Greatest Love of All มากกว่ารัก
เขียนโดย 
คุณทับทิม
วันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.50 น.
แก้ไขเมื่อ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2558 23.41 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) “ ชิวิตที่เหลือ ...... ถูกเติมเต็ม ”
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความGreatest Love of Allมากกว่ารัก
คุณเชื่อหรือปล่าว ว่ามนุษย์ทุกคนมี ปฏิหาริย์อยู่ 3 ครั้ง และถ้าคุณรับรู้ว่าคุณมีชีวิตอยู่ อีก3วันสุดท้าย คุณจะทำอย่างไร
----------------------------------------------------------------------------------
“ เร็วเข้าๆ ใครถึงห้องน้าน้ำแข็งก่อนชนะ ” เสียงเด็กผู้หญิงพูด มาพร้อมกับเสียงฝีเท้า
“ พี่ชนะอยู่แล้วพี่ตัวโตกว่านะ ” เสียงเด็กชายอีกคนหนึ่งเถียงขึ้นมา เขาวิ่งตามมาติดๆ
“ ฉันต่างหากที่เป็นฝ่ายชนะ ” เด็กชายที่ตัวโตที่สุดวิ่งแทรกผ่านน้องไปอย่างรวดเร็ว
“ เด็กๆแม่บอกว่าห้ามเสียงดังกันไง ตกลงกันแล้วว่าจะไม่วิ่งแข่งกัน ” มีนเดินตามหลังเด็กๆ มือหนึ่งหอบช่อดอกไม้ อีกมือหนึ่งหิ้วขนมถุงมหึมา สะพายกระเป๋ายีนส์ใบเก่า พร้อมชุดคลุมท้องหลวมๆสีชมพู “ ขนมสำหรับทุกนจ๊ะ พี่ทำเองเลยนะ ” เธอว่างขนมบนเคาร์เตอร์พยาบาล ปั๊มส่งยิ้มให้อย่างคุ้นเคย ผ้าแพรก็เช่นกัน
“ ดิ้นบ้างหรือยังค่ะพี่มีน 3 เดือนแล้วนะ ” หมอผ้าแพรถาม
“ ให้ตาย ต้นข้าว ตะวัน แผ่นดิน พวกเธอตัวโตขึ้น ” น้ำแข็งพูด เด็กทั้ง 3 วิ่งทะลุผ่านน้ำแข็งไป ต้นข้าว น้องชายคนเล็กในขณะนี้หันกลับมาตามเสียงของน้ำแข็ง “ ต้นข้าวเห็นน้าไม ” เด็กน้อยมองหน้าเขาอยู่สักพัก แล้วก็วิ่งต่อไป “ พี่มีน ” น้ำแข็งเดินตามมีนเข้าไปในห้อง เธอดูซูบไปเยอะ แต่เพราะชุดคลุมท้องทำให้เธอดูไม่ผอมมาก มีนกำลังตั้งท้องลูกคนที่ 4 ได้ 3 เดือน แต่ครั้งสุดท้ายที่น้ำแข็งจำได้ เธอไม่ได้ตั้งท้อง
“ เด็กๆ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้ ” มีนสั่งเมื่อ ตะวัน แผ่นดิน ดึงมือทั้ง 2 ของน้ำแข็งเล่นไปมา แต่เขาไม่ยักรู้สึกเหมือนตอนอยู่กับนิกี้ ต้นข้าวยังคงแอบเหลือบสายตามองดูน้ำแข็งเป็นระยะ
“ ต้นข้าว หลานได้ยินน้าไม ” เหมือนจะไร้ความหมาย ต้นข้าวเดินทะลุน้ำแข็งไปหาขนมในตู้เย็น มีนค่อยๆนั่งลงข้างน้ำแข็ง ลูบผมเขาเบาๆ น้ำแข็งก็ยังไม่รู้สึกอยู่ดี
“ ขอโทษครับคุณมีน ” หม้อต้นเดินเข้ามา “ ผมขอคุยกับคุณสักครู่นะครับ ”
“ เด็กๆทำตัวเรียบร้อยนะลูก ” มีนพูด ก่อนจะเดินออกจากห้อง
“ นี้คือเอกสารที่ผมเตรียมให้คุณครับ ...... หมอชญาน์ทัตถือว่าเป็นแพทย์บรรจุของเราที่นี้ ดังนั้นการรักษาที่มีคุณภาพทุกอย่างเราจึงทุ่มให้กับบุคลากรของเราทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นสวัสดิการทุกอย่าง ประกันสังคม รวมทั้งเราให้อาจารย์หมอบางท่านเป็นเจ้าของไข้ ” หมอต้นพูด
