รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ

     ตอนเด็กสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขมาก
ที่สุดคือการได้อยู่กับเเม่ฉันถูกเลี้ยงให้
เหมือนเป็นเหมือนเเวมไพร์ ดื่มเลือดทุกวัน
จนกระทั่งวันหนึ่งฉันได้ฆ่าคนที่ฉันรักด้วย
ดื่มเลือดของเค้าเพราะฉันไม่ใช่เเวมไพร์
มันทำให้ฉันสับสนอยู่ในใจจนพลาดดูด
เลือดของเเม่ด้วยน้ำมือของตัวเองข่าวนี้
ทำให้คนที่อยู่รอบข้างฉันกลัวจนไม่กล้า
เข้าใกล้รวมถึงเพื่อนคนสำคัญเค้ารังเกียจ
ฉันมองฉันว่าเป็นปีศาสพอมาถึงโรงเรียน
ฉันก็ถูกเพื่อนๆล้อว่าเป็นปีศาสทุกวันที่ฉัน
ต้องอดทนกลับคำดูถูกพวกนั้นสุดท้ายคุณ
พ่อก็ตัดสินใจย้ายบ้านเพื่อเปลี่ยนสังคมให้กับ
ฉันเเต่นั้นมันกลับทำให้ฉันไม่ใช่คนเดิมฉันก้าว
ล้าวขึ้นเเล้วก็ใช้ชีวิตที่อยู่บนโลกไปวันๆ
สุดท้ายฉันก็ได้ให้สัญญากับตัวเองว่าฉันจะไม่
ดื่มเลือดตอนนี้เคี้ยวของฉันมันไม่มีอีกเเล้ว
จนทำให้ฉันกลายเป็นครึ่งเเวมไพร์
"ทุกคนรอฉันด้วย"
"ยัยปีศาส ปีศาส ปีศาส ปีศาส"
กรีด!!!!!!!ไม่ฉันไม่ใช่ปีศาส เฮ้อ ฝันไปเหรอเนี้ย
กี่โมงเเล้ว 05 : 02 น. 
ฟู่!!!! ถ้าความกลัวครอบงำฉันเหตการในอดีตจะโจมตีฉัน
ทำให้ฉันกลัวเเละอ่อนเเอมากขึ้นเพราะเเบบนี้ฉัน
ถึงเกรียจความรัก ส่วนเรื่องทไวน์เป็นเพราะหม่อนั้น
ตื้อฉันมากเกินไปฉันก็เลยคบไปวันๆ ที่ฉันเกรียดความรักเพราะ
มันหักหลังฉันพัดพลากทุกอย่าที่ฉันรักไปตอนนี้ฉันเหลือเเค่
คุณพ่อคนเดี่ยวเท่านั้นไม่มีใครอีกเเล้ว
ฉันหวังว่าสักวันฉันคงได้พบนายอีกนะ 'ภูมิ(ภู-มิ)'
ถึงเเม้ว่านายจะเกรียจฉันก็ตามเพราะนายคือเพื่อนที่ฉันเเอบรัก