Greatest Love of All มากกว่ารัก
เขียนโดย 
คุณทับทิม
วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.50 น.
แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558 23.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
7) “ ชิวิตที่เหลือ ...... ผมให้คุณ ”
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความGreatest Love of Allมากกว่ารัก
คุณเชื่อหรือปล่าว ว่ามนุษย์ทุกคนมี ปฏิหาริย์อยู่ 3 ครั้ง และถ้าคุณรับรู้ว่าคุณมีชีวิตอยู่ อีก3วันสุดท้าย คุณจะทำอย่างไร
----------------------------------------------------------------------------------
“ ขับรถไปไหนเนี้ย ” น้ำแข็งถาม นิกี้ยังขับรถต่อไปเรื่อยๆ แต่เธอมีจุดหมาย
“ แล้วคุณจะเอาไงต่อไปละ พี่สาวปฏิเสธฉันอย่างไม่มีเยื่อใย ”
“ ผมเหลือเวลาอีก 3 วัน และผมคิดว่าคุณช่วยผมมาเยอะแล้ว ไม่ต้องเดือดร้อนเพราะผมอีกแล้วนิกี้ ”
“ แต่คุณต้องตายนะ ”
“ มันคงเป็นการตายที่เป็นสุขที่สุดในชีวิตของคนๆหนึ่งมั่ง ”
“ เชื่อไหม ก่อนที่ผมจะตาย ผมคิดแค่ว่าผมอยากกลับบ้าน นอนให้เต็มอิ่ม วันรุ่งขึ้นก็จะไปเจอผู้หญิงของ tt ที่พี่สาวผมนัดให้ผมอดใจรอที่จะกลับบ้านแทบไม่ไหว แล้วผมก็กลับไม่ถึงบ้านซะงั้น ”
“ อือม์ ...... ”
“ .... ”
“ รู้อะไรไม พี่ชายฉันในชื่อย่อว่า tt ” นิกี้พึ่งนึกขึ้นได้ “ ตอนอยู่ที่บ้านคุณก็พูดชื่อ tt ”
“ ...... ” น้ำแข็งทำหน้างง
“ พี่สาวคุณเคยเป็นแฟนเก่าพี่ชายฉันหรือไง ”
“ พี่ชายคุณทำงานอยู่ที่จันทบุรีหรือปล่าว ”
“ ใช่ ”
“ ขายต้นไม้ ดอกไม้ ไม้ประดับเครื่องแต่งสวนใช่ไหม ”
“ ใช่ ”
“ 7 ปีก่อน พี่ชายเคยลงหุ้นกับเพื่อนเปิดผับที่กรุงเทพใช่ไหม ”
“ คิดว่าใช่ ”
“ ตอนนี้พี่ชายคุณอายุ 32 ” น้ำแข็งพูด
“ ใช่ ...... ไม่น่าเชื่อ ” นิกี้อุทาน
“ 5556+ ” น้ำแข็งหัวเราะลั่น แต่แล้วเขาก็ต้องฉะงักนิ่ง เมื่อนิกี้ขับรถมาจอดบริเวณแห่งหนึ่ง อยู่ชานเมืองหลวง ไม่ไกลมากนัก สถานที่แห่งนี้คือสวนดอกไม้ ต้นไม้ใหญ่สูงร่มรื่น ม้านั่งยาววางทอดแอบอยู่ในร่มไม้ ดอกไม้ประดับหลายชนิด
“ ทำไมวันนั้นคุณไม่มาตามนัด ” นิกี้เอ่ยถาม ทั้งคู่เดินขนานกันไปตามทางเดินหินสียาวๆ
“ ผมกำลังจะกลับแต่ผมเจออุบัติเหตุก่อน ........... แล้วคุณคิดยังไงถึงมาตามนัด ” น้ำแข็งพูด
“ ตอนฉันทำงานอยู่ที่อเมริกา ฉันหลงรักเจ้านายตัวเอง ” น้ำแข็งฟังนิกี้พูดอย่างตั้งใจ “ เขาเป็นนักเรียนไทย เรียนแล้วก็ทำงานอยู่ที่นั้น เขาเปิดบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ฉันเป็นสถาปนิกแผนกจัดตกแต่ง แล้วหัวหน้าแผนกของฉันก็แอบชอบเขาเช่นกัน ”
“ แล้วไงต่อ ......... ”