“ .................... ”
“ แต่จากสภาพการที่ผมดูตอนนี้ผมคิดว่าเราคงไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ” มีนเปิดเอกสารอ่าน
“ ไม่พี่มีน ผมอยู่นี้ อยู่ตรงนี้ เห็นไหม มองผมซิ ” น้ำแข็งพยายามตะโกน แต่ก็ไร้ผล ไม่มีใครได้ยิน
“ เพียงแค่คุณเซ็นอนุญาตถอดเครื่องช่วยหายใจ ”
“ ไม่ .... น้องชายฉันยังอยู่ได้ เขาเข้มแข็งอยู่ ”
“ เขาอยู่ได้เพราะเครื่องช่วยหายใจ ตลอด 3 เดือนมานี้ เราให้การรักษาที่ดีที่สุดแล้ว ”
“ ฉันไม่มีทางทำเด็กขาด ” มีนมองหน้าหมอต้นตาขวาง
“ ใช่พี่มีน ขอร้องละ ยื้อผมไปก่อนนะ ผมสัญญาผมจะช่วยเลี้ยงหลานให้ ”
“ คุณมีนครับ ผมขอให้คุณตัดสินใจถอดเครื่อง น้องชายคุณอยู่ก็เหมือนตาย เราทำเต็มที่แล้ว แต่สภาพร่างกายของเขาไม่รับอะไรเลย ....... ผมรู้ว่ามันเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่คุณต้องยอมรับนะครับว่าน้องชายคุณไม่ต่างอะไรจากเจ้าชายนิทรา ........ เขาไม่มีทางฟื้นแล้ว ”
“ ...................... ”
“ พี่มีน ผม .... ” น้ำแข็งพูดไม่ออก เหมือนเขาพยายามสูดหายใจเข้าไปแต่กลับไม่มีออกซิเจนเลย ความรู้สึกเหมือน ...... คนกำลังจะตาย
“ อย่าทรมานน้องชายคุณต่อไปเลยนะครับ ”
“ ฉันขอคิดดูก่อน ” มีนหันหลังกลับไปที่ประตู
“ คุณจะคิดอะไรอีกในเมื่อ ...... ”
“ ฉันขอคิดดูก่อน !!!!!! ” มีนขึ้นเสียงใส่หมอต้น “ เด็กๆกลับบ้าน ” เธอสั่งลูกๆก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“ เหมือนชีวิตกำลังดับวูบ ” น้ำแข็งพึมพำกับตัวเอง
----------------------------------------------------------------------------------
นิกี้ขึ้นไปอยู่บนด้านฟ้าของอพาสต์เมนต์ มองไปรอบๆ ตาลอยๆเหมือนไม่มีความรู้สึก นิกี้กลับเข้าสู่สภาวะเหงาระยะสดท้าย ก่อนจะแปรสภาพเป็นร้องไห้ออกมา นิกี้ยกเบี้ยร์ขวดที่ 3 ดื่ม ปรากฏว่ามันหมดไปเมื่อ 10 นาทีที่แล้ว
“ กินอยู่ได้เบียร์นะ ไม่ดีต่อสุขภาพนะ ” นิกี้หันคลับมองหาเจ้าของเสียง เธอมองไปทั่วทุกสารทิศ “ เมาเหล้าแล้วอยู่บนดานฟ้า ตกไปตายจะว่าไง ผมช่วยคุณไม่ได้นะ ” นิกี้สอดใส่สายตาไปยังทั่วพื้นที่บนดานฟ้า เหมือนเธอคิดไปเองว่า น้ำแข็ง ยังอยู่กับเธอ
“ คุณอยู่ที่ไหน ... น้ำแข็ง ” นิกี้ตะโกน
เวลาผ่านไปช้าๆอย่างกับไม่อยากให้ผ่านไป นิกี้นอนอยู่บนโซฟาที่เธอชอบ เห็นได้ชัดว่าเขากินเบียร์เพิ่มอีกหลายกระป๋อง และหลับไปอย่างหมดสภาพ
“นิกี้ ” เธอต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ นิกี้จิตหลอนได้ยินแต่เสียงน้ำแข็งอีกแล้ว เธอลืมตาขึ้น “ ไง ”
