รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ

     ตอนเช้าพี่เอตอร์ก็มารับเหมือนอย่าที่บอกเอาไว้

งง ละสิที่ฉันเรียกว่าเอเตอร์ก็รุ่นพี่บังคับให้เรียกเเบบ

นี้นี่นา เเต่จะว่าไปเรียกเเบบนี้ก็รู้สึกเเปลกเหมือนกัน

     กลับคืนสู่ปัจจุบันตอนนี้ยังไม่เข้าเรียนโฮมรูมอยู่

อาทิตย์หน้ามีงานพรอมด้วยใครจะได้เต้นคู่กับฉันนะ

คิดเเล้วก็เขิน อิอิ 

    พักกลางวัน

ฉันกับลูกตาล กรีน เเละ นาโน กำลังทานข้าวกันอยู่ 

วันี้ลูกชิบไม่มา ในขณี่ฉันกินข้าว

"เฮ้ยลืมไปเลยยังไม่ได้สอบอ่านสุนทรพรรตเลยอะ"นาโนพูด

"จริงด้วยฉันก็ยังไม่ได้อ่าน เเกอะ กรีน"ลูกตาลพูด

"หึเเกอะขวัญ"กรีนพูด

"เรียบร้อยเเล้ว พวกเธอไปสอบกันก็ได้ฉันอยู่ได้ไปเหอะ"

"โอเค เเล้วเจอกัน"ฉันยิ้มให้เเล้วพวกเธอก็รีบวิ่งไป

ฉันนั่งอยู่คนเดี่ยว วันนี้ทำขนมมาทานด้วยเเต่ยัยพวกนั้นไปเเล้ว

เเล้วฉันจะกินหมดไหมเนี้ย

     เค้กน่ารักเหมือนคนทำเลยหลงตัวเองอย่างเเรง

"ทำไมมานั่งคนเดี่ยวละ"

"เอ้าพี่เอเตอร์ พอดีเพื่อนไปสอบนะค่ะ"เป็นครั้งเเรกที่พูดดี"พี่เอเตอร์

กินเค้กด้วยกันไหมค่ะ ขวัญทำ....ขวัญซื้อมานะค่ะร้านนี้อร่อยนะ"

"เอสิขอชิมหน่อยเเล้วกัน งำ อร่อยจัง"ฝีมือฉันต้องอร่อยอยู่เเล้ว

    เวลาผ่านไป 5นาที 

นี่ขนาดชิมนะกินหมดเลย คงอร่อยน่าดู

"เค้าร้านนี้อร่อยกว่าทุกทุกร้านที่พี่เคยกินมาเลย"

"พี่เอเตอร์ชอบกินเค้กเหรอค่ะ"

"เเน่นนอนของโปรดเลย"ผู้ชายชอบกินเค้กถึงรุ่นพี่เอเตอร์

จะน่ากลัว เเต่ก็น่ารักบางครั้งอะนะ จากนั้นเราสองคนก็คุยกัน

หลายเรื่อง

  ตอนเย็นพี่เอเตอร์ก็มาส่งที่บ้านเเละก็มารับมาส่งทุกวันจนทำให้เรา

สองคนสนิดกันมากเลยเเต่ก็เเอบเขินอยู่นะตอนเวลาเข้าโรงเรียน

พี่เอเตอร์จับมือด้วยเขินอะเเต่ฉันก็ไม่เเสดงอาการอะไา

ถึงบางครั้งจะถูกเพื่อนเเซวก็ตามทำหน้านิ่งไว้ก่อนเค้าจะได้ไม่รูว่าเราเเอบเขินในใจ