Adventures of a New World : การผจญภัยของโลกใหม่

-

เขียนโดย AunlockKeyCoolness

วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2559 เวลา 19.50 น.

  26 ตอน
  5 วิจารณ์
  27.00K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 มกราคม พ.ศ. 2559 06.32 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) Clear Ice Dungeon

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

               ฉันที่ได้แต่มองตามคุณรู้บี้ที่โดนเหวี่ยงออกไปไกลจนมองไม่เห็น ฉันกำลังเผชิญหน้าอยู่กับเยติที่อยู่เบื้องหน้าตอนนี้ต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น

     "จงฟาดฟันธันเดอร์โวลด์"

สายฟ้าตกลงมาจากข้างบนซ็อตเยติจนมันแข็งทื่อไป มันเริ่มขยับอีกครั้งและใช้มือปัดขนของมันที่ตอนนี้ตั้งชี้ฟูยังกับขนหมี ฉันเห็นว่ามันแทบจะไม่ได้ผลจึงเริ่มร่ายบทต่อไป

"จงออกมาหอกวารี"

ฉันใช้หอกน้ำเคลือบสายฟ้าพุ่งไปโจมตีเยติอย่างต่อเนื่อง ผลที่ได้คือมันแค่หยุดนิ่งเป็นระยะๆก่อนเริ่มเคลื่อนไหวต่อ

"กงล้ออัสนียบาต"

สายฟ้าแล่นไปที่ตัวของเยติอีกครั้งแต่ก็แค่ทำให้มันขยับตัวไปไหนไม่ได้

     "เปลวไฟบัลลัยกันต์"

วงแหวนเวทที่แสดงอยู่บนพื้นก่อให้เกิดไฟที่ทะลักจากข้างล่างมาแผดเผาร่างกายของเยติจนไหม้เกลียม แต่ถึงอย่างนั้นมันกลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย ฉันเริ่มคิดว่าเยตินั้นเป็นเผ่าอะไรกันแน่ ธาตุที่มันแพ้คืออะไร สมองเริ่มใช้งานหนักจนไม่ได้สังเกตเห็นมือที่กำลังจะฟาดลงมาใส่ตัว

     'แย่แล้ว !'

ปึก

ก้อนน้ำแข็งยักษ์ที่ไม่รู้ว่าลอยมาจากไหนกระแทกเข้าที่ใบหน้าของเยติอย่างแรง ร่างของมันล้มลงกับพื้นจนเกิดการสั่นสะเทือนบริเวณรอบๆมีเลือดสีแดงติดอยู่บนหิมะและพื้นน้ำแข็ง ฉันเห็นดังนั้นจึงใช้เวทซ้ำอีกครั้ง

     "จงออกมาดาบอัศวินแห่งแสง"

ดาบยักษ์ที่ปลายของมันทับลงบนลำตัวของเยติจนทะลุไปอีกด้าน ร่างของมันลอยอยู่กลางอากาศและพอแสงหายไปก็แตะลงกับพื้นพอแตะลงได้ก็มีเสียงตะโกนดังมาจากอีกด้านหนึ่ง

ย๊ากกกกกกกก !!

     "กล้ามากนะที่ให้ฉันมีสภาพที่น่าทุเรศแบบนี้ !!"

คุณรูบี้ที่วิ่งกลับมาพร้อมกับเสื้อที่เลอะคราบอะไรซักอย่างมันสิ่งกลิ่นเหม็นออกมาเล็กน้อย เธอกระหน่ำหมัดและลูกเตะใส่ร่างของเยติจนขนมันร่วงหล่นเต็มพื้นเต็มไปหมด

ฉันต้องตกใจเมื่อเห็นมันค่อยๆขยับดันร่างตัวเองขึ้นมายืน ฉันแทบจะไม่เหลือพลังเวทแล้วถ้าเกิดต้องสู้อีกครั้งคง....

คุณรูบี้กระโจนเข้าไปตรงใบหน้าและที่มือของก็มีแสงสว่างสีฟ้าออกมา หมัดนั่นชกไปที่ใบหน้าของเยติจนมันบุบเข้าไปและร่างของมันก็ปลิวลอยไปกระแทกกับผลังจนเกิดรอยแตกร้าว ร่างของมันติดอยู่ในน้ำแข็งนั่นและแน่นิ่งไป

ฉันไม่อยากคิดเลยว่าหมัดนั่นจะแรงแค่ไหนถึงขนาดทำให้ตัวที่หนักแบบนั้นกระเด็นไปไกลหลายเมตรแถมหมัดนั่นกลับไม่มีแผลอะไรเลย

     'สุดยอด.... เขายังแข็งแกร่งขึ้นได้อีกหรอเนี่ย'

คุณรูบี้เดินเข้าไปใกล้เยติและกระโดดขึ้นไปยืนบริเวณท้องของเยตินั่น

     "หนอย! ไอ้ของแบบนี้มีไว้ทำไม ฉันจะกินให้หมดเลย !!"