“ น้ำแข็ง ” เธอเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟา แล้วก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจอย่างควบคุมไม่ได้ “ นายกลับมาแล้ว ”
“ ใช่ ....... ยิ้มทำไม ” น้ำแข็งมองเธอด้วยสายตาที่อบอุ่น นิกี้ก็ยิ้มไม่หุบ
“ ก็ ...... นายกลับมาไง ฉันนึกว่าเราต้องจากกันจริงๆซะแล้ว ” นิกี้พูด
“ ทีแรกผมก็ติดแบบนั้น แต่ไม่รู้จะอยู่กับคุณผมมีความสุขโคตรๆเลย ” น้ำแข็งพูด
“ ......... ”
“ ยิ้มแบบนี้ต่อไปนะนิกี้ ชีวิตหลังคนตายของผมจะได้สดใส ”
“ ทำไมพูดแบบนั้น นายยังไม่ตายซักหน่อย ”
“ อีกไม่นานหรอก พี่สาวผมกำลังคิดอยู่ว่าจะจองศาลาวันไหนดี ”
“ .......... ”
“ ถ้าวันไหนผมหายไปก็คิดถึงผมมากๆละกัน ”
“ พี่สาวนายอยู่ไหน ” นิกี้มองน้ำแข็งด้วยสายตาที่มีความมุ่งมั่นอีกครั้ง
“ ว่าไงนะ ”
“ พาฉันไปหาพี่สาวนาย เร็ว .......... ” นิกี้ลุกขึ้นมาแต่งตัว
“ แล้วคุณจะไปหาพี่สาวผมทำไม ”
“ ไปบอกให้เธอรู้ไงว่าคุณยังไม่ตาย ”
“ แล้วใครจะเชื่อคุณ ”
“ ไม่ลองไม่รู้ ”
----------------------------------------------------------------------------------
“ หลังนี้ใช่ไหม ” นิกี้พูด ทั้งคู่มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่ใหญ่โตพอจะเลี้ยงเด็ก 4 คน
“ พี่เขยผมเป็นคนมีฐานะพอสมควร แต่ก็นั้นละ เหตุผลที่พี่สาวผมเลิกกับแฟนเก่าแล้วแต่งงานกัน ”
ติ้งต้อง............... ประตูเปิด
“ สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแฟนคุณหมอชญาน์ทัตค่ะ ไม่ทราบว่าเขาอยู่ไหมค่ะ ” มีนมองหน้าเธอด้วยสายตาประหลาดใจ
“ เชิญข้างในก่อนนะค่ะ ”
โครมคราม !!!!!! “ เด็กๆแม่มีแขกอย่าเสียงดังนั่งอยู่ที่โต๊ะน้ำชาเรียบร้อยจ๊ะ ”
“ พวกแกซนนะค่ะ ” นิกี้พูด
“ .................... ”
“ ผมกลัวว่ามันจะไม่ได้ผลนะนิกี้ ” น้ำแข็งพูดเบาๆข้างหูเธอ
“ คุณรู้จักกับน้ำแข็งนานแล้วเหรอค่ะ ” มีนถาม
“ ค่ะ สักพักแล้ว แต่อยู่ดีๆเขาก็หายไป มารู้ข่าวอีกทีก็ ......... ”
“ ค่ะ ...... น่าเสียดายแทนแกจริงๆ ” มีนพูด น้ำแข็งมองหน้าต้นข้าว เด็กชายกินคุกกี้อย่างท่าทางประหลาด ก่อนจะวิ่งเข้าไปในครัวแล้วหยิบชามเล็กกับคุกกี้มาให้อีก 1 ชุด วางไว้ตรงหน้าน้ำแข็ง
“ ต้นข้าวหลานเห็นน้าใช่ไหม ” น้ำแข็งพูด
“ ไหนๆฉันก็ไม่อ้อมค้อมแล้ว อีก 3 วันตอนเช้า ถ้าสะดวกเจอกันที่โรงพยาบาลนะค่ะ จะได้ไปรับศพ ” มีนพูด
“ รับศพ ” นิกี้กับน้ำแข็งพูดพร้อมกัน “ ศพอะไรค่ะ ”
“ ฉันเซ็นตกลงถอดเครื่องช่วยหายใจกับทางโรงพยาบาลแล้วค่ะ ฉันไม่อยากให้เขาทรมานไปมากกว่านี้ แค่นี้น้องชายฉันก็ทรมานพอแล้ว ”
“ คุณทำแบบนั้นไม่ได้นะค่ะ ” นิกี้พูดขึ้น มีนมองหน้าเธอด้วยความพิกลกว่าเดิม
“ ............... ”
“ ท่าไม่ดีแล้วนิกี้ ” น้ำแข็งพูด
“ ฉันไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อฉันไม แต่ตอนนี้ ณ วินาทีนี้ ....... วิญญาณน้องชายคุณอยู่ข้างๆคุณ ” นิกี้พูด
