รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ

     วันนี้ตอนกลางคืนมีงานพรอมจะเป็นยังไงนะ
พักลางวัน     ฉันนั่งกินเค้กอยู่กับพี่เอเตอร์เค้กที่
ฉันทำ ฉันทำมาเกือบทุกวันเลยเพราะพี่เอเตอร์ชอบ
เค้าคงจะพูดจริงที่จะทำให้ฉันรักเค้าให้ได้
 
     ขณะนั้น
"พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"
"ได้สิค่ะเเล้วพี่เอเตอร์จะถามว่าอะไร"
"ทำไมขวัญถึงไม่ยอมเป็นเเวมไพร์เต็มตัวละทั้งๆที่เป็นได้"
"มันไม่มีกฎนี่ค่ะ"
"จริงด้วย...พี่เปลี่ยนคำถามดีกว่า คืนนี้ขวัญมีคู่เต้นรำรึยัง"
"ก็ยังไม่มีคนมาชวนนี่ค่ะ"
"จริงเหรอขวัญออกจะฮอตนะ"
"ใครกล้าก็บ้าเเล้วละค่ะตอนเช้าพี่เอเตอร์ก็มารับกลับก็ส่งเเถม
ตอนกลางวันยังมานั่งคลุมอีกใครเห็นเค้าก็ไม่กล้าหลอกค่ะ"
"55555 งั้นคืนนี้พี่ไปรับนะ"
"โอเคค่ะ"
 
     ณ งานพรอม
ทำไมทุกคนเอาเเต่งมองฉันกันอะเดินไปทางไหนก็มองตาม
"นี่รุ่นพี่ทำไมทุกคนเค้ามองขวัญกันละค่ะ"
"เพราะเธอสวยไง"ฉันนิ่งไปกับคำพูดของพี่เอเตอร์ฉันรู้สึก
ว่าบ้างทีตัดคำว่ารุ่นออกเวลาเรียกรู้สึกเเปลกดีเเหะ
 
     "สวัสดีสุภาพสตรีเดละสุภาพบุรุษทุกท่าน ผมเป็น้กรียติ
อย่ายิ่งที่ได้มาเป็นพิธีกรในคืน ถึงเวลา บรา~~~~~~"
พี่หายไปไหนเนี้ย อ่อนั่นไงว่าเเต่พี่เค้าจะไปไหนเนี้ยฉันเดินตาม
รุ่นพี่เอเตอร์ไป  เเต่เเล้วก็ต้องหยุดชงักเพราะพี่เค้าอยู่กัยจีเรีย
ฉันไม่มีอะไรที่จะทำหรืออยู่ตรงนี้ ฉันเดินกลับเข้ามาในงาน
สักก็เห็นพี่เอเตอร์เดินมา หากออกไปจีเรียก็มาที่หลัง
พี่เอเตอร์มาหาฉัน
"ไปเต้นหน่อยไหม"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"เเต่พี่อยากเต้น"
"ก็ไปชวนคนอื่นสิค่ะคนที่เค้าอยาดเต้น"
"เป็นอะไรรึเปล่สปกติขวัญไม่พูกกับพี่เเบบนี้นะ"
"....."
"ถ้าเรื่อเมื่อกี้พี่เเต่ไปทำธุระเฉย"
"เเล้วธุระที่ว่าคืออะไรละค่ะ"
"พอดีพี่มีเพื่อนอยู่ที่ญี่ปุ่นเค้าเป็นพี่ของจีเรียพี่ก็เลยถาม
เรื่องเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง"เป็นเเบบนี้เองเหรอ
เเล้วพี่เอเตอร์ก็ชวนฉันไปเต้นรำ
 
     จบงานพี่เอเตอร์ก็มาส่งที่บ้าน