ว่าแล้วคุณรูบี้ก็เริ่มกัดตัวของเยติแต่เขาก็คายออกมาเมื่อมันมีแค่ขน

     / ดึงขนมันออกมาก่อนสิ พวกมนุษย์นี่โง่จริงๆเลย /

     "ว่าไงนะ แล้วนายหายหัวไปอยู่ที่ไหนมาน่ะ"

     / ข้าก็ต้องรอดูสถานะการณ์อยู่ห่างๆอยู่แล้วสิ /

     "หนีเอาตัวรอดชัดๆ"

     / ข้าไม่เหมือนมนุษย์อย่างพวกเจ้าหรอกนะ /

ฉันหัวเราะออกมาและทุกอย่างก็ดับวูบไป...

********************************************************************************

               ฉันแบกร่างของไอริสออกมาจากห้องของบอสและนั่งพักอยู่ตรงนั้นเพื่อที่จะถอนขนของเจ้าขนดกนี่ออก แต่นั่นก็ทำให้เสียเวลาพอสมควรเลยล่ะเพราะขนของมันทั้งหนาทั้งยาว ดึงยังไงก็ไม่หมดซักที แต่พอเห็นร่างจริงๆของมันก็รู้เลยว่าขนที่ยาวและหนาของมันคอยปกป้องร่างกายที่อ่อนนุ่มเอาไว้ ส่วนแขน ขา และหัว เจ้าโคลด์ดันกินซะเรียบก็เลยเหลือแค่ส่วนลำตัวเท่านั้น

ฉันเดินหาไม้เพื่อรวบรวมมาจุดไฟ แต่เพราะไม่อยากกวนเวลานอนของไอริสเพราะเธอเองก็สู้มาตั้งแต่ชั้นที่ 1 – 150 คงจะเสียเวทไปมากก็เลยเผลอหลับไป ฉันจึงจำเป็นต้องใช้เวทมือเพื่อปั่นไม้ได้นำวิชาลูกเสือมาใช้เลยล่ะ ถึงจะกินเวลาไปมากแต่ก็ได้ไฟมาย่างเจ้านี่แล้ว

รสชาติของอาหารค่ำคืนนี้ช่างวิเศษชะจริง แต่ที่น่ารำคาญจนทำลายบรรยากาศก็คงเป็นเจ้ามังกรนี่แหละ เอาแต่บ่นและวิจารณ์รสชาติอาหารตลอดเวลาว่าไม่อร่อยบ้างล่ะ มนุษย์กินของแบบนี้ได้ยังไงบ้างล่ะ มังกรกินแต่เนื้อดิบก็เลยไม่เหมือนพวกมนุษย์ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันที่ทานแต่เนื้อดิบๆขอกินอาหารที่มันเหมือนคนทั่วไปสักวันก็ยังดี

ดวงจันทร์ส่องแสงสวยงามจนแทบไม่อยากละสายตาจากมันเลย ฉันทานเนื้อที่ได้มาและตรวจสอบจากการ์ดของฉันสัญลักษณ์ผลึกน้ำแข็งสีเหลืองอยู่ข้างๆถ้ำสีแดงแต่ต่ำลงมาหน่อย ฉันตรวจดูทักษะที่มี ณ ปัจจุบัน

- ขโมย

- อัญเชิญ

- ต้านทานความหนาวเย็น

- Counter

- ฟื้นฟูขั้นสูง

- พละกำลังช้างสาร

     "ได้ทักษะใหม่ด้วยล่ะ มิน่าล่ะยกเจ้านี่ออกมาได้สบายๆเลย"

     / หนวกหูน่าคนจะหลับจะนอน /

ฉันหันไปมองทั้งสองที่กำลังนอนกันอยู่เลยตัดสินใจเดินเข้าไปในดันเจี้ยนอีกครั้งเพื่อไปฝึกพิเศษและฝึกใช้พลังที่ได้รับมา เผลอๆหาอาวุธได้ด้วย ฉันเดินเข้าไปข้างในก็พบว่าตัวเองอยู่ข้างในน้ำแข็งที่ไม่มีทางไปต่อ

     ' ออกมาแล้วกลับเข้าไปไม่ได้หรอเนี่ย....? '

ฉันตัดสินใจเข้าไปในป่าแทนและเพื่อไม่ให้มันส่งเสียงดังรบกวนไอริสเลยออกไปไกลเป็นพิเศษ

     "ก่อนอื่นต้องทำอะไรซักอย่างกับชุดนี่"

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา