ข้าคงปล่อยให้เจ้าพาเทพธิดาหิมะของข้าไปจากข้าไม่ได้หรอก  ข้าสูญเสียนางไปไม่ได้จริงๆ"

และหย่งคังก็พาร่างไร้ชีวิตของหยางเฟยกลับมาที่บ้าน      แสร้งทำสีหน้าเศร้าโศกและแต่งเรื่องมาหลอกนางแอ่นเหินลม เสวี่ยไป๋และซูเย่ว ว่าหยางเฟยถูกศัตรูลอบเล่นงาน  โดยที่เขาช่วยไว้ไม่ทัน    สร้างความเสียใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก   หย่งคังเสนอให้ทุกคนไปอยู่ที่บ้านเดิมที่เขาเคยหาให้เสวี่ยไป๋อยู่ชั่วคราวก่อน  เพื่อต้องการจะประวิงเวลาในการรั้งตัวหญิงที่เขารักให้อยู่กับเขาต่อไป  แม้ว่าตอนนี้เขาจะยังหาหนทางที่จะให้นางฟ้าใบ้ของเขาอยู่ด้วยตลอดไปไม่ได้ก็ตาม    เสวี่ยไป๋ต้องจำยอมไปอยู่ในความดูแลของหย่งคังแม้ว่าต้องการจะจบสิ้นสัญญาผูกมัดระหว่างนางกับหย่งคัง  เพราะการที่นางต้องจำยอมเอาตัวเข้าแลก  ก็เพื่อให้เขาช่วยเรื่องอาจารย์ แต่นางไม่ต้องการแย่งชิงเขามาจากเหม่ยลี่ เพราะรู้สึกเห็นใจหัวอกหญิงสาวด้วยกัน     ในเมื่อรับรู้ดีว่าหย่งคังมีเจ้าของอยู่แล้้ว  นางก็ไม่คิดแย่งชิงแม้จะรู้ว่าหย่งคังมีใจให้กับนางก็ตาม    และแม้ว่าหยางเฟยจะตายไปแล้วก็ตามแต่ความตั้งใจที่ นางจะไปจากหย่งคังนั้นยังคงอยู่    เมื่อหย่งคังจัดการฝังศพของหยางเฟยไว้ที่บ้านพักของหยางเฟย  และลากลับวังไปแล้ว  เสวี่ยไป๋ได้บอกกล่าวกับอาจารย์และซูเย่วว่าจะเดินทางไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกัน  หลังจากพิธีอภิเษกของหย่งคังเสร็จสิ้นไปแล้ว  ก็จะออกเดินทางกันทันที  ซึ่งทุกคนตกลงตามความเห็นของเสวี่ยไป๋     โดยที่ไม่รู้เลยว่าชะตาของหญิงใบ้กำลังต้องเข้าไปอยู่ในวังวนของความเห็นแก่ตัว ความต้องการ แรงรักแรงแค้น  จนไม่อาจหลีกหนี