“ ฉันแพ้หนะสิ เจ้านายฉันรับรักหัวหน้าของฉัน ฉันได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ จนวันหนึ่ง ” สีหน้าของนิกี้เริ่มซีดลง “ ฉันไม่สบาย รีบกลับบ้าน แล้ว ... ฉันก็ลืมเปิดกล้องวงจรปิดที่บริษัท ....... คืนนั้น มีคนวางเพลิงโรงแรมแถวนั้น ไฟไหม้ลามมาที่บริษัทวอดไม่เหลือซาก ” น้ำแข็งมองหน้านิกี้อย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “ สุดท้ายเจ้านายของฉันเป็นหนี้หลายล้าน อมปากกระบอกปืนฆ่าตัวตาย ส่วนหัวหน้าก็แต่งงานใหม่หนีไปอยู่เดนมาร์ท ฉันก็เลยกลับเมืองไทย ....... ไง เหมือนละครไหม ”
“ คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลย ”
“ ไม่รู้ ...... สมองของฉันบอกว่าต้องไป เพราะพี่สาวคุณเป็นบุคคลที่พี่ชายฉันเกรงใจมาก ”
“ แล้วหัวใจของคุณละ ” นิกี้มองหน้าน้ำแข็งไม่ได้เลย เพราะแสงอาทิตย์สองผ่านตัวเขาจนแสบตาไปหมด
“ หัวใจฉันบอกว่าไม่ต้องไปก็ได้ ” เหมือนคำตอบจะไม่เป็นไปตามที่น้ำแข็งคิดเอาไว้เลย “ เพราะฉันเชื่อว่าเขาคนนั้นต้องมาหาฉัน ”
“ ........... ” นิกี้หัวใจเต้นเร็วกว่าปกติมาก
“ และก็เป็นคุณ ........ น้ำแข็ง ฉันไม่อยากให้คุณจากไป ” น้ำใสๆเริ่มหล่อเลี้ยงนัยน์ตาของนิกี้ และดูเหมือนมันพร้อมจะเอ่อล้นออกทุกเมื่อ
“ ผมจะทำยังไงดี ...... นิกี้ ....... คุณอย่าร้องไห้ซิ ผมยังอยู่ไง ” น้ำแข็งพยายามทำสดใสร่าเริง แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความรู้สึกเสียใจได้
“ ฉันอยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้ อยากรู้ว่าคุณชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ชอบอาหารแบบไหน ชอบนักร้องคนไหน ชอบร้านอาหารร้านไหน ..... ฉันอยากรู้ว่าคุณชอบดอกไม้แบบไหนด้วย ” ไม่มีใครสามารถหยุดยั้งน้ำตาของเธอได้
“ ผมชอบดอกไม้ที่อยู่ที่นี้ทุกดอก โดยเฉพาะ มันเป็นฝีมือการออกแบบของคุณ ” น้ำแข็งไม่กล้ามองตานิกี้เลย มันทำให้เขารู้สึกเสียใจ เสียใจเหลือเกิน อีกไม่ถึง 3 วันเขาก็ต้องตายแล้ว แต่เขาไม่อยากให้ช่วงเวลาสุดท้ายของเขาต้องจบลงด้วยการทำให้ผู้หญิงที่หลงรักหมดหัวใจอย่างไม่รู้ตัวไม่มีความสุขแบบนี้ “นิกี้ ”
“ ค่ะ ..... ” นิกี้ตอบ
“ ไปซะ ” เหมือนหัวใจที่ค่อยๆแตกที่ละน้อยๆ ปวดร้าวจนเธอพูดไม่ออก “ อยู่อย่างมีความสุขต่อไปนะ ไปจากผมซะ ”
“ ไม่ ..... ฉันจะอยู่กับคุณ อยู่ด้วยกันจนกว่าคุณจะ ........ ”
“ นิกี้ ผมบอกให้ไปไง ไม่มีประโยชน์สำหรับคุณแล้ว ผมให้ความหวังกับคุณไม่ได้ ไปจากผมซะ ”
“ น้ำแข็ง .... ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า น้ำแข็งเดินหนีไป นิกี้วิ่งตาม แต่ก็ไม่ทัน ข้างหน้าเธอว่างเปล่า น้ำแข็งทิ้งเธอไปจริงๆแล้ว พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า เหงาของเธอทอดยาวไปตามถนน นิกี้นั่งอยู่คนเดียว มองยอดหญ้าที่โดนลมผัดอ่อนๆ คงไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดของเธอเลย
----------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