“ ว่าไงนะ ” มีนพูดขึ้นด้วยความตกใจ “ คุณหมายถึงว่าคุณเห็นน้องชายฉัน ซึ่งตอนนี้เขาตายไปแล้ว ”
“ ไม่เขายังไม่ตายเพียงแต่เขาต้องการให้คุณยื้อร่างของเขาไว้ เขากำลังหาวิธีกลับเข้าร่างอยู่ และเขาก็อยู่ที่นี้กับเราด้วย ”
“ คุณคุยกับน้องชายฉันด้วยเหรอ ”
“ ใช่ ....... ฉันแค่ต้องการช่วยเขา ”
“ ............. ”
“ ไม่มั่นใจเท่าไหร่เลยนิกี้ ผมคิดว่าพี่สาวผมคงเห็นคุณเป็นคนโรคจิตคนหนึ่งแล้วละตอนนี้ ” น้ำแข็งพูด
“ คุณรอฉันตรงนี้ก่อนนะค่ะ ” เธอเดินไปหาลูกทั้ง 3 “ เด็กๆ แม่มีธุระจะคุยกับพี่สาวคนนี้ตามลำพัง หมดเวลาน้ำชาแล้ว กลับเข้าห้องก่อนนะจ๊ะ ” เธอพาลูกๆขึ้นไปชั้น 2
“ เห็นไมฉันบอกแล้วต้องเป็นไปด้วยดี พี่สาวคุณต้องเชื่อฉันซิ ” นิกี้พูดด้วยน้ำเสียงมีชัย
“ พี่สาวผมท้องอยู่อารมณ์อาจแปรปรวนง่าย ” น้ำแข็งพูด ผ่านไปสักพัก ตามคาด มีนเดินตาขว้างลงจากชั้นสอง คว้ามีดอีโต้ตั้งท่าจะฟันนิกี้
“ ออกไปจากบ้านฉันเดี่ยวนี้นางคนโรคจิต ”
“ เห็นไหมผมบอกแล้ว ” นิกี้และน้ำแข็งวิ่งมาซ่อนอยู่หลังแจกันดอกไม้
“ ใจเย็นๆก่อนนะค่ะพี่มีน ” นิกี้พูด
“ ออกไปเดี๋ยวนี้ แกเป็นคนบ้า แกต้องไปอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันจะโทรแจ้งเดี๋ยวนี้ ” มีนมองนิกี้ตาขวาง
“ ฉันพูดความจริงนะค่ะ น้องชายคุณกำลังแย่ ”
“ ถ้าคุณเห็นเขาจริงคุณต้องบอกฉันตั้งแต่เขาป่วยแรกๆแล้ว ไม่ใช่ผ่านมา 3 เดือนแบบนี้คุณโกหก ” มีนตั้งท่าจะฟันนิกี้ลูกเดียว
“ ฉันไม่ได้โกหกเขาอยู่ในห้องนี้กับเราจริงๆ ”
“ หรอ ..... ยากแล้วที่ฉันจะเชื่อ ” มีนไล่ต้อนนิกี้มาถึงหน้าประตูในที่สุด “ ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งตำรวจ ”
“ เอาไงต่อ ” น้ำแข็งพูด
“ บอกข้อมูลที่คุณกับพี่สาวรู้กัน 2 คนมาทีซิ ” นิกี้พูด
“ อะไรละ ”
“ นึกให้ออก ”
“ นึกไม่ออก ”
“ บอกมาเถอะน่า ”
“ บอกเธอเรื่อง tt ” น้ำแข็งพูด
“ น้องชายคุณเคยเล่าเรื่อง tt ให้ฉันฟัง ” นิกี้พูดตาม
“ ...... ” ได้ผลมีนฉะงักทันที
“ พี่สาวผมเคยนอนกับเขาก่อนที่จะแต่งงานกับพี่เขยอีก 2 วัน คืนนั้นผมอยู่ด้วย ผมเฝ้าต้นทางให้เธอ อยู่ห้องข้างๆ แล้วเธอก็บอกว่า tt เซ็กส์ห่วยแถมใส่ถุงยางอนามัยแบบผิวนูน โชคดีที่พี่สาวผมเมา เป็นโรงแรมที่ ...... จันทบุรี ” น้ำแข็งรีบเล่าด้วยความเร็วที่สุด
“ คืนนั้นที่จันทบุรี ............... ” นิกี้กำลังจะพูด
“ หุบปากซะนางตัวร้าย ออกไปเดี๋ยวนี้ ” มีนแผดเสียงน่ากลัว ไล่นิกี้ออกไปได้สำเร็จ เธอซ่อนมีดไว้ข้างหลัง เดินขึ้นไปชั้น 2 “ เด็กๆโอเคไมจ๊ะ ได้ยินเสียงอะไรไมลูก ”
“ น้าน้ำแข็งไปแล้วหรือครับ ” ต้นข้าวพูดออกมา
----------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
