รักเเวมไพร์ยัยตัวเเสบ

     วันนี้ตอนกลางคืนมีงานพรอมจะเป็นยังไงนะ

พักลางวัน     ฉันนั่งกินเค้กอยู่กับพี่เอเตอร์เค้กที่

ฉันทำ ฉันทำมาเกือบทุกวันเลยเพราะพี่เอเตอร์ชอบ

เค้าคงจะพูดจริงที่จะทำให้ฉันรักเค้าให้ได้

     ขณะนั้น

"พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม"

"ได้สิค่ะเเล้วพี่เอเตอร์จะถามว่าอะไร"

"ทำไมขวัญถึงไม่ยอมเป็นเเวมไพร์เต็มตัวละทั้งๆที่เป็นได้"

"มันไม่มีกฎนี่ค่ะ"

"จริงด้วย...พี่เปลี่ยนคำถามดีกว่า คืนนี้ขวัญมีคู่เต้นรำรึยัง"

"ก็ยังไม่มีคนมาชวนนี่ค่ะ"

"จริงเหรอขวัญออกจะฮอตนะ"

"ใครกล้าก็บ้าเเล้วละค่ะตอนเช้าพี่เอเตอร์ก็มารับกลับก็ส่งเเถม

ตอนกลางวันยังมานั่งคลุมอีกใครเห็นเค้าก็ไม่กล้าหลอกค่ะ"

"55555 งั้นคืนนี้พี่ไปรับนะ"

"โอเคค่ะ"

     ณ งานพรอม

ทำไมทุกคนเอาเเต่งมองฉันกันอะเดินไปทางไหนก็มองตาม

"นี่รุ่นพี่ทำไมทุกคนเค้ามองขวัญกันละค่ะ"

"เพราะเธอสวยไง"ฉันนิ่งไปกับคำพูดของพี่เอเตอร์ฉันรู้สึก

ว่าบ้างทีตัดคำว่ารุ่นออกเวลาเรียกรู้สึกเเปลกดีเเหะ

     "สวัสดีสุภาพสตรีเดละสุภาพบุรุษทุกท่าน ผมเป็น้กรียติ

อย่ายิ่งที่ได้มาเป็นพิธีกรในคืน ถึงเวลา บรา~~~~~~"

พี่หายไปไหนเนี้ย อ่อนั่นไงว่าเเต่พี่เค้าจะไปไหนเนี้ยฉันเดินตาม

รุ่นพี่เอเตอร์ไป  เเต่เเล้วก็ต้องหยุดชงักเพราะพี่เค้าอยู่กัยจีเรีย

ฉันไม่มีอะไรที่จะทำหรืออยู่ตรงนี้ ฉันเดินกลับเข้ามาในงาน

สักก็เห็นพี่เอเตอร์เดินมา หากออกไปจีเรียก็มาที่หลัง

พี่เอเตอร์มาหาฉัน

"ไปเต้นหน่อยไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"เเต่พี่อยากเต้น"

"ก็ไปชวนคนอื่นสิค่ะคนที่เค้าอยาดเต้น"

"เป็นอะไรรึเปล่สปกติขวัญไม่พูกกับพี่เเบบนี้นะ"

"....."

"ถ้าเรื่อเมื่อกี้พี่เเต่ไปทำธุระเฉย"

"เเล้วธุระที่ว่าคืออะไรละค่ะ"

"พอดีพี่มีเพื่อนอยู่ที่ญี่ปุ่นเค้าเป็นพี่ของจีเรียพี่ก็เลยถาม

เรื่องเค้าว่าเป็นยังไงบ้าง"เป็นเเบบนี้เองเหรอ

เเล้วพี่เอเตอร์ก็ชวนฉันไปเต้นรำ

     จบงานพี่เอเตอร์ก็มาส่งที่บ้าน